Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Το ζεϊμπέκικο. Ο μοναχικός θρήνος

του Διονύση Χαριτόπουλου











Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.
Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:
Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι, ρίξε μια γλυκιά πενιά, σαν γεμίσω το κεφάλι, γύρνα το στη ζεϊμπεκιά. (Τσέτσης)
Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.

Ο σωστός χορεύει άπαξ δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.
Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:
Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα του θανάτου η καμπάνα και για μένα. (Τσιτσάνης)
Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου. (Βαμβακάρης)
Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα* πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα. Είναι χορός μοναχικός.
Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.

Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.
Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί.
Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά. (Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)

Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.
Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.

Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».
Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει.

Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.

Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει.
Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες.
Μπορεί και να γίνει έτσι.
Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο. Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.
---------
* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ το 2002.

Μια βραδιά με τον Jon Kofas




Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ










Πολύ ενδιαφέρουσα εξελίχθηκε η βραδιά τη Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Βοιωτίας όπου έγινε η παρουσίαση του βιβλίου "Δεσμώτες Ονείρων" του Jon Kofas. Πολλοί Λιβαδείτες αλλά και Αρκάδες, συμπατριώτες του κ. Kofas, τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση και τα συγχαρητήρια ήταν πολλά προς τον κ. Δημήτρη Σαλούστρο, την κα Ελένη Ταμπουρατζή, την κα Κοτσώνα και σε εμένα -στην περίπτωσή μου ξεχωρίζω τα ζεστά λόγια της κας Σαμαρτζή που είχα την τιμή να γνωρίσω πρώτη φορά στην παρουσίαση αυτή.

Μετά την παρουσίαση ακολούθησε συζήτηση που αφού εξήντλησε τα λογοτεχνικά επεκτάθηκε και στην επικαιρότητα με τους παριστάμενους να θέτουν καίρια θέματα προς το πάνελ. Ομως αυτά θα τα πούμε αναλυτικά σε ειδικό θέμα για την παρουσίαση του βιβλίου.
Εδώ θέλω να τονίσω ότι στην εντυπωσιακή επιτυχία της βραδιάς συνέβαλε πρωτίστως φυσικά ο ίδιος ο συγγραφέας, ο κ. Jon Kofas, καθηγητής της Ιστορίας σε πολλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και συγγραφέας, που κέρδισε αμέσως το κοινό αλλά και το πάνελ με την καθαρή ματιά, την ήρεμη αυτοπεποίθηση, την εμβρίθεια, την άνεση, τη σεμνότητα και τη βαθιά καλλιέργεια και γνώση των δεδομένων.
Το βιογραφικό του Jon Kofas αποτελούσε από μόνο του πρόκληση για εμένα καθώς ο Αρκάς συγγραφέας έχει διδάξει πολλά χρόνια σε πανεπιστήμια της Αμερικής και έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και άρθρα με περιεχόμενο που αφορά την Ελλάδα, το ΔΝΤ κ.λπ.
Ο κ. Jon Kofas, με τον οποίο είχα προσωπικά μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης και της συζήτησης που ακολούθησε, είχε την ευγενή καλωσύνη από την Τρίτη ήδη το πρωί να μου αποστείλει ευχαριστήρια επιστολή την οποία και παραθέτω ολόκληρη όπως ακριβώς την παρέλαβα, στα αγγλικά δηλαδή.


Dear Mr. Lambrou,
Thanks you so much for doing such an outstanding job in the book presentation. You are an astonishingly perceptive analyst. I am very grateful for your in-depth contributions to the lively discussion. The people in the audience made wonderful comments about your comments in the presentation.
Although I used to write for Stanford University (USA) and for NL-aid in Holland, I also have a blog. If you ever have the chance, you may wish to look into my personal blog:
www.jonkofas.blogspot.com/
For anything else, by all means email me and I will be delighted to hear from you.
Many, many thanks for everything. Above all, you are a wonderful person.
Best regards,
Jon


Θα επανέλθω με το πλήρες ρεπορτάζ από την σημαντική αυτή παρουσίαση.

Στη Διαύγεια οι νέοι μισθοί αιρετών, υπαλλήλων υπουργείων, μελών ΔΕΠ, δικαστών




Σαρωτικές αλλαγές επιφέρουν οι μισθολογικές διατάξεις που εφαρμόζονται από 1η Ιανουαρίου 2013 ή και αναδρομικά για δικαστικούς, πανεπιστημιακούς καθηγητές, υπαλλήλους σε υπουργεία, ιατροδικαστες κλπ., που αναρτήθηκαν στη ιστοσελίδα της Διαύγειας.

Για αιρετούς προβλέπεται περικοπή κατά 50% στα αντιμίσθια. Ενδεικτικά, τα αντιμίσθια των προέδρων Περιφερειακών Συμβουλίων από 1-1-2013 θα ανέρχονται το ποσό των 1125 ευρώ από 2.250 που είναι μέχρι και 31-12-2012. Για τους εν λόγω αιρετούς προβλέπεται ότι δεν θα λαμβάνουν πλέον αποζημιώσεις για συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων, οικονομικών επιτροπών των δήμων κλπ.

