Η Ελλάδα σε ρόλο ρυθμιστή στην Ευρώπη

Γράφει ο ΚΩΝ.ΝΟΣ Ι. ΠΛΙΑΚΟΣΤΑΜΟΣ

Γενικός Χειρουργός

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ Β’

ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

Δευτέρα, 13 Ιουνίου 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΡΟΛΟ ΡΥΘΜΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Οι εξελίξεις πλέον μας έχουν κατά πολύ προσπεράσει. Η αγωνία μας κατά πόσο και με τί καθεστώς θα υφίσταται το Νοσοκομείο της πόλης μας της Λιβαδειάς έρχεται πολύ δεύτερη απ’ αυτή της ίδιας της ύπαρξης της Ελλάδας γενικώς. Η εκβιαστική για πολλούς, για μένα όμως μάλλον εμπεριέχει ισχυρή δόση πραγματικότητας, δήλωση Λοβέρδου, ότι το 2012 δε θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί το 40% των Νοσοκομείων της χώρας αν δεν προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις και δεν υλοποιηθεί ο υγειονομικός χάρτης της Ελλάδας πρέπει να μας δημιουργεί ανησυχίες και φόβους. Οι κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν και οι ολίγοι συγκριτικά με τη σοβαρότητα του θέματος συμμετέχοντες, δήλωσαν ειλικρινώς πλην σιωπηλώς, την άρνησή τους για την υλοποίηση του όποιου κυβερνητικού σχεδίου που θα περιελάμβανε την υποβάθμιση του Νοσοκομείου της πόλης.

Πόσο σημασία έχουν όμως όλα αυτά μπροστά σ' αυτά που εξελίσσονται ή έχουν απλά ήδη δρομολογηθεί; Πόσοι έχουν καταλάβει πραγματικά πόσο άσχημα είναι τα πράγματα κι ότι αν οποιοδήποτε δεύτερο μνημόνιο υπογραφεί ως θλιβερή και αποτυχημένη συνέχεια του πρώτου εκτός απ'την ήδη εκχωρημένη εθνική μας ακεραιότητα (μέσω του πρώτου μνημονίου) θα παρακαλούμε πλέον για το στοιχειώδες και αυτονόητο αγαθό της υγείας όχι ... στην πόλη μας αλλά απλά .... κάπου;;;;

 Οι άνθρωποι που συγκεντρώνονται στις πλατείες πλέον διεκδικούν πολύ σοβαρότερα αιτήματα από τη μη υποβάθμιση ενός νοσοκομείου σε μία πόλη. Διεκδικούν το δικαίωμα στην ίδια την επιβίωση και στο μέλλον των παιδιών τους. Κάπου εκεί πρέπει κι εμείς αγαπητοί συμπολίτες να συντονιστούμε και να ενώσουμε την αγανάκτηση μας, με αυτή τη δική τους. Ίσως τότε έχουμε ή αποκτήσουμε κάποια ελπίδα να κερδίσουμε και το δικό μας δίκαιο αίτημα. Ό,τι προτάθηκε για το Νοσοκομείο Λιβαδειάς δεν είναι μέρος παρά του ίδιου σχεδίου εξεύρεσης πόρων για τους δανειστές της Ελλάδος με αντίτιμο το αγαθό της Υγείας. Οι υπεύθυνοι μη κυβερνώντες όμως πια, είναι πρόθυμοι να υποβαθμίσουν την όποια παροχή Υγείας στον Έλληνα πολίτη με καθ’ όλα εκβιαστικά διλλήματα γιατί πρώτοι αυτοί οι ίδιοι έχουν υποκύψει στους εκβιασμούς των δανειστών μας. Κι ενώ ξεγέλασαν την πρώτη φορά με τον πλέον ανήθικο τρόπο δίνοντας ακόμη και επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης (…αφού λεφτά υπήρχαν) τη στιγμή που η Ελλάδα είχε ήδη αποπεμφθεί από τις αγορές συνεχίζουν με τον πλέον επονείδιστο τρόπο την επιβαλλόμενη από άλλους πολιτική εξόντωσης και του τελευταίου Έλληνα πολίτη.

