Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Βέτο στην αλαζονία των Σκοπίων

Μονοδρόμος καθίσταται για την Ελλάδα το βέτο αν οι κυβερνώντες την FYROM δεν υποχωρήσουν στα αυτονοήτως αναγκαία για ένα έντιμο συμβιβασμό. Η ομιλία Κώστα Καραμανλή στη Βουλή κατά τη διάρκεια της "Ωρας του Πρωθυπουργού" όπου μεταξύ άλλων είπε ότι "χωρίς αμοιβαία αποδεκτή λύση, δεν μπορεί να υπάρξουν συμμαχικές σχέσεις, δεν μπορεί να υπάρχει πρόσκληση της γειτονικής χώρας για συμμετοχή στην ίδια συμμαχία" δεν αφήνει αμφιβολίες ότι οι αποφάσεις έχουν ληφθεί και πως "το μπαλάκι" βρίσκεται στην πλευρά των αλαζονικών νεαρών εθνικιστών που κυβερνούν τη γειτονική βαλκανική χώρα.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι, η άσκηση veto μοιάζει η μόνη έντιμη διέξοδος. Ωστόσο πρόκειται απλά για μια κίνηση που απλά και μόνο διασφαλίζει την αξιοπρέπεια της κυβέρνησης και τίποτε άλλο. Πραγματικό αποτέλεσμα το veto δεν μπορεί να έχει. Οι «αλαζονικοί νεαροί εθνικιστές που κυβερνούν τη γειτονική χώρα» θα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη συνταγματική ονομασία της χώρας τους, η ονομασία αυτή θα παγιωθεί οριστικά και τελεσίδικα στη διεθνή κοινή γνώμη και τέλος, σε πέντε - έξι χρόνια το κράτος των Σκοπίων θα γίνει τελικά δεκτό και στο ΝΑΤΟ και στον ΟΗΕ και σε κάθε άλλο διεθνή οργανισμό με το όνομα Μακεδονία. Σήμερα υπάρχει το veto, κανείς δεν εγγυάται ότι θα υπάρχει και αύριο.

Κακά τα ψέμματα, το παιγνίδι της ονομασίας έχει χαθεί, όχι από το 1991, αλλά από το 1948 ήδη, όταν ο Τίτο δημιούργησε την ομόσπονδη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κι εμείς το δεχτήκαμε χωρίς αντίρρηση. Το διπλωματικό αυτό προηγούμενο δεν παρακάμπτεται με βάση το διεθνές δίκαιο. Όταν οι γείτονες ήταν έτοιμοι να αποδεχτούν το «Νοβαμακεντόνιγια» εμείς στυλάναμε τα πόδια. Τώρα...

βοιωτός είπε...

Δεν γμωρίζουμε τα μελλούμενα, μέτοικε.
Επιπλέον, η αξιοπρέπεια ή για την ακρίβεια η αξιοπιστία είναι αγαθό που χρήζει υψηλής προστασίας στην εξωτερική πολιτική. Δεν χρειάζεται νομίωζ να εξηγήσω γιατί.
Οσο για τους νεαρούς της ΠΓΔΜ φαίνεται να νομίζουν ότι το αύριο είναι γραμμική επέκταση του σήμερα.
Τους λείπει η ιστορικότητα στη θέαση της πολιτικής και θα το πληρώσουν. Αν όχι σε εμάς,τότε σε άλλους περισσότερο φιλόδοξους εθνικισμούς.