Τι είπε ο Χρήστος Γιανναράς στη Λιβαδειά1

Παρουσίασε ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου τη Δευτέρα το βιβλίο του "Η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα" ο καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς στο βιβλιοπωλείο Σύγχρονη Εκφραση, στη Λιβαδειά(Ο ενδιαφέρων κ. Χρήστος Γιανναράς στη Λιβαδειά).

Ο Γιανναράς με μια λέξη ήταν γοητευτικός. Διατύπωσε τις σκέψεις του με ένα πολιτικό λόγο ρέοντα που υπερέβαινε τους συνήθεις χαρακτηρισμούς, όπως βαρύς, σύνθετος, δύσκολος ή δυσκολονόητος, καταγγελτικός. Ηταν ένας λόγος σκληρός που εκφερόταν ωστόσο με μια έμφυτη, βαθιά ευγένεια (πώς γίνεται; κι όμως γίνεται), μια συνολική και προκλητική παρέμβαση με αξιώσεις προτάγματος που όμως άφηνε χώρο για διαφωνίες και διαφορετικές απόψεις όχι στα πλαίσια της μικροαστικής αντίληψης μιας mainstream δημοκρατικότητας αλλά υπηρετώντας την ίδια την ουσία της που συνίσταται στην ανιδιοτελή (υπό την έννοια ότι δεν αφορά η θέση του προτείνοντος) σύνθεση όλων των αξιόλογων προτάσεων για την άρση του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική πολιτική τάξη και κοινωνία επομένως.

Ο κ. Χρήστος Γιανναράς περιβεβλημένος με το κύρος του καθηγητού της Φιλοσοφίας και έχοντας απέναντί του ένα "εύκολο" επαρχιακό κοινό κονιορτοποίησε τα πάντα στην κυριολεξία, όλους τους ετοιμόρροπους θεσμούς της νεοελληνικής κοινωνίας, χωρίς να φεισθεί -αντιθέτως- της πνευματικής ηγεσίας. Παρενθετικά εδώ ασφαλώς πρέπει να υπομνησθεί -γιατί έχει τη σημασία του- ότι ο Γιανναράς κέρδισε το κύρος του όχι ως μέλος κάποιας παρέας ή φατρίας αλλά κόντρα στις παρέες και τις φατρίες.

"Πότε αλήθεια καταρρέει ένα πολιτικό σύστημα;" αναρωτήθηκε ρητορικά στην αρχή της μικρής του εισήγησης ο Γιανναράς. "Οταν αδυνατεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Η πολιτική είναι η λειτουργία εκείνη που επιτρέπει στην εκάστοτε εκλεγμένη εξουσία να υπουργεί, να διακονεί, να υπηρετεί τις κοινές ανάγκες. Οταν αυτές οι ανάγκες δεν υπηρετούνται, δεν ικανοποιούνται, όταν τα προβλήματα δεν λύνονται τότε κάτι δεν λειτουργεί σωστά κι αυτό το κάτι ενδέχεται να φτάσει στα όρια της πιστοποίηση μιας κατάρρευσης του συστήματος".

Τα προβλήματα που η υπάρχουσα πολιτική τάξη αδυνατεί να επιλύσει είναι γνωστά, συνέχισε. Υγεία, παιδεία και εκπαίδευση (όπου τα φαινόμενα διάλυσης είναι ανατριχιαστικά με αλλεπάλληλες αποτυχημένες μεταρρυθμίσεις), δημόσια διοίκηση. Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος έστω να ανταποκριθεί σε ένα ικανοποιητικό βαθμό και να δώσει λύσεις στα χρονίζοντα αυτά προβλήματα συνιστούν τους λόγους της κατάρρευσής του.
Δείτε, είπε ο κ. Γιανναράς, δεν μπορούσε να υπάρξει ευστοχότερος τίτλος πολιτικής επαγγελίας από την επανίδρυση του κράτους που μας υποσχέθηκαν. "Στην πράξη αποδείχθηκε ένα απλό πυροτέχνημα, δεν είχε γίνει καμία προετοιμασία για ξαναστηθεί κράτος, για να λειτουργήσει δημόσιος βίος στην Ελλάδα", συμπλήρωσε.

Είμαι (ο Βοιωτός) σχεδόν σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Μιχάλης Γιαννάκης που παρίστατο στην εκδήλωση θα ένιωσε λίγο άβολα στις πίσω θέσεις του βιβλιοπωλείου. Και δεν χρειάζεται αποκωδικοποίηση για να αντιληφθεί κανείς ότι ο Γιανναράς σε μια πρόταση απαξιώνει και τα δύο κυβερνητικά κόμματα: το ΠΑΣΟΚ που παραδίδει μια διαλελυμένη κρατική δομή και τη Νέα Δημοκρατία που αδυνατεί να επανιδρύσει το κράτος.Και με αφορμή το κράτος ή για την ακρίβεια την ανυπαρξία του κράτους ήταν η σειρά των αγροτών αλλά και των ταραχών του περασμένου Δεκεμβρίου να υποστούν την αμείλικτη κριτική του κ. Γιανναρά.

Με αφορμή την επικαιρότητα και τις ταραχές του Δεκεμβρίου θεωρώ ότι δεν υφίσταται στη χώρα έννομη τάξη, δεν λειτουργεί κράτος δικαίου, όταν δυναμικές μειοψηφίες με γκανγκστερικές μεθόδους εκβιάζουν για την ικανοποίηση των δικών τους αιτημάτων βασανίζοντας όλους του υπόλοιπους πολίτες, είπε ο κ. Γιανναράς και συνεπέρανε το τόσον σπανίως ακουόμενο αυτονόητο. "Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα όχι για μια ευνομούμενη κοινωνία αλλά για μια στοιχειωδώς οργανωμένη συλλογικότητα".

Στη συνέχεια αιτήθηκε να μην περιοριστεί η συζήτηση σε διαπιστώσεις αλλά να αναζητηθούν οι αιτίες και ο ίδιος πρότεινε ως βασικό λόγο της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του πολίτη τη διαστολή της πολιτικής από την κοινωνία, την αντίθεση της πολιτικής με την κοινωνία. Μοιάζει υπερβολικό αλλά η πολιτική έχει πλέον τις δικές της ανάγκες, αυτιστικές, ανάγκες αναπαραγωγής της και αυτές υπηρετεί, πρότεινε ο κ. Γιανναράς και προσέθεσε ότι παλαιότερα το πολιτικό προσωπικό αποτελούνταν από κοινωνικά επιτυχημένους ανθρώπους που είχαν την ευγενή φιλοδοξία να προσφέρουν στα κοινά ενώ στις μέρες μας σχεδόν αποκλειστικά οι πολιτικοί προέρχονται είτε από τον συνδικαλισμό είτε από τις κομματικές νεολαίες, δηλαδή από φυτώρια εκμάθησης του εκβιασμού και της ίντριγκας ως τρόπων πολιτικής επιβολής.
Ομως θα συνεχίσουμε σήμερα...