Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Οι διακριθέντες του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ

O 4ος ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΛΙΚΩΝ
Ανακοινώνονται σήμερα 31/5/2015 τα επίσημα αποτελέσματα του Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ, που είναι αφιερωμένος στον ποιητή Κώστα Μόντη και που έγινε με σημαντική επιτυχία για τέταρτη συνεχή χρονιά.
Σύμφωνα με την επίσημη προκήρυξη του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ, απονέμονται 3 βραβεία και 3 έπαινοι – φέτος υπάρχει και μία ισοβαθμία.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
Το 1ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ απονέμεται στη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Αλέξανδρος Κορνηλίου για το ποίημα «Χάσιμο χρόνου (Η εμφύλιος διχογνωμία)», με συνολική βαθμολογία 64 βαθμών.
Το 2ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ απονέμεται στη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Φοίβη για το ποίημα «Φάτα Μοργκάνα», με συνολική βαθμολογία 63 βαθμών.
Το 3ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ απονέμεται στη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Βενέτης  για το ποίημα «Πέντε δάκρυα», με συνολική βαθμολογία 61 βαθμών.


ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ
Ο Α’ έπαινος  του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ απονέμεται στη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Πότνια Θηρών  για το ποίημα «Άνοιξη», με συνολική βαθμολογία 60 βαθμών.
Ο Β’ έπαινος  του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ απονέμεται από κοινού λόγω ισοβαθμίας στις συμμετοχές: α)με το ψευδώνυμο Αίολος για το ποίημα «Τούτη την αγάπη» με συνολική βαθμολογία 58 βαθμών και β) με το ψευδώνυμο Δρυς για το ποίημα «Λακεδαίμονες» με συνολική βαθμολογία 58 βαθμών.
Ο Γ’ έπαινος  του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ απονέμεται στη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Αστέρω Στυλιανού  για το ποίημα «Ανορθόγραφη καρδιά», με συνολική βαθμολογία 57 βαθμών.

Τα ποιήματα που απέσπασαν διάκριση θα δημοσιευτούν αργότερα.



Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Ατελείωτα τα προβλήματα στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ


28.5.2015

Γράφει ο ΚΩΝ.ΝΟΣ Ι. ΠΛΙΑΚΟΣΤΑΜΟΣ / ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ Γ.Ν.Λ.

Σε έκτακτη γενική συνέλευση των ιατρών του Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς στις

27.5.2015 συζητήθηκε το φλέγον θέμα της κάλυψης εφημεριών παρουσία όλων των

διευθυντών των τμημάτων, του διοικητή του νοσοκομείου, του διευθυντή της ιατρικής

υπηρεσίας και των τριών δημάρχων των πόλεων Λιβαδειάς, Αλιάρτου και Διστόμου.

Εξηγήθηκε σε όλους κι όλοι γνωρίζουν πλέον σε κάθε επίπεδο θεσμικό ή μη, την έτι

περαιτέρω υποβάθμιση που υφίσταται το νοσοκομείο Λιβαδειάς και δη το χειρουργικό

τμήμα από την αδυναμία εφημέρευσης μη ειδικευμένων ιατρών.



Εάν δε ληφθούν άμεσες

αποφάσεις από την προϊστάμενη 5η Υ.ΠΕ πουθενά στο νομό για τον μήνα Ιούνιο και για

τους επομένους ενδεχομένως δε θα μπορεί να τελεστεί χειρουργείο σε επείγουσα βάση,

χάνεται δηλαδή η χειρουργική ετοιμότητα του νοσοκομείου. Οι μη ειδικευμένοι ιατροί

(αγροτικοί και ειδικευόμενοι) προσέφεραν σημαντικότατο έργο στις εφημερίες

αναβαθμίζοντας κατ' απόλυτο τρόπο την παροχή υπηρεσιών υγείας στο νοσοκομείο. Πλέον

στους απίστευτους καιρούς που ζούμε ο ανθός της ελληνικής παιδείας παίρνει το δρόμο της

ξενιτιάς προσπαθώντας να διασφαλίσει όπως όπως το μέλλον του. Αξιομνημόνευτο είναι το

γεγονός ότι οι λίστες αναμονής των ειδικευομένων έχουν πλέον μηδενική αναμονή μια και

τα εισερχόμενα πτυχία από ξενόγλωσσα πανεπιστήμια Βαλκανικών χωρών έχουν κι αυτά

μηδενιστεί ενώ οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων προτιμούν μια πολύ πιο

αξιοπρεπή καριέρα εκπαίδευσης στα ευρωπαϊκά νοσοκομεία. Οι υπάρχουσες υγειονομικές

μονάδες έχοντας αναπτύξει και στηρίξει τη λειτουργία τους σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό

ειδικευόμενων δυσλειτουργούν απελπιστικά αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν ασθενείς. Δεν

μπορούσε παρά και το νοσοκομείο Λιβαδειάς να υποστεί το όλο πρόβλημα. Είναι εντελώς

επιτακτικό το υπουργείο να προχωρήσει στην κατάρτιση υγειονομικού χάρτη με πλήρη

αναδιάρθρωση - συγχώνευση - κατάργηση συγκεκριμένων μονάδων υγείας.


Πρόκειται για απαράδεκτη κι επώδυνη ανθρωπιστικά λύση πλην απολύτως αναγκαία. Δεν είναι δυνατόν να

μην λαμβάνεται κεντρικά μία απόφαση ώστε το νοσοκομείο Λιβαδειάς να μη βιώνει την

καθημερινή αγωνία στελέχωσης για την επάρκεια της στελέχωσής του. Μέχρι πότε οι

τοπικές κοινωνίες θα αντιδρούν και με ποια παράλογα επιχειρήματα θα απαιτούν ύπαρξη

φαντασμάτων στις περιοχές τους με μηδαμινή προσφορά υπηρεσιών υγείας; Ας έχουν

επιτέλους για μία μόνη φορά το λόγο οι ειδήμονες της υγείας κι ας γίνουν αποδεκτές

σκληρές αλήθειες εάν δε θέλουμε να καταρρεύσει εντελώς το υγειονομικό δίκτυο του νομού.

Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι τίποτε δεν άλλαξε. Ο διαρκής αγώνας αποποίησης

ευθυνών από τους αρμοδίους, και υποκριτικός και ανώφελος είναι για όλους μας. Στη

Γενική Συνέλευση αποφασίστηκε παράσταση στον διοικητή της 5ης υγειονομικής

περιφέρειας στη Λάρισα με σκοπό να δεσμευτεί επιτέλους στην πολυπόθητη απόφαση

απόσπασης επιπλέοντος αριθμού αγροτικών από τα γειτονικά κέντρα υγείας ΑΛΙΑΡΤΟΥ -

ΔΙΣΤΟΜΟΥ για την κάλυψη εφημεριών στο νοσοκομείο Λιβαδειάς.

Η υφέρπουσα άποψη ότι ο τωρινός διοικητής του νοσοκομείου δεν εισακούγεται από την προϊστάμενη 5η Υ.ΠΕ

παρά τις ειλικρινείς ενέργειες του σαν ένας ύπουλος τρόπος εξαναγκασμού σε παραίτηση

είναι κάτι που θέλω να πιστεύω ότι δεν ισχύει. Μαύρες εποχές που η καχυποψία κι ο

πολιτικός ρεβανσισμός λειτουργούν ακόμη σε βάρος του απλού λαού!

Ιατρική εκδήλωση στην Κρύα


Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ViotiaPlus.gr


Στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ. οι ληστές του Διστόμου



Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Βλαχουτσάκος

Συνελήφθησαν μετά από επιχείρηση της Αντιτρομοκρατικής και των ΕΚΑΜ στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου Βόλου, δύο καταζητούμενοι ληστές.

Σύμφωνα με πληροφορίες του zougla.gr, πρόκειται για τους ληστές του Διστόμου.

Καλά ενημερωμένες πηγές, μιλώντας στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα, ανέφεραν ότι έχουν συλληφθεί δύο άτομα, ενώ ένα τρίτο άτομο φέρεται να έχασε τη ζωή του κατόπιν αυτοκτονίας.

Η επιχείρηση πραγματοποιείται στην Νέα Αγχίαλο και σε αυτή συμμετέχουν άντρες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και των ΕΚΑΜ.
Πηγή: www.zougla.gr

Υποβολή δηλώσεων αγροτών για τη χαλαζόπτωση στη Λιβαδειά


Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Τα αποτελέσματα των εκλογών Εκπαιδευτικών Α-βάθμιας Εκπαίδευσης


Από 2 Ιουνίου οι αιτήσεις για την κατασκήνωση της Παλιομηλιάς


Η ''Γκουέρνικα'' του Διστόμου βρήκε την θέση της!

