Το φως που καίει
Σταθερή αξία στη viotia η Ροζαλία, για την οποία επίσης είμαστε υπερήφανοι που γράφει εδώ, απέστειλε ένα πολύ όμορφο κείμενο για δημοσίευση. Δείτε το πλαισιωμένο από ένα αγαπημένο τραγούδι του μεγάλου Κουρτ Βάιλ.
Επιμέλεια: Ροζαλία
....Η γιαγιά μου είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία έλεγε πως παρόλο που όλοι γεννιόμαστε με ένα κουτάκι σπίρτα μέσα μας, δεν μπορούμε να τα ανάψουμε όλα μόνοι μας, χρειαζόμαστε οξυγόνο και τη βοήθεια ενός κεριού. Μόνο που το οξυγόνο σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να προέρχεται λόγου χάρη από την ανάσα ενός αγαπημένου, το κερί μπορεί να είναι οποιαδήποτε είδους τροφή. μουσική, χάδι, λέξη, ήχος που προκαλεί την ανάφλεξη και έτσι ανάβει ένα από τα σπίρτα. Για μια στιγμή νιώθουμε κυριευμένοι από ένα έντονο αίσθημα.
Δημιουργείται μέσα μας μια ευχάριστη ζέστη που θα εξαφανιστεί σιγά-σιγά όσο περνάει ο καιρός μέχρι να έλθει μια νέα ανάφλεξη να τη ζωντανέψει. Κάθε άνθρωπος πρέπει να ανακαλύψει ποια είναι τα κεριά του για να μπορέσει να ζήσει γιατί η ανάφλεξη που παράγεται όταν ανάβει ένα τέτοιο κερί είναι αυτό που τροφοδοτεί με ενέργεια την ψυχή. Με άλλα λόγια αυτή η ανάφλεξη είναι η τροφή της. Αν δε βρει κανείς έγκαιρα ποια είναι τα δικά του κεριά το κουτάκι με τα σπίρτα θα πάρει υγρασία και ποτέ δε θα μπορέσουμε ν’ ανάψουμε ένα σπίρτο.
Αν συμβεί αυτό η ψυχή φεύγει από το σώμα και περιπλανιέται στα πιο βαθιά σκοτάδια ψάχνοντας να βρει την τροφή της, αγνοώντας πως μόνο το σώμα που το αφήνει ανυπεράσπιστο και παγωμένο, θα μπορούσε να της τη δώσει.
6 σχόλια:
Ευχαριστώ πολύ. δε θα μπορούσε νάχει καλύτερη επένδυση αυτό το κομμάτι μεξικάνικης λογοτεχνίας.
ευχαριστώ και για τα αρχικά λόγια.
επειδή πιστεύω ότι η επικοινωνία είναι δημιουργία, ήθελα να προτείνω σ όσους αναγνώστες σου θέλουν να γράψουν κάτι αντίστοιχο πεζό ή ποίημα ή μουσικό άκουσμα.
..."Αυτό είναι το θέμα των καιρών μας : η ουσία των ονείρων μας και το νόημα των πράξεών μας.
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει την αξίωση να σκέπτεται εν εγρηγόρσει.
Αυτός όμως ο στοχασμός εν εγρηγόρσει είναι που μας έχει οδηγήσει στους δαιδάλους ενός εφιάλτη, όπου τα κάτοπτρα της λογικής πολλαπλασιάζουν τους θανάτους των βασανιστηρίων.
Αν ποτέ κατορθώσουμε να βγούμε, θα διαπιστώσουμε ότι ονειρευόμασταν μ' ανοιχτά μάτια κι ότι τα όνειρα της λογικής είναι αποτρόπαια.
Ίσως, τότε ξαναρχίσουμε να ονειρευόμαστε με τα μάτια κλειστά".
καλο φιλαδακι!:P
Φίλτατε "λαγέ", χαθήκαμε! Ανησυχώ ελαφρώς για το...δικό μας θέμα, διότι η Βιγιαρεάλ - ή, αλλιώς "το κίτρινο υποβρύχιο" - όπως θα γνωρίζεις, άλλωστε, έφτασε στους 4 του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2006, αλλά και του Ουέφα το 2004, όπου και αποκλείστηκε από τη Βαλένθια. Ευτυχώς, πέρυσι έφτασε στους 32 του Ουέφα και αποκλείστηκε από τη Ζενίτ.Ελπίζω δε, ότι και εφέτος θα σταματήσει στους 16! Ποια είναι η γνώμη σου;
Τι θα πει φιλαδάκι συμβάζελοι;
Δημοσίευση σχολίου