 Το να μεταφερθούν τρεις Κλινικές του Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς ελάχιστα πλέον πρέπει να μας ενδιαφέρει τη στιγμή που το ίδιο το Νοσοκομείο αλλά και πολλά άλλα περιφερειακά δε θα έχει την δυνατότητα χρηματοδότησης. Δε θα λειτουργεί καν. Το αίτημα της μη υποβάθμισής του είναι τόσο αυτονόητα ορθό όσο και ξεπερασμένο από την πολύ γενικότερη απαίτηση της μη υπογραφής ενός δεύτερου συμβολαίου θανάτου της Ελλάδος από ανθρώπους που αν το κάνουν την επόμενη μέρα θα ψάχνουν τόπο κατοικίας στη Λατινική Αμερική.

Οι κυβερνητικοί βουλευτές ύστερα απ’ όλα όσα έχουν δει το φως της αλήθειας και αναφέρομαι στις υπόγειες διαπραγματεύ-σεις του πολιτικού τους προϊστάμενου με το ΔΝΤ πριν ακόμη ο έτερος επίορκος Καραμανλής του παραδώσει την εξουσία, θα έπρεπε να απειλούν με παραιτήσεις διασώζοντας μέρος της πολιτικής τους αξιοπρέπειας.

 Δεν περιποιεί τιμή για την Ελλάδα να έχουμε πρωθυπουργό για Τρίτη φορά ακόμα έναν Παπανδρέου. Και καλά ο Παππούς, γέρος της Δημοκρατίας εστί, οι άλλοι πως και γιατί μας προέκυψαν; Από πότε και πόσο νοσεί πια το πολιτικό μας σύστημα αφού επιτρέπει να κληρονομείται και να διασύρεται η Ελλάδα από πολιτικές οικογένειες; Το κληρονομικό χάρισμα όχι μόνο της συγκεκριμένης αλλά και όλων των άλλων έχει τελειώσει και αλλοίμονο σ’ αυτούς που δεν εννοούν να το καταλάβουν.

 Την ευθύνη καλούνται να σηκώσουν οι  κυβερνητικοί βουλευτές πλέον γιατί η Ελλάδα με μαθηματική ακρίβεια έχει τελειώσει ενώ ο αξιοθρήνητος πολιτικός τους προϊστάμενος (είπαμε όχι πρωθυπουργός, αποτελεί ύβρη στο θεσμό) πασχίζει εκτός από αθλητικές διατάσεις πριν τον μαραθώνιο, να σώσει και τις Γαλλογερμανικές Τράπεζες που κατέχουν τοξικά όπως απαξιώθηκαν και έμειναν να χαρακτηρίζονται τα ελληνικά ομόλογα κι όχι τη χώρα του. Μπορεί το παιδί αυτό με τα κολάν και το ποδήλατο να μη σέβεται το χωράφι (Ελλάδα) που του κληροδότησε ο εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών πατήρ Ανδρέας μέσω το κατάπτυστου πολιτικού συστήματος αλλά σε όλα αυτά εμείς πρώτα απ’ όλους αγαπητοί συμπολίτες έχουμε και φέρουμε ακεραία κάθε ευθύνη. Γιατί ο φέρων για τρίτη κι ελπίζουμε όλοι εμείς για τελευταία φορά, το μοναδικό χάρισμα της διακυβέρνησης του τόπου, να πάψει πολύ σύντομα να παίρνει προδοτικές αποφάσεις για το παιχνίδι που του κληροδοτήθηκε, την Ελλάδα. Ήξερε από την πρώτη στιγμή και πριν εκλεγεί την άθλια οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, του σφύριξαν όμως τι έπρεπε να κάνει οι ιδιώτες κι αυτός αντί να ενημερώσει τους Έλληνες έτρεξε πρόθυμος ν’ ανταποκριθεί ψευδόμενος και μοιράζοντας επιδόματα κοινωνικής αλληλεγ-γύης για να τα πάρει λίγο αργότερα στο πολλαπλάσιο πίσω φορολογώντας ακόμη και τις γκαζόζες.