Δελτιο Τυπου ΔΑΑ



Ο Κ .Μουστάκας δώρησε τον πίνακα της Σφαγής που ήδη αναρτήθηκε στο ''Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού'' της Μαρτυρικής Πόλης

Τη θέση της στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού, στο Δίστομο, βρήκε η '' Γκουέρνικα'' της Μαρτυρικής κωμόπολης της Βοιωτίας: Ο μεγάλων διαστάσεων ( 2χ4 μ.) πίνακας του γνωστού καλλιτέχνη Κώστα Μουστάκα ''Δίστομο'', το οποίο οι θεατές του, όπου εκτέθηκε, το ονόμασαν η τιμητικά ''Γκουέρνικα του Διστόμου'' δωρήθηκε από τον δημιουργό του στην Μαρτυρική Πόλη του Διστόμου και ήδη αναρτήθηκε στο Μουσείο!


Η τελετή αποδοχής της δωρεάς του πίνακα έγινε τις προάλλες ενόψει και των εκδηλώσεων για την 71ή επέτειο της Σφαγής των 218 Διστομιτών από να ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και ήδη οι προσκυνητές του Μαυσωλείου και του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού , έχουν τον πίνακα μπροστά τους να τους θυμίζει το αίτημα των νεκρών :''Ποτέ πια πόλεμος''.

Τον πίνακα παρέλαβαν από τον κ. Μουστάκα ο Δήμαρχος Διστόμου, Αράχωβας,Αντίκυρας κ. Γιάννης Γεωργακός με τον Αντιδήμαρχο κ. Λουκά Ζήση και εθελοντές του Μουσείου. Συγκινημένος ο καλλιτέχνης επανέλαβε όσα είχε γράψει και στη λιτή επιστολή του με την οποία γνωστοποιούσε στον Δήμαρχο, στα μέλη του Δημοτικού και του Τοπικού Συμβουλίου την απόφασή του: '' Αποφάσισα να προσφέρω στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού τον πίνακα ζωγραφικής που δημιούργησα στη μνήμη του πιο στυγερού εγκλήματος που διαπράχθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές, σε βάρος του άμαχου πληθυσμού του Διστόμου το 1944. Μετά από βαθιά σκέψη διαπίστωσα - συνέχισε- ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αποκατάσταση, καμιά ολοκληρωμένη δικαίωση,.,.και καμιά μάταια εκδίκηση... παρά μόνο η Μνήμη που πρέπει να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.. Ελπίζω ο πίνακάς μου να συμβάλει στη διατήρηση αυτής της Μνήμης στις γενιές που έρχονται...''

''Να είσαι σίγουρος, Κώστα ότι , οι Διστομίτισες Μανάδες του πίνακα σου, εδώ , στον χώρο αυτό, είναι μέσα στο σπίτι τους'',είπε ο κ. Γεωργακός, αφού ευχαρίστησε θερμά ον κ Μουστάκα για την δωρεά του. ''Οι ορδές των ναζιστών δεν τις αφάνισαν: Είναι εδώ, δίπλα στα παιδιά τους , δίπλα στους άντρες τους , δίπλα στους αδελφούς τους και ζητούν δικαίωση'', τόνισε.'''Όλοι εμείς κάτοικοι, συντοπίτες, επισκέπτες- προσκυνητές της Μαρτυρικής Πόλης του Διστόμου, οι επόμενες γενιές, νοερά και συμβολικά κοιτάμε τις μορφές τους και ανανεώνουμε την υπόσχεση για αγώνα για τη δικαίωση ''.

Πως γεννήθηκε ο πίνακας

Ο Κώστας Μουστάκας έζησε πριν μερικά χρόνια στην περιοχή της Βοιωτίας και ιδιαίτερα στην Λιβαδειά,αγάπησε τον τόπο και τους ανθρώπους του και φεύγοντας πήρε μαζί του μνήμες… Μνήμες που τον συνοδεύουν έως σήμερα.

Η σφαγή του Διστόμου τον Ιούνη του 1944 ήταν πάντα ένα γεγονός που τον πονούσε και όπως συμβαίνει με τους καλλιτέχνες, άλλος τρόπος δεν υπήρχε παρά να εκφράσει αυτά που ένοιωθε με την τέχνη του. Έτσι αποτύπωσε στον καμβά τον πόνο, τη θλίψη αλλά και την οργή για τη θηριωδία του Γερμανού κατακτητή σ’ ανθρώπους αθώους, άντρες, γυναίκες και παιδιά.


Έτσι γεννήθηκε ο πίνακας αυτός. Μορφές τραγικές… η Μάνα που θρηνεί στο μνήμα, η Μάνα που κρατά στα χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, η Μάνα που σφίγγει στην αγκαλιά της το παιδί της για να το προστατέψει από το όπλο του εχθρού…


Ο πόνος, η θλίψη, η απόγνωση βρίσκουν την έκφρασή τους στις μορφές κι από την άλλη η αγριότητα, το μίσος, η δίψα για αίμα του ναζισμού, των στρατιωτών που σαν λυσσασμένα σκυλιά όρμησαν πάνω στο λαό του Διστόμου να τον κατασπαράξουν.



Όλα αυτά πέρασαν από τον μυαλό στον καμβά.Αλλά οι μορφές του καμβά αναζητούσαν συνεχώς τον τόπο τους. Για τον Κώστα Μουστάκα δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή, από την πρώτη πινελιά, που να μην φανταζόταν τον πίνακα ''κάπου'' στην Μαρτυρική Πόλη του Διστόμου. Και αυτό το ''κάπου'' δεν μπορούσε να είναι άλλο από το ''Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού'', που πλέον γεμίζει κόσμο απ' όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό...

Αγιατριαδίτκα 2015


Βόλτα με την Αντικαρκινική


Στην Αλίαρτο κρυβόταν ο ανήλικος δολοφόνος


Μάνος Τσαγκαράκης


Εξι μήνες αναζητούσαν οι άνδρες της Αστυνομίας έναν ανήλικο τσιγγάνο που είχε σκοτώσει με πρωτοφανή αγριότητα μια ηλικιωμένη γυναίκα μέσα στο σπίτι της στο Παλιό Φάληρο και τελικά ανακάλυψαν τα ίχνη του στην Αλίαρτο Βοιωτίας όπου τον συνέλαβαν.Ο 17χρονος δράστης μαζί με έναν 21χρονο συνεργό του είχαν διαπράξει σωρεία ληστειών και διαρρήξεων σε διάφορες περιοχές της Αττικής ως τις 6 Νοεμβρίου του 2014, όταν έστησαν ενέδρα έξω από το διαμέρισμα της άτυχης 85χρονης και, αφού τη χτύπησαν, την έσπρωξαν μέσα δια της βίας. Εκεί, άρχισαν πάλι να τη χτυπούν αλύπητα για να την αναγκάσουν να τους αποκαλύψει πού είχε χρήματα και, όταν εκείνη διαμαρτυρήθηκε λέγοντας πως δεν είχε, την έδεσαν, τη φίμωσαν και άρχισαν να τη μαχαιρώνουν σε όλο της το σώμα!


Όταν η ηλικιωμένη υπέκυψε στα τραύματα που της προκάλεσαν, έψαξαν όλο το σπίτι ώσπου βρήκαν 400 ευρώ και έφυγαν. Το πτώμα της άτυχης γριούλας είχε βρει ο γιος της που την αναζητούσε καθώς δεν απαντούσε στο τηλέφωνο. Λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία, ο 21χρονος συνελήφθη και αποκάλυψε την ταυτότητα του ανήλικου σε βάρος του οποίου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, αλλά είχε εξαφανιστεί.Πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/479857/stin-aliarto-kruvotan-o-anilikos-dolofonos/

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Τα αποτελέσματα του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ

Οι διακριθέντες του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ θα ανακοινωθούν στις 31 Μαΐου 2015.

Δείτε εδώ τα επίσημα αποτελέσματα:
http://viotia.blogspot.gr/2015/05/4_31.html

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Δεύτερος ναός στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς


του Δημήτρη Λάμπρου













Και δεύτερος ναός κτίζεται στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς την ώρα που τα προβλήματα λόγω έλλειψης προσωπικού οξύνονται. Ο νέος ναός δημιουργεί εκτός από προβλήματα νομιμότητας και ζητήματα λειτουργικότητας στο πολύπαθο Νοσοκομείο Λιβαδειάς καθώς ούτε ο χώρος φαίνεται κατάλληλος ούτε ο χρόνος ανέγερσης από την άποψη των υποχρεωτικών λόγω της οικονομικής κρίσης προτεραιοτήτων είναι ευτυχής. Δείτε την καταγγελία αναγνώστη μας. 