Zoom in (real dimensions: 640 x 160)Εικόνα

Με τις νέες διατάξεις μπαίνει «μαχαίρι» στις αποδοχές Γενικών Γραμματέων υπουργείων και αποκεντρωμένων διοικήσεων. Δείτε το σχετικό πίνακα με τις νέες του αποδοχές από 1-1-2013:

Zoom in (real dimensions: 640 x 375)Εικόνα

Ο βασικός μισθός του Πρωτοδίκη ανέρχεται στα 1778 ευρώ. Ακολούθως οι υπόλοιποι βασικοί μισθοί της ιεραρχίας των δικαστικών λειτουργών διαμορφώνονται ως εξής:

Zoom in (real dimensions: 640 x 854)Εικόνα

Aντιστοίχως, οι βασικοί μισθοί των ιατροδικαστών διαμορφώνονται ως εξής:

Zoom in (real dimensions: 640 x 215)Εικόνα

Στην ίδια εγκύκλιο ορίζονται οι βασικοί μισθοί μελών ΔΕΠ των Πανεπιστημίων:

Zoom in (real dimensions: 640 x 246)Εικόνα

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΑΚΟΛ στο Σχηματάρι: Ακόμη 92 φωτογραφίες-Μέρος Γ'

ΑΚΟΛ στο Σχηματάρι: Ακόμη 92 φωτογραφίες-Μέρος Γ'

Δείτε το 2ο μέρος του φωτορεπορτάζ.
ΑΚΟΛ στο Σχηματάρι: Ολα τα αποτελέσματα και 47 φωτογραφίες-Μέρος B'

Δείτε εδώ το 1ο μέρος με 53 φωτογραφίες.
Να υπενθυμίσουμε ότι οι φωτογραφίες μγεθύνονται με κλικ πάνω τους.
 

Της Αγια-Βαρβάρας στον Οσιο Λουκά

* Στον Πανηγυρικό Εσπερινό θα χοροστατήσει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. Γεώργιος.

Μέχρι την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου οι συμμετοχές στον 2ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ

Το περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ και το βιβλιοπωλείο/εκδόσεις Σύγχρονη Εκφραση προκηρύσσουν τον 2ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ με τους ακόλουθους όρους:

1.Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν Ελληνίδες και Έλληνες ανεξαρτήτως ηλικίας, γραμματικών γνώσεων, επαγγελματικών ασχολιών κ.λπ. είτε κατοικούν στην Ελλάδα και Κύπρο είτε διαμένουν μόνιμα ή προσωρινά στο εξωτερικό, εφόσον έχουν την Ελληνική ή Κυπριακή υπηκοότητα και μπορούν να γράφουν στη νεοελληνική μας γλώσσα.

2. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό θα πρέπει να στείλουν ένα (1) αδημοσίευτο ποίημά τους (κι όχι περισσότερα του ενός ποιήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα), θέματος της επιλογής τους. Διευκρινίζεται ότι το ποίημα που θα σταλεί ΔΕΝ πρέπει να έχει λάβει μέρος σ´ άλλο Διαγωνισμό.

3. Ο αποστολέας θα χρησιμοποιήσει το ίδιο ψευδώνυμο τόσο για την αποστολή όσο και για την υπογραφή του ποιήματος. Στο φάκελο που θα εμπεριέχει το ποίημα θα αναγράφεται το ψευδώνυμο του αποστολέα. Στον ίδιο όμως φάκελο θα τοποθετηθεί ένας μικρότερος, στο εσωτερικό του οποίου θα αναγράφονται τα πραγματικά στοιχεία του ποιητή (ονοματεπώνυμο, γραμματικές γνώσεις, επάγγελμα, διεύθυνση κατοικίας και αριθμοί τηλεφώνου: σταθερό και κινητό). Οι μικροί φάκελοι εκείνων που ΔΕΝ θα διακριθούν ΔΕΝ θ´ ανοιχτούν. Έτσι, θα παραμείνει μυστική η συμμετοχή τους. Χρησιμοποιώντας όμως, οι ενδιαφερόμενοι τα ψευδώνυμά τους, θα τους ανακοινώνεται ο συνολικός αριθμός των μορίων, που έλαβε το ποίημά τους και από τους 4 κριτές.

4. Το ποίημα, που θα σταλεί, για συμμετοχή στο Διαγωνισμό, θα πρέπει να είναι πληκτρολογημένο με computer ή δακτυλογραφημένο κι απαραιτήτως σε έξι (6) πανομοιότυπα αντίτυπα (καλής ευανάγνωστης εκτύπωσης) και υπογεγραμμένα όλα με το ίδιο ψευδώνυμο. Ο φάκελος θα σταλεί με συστημένη ή απλή επιστολή στη Διεύθυνση: Βύρωνος 19 Λιβαδειά 32100, με την ένδειξη: Περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ Συμμετοχή στον 2ο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ.

5. Η Επιτροπή κρίσης του Διαγωνισμού θα περιλαμβάνει 4 ανθρώπους των γραμμάτων. Η βαθμολόγηση θα γίνει από το 1 έως το 20. Τα ονόματα των κριτών θα δημοσιοποιηθούν μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού.