Το σύνθημα ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΕΡΔΙΖΕΤΕ ΓΟΥΔΗ δεν έχει και δεν πρόκειται να κατέβει από την πλατεία Συντάγματος. Η περίοπτη θέση του μαρτυρεί την πραγματική ιστορία που θα γραφεί με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου για κάθε κυβερνητική παλλακίδα που θα ενδώσει στις απαιτήσεις του δεκαεξάχρονου πολιτικά ανόητου αγοριού. Και μπορεί να αισθάνεται ντροπή όταν βγάζει δίσκο, όπως παραδέχτηκε μπροστά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, για να καλύψει τους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών της χώρας της οποίας δεν ομιλεί καν τη γλώσσα της, μεγαλύτερη ντροπή όμως θα πρέπει να αισθάνεται όταν παραχωρεί με τόσο προκλητικό τρόπο την Ελλάδα που δεν του ανήκε ποτέ στους ξένους τραπεζίτες. Τούτη την ώρα οι μόνοι που σιωπούν είναι αυτοί που θα χάσουν αν η Ελλάδα δε δεχτεί τα πανάκριβα δάνεια των άλλων ευρωπαίων φορολογουμένων, συναινώντας σ’ αυτή την καταστροφή. Όλοι οι υπόλοιποι είναι ήδη πτωχευμένοι αλλά και έτοιμοι ν’ αγωνιστούν και θ’ αγωνιστούν.

Κι όμως μας παρακαλούν να μας δανείσουν πλέον εκεί που μας απειλούσαν… ότι θα μας πτωχεύσουν!!! Αν συμβεί αυτό με τους ίδιους απαράδεκτους όρους και τα ίδια απαράδεκτα ληστρικά επιτόκια, το 2013 η Ελλάδα δε θα έχει δημόσια περιουσία, καμία κερδοφόρα ΔΕΚΟ, θα έχουν όλες πουληθεί αλλά και καμία πιθανότητα ανάπτυξης. Το κυριότερο είναι ότι οι γαλλικές τράπεζες θα έχουν ξεφορτωθεί το μεγαλύτερο όγκο ελληνικών ομολόγων, οι γερμανικές αρκετά πιο πριν και ουδείς θα ενδιαφέρεται για το αν και πότε θα πτωχεύσει και στα χαρτιά η ήδη πτωχευμένη Ελλάδα. Τότε θα είναι πολύ αργά με τους Έλληνες πολίτες δίχως μέλλον και προοπτική αφού θα είναι καταχρεωμένοι και κυρίως υποθηκευμένοι σε βάθος γενεών. Το αγόρι όμως θα έχει επιτελέσει το έργο του και βρε αδερφέ την προσπάθειά του … θα την έχει κάνει!!! Εγώ λέω να την κάνει γενικώς από τώρα όπως την έκανε κι ο προηγούμενος. Και με ελαφρά πηδηματάκια μάλιστα, τον βοηθά σ’ αυτό η αέρινη και χαριτωμένη φύση του! Τέτοιους προδότες δεν τους χρειαζόμα-στε. Την υπογραφή μας και την.. δεν τη βάζουμε όπου μας πουν τρελό αγόρι!!!

 Μην πιστεύετε λοιπόν κανέναν, αν η χώρα μας εκβιάσει καλά διαβάζετε, εκβιάσει, αλλά με ανθρώπους που πραγματικά το πιστεύουν κι όχι προσκυνημένους, για το σύνολο διαπραγ-μάτευσης του Ευρωπαϊκού χρέους έχουμε κάποιες δυνατότητες να πετύχουμε κάτι λιγότερο οδυνηρό απ’ αυτό που διενεργείται και προδιαγράφεται για τη χώρα μας. Αν διαπραγματευτεί ως ‘’σκληρό αγόρι’’ το Ελληνικό πρόβλημα ως μέρος του Ευρωπαϊκού συνολικά, υπάρχει ελπίδα.  Οι προτάσεις αυτές και αντιληπτές είναι στο 16χρονο και του έχουν εξηγηθεί επαρκώς από τους εμπνευστές δημιουργούς τoυς, πλην όμως εκείνο αρνείται πεισματικά κάθε πορεία προς το δύσκολο δρόμο του ανδρισμού βυθισμένο στις ερωτικές του φαντασιώσεις για την ευρύπρωκτη γερμανική αγελάδα και το πλούσιο στήθος της… αλήθεια έχετε δει το ντεκολτέ της γκιόσας του Βερολίνου; (αυτό το άκουσα από το Γ. Τράγκα).

