Η Δευτέρα της Ροζαλίας
Ποιος δεν αναρωτήθηκε μια μέρα: πώς θα ήταν άραγε η ζωή μου, έτσι και είχα γεννηθεί αλλού σε άλλη χώρα σε άλλη εποχή; Η ερώτηση αυτή εμπεριέχει μια από τις πιο διαδεδομένες ψευδαισθήσεις του ανθρώπου, την ψευδαίσθηση που μας κάνει να θεωρούμε την κατάσταση της ζωής μας απλό διάκοσμο, μια ενδεχόμενη και εναλλάξιμη περίσταση μέσα από την οποία περνάει ο εαυτός μας, ανεξέρτητος και σταθερός. Τί ωραίο που είναι να φαντάζεται κανείς τις άλλες του ζωές, καμιά δεκαριά άλλες ενδεχόμενες ζωές! Αρκετά όμως με τις ονειροπολήσεις! Είμαστε όλοι αποκλειστικά καθηλωμένοι στη χρονολογία και στον τόπο της γέννησής μας.Ο εαυτός μας είναι αδιανόητος έξω από τη συγκεκριμένη και μοναδική κατάσταση της ζωής μας: μόνο μέσα σ αυτήν και μέσω αυτής μπορεί να γίνει κατανοητός...
Μ. Κούντερα
3 σχόλια:
..ωσπου τέλος ένοιωσα
δε πα να μ έλεγαν τρελό
πως απο ένα τίποτα γίνεται ο παραδεισος...
Ροζαλία σήμερα ευχαριστήθηκα καφε στη κρύα, με ωραία παρέα κι ωραία κουβέντα.Είπαμε πολλά και καταλήξαμε να νην φύγουμε αλλά να ψηφίσουμε για να εκφράσουμε την άποψη μας. Συζητήσαμε και το στίχο σου και πήραμε μια ανάσα ..
μοναξιά πού χάθηκες έτσι; χαίρομαοι,κι είν αλήθεια πώς ο στίχος αυτός απ το φωτόδεντρο του ελύτη είναι σπουδαίο συμπυκνωμένο νόημα ζωής, αρκεί να μπορείς και να θες να τον υποστηρίξεις.
Δημοσίευση σχολίου