Αμερικανικές εκλογές1
Δεν αφήνει μεγάλες αμφιβολίες για τον νικητή των αμερικανικών εκλογών ο χάρτης-εκτίμηση των εκλεκτόρων του έγκυρου CNN: αν δεν υπάρξει γεγονός της τελευταίας στιγμής και αν δεν λειτουργήσει ένας αφανής ρατσισμός ο Μπαράκ Ομπάμα θα εκλεγεί την Τρίτη 44ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλέως πώς πλανητάρχης.
Οι ευχές όλων τον συνοδεύουν και κυρίως των αμερικανών καθώς η μεγάλη υπερατλαντική δημοκρατία έχει τα τελευταία χρόνια δεχθεί αλλεπάλληλα κτυπήματα: έχει πληγεί στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά αλλά κυρίως έχει δεχθεί καίρια πλήγματα στο γόητρό της εξαιτίας των επιλογών της διοίκησης του Τζορτζ Ντάπια Μπους. Ο νέος πρόεδρος πρέπει να επουλώσει χαίνουσες πληγές ενώ η οικονομία των ΗΠΑ εισέρχεται μια μεγάλη ύφεση. Το κόστος για την Αμερική (και για τον κόσμο ολόκληρο) από τις αλλαγές πορείας της υπερδύναμης είναι βαρύ και ο νικητής των εκλογών της 4ης Νοεμβρίου πρέπει να εργαστεί σκληρά και αποτελεσματικά για να περιοριστούν οι κλυδωνισμοί και οι κίνδυνοι.
Η viotia δεν τρέφει αυταπάτες για τη πολιτική του νέου προέδρου έναντι της Ελλάδας. Για την ακρίβεια αναμένει επιδείνωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων για λόγους που δεν είναι της στιγμής να αναλυθούν και που έχουν να κάνουν εκτός των άλλων και με την (ελαφρώς πια) ιδεαλιστική προσέγγιση των διεθνών σχέσεων που επιτάσσει η παράδοση του Δημοκρατικού Κόμματος.
Εν τέλει, πάντως, δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι ο Αμερικανός πρόεδρος εκλέγεται για υπηρετήσει τα συμφέροντα της Αμερικής και όχι της χώρας μας ή των γειτονικών μας κρατών. Από την άποψη αυτή η τεχνηέντως καλλιεργούμενη στην Ελλάδα εμπορία ελπίδων κάθε φορά που εκλέγεται στο τιμόνι της υπερδύναμης Δημοκρατικός πρόεδρος μάλλον για λαϊκή εσωτερική κατανάλωση προορίζεται.
Θα επανέλθουμε.
15 σχόλια:
Βοιωτέ
Δεν τρέφω αυταπάτες για την εκλογή του Προέδρου στις ΕΠΑ. Προφανώς, όποιος κι αν είναι ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ για μας, εφόσον δεν αλλάζει η νοοτροπία της εξωτερικής και εσωτερικής μας πολιτικής. Δε θα προχωρήσω σε ανάλυση.
Απλώς έτσι σημειολογικά θα ήθελα πολύ να βλέπω στην TV πολλούς από τους γερουσιαστές του Νότου να δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στην έγρωμη Προεδρίνα και να σκύβουν ελαφρά το κεφάλι -στη χειραψία- σε ένδειξη σεβασμού.
Ξαναλέω μου είναι σχεδόν αδιάφορο αλλά (μέσα μου) θα είναι η εκδίκηση του μπαρμπα -Θωμά (το θυμάστε;)
Για την ακρίβεια, κ. Καρκάνα, θα είναι η ειρωνία της ιστορίας.
Δεν είναι ευρέως γνωστό στην Ελλάδα (όπου μαθαίνουμε τα ιστορικά συμβάντα μέσω τρίτων και όχι κατόπιν προσωπικής μελέτης) ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ιδρύθηκε από αποσχισθέντες πολιτικούς του Δημοκρατικού Κόμματος οι οποίοι ήταν εναντίον της επέκτασης της δουλείας. Δηλαδή οι Ρεπουμπλικανοί ήταν εναντίον της δουλείας και οι Δημοκρατικί υπέρ!!!
Ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν Ρεπουμπλικανός (δηλαδή ομοϊδέατης του Μπους!)και έγινε ο πρώτος πρόεδρος του κόμματος αυτού
το 1860.
Φυσικά εξελέγη με το πρόγραμμα μη επέκτασης της δουλείας, μέτρο που τελικά οδήγησε στον εμφύλιο και την πλήρη κατάργησή της και τη δολοφονία του Λίνκολν.