6. Θα απονεμηθούν τρία (3) βραβεία και τρεις (3) έπαινοι (Α’, Β’ και Γ’). Τα βραβεία θα συνοδεύονται από έπαθλα που θα ανακοινωθούν αργότερα. Οι έπαινοι θα συνοδεύονται από δώρα και βιβλία. Διευκρινίζεται ότι στις περιπτώσεις ισοψηφιών τα βραβεία, χρηματικά έπαθλα και έπαινοι θα μοιράζονται ισομερώς. Στον καθένα που θα διακριθεί είτε με βραβείο είτε με έπαινο θα του απονεμηθεί τιμητικό - ονομαστικό δίπλωμα καλλιτεχνικά εκτυπωμένο.

7. Θεσπίζεται και τέταρτο βραβείο (με χρηματικό έπαθλο 300 ευρώ) για ένα ποίημα με θέμα τη Λιβαδειά ή τη Βοιωτία εν γένει. Το βραβείο αθλοθετεί ο Σύλλογος Οι Φίλοι Του ΞΕΝΙΑ Λιβαδειάς. Για αυτόν τον κλάδο του 2ου διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ οι συμμετέχοντες θα αποστείλουν και δεύτερο ποίημα (εκτός του πρώτου για τη συμμετοχής τους στον κύριο 2ο διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ) ή εφόσον επιθυμούν μόνο για αυτό το έπαθλο ποίημα με θέμα τη Λιβαδειά ή τη Βοιωτία. Και για το βραβείο τούτο θα ακολουθηθεί η ως άνω διαδικασία και θα κριθεί από τους 4 κριτές.

8. Ως τελευταία προθεσμία αποστολής, από τους ενδιαφερομένους, των συμμετοχών τους ορίζεται η 30 Νοεμβρίου 2012. Οι ημερομηνίες της αποστολής θα εξακριβώνονται από τις σφραγίδες των ΕΛ.ΤΑ.

9. Τα βραβεία, οι έπαινοι και τα τιμητικά διπλώματα θα απονεμηθούν σε ειδική τελετή η οποία θα οργανωθεί και θα πραγματοποιηθεί στο τέλος Ιανουαρίου 2013. Η συγκεκριμένη ημερομηνία θα ανακοινωθεί και θα δημοσιευθεί εγκαίρως. Περισσότερες πληροφορίες, δίνονται στους ενδιαφερομένους, στο τηλέφωνο: 69 44 73 44 90.

ΑΚΟΛ στο Σχηματάρι: Ολα τα αποτελέσματα και 47 φωτογραφίες-Μέρος B'

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Εκκληση Συλλόγου Γονέων 4ου Δημοτικού Σχολείου Λιβαδειάς για οικονομική αρωγή


 

Ανακοίνωση Συλλόγου Γονέων 4ου Δημ. σχολείου Λιβαδειάς

Οι δράστες της κλοπής του εξοπλισμού που έγινε στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Λιβαδειάς στις 15-11-2012   αφαίρεσαν  τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που είναι απολύτως απαραίτητοι για την παρακολούθηση του μαθήματος «Πληροφορική» από τους μικρούς μαθητές και γενικότερα για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου μας.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Δημοτικού Σχολείου δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί στην αντικατάσταση του κλαπέντος εξοπλισμού και στην αγορά των νέων ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Για τον λόγο αυτό  απευθύνουμε έκκληση προς όσους επιθυμούν να συνδράμουν την προσπάθεια να αποκτηθεί ο αναγκαίος ηλεκτρονικός εξοπλισμός -φορείς ιδιώτες και επιχειρήσεις- να επικοινωνήσουν με τα μέλη του Συλλόγου Γονέων 4ου Δημ. σχολείου Λιβαδειάς
Δημήτρη Γέρο: 6972643985
και
 Κατερίνα Κομνά: 6978400753 

Οποιαδήποτε βοήθεια σε χρήματα ή σε ηλεκτρονικό εξοπλισμό είναι ευπρόσδεκτη.
                           Ευχαριστούμε εκ των προτέρων!!!!

Το 2ο Περιφερειακό Συνέδριο για την Επιχειρηματικότητα στη Λιβαδειά




Μια βραδιά με τον Jon Kofas



Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ










Πολύ ενδιαφέρουσα εξελίχθηκε η βραδιά τη Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Βοιωτίας όπου έγινε η παρουσίαση του βιβλίου "Δεσμώτες Ονείρων" του Jon Kofas.  Πολλοί Λιβαδείτες αλλά και Αρκάδες, συμπατριώτες του κ. Kofas, τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση και τα συγχαρητήρια ήταν πολλά προς τον κ. Δημήτρη Σαλούστρο, την κα Ελένη Ταμπουρατζή, την κα Κοτσώνα και σε εμένα -στην περίπτωσή μου ξεχωρίζω τα ζεστά λόγια της κας Σαμαρτζή που είχα την τιμή να γνωρίσω πρώτη φορά στην παρουσίαση αυτή.