"Παρεμβάσεις και τροποποιήσεις στερούμενες μελέτης αφήνουν διαχρονικά το στίγμα τους στην εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία του ήδη τόσο ταλαιπωρημένου νοσοκομείου μας.
 Οι συνέπειες αυτών αποδεδειγμένα κάθε φορά ξεπερνούν τα όρια της προσωρινότητας και της επαγγελματικής επάρκειας  ή μη του κάθε διοικητή. Της ικανότητας ή της αδυναμίας του να συνεισφέρει λόγω και έργω στην ουσιαστική και ποιοτική βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Επειδή λοιπόν  το Ε.Σ.Υ. δεν είναι ΕΓΩ θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη των μελών του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Λιβαδειάς σχετικά με την δημιουργία και δεύτερου Ιερού Ναού στο νοσοκομείο μάλιστα εντός του κτιρίου σε χώρο μη επαρκώς αεριζόμενο, περιβαλλόμενο από εύφλεκτα υλικά σε καίριο σημείο αδιάλειπτου διακίνησης ασθενών και εργαζομένων.
Υπάρχει έγκριση και αδειοδότηση από την Υγειονομική Υπηρεσία;
Υπάρχει έγκριση και αδειοδότηση από την Πυροσβεστική Υπηρεσία;

Naloxone"

Νεαρός σάτυρος στο Ζάππειο

του Δημήτρη Λάμπρου












Ένα δυσάρεστο περιστατικό βίωσαν τρεις φίλες που έκαναν τον περίπατό τους χτες το μεσημέρι στο Ζάππειο της Λιβαδειάς. Σύμφωνα με την καταγγελία νεαρής αναγνώστριας προς τη viotia, γύρω στη 1.30 μμ εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους ένα παιδί περίπου 15 χρονών, πιθανόν ρομά, το οποίο γδύθηκε και προέβη σε άσεμνες πράξεις επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα. Τα νεαρά κορίτσια ταράχτηκαν, όπως ήταν φυσικό, και μετακινήθηκαν σε άλλο παγκάκι, όμως ο νεαρός τις ακολούθησε συνεχίζοντας τις απρέπειες. Απογοητευτικό είναι το γεγονός, σύμφωνα πάντοτε με την καταγγελία, πως στο Ζάππειο εκείνη την ώρα υπήρχαν αρκετοί άντρες περασμένης ηλικίας χωρίς κανείς να κάνει κάτι για να αποτρέψει τον νεαρό σάτυρο, ούτε καν λεκτικά. Τα ίδια τα κορίτσια ξεπερνώντας το αρχικό σοκ φώναξαν στον νεαρό ότι έχουν καλέσει την αστυνομία και αυτός έσπευσε να εξαφανιστεί. Πάντως τα κορίτσια διαμαρτύρονται και για την απουσία της ομάδας ΔΙΑΣ, την οποία αναζήτησαν χωρίς αποτέλεσμα. 

Χρώματα και Αρώματα στη Γειτονιά









Σεμινάριο του διαγωνισμού «Χρώματα και Αρώματα στη Γειτονιά»





Με πλήρη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το σεμινάριο του διαγωνισμού για την ανάδειξη της καλύτερης βεράντας ή αυλής σπιτιού με τίτλο «Χρώματα και Αρώματα στη Γειτονιά» που διοργάνωσε ο Δήμος Λιβαδειάς σε συνεργασία με τον Τομέα Αγροτικών Κατασκευών & Γεωργικής Μηχανολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και το Εργαστηριακό Κέντρο Λιβαδειάς (πρώην Σ.Ε.Κ.).



Ο διευθυντής του Ε.Κ. Λιβαδειάς Δρ. Κωνσταντίνος Καλοβρέκτης ευχαριστεί θερμά τους εισηγητές, κ. Λίλη Βαρελά (Αρχιτέκτων Μηχ., MSc) για την εισήγηση της με θέμα: ‘Προσδιορίζοντας την πράσινη "αυλή"’, και τους κ. Γεώργιο Κιάφα (Τομεάρχη Ε.Κ. Λιβαδειάς) και Χρήστο Ρηγογιάννη (Υπ. Εργ. Ε.Κ. Λιβαδειάς) για την εισήγηση τους με θέμα: ‘Πρακτικές συμβουλές για την επιλογή, εγκατάσταση και περιποίηση των φυτών σας’.



Οι πολίτες κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου συμμετείχαν σε πρακτικές εργασίες μέσα από τις οποίες μάθανε βασικές αρχές μεταφύτευσης, και άρδευσης.



Η περίοδος συμμετοχής της δράσης συνεχίζεται μέχρι τη Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015, ενώ κριτική επιτροπή από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Εργαστηριακό Κέντρο Λιβαδειάς θα αξιολογήσει τις βεράντες και τις αυλές των συμμετεχόντων κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου.



Για πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους υπεύθυνους του προγράμματος, Δρ. Κων/νο Καλοβρέκτη, και κ. Κιάφα Γεώργιο στο τηλέφωνο: 22610-87887.

Αύριο η Γενική Συνέλευση του Εμπορικού Συλλόγου Λεβαδείας


Δημοτικό Συμβούλιο αύριο στη Λιβαδειά



Μουσική βραδιά Πανδαυλειακού


Εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών Ζαγαρά





Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Φωτιά στο Κόκκινο



Μεγάλη πυρκαγια σημερα, 25 Μαίου 2015 στην περιοχή Κόκκινο Βοιωτίας, όπου επιχείρησαν 6 πυροσβεστικά αεροσκαφη τυπου CL-215

Στο σημείο έσπεύσαν 9 οχήματα των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών της Βοιωτίας και των γύρω νομών με 23 πυροσβέστες, πεζοπόρο τμήμα, έξι οχήματα της πολιτικής προστασίας, μία υδροφόρα του Δήμου, προκειμένου να υπάρξει το καλύτερο και πιο γρήγορο αποτέλεσμα.

Στο σημείο ήταν και ο επικεφαλής των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Στερεάς, Αρχιπύραρχος Νίκος Ντίτσας.

Καταγγελία εργαζομένων στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς


Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Σεισμός στην Ελάτεια



Σεισμική δόνηση μεγέθους 4,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έγινε αισθητή στη Βοιωτία στις 11:45 το πρωί του Σαββάτου 24 Μαΐου 2015. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 119 χλμ. βορειοδυτικά της Αθήνας και 33 χλμ νοτιοανατολικά της Λαμίας στην περιοχή της Ελάτειας. Το εστιακό βάθος υπολογίζεται στα 2 χιλιόμετρα.




ViotiaPlus.gr


Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Ενοικίαση δημοτικού κτήματος στην Αλίαρτο



Νεκρός 37χρονος γιατρός σε τροχαίο στη Λιβαδειά

του Δημήτρη Λάμπρου













Εγινε σήμερα το απόγευμα στη Λάρισα -τόπο καταγωγής του- η κηδεία του 37χρονου γιατρού Δημήτρη Θ. Δελλή, ο οποίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα χτες, κοντά στη Λιβαδειά.
Συγκεκριμένα, την Τετάρτη 20 Μαΐου, γύρω στη 01.20 το μεσημέρι, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο άτυχος γιατρός εξετράπη της πορείας του στο 75ο χλμ. της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας, κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Δαύλειας. Το όχημα, του οποίου μόνος επιβάτης ήταν ο Δελλής, ανατράπηκε και προσέκρουσε σε στύλο φωτισμού της ΔΕΗ, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του 37χρονου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δημήτρης Θ. Δελλής είχε περατώσει πρόσφατα  την ειδικότητά του ως καρδιολόγος και προετοιμαζόταν για τη λειτουργία δικού του ιδιωτικού ιατρείου. Για το μοιραίο περιστατικό διενεργείται προανάκριση από το τμήμα Τροχαίας Λιβαδειάς, ενώ έχει παραγγελθεί και η νεκροψία-νεκροτομή στη σορό του θανόντα.

Ιατρική ενημερωτική εκδήλωση στη Λιβαδειά

Με αξιοσημείωτη επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή τόσο του κοινού όσο και των επαγγελματιών υγείας πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ η ιατρική ενημερωτική εκδήλωση, η οποία έλαβε χώρα μετά τη συνεργασία του Ιατρικού Συλλόγου Λιβαδειάς και της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας στο Συνεδριακό Κέντρο Κρύας"Χρήστος Παλαιολόγος".

Με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στη Λιβαδειά3

του Δημήτρη Λάμπρου













Στο επιβλητικό φαράγγι της Κρύας στη Λιβαδειά συναντήθηκα με τον Πλάτωνα Ριβέλλη, δάσκαλο φωτογραφίας, θεωρητικό της τέχνης και φωτογράφο, ο οποίος βρέθηκε στην πόλη μας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της δραστήριας Φωτογραφικής Λέσχης Λιβαδειάς. Πριν από μερικές μέρες  έδωσε μια σημαντική από πλευράς περιεχομένου και επιτυχή από άποψη προσέλευσης του κοινού διάλεξη "περί φωτογραφίας". Με τον κ. Ριβέλλη είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση -για την τέχνη και τη φωτογραφία, την ποίηση και τη ζωγραφική, για την ευφυΐα και το ταλέντο, για την ένταση και την ψηφιακή εποχή. 