‘’Του αγοριού απέναντι πείτε του… ‘’ πως είναι καιρός να απαρνηθεί για λίγο την επιπόλαια κι ενδοτική φύση του και να ακούσει και να μεταφέρει εκεί έξω στους από καιρό ηγήτορες του κάποιες σοβαρές προτάσεις ανθρώπων που ακούγονται όλο και πιο πολύ πια και που η εφαρμογή τους θα αποτελέσει σανίδα σωτηρίας για την Ελλάδα και όχι μόνο. Ναι, υπάρχουν τέτοιες προτάσεις και διατυπώνονται από Έλληνες οικονομολόγους που εμφορούνται όμως από την άγνωστη ακόμη στο αγόρι εθνική συνείδηση.

Οι Γερμανοί πάντως μπλόφαραν παίζοντάς το σκληροί με την χώρα μας, ενώ στην πραγματικότητα τρέμουν την χρεωκοπία όσο κι εμείς. Όσο ο καιρός περνάει και το αγόρι δεν μπορεί να εξασφαλίσει την περιβόητη «συναίνεση», που θα σήμαινε την αποδοχή και νομιμοποίηση των νέων επώδυνων μέτρων, τόσο οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Γερμανοί αρχίζουν να αποκαλύπτονται. Αρχίζουν να φανερώνουν τον εκνευρισμό τους και την αμηχανία τους, πράγμα πολύ επικίνδυνο σε μια παρτίδα σκληρού πόκερ, σαν αυτό που παίζουν με την Ελλάδα. Αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια η πραγματική κατάσταση, που δεν είναι άλλη απ΄ αυτή της δεινής οικονομικής θέσης της Ευρώπης.

Ο συμφοιτητής του αγοριού έχει αντιληφτεί την κατάσταση που διαμορφώνεται και παίζει αρκετά καλά το χαρτί της «άρνησης». Ίσως αυτό να οφείλεται σε απλή σύμπτωση, διότι είχε εγκλωβιστεί από την αρχή στην άρνηση του Μνημονίου και δε θα μπορούσε πλέον τώρα να κάνει πίσω, ίσως όμως να οφείλεται και σε διορατικότητα. Το μέλλον θα δείξει. Εκτός από απόφοιτος του HARVARD είναι όπως κι ο άλλος απόφοιτος του ίδιου πολιτικού συστήματος.

 Σημασία πάντως έχει, πως αν καταφέρει να κρατήσει έως τέλους την σκληρή στάση άρνησης, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο να βγει τελικά νικητής, τουλάχιστον στο πεδίο των εντυπώσεων, διότι οι «σκληροί» Γερμανοί αρχίζουν σιγά-σιγά να υποχωρούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα έχει μέγιστο δημοσιονομικό πρόβλημα και ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τον οικονομικό όλεθρο με τις απίστευτες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή, δεν υπάρχει όμως στο μεταξύ αμφιβολία, πως ο δικός μας όλεθρος θα συμπαρασύρει και ολόκληρη την Ευρώπη και θα ανατρέψει τα όποια σχέδια της Γερμανίας για ομαλή διαφυγή από την κρίση!

Οι χθεσινές δηλώσεις του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της συντηρητικής Χριστιανικής Ένωσης, Φόλκερ Κάουντερ, το δείχνει αυτό. Εκτιμά, ότι αν δεν δοθεί νέα βοήθεια στην Ελλάδα ενδέχεται να απειληθεί νέα οικονομική και δημοσιονομική κρίση, το λεγόμενο πιστωτικό γεγονός. 

