Καλή εβδομάδα από τη Ροζαλία
Mικρή παθολογία της εποχής Tο σύνδρομο
Μέσα απο τα MME να κατηγορείς τα MME, να καταφέρεσαι εναντίον τους μέσα από τη μικρή οθόνη και τα ερτζιανά, να βρίζεις τηλεοπτικά την κοινωνία του
θεάματος, να παίζεις σε όλα τα ταμπλό, να είσαι μέσα κι έξω, να συσσωρεύεις τα
πλεονεκτήματα και του αντάρτη και του κερδισμένου. Παραλλαγή: να απέχεις από τα
εγκόσμια αλλά να το γνωστοποιείς, να κάνεις να μιλούν για σένα κρατώντας μια
εύγλωττη σιωπή, να είσαι μια απουσία που βαραίνει.
Βολταίρου-Ζολά-Σαρτρ: να μη χάνεις καμιά ευκαιρία, να αντιγράφεις τη
σχηματικότητα των υποθέσεων Καλός ή Ντρέυφους. Όχι να στρατεύεσαι σε ένα δίκαιο
αγώνα αλλά να αναζητάς έναν αγώνα, οποιονδήποτε για να στρατευτείς. Να φοβάσαι
πάνω απ όλα μήπως χάσεις την ιστορία, να θέλεις να σταθείς αντάξιος των μεγάλων
προγόνων, αν είναι δυνατόν ακίνδυνα. Παραλλαγή: Ο αεικίνητος διανοούμενος. Να
ορμάς στην παραμικρή ευκαιρία για να διατυπώσεις την άποψή σου, να έχεις λόγο
πάνω σε όλα, από το Τοπ 50 ώς το μετεωρολογικό δελτίο. Nα τρέχεις πίσω από την
επικαιρότητα και να γίνεσαι όχι η ηθική αλλά η λεκτική συνείδηση του καιρού σου.
Και κάθε φορά να μη λες παρά ένα και το ίδιο πράγμα: Εδώ είμαι εγώ!
Πασκάλ Μπρυκνέρ (H Mελαγχολική Δημοκρατία)
9 σχόλια:
λοιπόν δεν γκρινιάζω βοιωτέ, αλλά η εκτέλεση στις μικρες κυκλάδες είναι ένας πυροβολισμός αισθητικός.
Μα τον Βασίλη γκάνγκστερ; Τι να πω έχει χαθεί ο σεβασμός.
βοιωτέ δεν σε εννοώ, στις μ. κυκλάδες τραγουδαει ο ίδιος ο μίκης με πολύ πλούτο και επική πληθωρικότητα, τόσο που πυροβολεί απευθείας την προσωπικότητά σου. αυτό είπα, άλλη η ερμηνεία του παπκων/νου.
Ενώ οι αράχνες που λέει ο Π.Μ. είναι τόσο άκυρες στην εποχή μας που είναι για να σε βρούν στο δέντρο!Μπορεί να ίσχυαν στην Ευρώπη στην δεκαετία του '80 και στην Ελλάδα στην δεκαετία του '90, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν πουθενά ούτε τέτοιοι διανοούμενοι ούτε οι παραλλαγές αυτές.
Παραξήγησις. Το κόβω Ροζαλία.
Εωσφόρε,
υπάρχουν διανοούμενοι στην Ελλάδα μόνον που είναι περασμένης ηλικίας, της προηγούμενης γενιάς.
Στην Ευρώπη δε, υπάρχουν πραγματικοί διανοητές που ανοίγουνε δρόμους μόνο που στην Ελλάδα δεν τους γνωρίζει κανείς καθώς το τι θα μεταφραστεί φιλτράρεται από αστοιχείωτους βολεμένους...
Και είναι λόγος αυτός να με διαβάζεις λάθος; δεν είπα ότι δεν υπάρχουν διανοούμενοι, αλλά
τ έ τ ο ι ο ι διανοούμενοι, δηλαδή της πλάκας, που έκαναν ντόρο και όλα αυτά που γράφει ο τύπος Μπρυκνέρ τις προηγούμενες δεκατίες μέχρι να ακουστούν, να αναρριχηθούν και να καρα-βολευτούν σε μεγαλοκλασάτες θέσεις με παχυλότατους μισθούς.
Οι πραγματικοί υπήρχαν και υπάρχουν, είναι είδος που απειλείται με εξαφάνιση αλλά περισσότερο νοιάζονται όλοι για την μονάχους - μονάχους παρά γι' αυτούς. Δεν τους ξέρει κανείς (εκτός από μένα)κα εδώ συμφωνούμε.
μ αρέσουν τα ψώνια!
ΚΙ εμένα Ροζαλία αλλά σήμερα όλα είναι πανάκριβα και τα έχω κόψει.
Μπα, είσαι αρκετός και μόνος σου σου εωσφόρε. φτάνεις και παραφτάνεις που λέμε.χα!
Δημοσίευση σχολίου