Και για τη φωτογραφία στην ψηφιακή εποχή και στην επικράτεια των smartphones, τη φωτογραφία ως δημιουργία, ως τεχνική και τελικά ως συγκίνηση αναλύεται, που αποδομείται και επαναπροσδιορίζεται από τον Πλάτωνα Ριβέλλη με ακριβείς, απλές αλλά βαθιά μελετημένες απαντήσεις. Η ειδική ευφυΐα του καλλιτέχνη, η ψηφιακή ευκολία και τα αυστηρά κριτήρια, η σκηνοθεσία και ο φωτισμός δεν αποτελούν παρά μέσα για την επίτευξη της έντασης του άρρητου και του αναπάντητου καθώς το θέμα της φωτογραφίας παραμένει πάντοτε ο ίδιος φωτογράφος και η απόπειρά του να μας πει τη δική του εκδοχή για τον τρόπο που ξετυλίγεται η πνευματικότητα του κόσμου, την άποψή του για τον κόσμο και τη φωτογραφία.Το τρίτο μέρος μιας συζήτησης που συζητήθηκε πολύ...

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Καθαρισμός στους εξωτερικούς χώρους του Νοσοκομείου Λιβαδειάς

Σε συνέχεια του δημοσιεύματος της viotia εδώ http://viotia.blogspot.gr/2015/05/blog-post_15.html) ο Δήμος Λεβαδέων ενημερώνει ότι την Κυριακή 24 Μαΐου 2015 στις 9 το πρωί, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς και την Εθελοντική Κίνηση Πολιτών Levadistas θα πραγματοποιήσουν καθαρισμό στον περιβάλλοντα χώρο του Νοσοκομείου.
Ο Δήμος Λεβαδέων καλεί όλους τους πολίτες να βρίσκονται εκεί ώστε να καθαριστεί ο χώρος του Νοσοκομείου μας.

Κατάργηση αστυνομικών τμημάτων (και) στη Βοιωτία

Καταργούνται 11 αστυνομικά τμήματα σε ολόκληρη τη χώρα μετά από απόφαση του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, Δ. Τσακνάκη. Στη Διεύθυνση Αστυνομίας Βοιωτίας καταργούνται οι αστυνομικοί σταθμοί Ερυθρών και Δομβραίνας ενώ το ίδιο ισχύει και για τον σταθμό της Μαλεσίνας στη Φθιώτιδα.

Σύμφωνα με την απόφαση του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ καταργούνται:
Ο Αστυνομικός Σταθμός Ροβιλίστου της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ιωαννίνων.
Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Πορταριάς, Αγριάς, Πτελεού, Αργαλαστής και Τσαγκαράδας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Μαγνησίας.
Ο Αστυνομικός Σταθμός Γαυρολίμνης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Αιτωλίας.
Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Παλαίρου και Μύτικα, της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ακαρνανίας.
Ο Αστυνομικός Σταθμός Μαλεσίνας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Φθιώτιδας.
Ο Αστυνομικός Σταθμός Γρανίτσας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ευρυτανίας.
Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Ερυθρών και Δόμβραινας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Βοιωτίας.
Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Μαρμαρίου, Αμαρύνθου και Πολιτικών, της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ευβοίας.
Ο Αστυνομικός Σταθμός Βυτίνας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Αρκαδίας.
Ο Αστυνομικός Σταθμός Ερμιόνης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Αργολίδας.
Ο Αστυνομικός Σταθμός Ξηροκαμπίου της Διεύθυνσης Αστυνομίας Λακωνίας.

ViotiaPlus.gr


Με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στη Λιβαδειά2

του Δημήτρη Λάμπρου












Η φωτογραφία στην ψηφιακή εποχή και στην επικράτεια των smartphones, η φωτογραφία ως δημιουργία, ως τεχνική και τελικά ως συγκίνηση αναλύεται, αποδομείται και επαναπροσδιορίζεται από τον Πλάτωνα Ριβέλλη με ακριβείς, απλές αλλά βαθιά μελετημένες απαντήσεις. Η ειδική ευφυΐα του καλλιτέχνη, η ψηφιακή ευκολία και τα αυστηρά κριτήρια, η σκηνοθεσία και ο φωτισμός δεν αποτελούν παρά μέσα για την επίτευξη της έντασης του άρρητου και του αναπάντητου καθώς το θέμα της φωτογραφίας παραμένει πάντοτε ο ίδιος φωτογράφος και η απόπειρά του να μας πει τη δική του εκδοχή για τον τρόπο που ξετυλίγεται η πνευματικότητα του κόσμου, την άποψή του για τον κόσμο και τη φωτογραφία.

Θεατρικός μονόλογος την Κυριακή στην Αστραδενή

To Art Cafe Αστραδενή την Κυριακή 24/5, έχει την χαρά να φιλοξενεί την "ομάδα πείρα(γ)μα" που θα παρουσιάσει την Ειρήνη Μελά στον αντιφασιστικό μονόλογο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο, "Μάμμα Τόνι".

ομάδα πείρα(γ)μα παρουσιάζει για πρώτη φορά τον μονόλογο "Μάμμα Τόνι" στα ελληνικά σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Αγγελικής Κασόλα. Ερμηνεύει η Ειρήνη Μελά.

Το ΑΚΟΛ στους διασυλλογικούς Ανατολικής Αττικής Παίδων-Κορασίδων


Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Για την εθνολογική σύνθεση του Πόντου το 1921

Επιμέλεια 
Δημήτρη Λάμπρου























Ο Δημήτριος Ράλλης αναλαμβάνει για πέμπτη και τελευταία φορά την πρωθυπουργία το 1920 ενώ η Μικρασιατική εκστρατεία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για μικρό χρονικό διάστημα (04.11.1920 – 24.01.1921). Ελάχιστες ημέρες πριν την παραίτησή του από την πρωθυπουργία του απευθύνεται επιστολή κάποιου Νεόφυτου με δυσανάγνωστο επώνυμο. Η επιστολή έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζει την κατάσταση στον Πόντο λίγο πριν την Μικρασιατική Καταστροφή, από την πλευρά των Ποντίων πάντα.

Εξοχώτατον Κύριον Δ. Ράλλην
Πρόεδρον της Κυβερνήσεως και Υπουργόν των Εξωτερικών
Ενταύθα.
Κύριε Πρόεδρε,
Λαµβάνω την τιµήν να υποβάλω Υµίν εκ µέρους των Ποντίων το παρόν περί του ζητήµατος του Πόντου υπόµνηµα, πεποιθώς ότι θέλετε καταβάλει πάσαν προσπάθειαν παρά τη Συνδιασκέψει του Λονδίνου προς ικαvoποίησιν των δικαίων πόθων των Ποντίων και απελευθέρω­σιν αυτών εκ του απαισίου τουρκικού ζυγού.
Ο Πόντος, ον δικαιούται ο Ελληνισµός να διεκδικήση ως χώραν εξ ίσου µε την Ιωνίαν ελληνικήν, εκτείνεται από των συνόρων της Γεωργίας µέχρι του Αγιανζίκ δυτικώς της Σινώπης, επί επιφανείας 70 χιλ. τετραγωνικών χιλιοµέτρων περίπου και περιλαµβάνει τον Νοµόν Τραπεζούντος µετά των διοικήσεων (Σανδζάκ) Ριζαίου και Αργυρου­πόλεως (Γκιουµισχανέ) και των διοικήσεων Ακτδζέ-Αµπάτ, Βάκφικεπίρ, Κιόρελε, Τριπόλεως, Κερασούντος και Ορδούς, την διοίκησιν Σινώπης, Καραχισάρ Σαρκή (Νικοπόλεως) και Τοκάτης.