Μετά την παρουσίαση ακολούθησε συζήτηση που αφού εξήντλησε τα λογοτεχνικά επεκτάθηκε και στην επικαιρότητα με τους παριστάμενους να θέτουν καίρια θέματα προς το πάνελ. Ομως αυτά θα τα πούμε αναλυτικά σε ειδικό θέμα για την παρουσίαση του βιβλίου.
Εδώ θέλω να τονίσω ότι στην εντυπωσιακή επιτυχία της βραδιάς συνέβαλε πρωτίστως φυσικά ο ίδιος ο συγγραφέας, ο κ. Jon Kofas, καθηγητής της Ιστορίας σε πολλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και συγγραφέας, που κέρδισε αμέσως το κοινό αλλά και το πάνελ με την καθαρή ματιά, την ήρεμη αυτοπεποίθηση, την εμβρίθεια, την άνεση, τη σεμνότητα και τη βαθιά καλλιέργεια και γνώση των δεδομένων.
Το βιογραφικό του Jon Kofas αποτελούσε από μόνο του πρόκληση για εμένα καθώς ο Αρκάς συγγραφέας έχει διδάξει πολλά χρόνια σε πανεπιστήμια της Αμερικής και έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και άρθρα με περιεχόμενο που αφορά την Ελλάδα, το ΔΝΤ κ.λπ. 
Ο κ. Jon Kofas, με τον οποίο είχα προσωπικά μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης και της συζήτησης που ακολούθησε, είχε την ευγενή καλωσύνη από την Τρίτη ήδη το πρωί να μου αποστείλει ευχαριστήρια επιστολή την οποία και παραθέτω ολόκληρη όπως ακριβώς την παρέλαβα, στα αγγλικά δηλαδή.


Dear Mr. Lambrou,
Thanks you so much for doing such an outstanding job in the book presentation. You are an astonishingly perceptive analyst. I am very grateful for your in-depth contributions to the lively discussion. The people in the audience made wonderful comments about your comments in the presentation.
Although I used to write for Stanford University (USA) and for NL-aid in Holland, I also have a blog. If you ever have the chance, you may wish to look into my personal blog:
www.jonkofas.blogspot.com/
For anything else, by all means email me and I will be delighted to hear from you.
Many, many thanks for everything. Above all, you are a wonderful person.
Best regards,
Jon


 Θα επανέλθω με το πλήρες ρεπορτάζ από την σημαντική αυτή παρουσίαση.

ΑΚΟΛ στο Σχηματάρι: Ολα τα αποτελέσματα και 53 φωτογραφίες-Μέρος Α'

Τα αποτελέσματα είναι από stivosgsermis.blogspot.gr. Θα συνεχίσουμε με το Β' Μέρος με ακόμη περισσότερες φωτογραφίες και τα υπόλοιπα αποτελέσματα.






Δείτε το φωτορεπορτάζ.
http://viotiarecords.blogspot.gr/2012/11/blog-post_3840.html

Μάνα και κόρη έδειραν δημοτικό σύμβουλο

Ημερίδα για τον Ελικώνα


Ψήφισμα εργαζομένων ΟΤΑ στη Λιβαδειά


Για την εικονική πραγματικότητα του Τροφωνίου

Με την εικονική αναπαράσταση του Τροφωνίου Μαντείου διαφωνεί ο ερευνητής κ. Ευστάθιος Βαλλάς. Η viotia δημοσιεύει την καταγγελία του με κυριότερο στόχο να ανοίξει ο διάλογος, στον οποίο η ίδια πρωτοστατεί εδώ και χρόνια, για την ορθή αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και κυρίως για τους όρους αυτής της αξιοποίησης... Θα επανέλθουμε.
 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

 

Στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Λιβαδειτών, παρουσιάστηκε από το Ίδρυμα Μείζωνος Ελληνισμού στις 30 Μαϊου, μία παραγωγή Εικονικής Πραγματικότητας, σχετική με το αρχαίο μαντείο του Τροφωνίου.                                                                                                       
Οι ελλείψεις, οι ατέλειες, και τα  όποια άλλα προφανή παραλειπόμενα, διασκεδάστη-καν από την ρητή υπόσχεση των αρμόδιων παραγόντων του Έργου, ότι αυτό που παρουσιάστηκε,  ήταν μια πρώτη προσέγγιση, και ότι ασφαλώς θα προστεθούν όσα στοιχεία χρειάζονται, έτσι ώστε η Παραγωγή να βελτιωθεί σε βαθμό ικανοποιητικό. 

Ωστόσο έξι μήνες μετά, η συνέχιση της προβολής αυτού του ατελούς και επιλήψη-μου έργου, στο Διαδίκτυο, απολήγει καθαρή πρόκληση. Μια πρόκληση που ενοχλεί όχι μόνον την  απλή λογική, αλλά   περισσότερο προσβάλλει  την ίδια την ιστορία.                                         
Το όλο Έργο, εκτός από μικρής σχετικά χρονικής διάρκειας, είναι και εξαιρετικά άστοχης προσέγγισης.   Δυστυχώς  η παραγωγή του Ι.Μ.Ε. σε τίποτα ουσιώδες δεν θυμίζει και πολύ περισσότερο δεν αναπαριστά το περίφημο μαντείο του Τροφωνίου. Ακολουθεί μιά «κατά σκηνή» αντιπαράθεση.

