Ανέκδοτο15

Απόγευμα στις φυλακές Κορυδαλού.Μια θλίψη πλανάται στον αέρα,και ο ανεκπλήρωτος πόθος για την ελευθερία παντού διάχυτος.Είναι απόγευμα και δύο ισοβίτες κουβεντιάζουν μόνοι στο κελλί τους.

Ο ένας έχει τραχιά χαρακτηριστικά.Ο άλλος φαίνεται σαν να είναι επιστήμονας.Περιποιημένος,καλοβαλμένος δεν ταιριάζει με το περιβάλλον.
Αυτός ο τελευταίος κάποια στιγμή στρέφεται στον άλλον και τον ρωτάει:
-Αλήθεια,τι έκανες και βρίσκεσαι εδώ,στην πτέρυγα των βαρυποινητών;
-Κοίτα να δεις,απάντησε ο άλλος,για όλα φταίει μια αναβολή. Εγώ,ξέρεις,ήμουνα φορτηγατζής.Μια μέρα αναβλήθηκε το δρομολόγιο που είχα και γύρισα νωρίς στο σπίτι.Οταν μπήκα άκουσα βογγητά και κραυγές του στυλ "τι σου κάνω μάνα μου" "εμπαινε αντρούτσο μου" και κάτι τέτοια. Πλησίασα σιγά στην κρεβατοκάμαρα και είδα τη γυναίκα μου καβάλα με έναν τύπο. Θόλωσε το μυαλό μου.Πήγα πήρα το δίκανο και τους τουφέκισα.Δεν κατάλαβαν τι τους βρήκε.
Μετά από λίγο άκουσα το κουδούνι,ήταν η πεθερά μου που ήρθε να δει τι θόρυβος ήταν αυτός.Την μισούσα θανάσιμα. Ευκαιρία ήταν...Ετσι κι'αλλιώς χαμένος ήμουν.Δεν είχα άλλη σφαίρα στο δίκανο άλλα της είπα να βγούμε στο μπαλκόνι επειδή ο θόρυβος ακούστηκε από κάτω στο δρόμο.Της είπα να κοιτάξει κάτω και την έσπρωξα.Εύκολη δουλειά.Η υπόθεση τελείωσε με τον υπέροχο γδούπο του κορμιού της πάνω στην άσφαλτο.Αυτό ήταν όλο.Εκλαψα τη γυναίκα μου για κανα 5λεπτο,φόρεσα το κοστούμι και παραδόθηκα στην αστυνομία. Τα υπόλοιπα τα ξέρεις...


-Καμμιά έφεση έκανες;
-Δεν υπάρχει ελπίδα.Μόνο μου είπε ο δικηγόρος μου ότι με καλή διαγωγή θα μπορέσω να βγω σε 65-70 χρόνια,είπε με την ελπίδα καρφωμένη στο βάθος των ματιών του.
Εμειναν χαμένοι για λίγο στις σκέψεις τους.
-Εσύ τι έκανες και κατέληξες ισοβίτης;ρώτησε ο φονιάς τον άλλον.
-Αστα,για όλα φταίει ένα λάθος.Ξεκίνησα μια Κυριακή,για εκδρομή με τη γυναίκα μου.Αυτή διάβαζε ένα βιβλίο κι'εγώ-π'ανάθεμα την ώρα-άκουγα μια πολιτική εκπομπή στο ράδιο.
Ακουγα λοιπόν ότι ο Τσουκάτος κόβει βόλτες ελεύθερος, ο Ακης το ίδιο,ο Χριστοφοράκος χόρτασε πρέτσελ και μπύρες στο Μόναχο. Αγρίεψα,μου γύρισαν τα μάτια ανάποδα. Κάποια στιγμή φτάσαμε στα διόδια. Απλωσε η κοπέλα το χέρι να της δώσω το αντίτιμο του εισιτηρίου,αλλά εγώ την αγνόησα.Το είδα σαν μια πράξη αντίστασης.Σήκωσα τη μπάρα κι'έφυγα χωρίς να πληρώσω.
Ε λοιπόν αυτό ήταν το ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟς που με οδήγησε ως εδώ...


Πηγή: www.capital.gr