Μετά από 150 χρόνια ο πρώτος μιγάς πρόεδρος φαίνεται ότι θα είναι Δημοκρατικός.
Η διάσπαση του Δημοκρατικού Κόμματος είχε ως αιτία το νομοσχέδιο Κάνσας-Νεμπράσκα του 1854 και την επέκταση ή όχι της δουλείας στα νέα δυτικά εδάφη. Είναι κάπως πολύπλοκο αλλα΄αξίζει κανείς να το ψάξει γιατί είναι διδακτικό.
Βοιωτέ,
το "administration" μεταφράζεται "διοίκηση" όταν αφορά επιχειρήσεις, όταν αφορά κράτη μεταφράζεται "κυβέρνηση". Μην αναπαράγεις την αγραμματοσύνη των εγχώριων παπαρολόγων.
BTW, η "διολίσθηση" των Δημοκρατικών προς τα αριστερά (τέλος πάντων) των Ρεπουμπλικάνων συνέβη κάπου στην αλλαγή του αιώνα (19ου/20ου).
Εκεί όπου ο Κ. Καρκάνας βλέπει με ικανοποίηση την "εκδίκηση της γυφτιάς",εγώ βλέπω μια πραγματικά εντυπωσιακή διαφορά των ΗΠΑ σε σχέση με την Ευρώπη.Οι αμερικανοί είναι πολύ πρακτικός λαός: άσπρος γάτος ,μαύρος γάτος, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια.
Τώρα όσον αφορά στην πολιτική των ΗΠΑ, ο απατηλός εγχώριος μύθος περί "κακών Αμερικανών",υπήρξε ανέκαθεν μια καλοστημένη προπαγάνδα-παγίδα για να αποποιούμαστε τις ευθύνες για τα λάθη και τις αποτυχίες μας. Συνιστά ταυτόχρονα και υποκρισία, διότι την ίδια στιγμή που αναγνωρίζαμε την ισχύ της υπερδύναμης και την επικρίναμε δριμύτατα ,ζητούσαμε και την προστασία και τη βοήθειά της στα εξωτερικά ζητήματα.
Αλλοπρόσαλλα πράγματα, ή κατάλοιπο του "σφάξε με αγά μου ν'αγιάσω".
Μέτοικε,
όλα αυτά έχουν τη σημασία του κυβερνώ: διοικώ, κυβερνώ, διαχερίζομαι (administrator στο internet.
Περί Νότου νομίζω ότι μέχρι το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων η παλαιά Ομοσπονδία ήταν εκλογικό φέουδο των Δημοκρατικών. Από την εποχή που καταργήθηκαν οι φυλετικές διακρίσεις έγιναν προπύργιο των Ρεπ.
Για τη στροφή του 20ού αιώνα και τη δουλεία είναι απλό: οι Ρεπ. είναι αυτό που εσύ εικάζω ότι θα ονόμαζες "προοδευτικοί αστοί" για την εποχή τους, ιδιοκτήτες βιομηχανιών και ραντς που δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση τον ανταγωνισμό των δωρεάν εργατικών του Νότου.
Είναι ευρωπαϊκά λογικό οι βιομήχανοι και οι ιδιοκτήτες γης να θεωρούνται δεξιοί.
Υπνοβάτη, καλό αυτό με τον γάτο αλλά υπάρχουν και οι φάκες.
Οσον αφορά το χρώμα: ο Μ.Ο. είναι μιγάς, μεγάλωσε ως λευκός της ανώτερης τάξης, δεν είναι αφροαμερικανός απόγονος σκλάβων.
Δεν παύει να αποτελεί φυσικά κατάκτηση της Αμερικής η λείανση τοπυ αμερικανικού ονείρου: μόνο στην Αμερική ένας μιγάς θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος.
Υπάρχει φυσικά και η θεωρία περί προώθησης πολυπολιτισμικών μοντέλων: προϊόν τέτοιο υψηλών προδιαγραφών θεωρείται ο Μ.Ο.
Ωστόσο, αν δεν ήταν αρκετά "λευκός" και, αντίστροφα, αν ήταν "πολύ" μαύρος - όχι ως προς το χρώμα, φυσικά - δεν θα τον έκαναν πρόεδρο, όπως αναμένεται.Και αυτό, χωρίς να παραγνωρίζω ότι έχει μία σημαντική σημειολογική αξία.
Έτσι, ο καημένος ο μπαρμπα-Θωμάς θα χαίρεται στην καλύβα του σύμφωνα με το "ήταν ένας από εμάς". Πιο πολύ , ωστόσο, θα χαίρεται ο Ομπάμα που θα βασιλεύει στην "καλύβα" του Λευκού Οίκου.