Σκηνή 1/  Η υπογραμμισμένη ως Πορεία προς το όρος, ( είς Τροφωνίου έβάδισεν ), σύμφωνα με την περιγραφή, γινόταν με την συνοδεία δύο μικρών αγοριών, (άγουσιν δύο παίδες  τών άστών έτη τρία που καί δέκα γεγονότες  ), και όχι με ενήλικες, όπως εσφαλμένα, παρουσιάζεται στην αναπαραγωγή

Σκηνή 2/ Τρία πρόσωπα εικονίζονται μποστά σε ένα κάτασπρο κριάρι. Εδώ εντοπί-ζεται γνωστικό έλλειμμα. Το θυσιαζόμενο σε όποιαδήποτε χθόνια θεότητα ζώο, απαραιτήτως ήταν μαύρο. Κατά τη στιγμή της θυσίας μάλιστα, εικονιζόταν πάνω από βόθρο ή εσχάρα, με τον λαιμό του στραμμένο προς το έρρεβος, και όχι σε μια τέτοια στατική θέση, η οποία δεν συνεπάγεται άμεση θυσία.’‘ κριόν θύουσιν ές βόθρον έπικαλούμενοι τόν Άγαμήδην.’’

Σκηνή 3/  Το λουτρόν, που σαφώς φαίνεται ότι γίνεται σε ποτάμι, είναι αλήθεια ότι ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στην περιγραφή. Εσφαλμένη όμως δίχνει η αναπαρά-σταση του νερού των πηγών Λήθης – Μνημοσύνης. Η διδυμότοκη πηγή, λειτουργεί με διαμετρικά αντίθετη εκρροή. Ακριβέστερα με φορά Βορρά – Νότου, και αντι-στρόφως. Έτσι ώστε να παρέξει θετική, και αναιρετική επίδραση….                          Ένα βέβαιο λάθος επίσης  εντοπίζεται, στην παροχή και λήψη του περίφημου νερού. Δίδεται από τους ιερείς. Στο κείμενο σαφώς υποδεικνύεται ότι ο επισκέπτης πρέπει να πιεί ο ίδιος από την δίδυμη πηγή. ( ένταύθα χρή αύτόν πιείν….)  Η λεπτομέρεια έχει την αξία της. Απλά ένα παρεχόμενο σε κύπελλο νερό, δεν γίνεται να έχει τις προσδοκώμενες επιδράσεις. Η Πόση, μια αντιθετική πόση από την δίδυμη πηγή, έπρεπε να γίνεται άμεσα από τον μυούμενο.                                                                              

(Σχετικά με την παραγωγή και δράση του νερού Λήθης-Μνημοσύνης, γίνεται εκτενής λόγος στο σημείωμα Για να γνωρίσουμε το Τροφώνειο 3, που παρατίθεται στην Ιστοσελίδα ΒΟΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.)

Σκηνή  4/  Εδώ γίνεται μιά επίσκεψη σ’ ένα άγαλμα που εικονίζει Ασκληπιό.                Το άγαλμα του Τροφώνιου-Ασκληπιού, που ήταν έργο του Πραξιτέλη, σαφώς ανα-φέρεται ότι βρισκόταν στον επώνυμο ναό του Τροφωνίου.  Βεβαίως ήταν άσχετο με το αγαλματίδιο που οι ιερείς έδειχναν την τελευταία νύχτα στον επισκέπτη.  ‘’ ύπό δέ τών ίερέων ούκ έπιδείκνυται πλήν όσοι παρά τόν Τροφώνιον μέλλουσιν έρχεσθαι.’’                                  Αυτό λοιπόν το συγκεκριμένο δαίδαλον, ( Δαιδάλου δέ τών έργων δύο μέν ταύτα έστιν έν Βοιωτία, Ήρακλής τε έν Θήβαις, καί παρά Λεβαδεύσιν ό Τροφώνιος ) κατά το μέγεθος αποδίδεται λάθος.  Στο κείμενο αναφέρεται σαφώς ως ξόανο.              Όλα τα ξόανα, και μάλιστα της εποχής στην οποία φέρεται ότι κατασκευάστηκε το επώνυμο ξύλινο  του Τροφώνιου, ήταν  όλα μικρού μεγέθους. Παράλληλα, τα ξόανα πάντα βρίσκονταν τοποθετημένα σε ειδική θέση, πάνω στην βώμοιο έδρη. Πάνω σε κάποιον βωμό. Ένας τέτοιος βωμός και μάλιστα από πυριτόλιθο, διασώζεται έως σήμερα στον χώρο όπου το αρχαίο μαντείο. Στην επιφάνειά του είναι σκαλισμένη μια τετράγωνη βάση, στην οποία βρισκόταν τοποθετημένο το ξόανο που αναφέρεται στο κείμενο. Οι λόγοι που το επιβεβαιώνουν είναι αρκετοί,  και είναι απορίας άξιο το πώς και γιατί οι ειδικοί επιστήμονες της Παραγωγής αγνόησαν την μοναδική πληροφορία.                                                      Ως υπεύθυνα καταγινόμενοι σε τέτοιου είδους αναπαραστάσεις, θα έπρεπε ναγνωρί-ζουν και τις φιλολογικές μαρτυρίες, αλλά και την σωζόμενη έδρα, πάνω στην οποία βρισκόταν τοποθετημένο το εικονιζόμενο ξόανο.