Ο ολικός πληθυσµός του Πόντου ανήρχετο προ του παγκοσµίου πολέµου εις 2 εκατοµµύρια περίπου ψυχών, εξ ων, καθ' υπολογισµούς επί τη βάσει αυτών των επισήµων τουρκικών στατιστικών, οι Έλληνες ανήρxovτo εις πλέον των 700 χιλ. εκτός των εν Καυκάσω και Ρωσσία, εν Κων/πόλει, Ελλάδι και Αµερική ευρισκοµένων άλλων 500 χιλ. περίπου Ποντίων, ετοίµων να κατέλθωσιν εις τας πατρίδας των ευθύς ως απελευθερωθή εκ του Τουρκικού ζύγού ο Πόντος. Ο υπόλοιπος πληθυσµός περιελάµβανε 200 χιλ. περίπου Αρµενίους, Ιουδαίoυς και ξένους και 1 περίπου εκατοµµύριον Μουσουλµάνους, διαιρουµέvoυς εθνολογικώς ως εξής:

1. 220 χιλ. περίπου Λαζούς, απογόνους των αρχαίων Ελλήνων και των ιθαγενών Κόλχων και Μόσχων, εκxpιστιανισθέvτας και εξελληνισθέ­ντας κατά την Bυζαντινήν εποχήν και εξισλαµισθέντας κατά τον 16ον και τον 17ον αιώνα µ.χρ. Εκ τούτων το εν τρίτον περίπου λαλεί εισέτι την Ελληνικήν και κατά την εν τω πολέµω Ρωσσικήν κατοχήν εζήτησε να επανέλθη εις την Ορθοδοξίαν. Οι Λαζοί δεν διάκεινται φιλικώς προς τους Τούρκους, και λαλούν οι προς Ανατολάς οικούντες Γεωργιανικόν ιδίωµα.
2. Εις 200 χιλ. περίπου Κιρκασίους και Αβασγούς, λαλούντας τας εθνικάς αυτών γλώσσας και εχθρικώς διακειµένους προς τους Τούρκους.
3. Εις 80 χιλ. περίπου Κούρδους, λαλούντας την Κουρδικήν.
4. Εις 60 χιλ. περίπου Κηζηλ-µπάσηδες (Ερυθρίνους), µισουµένους υπό των Τούρκων ως ειδωλολάτρας.
5. Εις 60 χιλ. περίπου Γεωργιανούς, λαλoύvτας την Γεωργιανικήν γλώσσαν.

Ωστε αφαιρουµένων των εις 620 χιλ. περίπου ανερχοµένων αλλοφύλλων Μουσουλµάνων, έµενον εν αρχή του πολέµου µόνον 500 χιλ. περίπου καθαροί Τούρκοι απέναvτι πλέον,των 700 χιλ. Ελλήνων, εάν δε προσθέσωµεν εις τους 'Ελληνας τούτους και τους έξω του Πόντου οµοεθνείς, οι 'Ελληνες θα ήσαν κατά δύο και ήµισυ φοράς περισσότεροι των καθαρώς Τούρκων. Εάν εκ των κατά τον πόλεµον διωγµών, εκτοπισµών και φόνων ο ελληνικός πληθυσµός απώλεσε 30%, οι τούρκοι επίσης απώλεσαν, εκ του άρρενος προπάντων πληθυσµού των, εν τω πολέµω και εκ του ψύχους και της πείνης πλέον των 30%, ώστε και νυν διατηρείται η αυτή αναλογία.

Ο Πόντος γνωστός εις την Ελλάδα από της µυθολογικής εποχής των Αργοναυτών απωκίσθη υπό των Ελλήνων κατά τον Η' (8ον) αιώνα π.Χ. Έκτοτε δε αι πόλεις και αι τοπωνυµίαι διατηρούν µέχρι σήμερον τας Ελληνικάς ονομασίας των και από της αρχαιοτάτης εποχής μέχρι σήμερον διατηρεί τον Ελληνικόν χαρακτήρα Του ακριβώς δε προς εξάλειψιν του Ελληνικού εθνολογικού τoύτoυ χαρακτήρος του οι Νεότουρκοι ώμοσαν την εξόντωσιν του Ελληνισμού του Πόντου, ην μέχρι σήμερον επιδιώκουν μετ' ανηκούστου λύσοης και αγριότητος, τοσούτο μάλλον καθ' όσον όλος ο οικονομικός βίος της χώρας, εμπόριον, βιοτεχνείαι ναυτιλίαι και πάντα τα παραγωγικά επαγγέλματα και το χρήμα ευρίσκoντo προ του πολέμου εις χείρας των Ελλήνων, ους απεγύμνωοαν διά της βίας οι Τούρκοι.

Αι ζημίαι ας υπέστη ο Ελληνισμός του Πόντου κατά τον πόλεμον κατ' ακριβείς υπολογισμούς ανέρχονται εις εν δισεκατομμύριον δραχμών, αι δε μετά την ανακωχήν μέχρι σήμερον υπερβαίνουν έτερα 500 εκατ. δραχμών διά των οποίων επλούτισαν οι πριν πενόμεvoι Τούρκοι του Πόντου και πρέπει να υποχρεωθούν να αποδώσουν εις τους δικαιούχους αυτών τας περιουσίας των, τούτο δε είναι εν των οπουδαιοτέρων σημείων του Ποντιακού ζητήματος, επί του οποίου εφιστώμεν την προσοχήν της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Ο Πόντος είναι η πλουσιωτέρα χώρα της Μικρασίας ένεκα της μεγαλοπρεπούς βλαστήσεως, των πλουσίων δασών και μεταλλείων της και των άλλων πλουτοφόρων πηγών της, αίτινες κατέστησαν πάντοτε τον Πόντο αυτάρκη, μεθ' όλην δε την τουρκικήν κακοδιοίκησιν ο Πόντος διέθρεψε τας ανατολικάς στρατιάς της Τουρκίας κατά τον πόλεμον και εξήγεν άφθονα προϊόντα εις την Κων/πολιν και την Γερμανίαν και νυν διατρέφει τας ορδάς του Κεμάλ. Από ελληνικής απόψεως η τελική μετά της Ελλάδος Ένωσις της ελληνικωτάτης ταύτης χώρας είναι απαραίτητος διά τους εξής λόγους:

1. Ο Πόντος είναι ο πρόσκοπος του νεοελληνικού πολιτισμού εν τη Βορειοανατολική Μικρασία και τω Καυκάσω.
2. Ανευ της ενώσεως ταύτης δεν θα ήτο αρτία η ενότης του Ελληνισμού.
3. Ως η Μακεδονία παρέσυρεν εν ευθέτω ώρα εις την Ένωσιν και την Θράκην ούτω και ο Πόντος θα παρασύρη μοιραίως, όταν επιστή η ώρα, εις την μετά της Ελλάδος ένωσιν και την Βιθυνίαν και το αναγκαιούν μέρος της Παφλαγονίας διά την συντέλεσιν της Κρατικής ενότητος της Ελλάδος.
4. Ο Πόντος ένεκα των μεγάλων πλουτοφόρων πηγών του, έχει διά τον Ελληνισμόν υψίστην οικονομικήν σημασίαν.
5. Ο Πόντος θα χρησιμεύση όπως καταστήσωμεν τον Εύξεινον Πόντο θάλαοσαν ελληνικήν, είναι δε μεγίστη η οικονομική σημασία του ως μεσάζουοα οδός προς την Ρωσσίαν, τον Καύκασον, την Περσίαν και την Κεντρικήν Ασίαν, και
6. Θα χρησιμεύση μετά της Ιωνίας ως δεύτερος βραχίων του μοχλού διά την εις την κεντρικήν Μικρασίαν διείσδυσιν και οικοvoμικήν επικράτησιν του Ελληνισμού.


Η πολιτική θέσις του ζητήματος.
Κατά πρώτον εζητήθη παρά των πρωθυπουργών της Συνεννοή­σεως κατά τέλη του 1917 η απελευθέρωσις του Πόντου εκ του τουρκικού ζυγού και η ίδρυσις Δημοκρατίας του Πόντου, αλλ' επειδή το ζήτημα δεν ήτο ώριμον, και άλλως τε τοιαύτη τις Δημοκρατία, βασιζομένη επί της λαϊκής κυριαρχίας, θα ήτο καθαρώς Μουσουλμανι­κή, καθότι αι μουσουλμανικαί φυλαί συλλήβδην λαμβανόμεναι επλειοψήφουν απέναντι των Ελλήνων, εζητήθη είτα να ταυτίση την τύχην του με την Αρμενίαν υπό τύπον Ομοσπονδιακόν, αλλά και αι επί τούτω εν Εριβάν και Τυφλίδι υπό του Σ. Μητροπολίτου Τραπεζούντος διεξαχθείσαι διαπραγματεύσεις εναυάγησανένεκα της κακοπιστίας των Αρμενίων, και εισήλθε το ζήτημα εις την ενεστώσαν αυτού φάσιν, αναγνωρισθέντος εν τη Διασκέψει του Σαν Ρέμο του ζητήματος ως ζητήματος Ελληνικού.

Έκτοτε επεδιώχθη η υπό των ελληνικών στρατευμάτων κατάληψις του Πόντου και η ίδρυσις ελληνομουσουλμανικής πολιτείας υπό την επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και την προστασίαν της Κοινωνίας των Εθνών με εντολοδόχον διοργανωτήν την Ελλάδα, τούτο δε πρέπει να επιδιωχθή και τώρα και να αφεθή εις τους Ποντίους Ελληνας ο εντελής εξελληνισμός της χώρας, οπότε και θα επήρχετο μοιραίως η τελική μετά της Ελλάδος ένωσις.

