Τα προβλήματα στον Αλίαρτο και οι υπαίτιοι
Είναι να μην είσαι υπερήφανος που έχεις τέτοιους αναγνώστες; Που γνωρίζουν την έννοια του διαλόγου, που προάγουν τον πολιτικό πολιτισμό, που εξηγούν με την ακρίβεια επιστήμονα τις αιτίες για τα κακώς κείμενα του Αλιάρτου εν προκειμένω αλλά και όλης της Ελλάδας; Είναι η απάντηση του -άγνωστου σε εμένα- "Επαρχιώτη" για το ρεπορτάζ μας εδώ Η γιαγιά, ο ΟΣΕ, οι καταστηματάρχες στο Μούλκι και ο Αλίαρτος .Απολαύστε την. Και ορισμένοι ας παραδειγματιστούν.
Γράφει ο Επαρχιώτης
Φίλε Βοιωτέ καλημέρα.
Η απάντηση στην ερωτησή σου μπορεί να γίνει εύκολη. Φταίνε οι του Δήμου και των δυο παρατάξεων. Το δικαίωμα όμως να ενεργούν με παράλογες αποφάσεις για τα έργα καθημερινότητας μας τους το δίνουμε εμείς με την συμπεριφορά μας.Έμεις θα ξεχάσουμε μετά από μήνες τον άδικο χαμό της κυρίας από το τρένο, όπως ξεχάσαμε τον αντίστοιχο χαμό του συμπολίτη μας πριν από μια οχταετία αν δεν κάνω λάθος.
Έμεις βλέπουμε το κλειστό γήπεδο Αλιάρτου καθε μέρα να είναι για μια 10ετία οικοδομή και δεν μιλάμε γιατί είναι στα προεκλογικά μέτρα.Εμείς βλέπουμε τα βαρέα οχήματα να περνάνε μέσα από την πόλη μας, ελλείψη περιφεριακού, και το μόνο που κάνουμε είναι να διπλοπαρκάρουμε για να ενοχλούμε περισσότερο.
Εμείς βλέπουμε θανάτους νέων παιδιών από ναρκωτικά και περιμένουμε από μια ενημερωτική εκδήλωση και την ασφάλεια Λιβαδειάς να λυθεί το πρόβλημα.Εμείς βλέπουμε ανθρώπους "λειτουργούς" να προκαλούν με τα γουστα τους και να μην κάνουν το αυτονόητο, να λειτουργούν.Εμείς περιμένουμε κάθε χρόνο να βρούμε ένα λόγο να μπούμε στους Κηπους Αλιάρτου για να τους χαρούμε, και απλώς περιμένουμε.Εμείς τους ψηφίζουμε, εμείς φταίμε, αυτοί γελάνε, τίποτε δεν προχωράει.
Συγνώμη αν είπα πολλά.
6 σχόλια:
Φίλε "επαρχιώτη". μόνο επαρχιώτης με την αγοραία έννοια δεν είναι ο άνθρωπος που νοιάζεται για τους άλλους και δεν εξαντλεί την ύπαρξή του στα "δικά του".
Όταν καταλάβει ο καθένας ότι δεν υπάρχουν προβλήματα για τους άλλους μόνο, εφόσον υπάρχουν προβλήματα, κι ότι όλα είναι δανεικά, παύει να είναι περίκλειστος στον εαυτούλη του- αυτό είναι ο επαρχιωτισμός_-, κι απλώνεται στον κόσμο.
αξιοσημείωτη η αμεσότητα της γραφής σου.
Καλημέρα rozalia.
ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
Στην προκειμένη περιπτωση αυτό που με κάνει και γράφω με αυτό τον τρόπο είναι η αίσθηση του
"...δεν πάει άλλο".
Προσπαθούμε από την καφετέρια και από τους καναπέδες μας ν'αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν το βλέπω.
Το μόνο που βλέπω όμως είναι στο σύνολο μας , οι Αλιαρταίοι τουλάχιστον, είμαστε νοικοκοκύρηδες στα σπίτια μας και στις περιουσίες μας.
Αν προσπαθούσαμε να νοικοκυρέψουμε όλοι μαζί το δήμο θα κάναμε θαύματα.
