Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Η αγάπη είναι θέμα χημείας

Η αγάπη είναι θέμα χημείας

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η αγάπη είναι διαισθηση αναγνώρισης των σκοτεινών περιοχών του πραγματικού (ελεύθερου) εαυτού μας, στον άλλον.
. γι αυτό και, εαν και εφόσον επιτευχθεί η σύμπτωση-σπανιότατο- δεν καταλύεται από τίποτα, ούτε κι απο τον χρόνο.
τ άλλα είναι για αμερικανάκια κι ανθρώπους που πέρασαν...αβρόχοις ποσί, αλλά και σε οριζόντια θέση...

Ανώνυμος είπε...

από αγάπη δεν ξέρω αλλά ξέρω τους αντιδημάρχους...πονηρούλη που εσύ δεν τους ξέρεις ακόμη...
Σωτηρόπουλος, Αυγέρης, Λαμπριτζής, Τόλιας
Μόνο για το viotia
και αν δείξεις καλή διαγωγή θα σε φορτώνων αποκλειστικές ειδήσεις

βοιωτός είπε...

Μα όλα τα ξέρεις ρε συ ανώνυμε πια...
Βέβαια να σου πω κι ένα μυστικό;Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τα ονόματα των αντιδημάρχων.
Η πολιτική είναι εκείνη που ενδιαφέρει.
Οσο για τη viotia γνωρίζει πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσες να υποπτευθείς. Και για τους αντιδημάρχους...

Ανώνυμος είπε...

"Η αγάπη είναι μια υπέροχη κακοτοπιά. Όσοι βάλθηκαν να την εξερευνήσουν δεν επέστρεψαν ποτέ - καλή τους ώρα!"

Ανώνυμος είπε...

Βοιωτέ θα σου χαρίσω, και σε κάποιους όμως αγαπημένους μου το παρακάτω κομμάτι, που βρήκα σε ένα βιβλίο. είναι εξαίσια βαθύ και συγκλονιστικά απλό.

....Η γιαγιά μου είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία έλεγε πως παρόλο που όλοι γεννιόμαστε με ένα κουτάκι σπίρτα μέσα μας, δεν μπορούμε να τα ανάψουμε όλα μόνοι μας, χρειαζόμαστε οξυγόνο και τη βοήθεια ενός κεριού.
Μόνο που το οξυγόνο σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να προέρχεται λόγου χάρη από την ανάσα ενός αγαπημένου, το κερί μπορεί να είναι οποιαδήποτε είδους τροφή. μουσική, χάδι, λέξη, ήχος που προκαλεί την ανάφλεξη και έτσι ανάβει ένα από τα σπίρτα.
Για μια στιγμή νιώθουμε κυριευμένοι από ένα έντονο αίσθημα.
Δημιουργείται μέσα μας μια ευχάριστη ζέστη που θα εξαφανιστεί σιγά-σιγά όσο περνάει ο καιρός μέχρι να έλθει μια νέα ανάφλεξη να τη ζωντανέψει.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να ανακαλύψει ποια είναι τα κεριά του για να μπορέσει να ζήσει γιατί η ανάφλεξη που παράγεται όταν ανάβει ένα τέτοιο κερί είναι αυτό που τροφοδοτεί με ενέργεια την ψυχή. Με άλλα λόγια αυτή η ανάφλεξη είναι η τροφή της. Αν δε βρει κανείς έγκαιρα ποια είναι τα δικά του κεριά το κουτάκι με τα σπίρτα θα πάρει υγρασία και ποτέ δε θα μπορέσουμε ν’ ανάψουμε ένα σπίρτο.
Αν συμβεί αυτό η ψυχή φεύγει από το σώμα και περιπλανιέται στα πιο βαθιά σκοτάδια ψάχνοντας να βρει την τροφή της, αγνοώντας πως μόνο το σώμα που το αφήνει ανυπεράσπιστο και παγωμένο, θα μπορούσε να της τη δώσει.


Εσύ λοιπόν θα μπορούσες αν σ άρεσε, να του βάλεις μια μουσική..Ευχαριστώ