Σκηνή  5/  Στο  επεισόδιο εικονίζεται το μαντείο. Αποδίδεται ως ένα αληθινό πηγάδι. Το εκφορικά διαμορφωμένο θολωτό σχήμα της οροφής λείπει παντελώς. Αυτός ο αρχιτεκτονικός Θόλος είναι που τού προσδίδει την περιγραφή ότι μοιάζει με φούρνο.  είκασται κριβάνω. ( Σε ζωγραφία Αττικού αγγείου διασώζεται η εικόνα επιτύμβιου Θόλου και Στήλης, που ομοιάζει εκπληκτικά με την περιγραφή του μαντείου του Τροφωνίου από τον Περιηγητή : ‘’ βόθρος τε Άγαμήδους καλούμενος, καί πρός αύτώ στήλη.’’ )   Το «πηγάδι» περιβάλλεται από  ένα είδος κιγκλιδώματος με οβελούς και ταινίες, αλλά όχι σύμφωνα με την επισήμανση του κειμένου.             Υπάρχει μια μαρτυρία ξερριζώματος τεσσάρων οβελών, ώστε να επιτευχθεί κάποια επεισοδιακή παραβίαση του χώρου. Αυτή η λεπτομέρεια εκθέτει κατά πολύ την πιστότητα  της αναπαράστασης κατά την εικονική μεταφορά.                                                                                                     Η εικόνα της περίφραξης θα έπρεπε να είναι περισσότερο περίπλοκη.                               Στον χώρο  που  έγινε η ανασκαφή και εντοπίστηκε  η θέση του αδύτου, διασώζονται υπολείμματα της κρηπίδας, με εμφανείς  τις υποδοχές μέσα στις οποίες είχε στερεω-θεί η χάλκινη περιφραξη με τους οβελούς και τις  ζώνες.                                                             Η απορία κι εδώ είναι έκδηλη. Γιατί παραβλέφθηκαν τέτοια στοιχεία ;

Σκηνή  6/  Σε μια λεπτομερέστερη εικόνα διακρίνεται ένας άνθρωπος να κατεβαίνει  στο πηγάδι, χρησιμοποιώντας μιάν ευμεγέθη σκάλα. Είναι σημαντικός ο χαρακτηρι-σμός της σκάλας  ως στενής και έλαφράς. (κλίμακα κομίζουσιν αύτώ στενήν και έλαφράν.)

Περιγράφεται έτσι γιατί ασφαλώς ήταν  ειδική μεταλλική, κλίμαξ αναβάσεων  - καταβάσεων, με επτά επώνυμα σκαλοπάτια. Είναι λάθος το ότι σ’ αυτό το πηγάδι, με το αχανές  βάθος, ο εικονιζόμενος βίσκεται ήδη  στο έκτο σκαλί….

Σκηνή  7/  Η παρουσίαση συνεχίζεται με την εμφάνιση μιας ακαθόριστης έκτασης, προφανώς θάλασσας!! στο κέντρο της οποίας  διακρίνεται το μαντείο του Τροφωνίου, ακριβώς σαν μαύρη τρύπα στο διάστημα. Μια δέσμη φωτός η οποία προέρχεται από τη Σελήνη, πέφτει κάθετα μέσα στο φερόμενο ως άδυτο. Από την πτώση παράγονται φωτεινές αναλαμπές, που αναπηδούν έως και έξω από το άδυτο.                       Αυτή η εκδοχή είναι τελείως αυθαίρετη. Δεν υπάρχει χώρος να γίνει αποδεκτή ούτε ως απλή υπόθεση. Σε κανένα σημείο της  περιγραφής δεν αναφέρεται «φωτεινή σύμ-πραξη» της Σελήνης. Αντιθέτως μετά την κάθοδο, ο κατελθών επιβεβαιώνεται ότι βρίσκεται μέσα σε απόλυτο σκοτάδι. ( σκότω πολύ περιτυχείν τώ πρώτω)                              Οι αναλαμπές δεν περιγράφονται ότι συμβαίνουν έξω από το άδυτο, αλλά μέσα σ’αυτό. Δεν αναχέονται προς τα επάνω, αλλά διαχέονται στο εσωτερικό.                     Σ’ ένα εσωτερικό τάφου το οποίο είναι ερμητικά κλεισμένο, και όχι ανοιχτό σε έναστρο Ουρανό, όπως στην αναπαράσταση. Εκείνο είναι το κυριότερο χρονικό σημείο της μύησης. ( καθέζονται έπί το στόμιον οί μυούμενοι.)                                                                        Εκεί εκδηλώνεται η περίαυγος έμφασις φωτός, από την οποία κατακλύζεται ο μυούμενος, και όπου αναλόγως της ακτινοβολίας, και των ποικίλλων  κλιματικών συνθηκών, σε μερικές περιπτώσεις επερχόταν  απορρύθμιση λειτουργιών, εξ αιτίας της διαφορετικής ποιότητας του ιονισμού, στον οποίο υποβαλλόταν το ανθρώπινο σώμα.   Έτσι μόνον είναι δυνατή η κατανόηση εκείνου του δυσνόητου σήμερα :            (Τόν άναβάντα  παρά τού Τροφωνίου…κομίζουσι κάτοχόν τε έτι τώ δείματι καί άγνώτα όμοίως αύτού τε καί τών πέλας.)  