Ωστόσο, αν δεν ήταν αρκετά "λευκός" και, αντίστροφα, αν ήταν "πολύ" μαύρος - όχι ως προς το χρώμα, φυσικά - δεν θα τον έκαναν πρόεδρο, όπως αναμένεται.Και αυτό, χωρίς να παραγνωρίζω ότι έχει μία σημαντική σημειολογική αξία.
Έτσι, ο καημένος ο μπαρμπα-Θωμάς θα χαίρεται στην καλύβα του σύμφωνα με το "ήταν ένας από εμάς". Πιο πολύ , ωστόσο, θα χαίρεται ο Ομπάμα που θα βασιλεύει στην "καλύβα" του Λευκού Οίκου.
Μήπως οι ΗΠΑ θέλουν απλώς να κάνουν ένα άνοιγμα στον τρίτο- μαύρο κόσμο;
Ροζαλία,
υπάρχει άνοιγμα στη Μαύρη Ηπειρο και βοηθά ο Ο. Ομως η καλύτερη σύσταση είναι κάτι που δεν έχει ούτε μαύρο ούτε λευκό χρώμα... Είναι πράσινο.
Βοιωτέ, αυτό είναι αυτονόητο. Για αξεσουαρ λέω.
Βοιωτέ,
Πράγματι οι Ρεπ. εξέφραζαν κι εκφράζουν το λεγόμενο βιομηχανικό κεφάλαιο, τους παραδοσιακούς αστούς θα λέγαμε. Αντίθετα, οι γαιοκτήμονες του Νότου ήταν με τους Δημ. Βεβαίως σε σχέση με τον δουλοκτητικό Νότο οι αστοί βιομήχανοι - Ρεπ. ήταν οι προοδευτικοί για τα μέτρα του 19ου αι. Η κατάργηση της δουλοκτησίας και η εκμηχάνιση της γεωργίας εξαφάνισαν την τάξη των παλιών γαιοκτημόνων και το Δημ. κόμμα που έκανε σχεδόν μισό αι. να δει προεδρία βρέθηκε να εκφράζει τους δυσαρεστημένους κάθε κοινωνικού στρώματος. Η ισχυροποίηση και συγκέντρωση του κεφαλαίου (Ρεπ.) έφεραν ως αντίδραση τη συσπείρωση μιας προοδευτικής μεσαίας τάξης γύρω από τους Δημ. με τους αντιμονοπωλιακούς νόμους κλπ. Η κρίση του '29 και το New Deal του Ρούσβελτ έφεραν την οριστική ανατροπή στο πολιτικό φάσμα της Αμερικής και σήμερα οι άλλοτε "δεξιοί" Δημ. φαίνονται σήμερα σαν "αριστεροί". Στην πραγματικότητα τα δυο κόμματα είναι εξίσου "δεξιά". Στις ΗΠΑ ένα κόμμα σαν το σημερινό ΠΑΣΟΚ ας πούμε θα το θεωρούσαν τουλάχιστον ...μπολσεβίκικο! Τα δύο κόμματα εκφράζουν διαφορετικές μερίδες του αμερικανικού κεφαλαίου: το παραδοσιακό και λεγόμενο "στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα" οι Ρεπ. το μοντέρνο χρηματοπιστωτικό και τις νέες τεχνολογίες οι Δημ. Δείτε από πού προέρχονται τα μυθώδη ποσά που ξόδεψε ο Ομπάμα στην προεκλογική εκστρατεία του και θα καταλάβετε.
Άνοιγμα προς τη Μαύρη Ήπειρο και τις μειονότητες; Κάθε άλλο. Ως μαρκετίστικο τρικ, ναι, αυτό παίζει. Οι Αμερικανοί - όχι όλοι όμως - πράγματι δεν ενδιαφέρονται για το χρώμα της γάτας άμα πιάνει ποντίκια. Ο Ομπάμα ξέρουμε τι ποντίκια θα πιάσει, ή μαλλον, για ποιον θα τα πιάσει, άμα εκλεγεί. Άμα, γιατί είπαμε οι Αμερικανοί μπορεί να μην ενδιαφέρονται για το χρώμα της γάτας, προτιμούν όμως να μην είναι μαύρη!
ανέκδοτο; - Kαι είδες το θεό, πως ήταν; -She is Black!
Φαντάζομαι ότι έπειτα από 8 χρόνια διακυβέρνησης -και τέτοιας - από τους Ρεπουμπλικανούς, θα κέρδιζαν, περίπου αυτονόητα, οι Δημοκρατικοί.
Συνεπώς, η "φάκα" - και όχι ο γάτος - είναι εξαιρετικά αριστοτεχνική.
Δημοσίευση σχολίου