Σημειωτέον ότι εάν η Ελλάς λάβη την εντολήν να συντρίψη τον Κεμάλ, η κατασύντριψις αυτού ένεκα στρατηγικών, τοπογραφικών και οικονομικών λόγων δεν θα ήτο ευχερής ειμή διά συγχρόνου στρατιωτικής ενέργειας εξ Ιωνίας και εκ Πόντου, ως εν τω προς Υμάς υπό ημερ. 20 παρελθόντος Ν/βρίου σημειώματί μου εξέθηκα, παρακαλέσας συνάμα και τον διακεκριμμένον Συν/χην κ. Εξαδάκτυ­λον να μελετήση το ζήτημα από στρατηγικής απόψεως.
Διεθνώς δέον να υποδειχθή και να τονισθή η πολιτική ανάγκη της ιδρύσεως Ποντιακού Κράτους, απαραιτήτου διά την δημιουργηθείσαν εκ της ιδρύσεως των Κρατών Αρμενίας, Γεωργίας και Αζερπαϊτζιάν Μικρασιατικήν lσορροπίαν, όπως κρατήση την ισορροπίαν μεταξύ των σήμερον μεταξύ των Μουσουλµανικών Κρατών της Τουρκίας, Περσίας και Αζερπαϊτζιάν και των χριστιανικών της Αρµενίας και Γεωργίας, άτινα θα χρησιµεύσουν ως προπύργιον κατά της Ασιατικής αναρχίας και βαρβαρότητας.

Ο ακµαιότατος Ελληνισµός του Πόντου υποστάς κατά τον πόλεµον υπό των Τούρκων τα φρικιαστικώτερα των τερατουργηµά­των, και εξακολουθών µέχρι σήµερον να απογυµνούται, ν' ατιµάζεται και να δολοφονείται, θα εξοντωθή εντελώς εντός ολίγων µηνών -και τοιούτον είναι το πολιτικόν πρόγραµµα των Τούρκων- εάν δεν ληφθούν όσον τάχιστα τα απαιτούµενα µέτρα προς διάσωσιν αυτού, πάσας δε νυν τας ελπίδας του εναπέθηκεν εις την ενεστώσαν Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως σώση αυτόν όσον τάχιστα εκ της αvαπoδράστoυ εξοντώσεως.
Ων λίαν ενήµερος του ζητήµατος τούτου και των συναφών Ανατολικών ζητηµάτων, ως εκ των µέχρι τούδε επιδοθέντων εις το Υπουργείον των Εξωτερικών δώδεκα σηµειωµάτων µου φαίνεται, τίθεµαι εις τας υµετέρας διαταγάς όπως παράσχω Υµίν πάσαν λεπτοµερή πληροφορίαν, ης θα είχατε ανάγκην.

Διατελώ, Κύριε Πρόεδρε, µετά βαθυτάτου σεβασµού
Ευπειθέστατος Υµών θεράπων
[ .... ] Νεόφυτος
Αθήναι, 20 Ιανουαρίου 1921.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στη Λιβαδειά1

του Δημήτρη Λάμπρου











Στο επιβλητικό φαράγγι της Κρύας στη Λιβαδειά συναντήθηκα με τον Πλάτωνα Ριβέλλη, δάσκαλο φωτογραφίας, θεωρητικό της τέχνης και φωτογράφο, ο οποίος βρέθηκε στην πόλη μας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της δραστήριας Φωτογραφικής Λέσχης Λιβαδειάς. Πριν από μερικές μέρες  έδωσε μια σημαντική από πλευράς περιεχομένου και επιτυχή από άποψη προσέλευσης του κοινού διάλεξη "περί φωτογραφίας". Με τον κ. Ριβέλλη είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση -για την τέχνη και τη φωτογραφία, την ποίηση και τη ζωγραφική, για την ευφυΐα και το ταλέντο, για την ένταση και την ψηφιακή εποχή. Δείτε εδώ το πρώτο μέρος της ενδιαφέρουσας συνέντευξης.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Μπάλα όχι ποδόσφαιρο


Για όσους έχουμε περάσει τα 22-23, το ποδόσφαιρο πλέον έχει ταυτιστεί με το τρίπτυχο πίτσες-μπίρες-Champions League με μερικά "δημιουργικά" διαλείμματα για "Pro" και "Football Manager". Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντοτε έτσι.

Ξεσκονίζοντας τις προάλλες την αποθήκη μου, έπεσα πάνω σε ένα κιτρινισμένο τετράδιο που στο εξώφυλλο είχε κολλημένα ξεθωριασμένα αυτοκόλλητα της Panini με παίκτες που αγωνιζόντουσαν στο ελληνικό πρωτάθλημα στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το άνοιξα με ανυπομονησία για να δω και τα υπόλοιπα αυτοκόλλητα της τότε συλλογής μου, αλλά έπεσα πάνω σε κάτι που δεν περίμενα. Στην πρώτη σελίδα έγραφα “Πρωτάθλημα 1993-1994”. Δεν επρόκειτο για το πρωτάθλημα της τότε Α' Εθνικής, αλλά όπως μαρτύρησαν οι επόμενες σελίδες του τετραδίου, για ένα πρωτάθλημα μεταξύ των δύο ομάδων που είχαμε φτιάξει στην 5η δημοτικού. Υπήρχαν γραμμένα τα ονόματα των συμμαθητών μου και πλάι τους τα γκολ που είχαν πετύχει σε κάθε αγώνα, ενώ υπήρχε και ένας πίνακας με τη βαθμολογία των δύο ομάδων. Τότε η νίκη έδινε ακόμα δύο βαθμούς και η ισοπαλία έναν.

Στην επόμενες σελίδες υπήρχαν και άλλα αντίστοιχα “πρωταθλήματα”, ενώ στη μέση του τετραδίου υπήρχε γραμμένος ένας άλλος τίτλος: “Άλλα σχολεία”. Εκεί είχα περάσει τα αποτελέσματα των αγώνων του δικού μας κόντρα στα υπόλοιπα σχολεία της γειτονιάς. Υπήρχαν σελίδες με τα ονόματα των παιδιών του κάθε σχολείου και πλάι σε αυτά το πόσο καλή μπάλα ήξερε κάθε παιδί και μια υποσημείωση για το δυνατό του σημείο, σε ένα άτυπο σκάουτινγκ της εποχής. Συνέχισα να ξεφυλλίζω το τετράδιο και έπεσα πάνω σε ακατάλυπτα συστήματα και σε σημειώσεις με τα man-to-man κάθε αγώνα. Man-to-man που θεωρητικά έπρεπε να ακολουθήσουν όλοι οι παίκτες της ομάδας.

Ήθελα να το ζήσω ξανά όλο αυτό. Για κλάσματα δευτερολέπτου φαντάστηκα πως πήγαινα στο σταθερό μου να πάρω τηλέφωνο τον “Μπούμπη”, τον “Τσίλια” και τον “Σαλάτα” για να τους δώσω ραντεβού στις 4 στην πλατεία. “Πάρτε και τον “Ποντικό” και πείτε του να μην ξεχάσει να φέρει την μπάλα”...

Κάποτε παίρναμε μια μπάλα, μαζευόμασταν σε μια αλάνα, πλατεία, σχολείο και παίζαμε ένα διπλό από το μεσημέρι, μέχρι να νυχτώσει. Αυτοί οι ποδοσφαιρικοί "μαραθώνιοι" διέπονταν από κάμποσους κανόνες και είχαν αρκετά χαρακτηριστικά, που τους καθιστούσαν μοναδικούς και τους θυμόμαστε ακόμα με νοσταλγία.

Το "γήπεδο" και η μπάλα

Τα βασικά μέρη που δίνονταν τα ποδοσφαιρικά ραντεβού ήταν προαύλια σχολείων, πλατείες, δρόμοι, γήπεδα μπάσκετ και αλάνες. Τα γήπεδα 5x5 αποτελούσαν ακόμα σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Το γεγονός ότι θα παίζαμε ποδόσφαιρο δεν σήμαινε απαραίτητα ότι θα είχαμε και μπάλα ποδοσφαίρου. Ποιος δεν έχει παίξει με πατημένο κουτάκι από αναψυκτικό; Όχι, όμως, πατημένο όπως να ναι. Υπήρχε συγκεκριμένη τεχνική, ώστε το κουτάκι να είναι κατάλληλο για ποδόσφαιρο. Έπρεπε να έχει πατηθεί εντελώς κάθετα και να μην είναι στραβό, ώστε να μπορεί να τσουλάει και να αντέχει.Κάποιες φορές και ειδικά τα καλοκαίρια όλο και κάποιο μπαλάκι του τένις ή κάποια μπάλα του βόλεϊ θα είχε ξεμείνει από την οικογένεια κάποιου από την παραλία, με αποτέλεσμα να αναβαθμίζεται αισθητά το παιχνίδι μας.

Σαν εναλλακτική υπήρχαν και κάποιες μεγάλες μπάλες που πουλούσαν τα περίπτερα της γειτονιάς και είχαν πάνω τα σήματα μεγάλων ομάδων, γνωστές και ως "αερόμπαλες", αφού από τη στιγμή που σούταρες, ο αέρας ήταν εκείνος που αποφάσιζε την κατάληξή του σουτ.