Εδώ, σ’ αυτό το σπουδαιότερο, το κορυφαίο  Στάδιο της Κατάβασης, θα έπρεπε να εξαντληθεί όλη η τεχνική της Εικονικής Πραγματικότητας. Η πιστή μεταφορά της μύησης, θα έδειχνε την πραγματική ιδιαιτερότητα και αξία του Ιερού.  Αξία η οποία επιμαρτυρείται από την επιλογή του, ώστε μόνον αυτό από όλα τα Ελληνικά μαντεία να αποτελέσει αιτία λεπτομερούς περιγραφής της λειτουργίας του. Από την ελλειπή αναπαράσταση απουσιάζει επίσης ο μεγάλος ναός του Διός Βασιλέως, καθώς και ο αναφερόμενος  Θρόνος της Μνημοσύνης, στον οποίο ενθρονιζόταν ο μυούμενος.                                                
Αυτό λοιπόν που παρουσιάζεται στην Αναπαράσταση, κάθε άλλο παρά μαντείο του Τροφωνίου μπορεί να ονομαστεί. Σε καμία περίπτωση και σε τίποτα δεν θυμίζει το  περίφημο άδυτο. Με δεδομένο ότι έχω διενεργήσει εκεί αρχαιολογικές ανασκαφές, προσωπικά μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω ότι αυτή η εξεζητημένα στρεβλή παρουσίαση του μνημείου οφείλεται σε απλές « ατυχείς συμπτώσεις….»

 

Στάθης Βαλλάς

stathis.vallas@gmail.com

 

Ομορφη που 'ναι η Λιβαδειά που κείται μες στο ρέμα


Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ














Η Λιβαδειά εορτάζει κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου με λαμπρότητα και κατάνυξη τα Εισόδια της Θεοτόκου, την πολιούχο και προστάτιδα της πόλης, την Παναγιά. Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ σε ένα ευρέως γνωστό δίστιχο, περίφημο σήμα κατατεθέν της βοιωτικής πρωτεύουσας, που προέρχεται από την δημοτική μας παράδοση και που σε διάφορες παραλλαγές λέει περίπου:

Ομορφη που 'ναι η Λιβαδειά
που κείται μες στο ρέμα

Πριν από όλα αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο στίχος σχεδόν αυτούσιος εισάγεται στη λόγια παράδοσή μας, καθώς περιλαμβάνεται παραφρασμένος σε ποίημα του Γ. Αννινου που αναφέρεται στις ομορφιές της Λιβαδειάς και που το παραθέτω ολόκληρο:


ΛΕΙΒΑΔΙΑ
Ομορφη που 'σαι Λειβαδιά, που κείτεσαι στο ρέμα..!
Πάν' τα κορίτσια για νερό και φεύγουν φιλημένα...
Κι ένας διαβάτης ταπεινός στην ποταμιά σου τώρα,
Εσένα ήρθε και φίλησε μικρή μου όμορφη χώρα...
..............................................................

Ομορφη που 'σαι Λειβαδιά, μες στα νερά δοσμένη.
Χήνα της Ερκυνας παλιά, νύφη δροσολουσμένη.
Κι αν έρθει μαντευτής κανείς στου Τροφωνίου τη βρύση,
Για σένα τώρα όλο ρωτά, και πώς κοντά να ζήση.
.................................................................

Με τα πλατάνια τα ψηλά δροσιά κι ανάσα δίνεις,
Και μες στις δυο σου τις πηγές Λήθης και Μνημοσύνης
Ξεχνάει καθείς από τη μια, όσα έχει αλλού περάσει,
Και με την άλλη δένεται ποτές μη σε ξεχάση...
..................................................................................................
Ομορφη που 'σαι Λειβαδιά, στη ρεματιά χωμένη
Αρχοντοπούλα από γενιά παλιά και ξακουσμένη.
Τι κι αν τα δακτυλίδια σου σού τά 'χουνε παρμένα;
Τα δάκτυλά σου απόμειναν τα κοντυλογραμμένα.
...............................................................

Ομορφη που 'σαι Λειβαδιά γλυκιά ασπρομαντηλούσα...
Ασ' τις καινούργιες φορεσιές, άσ' τα καινούργια λούσα...
Της αρχοντιάς σου πρέπουνε τ' αρχοντικά παλιά της
οι παλαϊκές της ομορφιές στην ακροποταμιά της...
Εκτός από το μονοτονικό έχει ακολουθηθεί η ορθογραφία του ποιητή.