Λίγοι στίχοι ενός εκ των αγαπημένων μου ποιητών, αφιερωμένοι στην Ροζαλία για το γοητευτικό παραμύθι και στον αγαπητό Επαρχιώτη, για την καθαρή και αληθινή ματιά του στη σύγχρονη πραγματικότητα:
..."Θα'ρθει μια μέρα που θα σας διαφεντεύουν άνθρωποι
Άνθρωποι πόχουνε περάσει από δαρμούς και δάκρυα
Μα που τα όνειρά τους πια θα τα δρέπουν ακέρια
Βλέπω σωστούς ευαίσθητους χρήσιμους και καλούς
Ανθρώπους να τινάζουν από πάνω τους
Ένα βάρος αχνότερο από θάνατο
Και να κοιμούνται από χαρά μέσα στον βρόντο του ήλιου"
Λίγα είπες φίλε και μπράβο σου.Αλλοι λένε πολλά και δεν ζητανε ποτέ ένα συγνώμη.Μαζί σου.
ένα βασικό θέμα, επαρχιώτη, του νεοέλληνα κι αυτό είναι θέμα παιδείας, είναι ότι δεν έχει παιδευτεί- εθιστεί στη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την ελεύθερη βούληση και το ακμαίο φρόνημα.
δεν έχει δε την επίγνωση ότι το καλό είναι καλό για όλους και το αντίθετο.
μέχρι να μας χτυπήσει οποιοδήποτε δεινό, θαρρούμε ότι αυτό αφορά μόνο τους άλλους.
μέχρι να μας αδικήσουν νομίζουμε πως αδικία δεν υπάρχει.
μέχρι να αρρωστήσουμε θαρρούμε πως τα νοσοκομεία λειτουργούν.
μέχρι να μας ..... , βιασμός δεν υφίσταται.
Και το χειρότερο; και να υφίστανται, εμάς δεν μας νοιάζει!!!
θα ήθελα όμως μια και έτυχε, να γράψεις αναλυτικά τι εννοείς για τους κήπους του αλιάρτου.
Rozalia μου χοντρικά μπορώ να αναφερθώ στα θέματα τον Κήπων. Πρέπει να είσαι πολύ μέσα στα πράγματα για να ξέρεις λεπτομέριες και αλήθειες.
Πρώτο θέμα είναι το ποιος είναι υπεύθυνος για τον πάλαι ποτέ "Αλιαρτινό Δρυμό"? Ο Δήμος ή ο Οργανισμός Κωπαϊδος. Στα λίγα καλά είναι και οι δυο πρώτοι στα πολλά άσχημα ο ένας τα ρίχνει στον άλλον.
Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με την λεγόμενη ανάπλαση-αξιοποίηση των χώρου. Δυο προσπάθειες έχω δει τα τελευταία δέκα χρόνια. Η πρώτη περιορίστηκε σ'ένα μικρό μέρος των Κήπων όπου υπήρξε καλλοπισμός, δημιουργία πάρκου και ιδιωτικού αναψυκτηρίου. Η δεύτερη προσπάθεια εστίασε σε όλο τον χώρο των Κήπων και χαρακτηρίζεται από το τσιμέντο, τις πλάκες πεζοδρομίου και το χαλίκι. Υλικά που μόνο σε πάρκο δεν θυμίζουν.
Το τρίτο θέμα προκύπτει κάθε καλοκαίρι. Όπως προανάφερα δημιουργήθηκε ένα ιδιωτικό αναψυκτήριο με την πρώτη άναπλαση. Η επιχείρηση αυτή ανοίγει κάθε καλοκαίρι και είναι ο βασικός λόγος που μεγάλο ποσοστό Αλιαρταίων επισκέπτεται καθημερινά τους Κήπους. Έλα όμως που ο Δήμος έχει φροντίσει να κλείσει το αναψυκτήριο για δυο χρόνια στο παρελθόν και να επιθυμεί να το επαναλάβει εκ νέου. Και επιδεί η κατάσταση θυμίζει "Ξενία", λειτούργησέ το σαν δημοτική επιχείρηση να τελειώνουμε....
Τέταρτον και τελευταίο θέμα, είναι οι κατοικίες των Άγγλων που έχουν περάσει στα χέρια (δυστυχώς) Ελλήνων. Οι κατοικίες αυτές έχουν δοθεί, αν δεν κάνω λάθος, δανεικές από τον Δήμο σε οικογένειες με σοβαρά προβλήματα. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει το πως θα συντηρηθούν και από ποιον. Τα κτήρια από παλιές βίλες έχουν γίνει χαμόσπιτα και οι γεμάτες λουλούδια αυλές τώρα έχουν κοτέτσια.....
Συνεπώς φίλη rozalia τα θέματα είναι πολλά και εμείς πολύ μικροί για να τα αντιμετωπίσουμε.
Δημοσίευση σχολίου