Υπήρχαν και εκείνες οι ευλογημένες μέρες που η παρέα είχε στη διάθεση της κάποια κανονική, ποδοσφαιρική μπάλα. Μία "Select", μια "Mitre" ή κάποια που είχε δέρμα τέλος πάντων. Τότε τα πράγματα σοβάρευαν. Η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο και το παιχνίδι είχε την ένταση και το πάθος που θα ζήλευε και ένας τελικός Champions League. Να παίζεις ποδόσφαιρο με μπάλα της οποίας έχουν φύγει οι ραφές και περισσεύει η σκασμένη σαμπρέλα, αξία ανεκτίμητη.

Ο κάτοχος της μπάλας

Το παιδί που διέθετε την μπάλα ήταν για την παρέα ό,τι ο Πλατινί για την UEFA. Μπορούσε σχεδόν να ορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού από την αρχή και όχι μόνο δεν έβρισκε αντιδράσεις από τους υπόλοιπους, αντιθέτως μάλιστα τον είχαμε στα όπα όπα.

Αυτός όριζε την ώρα που θα ξεκινήσει, αλλά και θα τελειώσει το παιχνίδι και όλοι μαζευόμασταν και το "διαλύαμε" με βάση το πρόγραμμά του. Αν μάλιστα τον έφερνε ο πατέρας του, καλοπιάναμε και εκείνον, προκειμένου να αφήσει τον φίλο μας να κάτσει περισσότερο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που παρακαλούσαμε τον πατέρα να μας αφήσει την μπάλα με υποσχέσεις ότι θα την προσέχαμε σαν τα μάτια μας και θα του την επιστρέφαμε σώα την επομένη.

Τα προνόμια του κατόχου της μπάλας πολλές φορές επεκτείνονταν στο να μπορεί να διαλέξει τους συμπαίκτες του, ακόμα και αν δεν του χαμε κάνει ποτέ ξανά αυτή τη χάρη, αφού στην πραγματικότητα ήταν τελείως άμπαλος.

Ο ορισμός του τέρματος

Στα γήπεδα που αγωνιζόμασταν μικροί είναι προφανές ότι δεν υπήρχαν τέρματα. Αν υπήρχαν, μάλλον δεν θα είχε και κανένα λόγο ύπαρξης το παρόν κείμενο.

Επομένως, πριν από κάθε αγώνα ορίζαμε νοητά το τέρμα. Τα κάθετα δοκάρια μπορούσαν να οριστούν με διάφορους τρόπους. Με σχολικές τσάντες, με πέτρες, με νοητά σημάδια από γκράφιτι σε κάποιο τείχο, με τις βάσεις από μπασκέτες, με ό,τι μπορείς να φανταστείς. Για να ναι ίσα τα τέρματα μετρούσαμε βηματάκια, ενώ ήταν άπειρες οι φορές πριν από κάποιο, πέναλτι, κόρνερ ή φάουλ που ο εκάστοτε τερματοφύλακας αναπροσάρμοζε τις διαστάσεις του τέρματός του.

Η μαγεία, όμως, είχε να κάνει με τον ορισμό του οριζόντιου δοκαριού. Τις περισσότερες φορές το οριζόντιο δοκάρι ήταν μέχρι εκεί που έφτανε να πηδήξει ο τερματοφύλακας. Όταν, λοιπόν, ο τερματοφύλακας "έτρωγε" κάποιο γκολ με σουτ που πήγαινε ψηλά, ξεκινούσε καβγάς για το πού βρισκόταν το οριζόντιο δοκάρι, συνοδευόμενος από ταυτόχρονα πηδηματάκια με τεντωμένα χέρια από όλους μας για να δείξουμε ότι δεν φτάναμε το σημείο από το οποίο πέρασε η μπάλα.

Πώς χωριζόμασταν σε ομάδες

Πριν μπουν τα "αριθμάκια" στη ζωή μας, είχαμε έναν πιο ευφάνταστο τρόπο για να ορίζουμε τις ομάδες. Δυο παιδιά, συνήθως οι καλύτεροι παίκτες ή ο κάτοχος της μπάλας, στεκόντουσαν ο ένας απέναντι στον άλλο και έκαναν "βηματάκια" για να δουν ποιος θα διαλέξει πρώτος παίκτη.



Θυμάστε τι ήταν τα βηματάκια; Στεκόντουσαν τα δύο παιδιά, το ένα απέναντι στο άλλο σε εύλογη απόσταση και έλεγαν εναλλάξ ονόματα ποδοσφαιρικών ομάδων ή παικτών. Για κάθε συλλαβή της λέξης που έλεγαν έκαναν και ένα βήμα προς τον "αντίπαλο". Όποιος πατούσε πρώτος τον αντίπαλό του, είχε το bonus να διαλέξει πρώτος παίκτη. Κι αν νομίζεις πώς τα "βηματάκια" ήταν κάτι τυχαίο, είσαι γελασμένος. Υπήρχε τακτική, αφού χρησιμοποιούσαμε και πλαγιαστά "βηματάκια" προκειμένου να μείνουμε μακριά από τον αντίπαλο, αν θεωρούσαμε πως θα μας πατούσε πρώτος.

Αφού έβγαινε ο νικητής της παραπάνω διαδικασίας, συνήθως επέλεγε τον καλύτερο παίκτη ή αυτόν που ξέραμε πως θα κάτσει τερματοφύλακας σε όλο τον αγώνα χωρίς να γκρινιάξει και χωρίς να ζητήσει να παίξει καθόλου μέσα.

Όσον αφορά τον τερματοφύλακα, αν δεν υπήρχε κάποιος που θα καθόταν με την θέλησή του -πράγμα σπάνιο- τότε μπαίναμε όλοι τέρμα μέχρι να φάμε ένα γκολ. Επειδή, κάποιοι το έτρωγαν επίτηδες για να ξαναμπούν γρήγορα μέσα, βάζαμε άλλους κανόνες όπως "φάμε-βάλουμε δύο" ή χρονομετρούσαμε τη θητεία του καθενός στο τέρμα.

Αν ο αριθμός των παιδιών ήταν μονός, η ομάδα με το πιο αδύναμο "ρόστερ" έπαιρνε τον παίκτη παραπάνω.

Όταν χάναμε την μπάλα


Πόσες φόρμες και σορτσάκια έχουν σκιστεί στην προσπάθεια μας να φτάσουμε με τα πόδια την μπάλα που είχε καρφωθεί κάτω από κάποιο αυτοκίνητο ή είχε μπει σε κάποιο χώρο που έπρεπε να πηδήξουμε ένα συρματόπλεγμα; Πόσες κλωτσιές έχουμε ρίξει ομαδικά στους κορμούς δέντρων για να πέσει η μπάλα που είχε σφηνώσει σε κάποιο κλαδί; Τις περισσότερες φορές τα παραπάνω γινόντουσαν ενώ φωνάζαμε εν χορώ: "πού ναι η μπάλα, οέο πού ναι η μπάλα".

Επίσης, άπειρες ήταν οι φορές που η μπάλα πήγαινε σε συγκεκριμένο μπαλκόνι ή έσπαγε τα ποτήρια στα τραπέζια συγκεκριμένης κάθε φορά καφετέριας και εμείς παρακαλάγαμε τον ιδιοκτήτη να μας την δώσει πίσω και υποσχόμασταν για χιλιοστή φορά πως η συγκεκριμένη ήταν η τελευταία που συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Το λεξικό του ποδοσφαίρου

Υπήρχαν μια σειρά από φράσεις και λέξεις που λέγαμε όσοι παίζαμε μπάλα που δεν καταλάβαινε κανείς πλην των συμμετεχόντων.

Φυσικό εμπόδιο: Την συγκεκριμένη φράση την αναφέραμε όταν παίζαμε ποδόσφαιρο σε κάποια πλατεία και η μπάλα έπεφτε σε κάποιον διερχόμενο. Λέγοντας "φυσικό εμπόδιο" εννοούσαμε πως το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά, αφού το να συμβεί κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο.

Περίπτερο/καφενείο: 'Ετσι αποκαλούσαμε τον παίκτη που ελλείψει offside άραζε στην άμυνα του αντιπάλου και δεν το κουνούσε αν δεν ερχόταν η μπάλα στα πόδια του. Προφανώς, το "καφενείο" δεν γυρνούσε ποτέ στην άμυνα.

Παγκότερμα/μπακότερμα: Όχι, δεν είναι ανακάλυψη του Νόιερ. "Παγκότερμα" είχαμε συνήθως όταν στο τέρμα καθόταν κάποιος πολύ καλός παίκτης ή κάποιος που βαριόταν να κάτσει τέρμα. Επομένως όταν η ομάδα του ήταν στην επίθεση έβγαινε και αυτός μπροστά, διατηρώντας ταυτόχρονα την ιδιότητα του τερματοφύλακα.