Ο Ευθύμιος Δάλκας στην τριλογία του «Λιβαδειά» βάζει στο στόμα του λαϊκού τραγουδιστή με «μακρόσυρτους λαρυγγισμούς, με καημό και πάθος να τραγουδά μελωδικά» το δίστιχο με το «βρίσκεται» αντί το «κείται»:

«Ομορφη που 'ναι η Λιβαδειά
Που βρίσκεται στο ρέμα…»

Ως στίχος το "Ομορφη που 'ν' η Λειβαδιά που είναι μέσ' στο ρέμα" αποθησαυρίζεται από τον Θεοφάνη Λευκαδίτη στην "Ανθολογία 3.100 Δημοτικών και Παραδοσιακών Τραγουδιών από όλη την Ελλάδα", τόμος Α', Αθήνα 2002. Επίσης, ο Γιώργος Μεϊντανάς το 1993 περιλαμβάνει στα τραγούδια του δύο παραλλαγές με χαρακτηριστικό το "κείται μες στο ρέμα" αλλά και το ...σεμνό "πάν' τα κορίτσια για νερό γυρίζουν δακρυσμένα".

"Ωραία που είναι η Λειβαδιά που κείται μες στο ρέμα..." μας παραδίδει σε άλλη παραλλαγή ο Γιώργος Παπαδημητρίου στο "Ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια", Αθήνα, 1953. Η ενδιαφέρουσα αυτή εκδοχή αξίζει να παρατεθεί ολόκληρη, για την ερωτική διάσταση που με παρρησία δηλώνεται από τη Λιβαδειτοπούλα:

Ωραία που είναι η Λιβαδειά
Που κείται μες στο ρέμα
Πάν’ τα κορίτσια για νερό
Γυρίζουν φιλημένα

Στης Λειβαδιάς τη ρεματιά
Αντάμωσα μια λεβεντιά
Ηταν κοπέλα λυγερή
Στο χέρι βάσταγε σταμνί

Γεια σου χαρά σου λυγερή
Πού πας στο ρέμα μοναχή
Πάω στο ρέμα για νερό
Να ιδώ κι αυτόνε π’ αγαπώ.

Με την ίδια ακριβώς διαφοροποίηση, δηλαδή αρχίζοντας με το επίθετο "ωραία" αντί "όμορφη", αναφέρει τον στίχο και ο Χρήστος Χαλατσάς στα "Ρουμελιώτικα Δημοτικά Τραγούδια" του, στο τραγούδι με τον τίτλο "Τα λερωμένα τ' άπλυτα".
Τέλος, ο Στέργιος Βαγγλής από τα "Δημοτικά Τραγούδια της Χαλκιδικής" (Εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1986) παραθέτει:
"Ομουρφη που'ν' η Λειβαδιά, μα κείτι μες στου ρέμα
Πάν' τα κουρίτσα για νερό, γυρίζνε φιλημένα".

Στην εκδοχή που έχει επικρατήσει οι στίχοι αποτελούν μίξη δίστιχων που απαντώνται και σε άλλα δημοτικά τραγούδια. Η κοντοχωριανή Χάρις Αλεξίου το τραγούδησε εξαιρετικά ως κλέφτικο:

Όρε όμορφη που΄ναι η Λιβαδειά
που κείτεται στο ρέμα
αχ πάν τα κορίτσια μάνα μ΄για νερό
κι έρχονται φιλημένα

Ντερμπεντέρισσα Bασίλω
στρώσ΄το μπράτσο σου να γείρω

Όρε τ΄αλογο του Αλή Πασά
κανείς δεν το χαϊδεύει
αχ μόνο η κυρά Βασιλική
αυτή το καβαλικεύει

Μαύρα μάτια και μεγάλα
ζυμωμένα με το γάλα

Η παραδοσιακή λιβαδείτικη εκδοχή -που έχει μικρές διαφορές από τη σημερινή- ηχογραφήθηκε το μακρινό 1917 στο Γκέρλιτς από τον Ανδρέα Κοϊτσάνο, Λιβαδείτη στρατιώτη και αιχμάλωτο στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. (Δημήτρης Λάμπρου: 1916-1919. Βοιωτοί στο Γκέρλιτς. Μια πρώτη προσέγγιση, Περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ Τ.8).

Πηγές
Ευθυμίου Δάλκα Λειβαδιά, Ιστορικοί Περίπατοι, Αθήνα 1991
Αρ. Ρούσσαρης Η Λεβάδεια στο Δημοτικό Τραγούδι, Μορφωτικός Σύλλογος Λεβαδείας 2002
Δημήτρης Λάμπρου 1916-1919. Βοιωτοί στο Γκέρλιτς. Μια πρώτη προσέγγιση, Περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ Τ.8

Πάρτι του ΠΙΝΔΑΡΟΥ την Παρασκευή


Οι Ευρυτάνες της Λιβαδειάς στο Ερατώ και 50 φωτογραφίες

Γλέντησαν μέχρι πρωίας οι Ευρυτάνες της περιοχής μας στον φιλόξενο χώρο του ΕΡΑΤΩ, στη Λιβαδειά. Δείτε το φωτορεπορτάζ.
Οι Ευρυτάνες της Λιβαδειάς στο Ερατώ και 50 φωτογραφίες

Σκότωσέ τους γλυκά


Προβολές από Κινηματογραφική Λέσχη