«Μπορώ να κατανοήσω τις αγωνίες των (γερμανών) πολιτών. Αλλά αν δεν δοθεί νέα βοήθεια στην Ελλάδα θα είναι πολύ επικίνδυνο και κατ΄ επέκταση ανεύθυνο», λέει στην κυριακάτικη εφημερίδα «Bild am Sonntag» (12.6.11). Ο κ. Κάουντερ προειδοποιεί ότι αν δεν δοθεί βοήθεια, «η ελληνική οικονομία θα καταρρεύσει, η Αθήνα δεν θα μπορέσει να πληρώσει, θα διασαλευτεί το σύστημα δημοσιονομικών και άλλων χωρών και η συνέπεια θα είναι μία νέα οικονομική και δημοσιονομική κρίση».

 Νομίζω ότι θα έπρεπε να χαιρόμαστε με την εξέλιξη αυτή. Αφού πρέπει να χαθούμε κι αποφασίζουν άλλοι για το χαμό μας δεν το βρίσκω διόλου ανήθικο να τους πάρουμε μαζί. Ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός σημειώνει ότι «δεν πρέπει να παίζουμε με τη φωτιά», αλλά ταυτόχρονα συνδέει τη χορήγηση νέας βοήθειας στην Ελλάδα με αυστηρές προϋποθέ-σεις. Προτείνει λοιπόν τη συνέχιση της παρτίδας, μολονότι έχουμε δει τα χαρτιά τους. Θα μπορούσε κάποιος να πει στο σημείο αυτό, πως μολονότι είμαστε θεωρητικά οι χαμένοι, μπορούμε εντούτοις να βγούμε ωφελημένοι από την κατάσταση αυτή, αν παίξουμε σωστά το τελευταίο μας χαρτί, που είναι ο φόβος των Γερμανών! Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα πια, διότι ό,τι ήταν να πάθουμε το πάθαμε, τώρα οι δανειστές μας φοβούνται ποιο πολύ από εμάς. Δεν μπορούν να μας αφήσουν να πτωχεύσουμε και θα φροντίσουν να εκμεταλλευτούν την όποια προσωρινή επιβίωσή μας μέχρι να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν πριν μας παρατήσουν εντελώς στη μοίρα μας. Εμείς έχουμε σήμερα και για λίγο ακόμη, το πάνω χέρι! Και τώρα είναι η σειρά μας να παίξουμε! Το γερό διαπραγματευτικό μας χαρτί, είναι: Η ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ και Η ΜΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και η αναδιαπραγμάτευση των όρων του πρώτου μνημονίου, ώστε να διασφαλιστούν στο ακέραιο τα απειλούμενα από αυτό εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό είναι μήνυμα και θέση του δευτέρου αποφοίτου αλλά είναι και η μόνη ορθή θέση. Αν αυτός την υιοθέτησε από ψηφοθηρικό συμφέρον εμείς την απαιτούμε ως μόνη εθνική λύση σωτηρίας.

Το ύφος και οι χαρακτηρισμοί του κειμένου ίσως να δυσαρεστήσουν τους ημέτερους του αγοριού αλλά τα εξώδικα προς τους βουλευτές που θα ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο θα φτάσουν από κάθε γωνιά της χώρας και θ’ απαιτούν παραλήπτη. Στην Κρήτη όπως και σε άλλους πέντε νομούς έχουν ήδη αποσταλεί και καθιστούν σαφές πως αν οι κυβερνητικοί βουλευτές ενδώσουν λειτουργώντας ως πιστές στο καθήκον καμαριέρες,  θ’ ασκηθούν εναντίον τους ποινικές διώξεις. Και τότε δε θα έχουν απέναντί τους τον καθ’ όλα ανήμπορο και… μαραμένο Strauss Kahn αλλά ολόκληρο τον Ελληνικό λαό.

Τα αθώα και προς εντυπωσιασμό έκτροπα απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα που δοκιμάζουν τις αντοχές των πολιτών μιλώντας τούτες τις στιγμές σε δήθεν πολιτικές συναγωγές και κομματικές οργανώσεις για να εξηγήσουν τ’ ανεξήγητα θα πυκνώσουν και τότε ούτε η προπαγάνδα περί απειλών της δημοκρατίας των ακριβοπληρωμένων δημοσιογράφων δεν πρόκειται να τα σταματήσει. Είναι μόνο η αρχή και ενώ επιμένουν να ερμηνεύουν τη χλεύη και τη ροχάλα ως βροχή τους αξίζει και να περιμένουν τα χειρότερα.