Γκελάκια/αγγελάκια/ποδαράκια: Με αυτή τη λέξη εννοούσαμε τα χτυπήματα που μπορούσε να κάνει κάποιος με την μπάλα χωρίς να πέσει εκείνη στο έδαφος. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάναμε διαγωνισμό για το ποιος έκανε τα περισσότερα.

Καραβολίδα: Το πάρα πολύ δυνατό σουτ. Υπήρχε μάλιστα ο άγραφος κανόνας σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύονταν οι "καραβολίδες" από κοντά, κυρίως μετά από απαίτηση του άτυχου που τον έβαζαν πάντα τέρμα. Παραβίαση του συγκεκριμένου κανόνα ήταν λόγος για καβγά.

Ξερόμυτο: Το πολύ δυνατό σουτ που γινόταν με την μύτη του παπουτσιού.

Μπεκάτσα/τσαρούχι/στα περιστέρια: Το πολύ άστοχο σουτ που δεν έβρισκε στόχο και θεωρητικά πήγαινε στα πουλιά.

Οι κανόνες

Το γεγονός ότι παίζαμε ποδόσφαιρο, δεν σημαίνει πως οι κανόνες ήταν δεδομένοι. Προφανώς δεν υπήρχε offside, ενώ ένα ξακαθάρισμα που κάναμε από την αρχή του ματς ήταν το αν θα παίζαμε με "τους παλιούς ή με τους καινούργιους κανόνες". Το γεγονός ότι στην προηγούμενη πρόταση χρησιμοποιούσαμε πληθυντικό δεν είχε απολύτως κανένα νόημα, αφού στην ουσία ο μοναδικός κανόνας που άλλαζε ήταν το "έμμεσο".

Σύμφωνα με τους παλιούς κανόνες, μπορούσαμε να γυρίσουμε την μπάλα στον τερματοφύλακα και εκείνος να την πιάσει με τα χέρια, χωρίς να καταλογιστεί έμμεσο. Ενώ, με βάση τους καινούργιους, δεν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Δεν μετράνε οι σπόντες: Ο συγκεκριμένος κανόνας έβρισκε εφαρμογή σε γήπεδα που περιλάμβαναν τείχους, όπως τα προαύλια σχολείων. Με αυτό τον κανόνα ξεκαθαρίζαμε το κατά πόσο θα μπορούσαμε να ντριμπλάρουμε κάνοντας σπόντες με τον τοίχο.

Στα τρία κόρνερ πέναλτι: Αυτός ο κανόνας αφορούσε τα μονά και συνέβαινε αυτό ακριβώς που περιγράφει. Όταν μια ομάδα έβγαζε την μπάλα τρεις φορές άουτ, οι αντίπαλοι χτυπούσαν πέναλτι.

"Αυτό δεν το είχαμε πει από την αρχή": Η ατάκα αυτή λειτουργούσε ως κανόνας πάνω από τους κανόνες. Αν για παράδειγμα δεν είχαμε ξεκαθαρίσει από την αρχή αν θα παίζαμε π.χ. με σπόντα ή χωρίς, μόλις κάποιος έλεγε αυτή την ατάκα έθετε θέμα για τους κανόνες του παιχνιδιού από εκείνη τη στιγμή και μετά. Συνήθως ήταν λόγος για να ξεσπάσει σύρραξη στο γήπεδο.

Η "φάση"


Η συγκεκριμένη λέξη αποτελεί την πιο "δημιουργική ασάφεια" του ποδοσφαίρου των παιδικών μας χρόνων. Όταν το παιχνίδι έφτανε χρονικά προς την λήξη του, η ομάδα που καιγόταν να ισοφαρίσει ή να πλησιάσει στο σκορ άρχιζε να φωνάζει "φάση". Λέγοντας "φάση" στην ουσία εννοούσε πως έπρεπε να γίνει ακόμα μια φάση πριν να ολοκληρωθεί το παιχνίδι. Ποτέ, όμως, δεν είχε διευκρινιστεί με σαφήνεια αν η φάση τελείωνε όταν η μπάλα έβγαινε άουτ, πλάγιο, γινόταν φάουλ ή έμπαινε γκολ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές η "φάση" να πλησιάζει σε διάρκεια ολόκληρο το μέχρι τότε παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια της "φάσης" έχουν μπει τα πιο επικά γκολ, έχουν γίνει οι πιο εντυπωσιακοί πανηγυρισμοί και έχει πέσει το περισσότερο ξύλο στην ιστορία του ποδοσφαίρου της "αλάνας".

Τα παιχνίδια

Πέρα από το κλασικό "διπλό" υπήρχε μια σειρά ποδοσφαιρικών παιχνιδιών που παίζαμε είτε για "ζέσταμα" είτε γιατί δεν μαζευόμασταν ο απαραίτητος αριθμός ατόμων για "διπλό'.

Πασούλες και σουτ: Μέχρι να μαζευτούμε για να αποφασίσουμε τι θα παίξουμε, όσοι είχαν πάει νωρίτερα στο "γήπεδο" έκαναν πάσες και σούταραν στον τερματοφύλακα. Τόσο απλό!

Μονό ή μονάκι: Στο μονό συνήθως συμμετείχαν 3 ή 5 άτομα. Ένας εναντίον ενός ή δύο εναντίον δύο και ένας τερματοφύλακας. Το παιχνίδι ξεκινούσε με τον τερματοφύλακα να έχει γυρισμένη την πλάτη προς τους παίκτες και να τους πετάει την μπάλα στα τυφλά για λόγους αξιοκρατίας. Στο μονό έβρισκε εφαρμογή ο κανόνας "στα τρία κόρνερ πέναλτι".

Ένας άλλος κανόνας που ίσχυε στο μονό ήταν πως για να μετρήσει ένα γκολ θα έπρεπε η μια ομάδα να έχει περάσει τουλάχιστον έναν από τους αντιπάλους. Ο μοναδικός τρόπος για να μετρήσει το γκολ χωρίς να περάσεις τον αντίπαλό σου ήταν να βάλεις γκολ απευθείας από την επαναφορά του τερματοφύλακα, χωρίς εκείνη να έχει προλάβει να ακουμπήσει στο έδαφος.

Πρωταθληματάκια: Όταν υπήρχαν πολλά άτομα, αλλά βαριόμασταν να παίξουμε διπλό, χωριζόμασταν σε ομάδες των δύο ατόμων και παίζαμε knock-out μονάκια, μέχρι να αναδειχθεί ο πρωταθλητής.

Γερμανικό/άγια: Για το παιχνίδι αυτό χρειαζόταν ένας τερματοφύλακας και δύο έως τέσσερις παίκτες (παραπάνω δεν ήταν βολικό). Σε αυτό το παιχνίδι έπρεπε να σκοράρεις μετά από πάσα χωρίς η μπάλα να πέσει στο έδαφος. Ανάλογα με τον τρόπο που θα έβαζες το γκολ έπαιρνες και πόντους. Για απλό σουτ έπαιρνες έναν πόντο, για κεφαλιά δύο, για ψαλιδάκι -λέμε τώρα- πέντε.

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Αθλια χωματερή οι εξωτερικοί χώροι του Νοσοκομείου Λιβαδειάς

του Δημήτρη Λάμπρου



















Αθλια είναι η κατάσταση που επικρατεί στους εξωτερικούς χώρους του Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπο.
Οπως βλέπετε στις φωτογραφίες αυτή είναι η εικόνα που εμφανίστηκε όταν τα συνεργεία του Δήμου Λεβαδέων κλάδεψαν τα φυτά και τους θάμνους που περιβάλλουν το Νοσοκομείο Λιβαδειάς. Πλαστικές σακούλες, μπουκάλια και κάθε λογής απορρίμματα δίνουν μια εικόνα ελάχιστα κολακευτική και παράλληλα επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. 
Η προέλευση των απορριμμάτων που κάνει την περιοχή να μοιάζει με χωματερή δίνει μια ακόμα πιο απογοητευτική εικόνα. Τα σκουπίδια προέρχονται από συμπολίτες -κυρίως νέους- που συνηθίζουν να "αράζουν" κατά παρέες στους εξωτερικούς χώρους του Νοσοκομείου την άνοιξη και το καλοκαίρι αγναντεύοντας τη Λιβαδειά και φυσικά παραγγέλνουν φαγητό ή ποτό από καταστήματα με τη διανομή. Οι συσκευασίες από τα σουβλάκια και όχι μόνο αντί να απορριφθούν στους κάδους που είναι λίγα μέτρα πιο μακριά, δίπλα τους, πετιούνται μέσα στους θάμνους οδηγώντας στις τριτοκοσμικές εικόνες που βλέπετε.