"Κάζο πενσάτο" καλοστημένη η "Βαβυλωνία" από το Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς και 23 φωτογραφίες

Γράφει ο Βοιωτός
"Κάζο πενσάτο" αξιόλογη είναι η "Βαβυλωνία" που ανέβασε φέτος το Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς σε δύο παραστάσεις και ενώπιον πολυπληθούς κοινού που γέμισε δυο βραδιές το θεατράκι της οδού Δωδεκανήσου. Πολλή δουλειά και πολύ μεράκι ήταν φανερό ότι είχαν κατατεθεί από όλους τους συντελεστές με τελικά καλό αποτέλεσμα. Ας τα πάρουμε ένα ένα όμως.
Η επιλογή
Η Βαβυλωνία είναι από τα εξαιρετικά σημαντικά και τα πλέον γοητευτικά θεατρικά έργα του ελληνικού ρεπερτορίου που παίζεται αδιάκοπα  από τις αρχές του 19ου αιώνα όταν και γράφτηκε. Ο συγγραφέας της Δημήτριος Βυζάντιος με αφορμή την τυχαία συνάντηση ταξιδιωτών σε ένα ξενοδοχείο στο Ναύπλιο τις ημέρες της ναυμαχίας του Ναυαρίνου σχολιάζει μέσω του διαλόγου με απολαυστικό τρόπο τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται μεταξύ των πανηγυριζόντων Ελλήνων λόγω της διαφοράς διαλέκτου που καθένας τους χρησιμοποιεί.
Στη Βαβυλωνία  ο Βυζάντιος υπερβαίνει εν αγνοία του αλλά πειστικά την εντυπωσιακή διατύπωση του Βαϊνράιχ που υποστήριζε ότι  "γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό". Από την άλλη πλευρά η ίδια η Βαβυλωνία αναδεικνύει έναν παλλόμενο  Ελληνισμό που, όπως είναι φανερό, ζει, δημιουργεί και κυρίως αισθάνεται μέτοχος της ελληνικής ιδιοπροσωπίας πολύ πριν από την απελευθέρωση. Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι και ότι ο Βυζάντιος, χωρίς ειδικές γνώσεις εθνολογίας, γεωγραφίας, γεωπολιτικής και ασφαλώς χωρίς να γνωρίζει τις μετέπειτα περιπέτειες του έθνους, εντοπίζει τον ελληνισμό σε ένα χωρικό συνεχές που συμπίπτει εν πολλοίς με τις εθνικές επιδιώξεις των Ρωμιών σε βάση εμφανώς βυζαντινή, από την Καπαδοκία μέχρι τα Επτάνησα και από την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα μέχρι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και την Κρήτη.
 
Διχογνωμίες έχουν προκληθεί για την παράλειψη του Βυζάντιου να συμπεριλάβει στους χαρακτηριστικούς τύπους Ελλήνων της εποχής της Παλιγγενεσίας τον Ρουμελιώτη. Μερικοί υποστηρίζουν ότι προβλήματα με τους ντόπιους που αντιμετώπισε ο συγγραφέας ως κρατικός υπάλληλος στην Αμφισσα τον οδήγησαν στην διά της παράλειψης "εκδίκηση" των Ρουμελιωτών και άλλοι ότι ο Αρβανίτης λογίζεται ως Ρουμελιώτης για τον Βυζάντιο, του οποίου η καταγωγή του ήταν από την Πόλη και δεν είχε πιθανότατα πλήρη γνώση των κατά τόπους πληθυσμών της άρτι απελευθερωθείσης Ελλάδας.
Σε όλες τις περιπτώσεις ο Βυζάντιος στη Βαβυλωνία έχει πετύχει μια αξιοθαύμαστη ισορροπία, μια θεατρική οικονομία, μια ορισμένη δομή που δεν απαντάται συχνά σε ελληνικό θεατρικό έργο. Από την άποψη αυτή προσφέρει εξαιρετικής ποιότητας υλικό στον σκηνοθέτη που φιλοδοξεί να ανεβάσει τη Βαβυλωνία.

Η σκηνοθεσία
Ενας Λιβαδείτης επαγγελματίας του θεάτρου (που για πρώτη φορά σκηνοθετεί), ο γνωστός ηθοποιός κ. Χρύσανθος Καγιάς, ανέλαβε τη σκηνοθεσία στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς, όπως και σχεδόν ολόκληρη την ευθύνη της παράστασης. Αν μου ζητούσατε να τη χαρακτηρίσω με  μία λέξη θα έλεγα "αναμενόμενη". Επιπλέον: θύμιζε αόριστα παλαιότερες παραστάσεις της Βαβυλωνίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν αρκετά καλή. Ομως προσωπικά μου έμεινε μια αίσθηση deja vy. Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, ειδικά όταν μιλάμε για τη Βαβυλωνία; Πιθανότατα όχι. Αλλά ενώ υπήρχε μια άψογη παραγωγή, προσεγμένη ως την παραμικρή λεπτομέρεια κι ενώ ήταν φανερό ότι υπήρχε στο φόντο πολλή δουλειά, πολλές ώρες μελέτης και σημαντική γνώση εκ μέρους του κ. Καγιά, θεωρώ ότι έλειψε η φρεσκάδα, η νέα ματιά. Σε όλες τις περιπτώσεις η σούμα είναι θετική, ο κόσμος γέλασε, προβληματίστηκε και έφυγε με μια διάθεση ιλαρότητας, χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης παράστασης.
Μου άρεσαν
Ομολογώ ότι έμεινα έκπληκτος από την ερμηνεία της Κατερίνας Ζαχείλα που υποδύθηκε τον αβαντοδόρικο αλλά και επίβουλο ρόλο του Ανατολίτη. Η κ. Ζαχείλα με την άνεση επαγγελματία υποστήριξε άψογα τον ρόλο του θυμόσοφου Ελληνα από τη Μικρασία, κινήθηκε στο χώρο υποδειγματικά, ήταν πολύ "διαβασμένη". Ηταν κυρίως άνετη και χαριτωμένη: απόδειξη εμπειρίας, σκληρής δουλειάς, ταλέντου και σωστού casting. Ενδιαφέρουσα επιλογή ήταν και της Φ. Μπάλιου που απέδωσε ικανοποιητικά τον "παιχνιδιάρη" Χιώτη, ενώ άρεσε στον απαιτητικό ρόλο του Λογιώτατου ο Π. Κουνούκλας. Μικρή αλλά διακριτή η παρουσία της Βιργινίας Παπά. Ολοι οι ηθοποιοί πάντως απέδωσαν καλά και "εντάχθηκαν στην ομάδα", πράγμα που ήταν και το ζητούμενο μια και από τη φύση του το θέατρο απαιτεί συντονισμένη προσπάθεια.
Αλλες παρατηρήσεις
Ηταν εξαιρετικά τα κοστούμια της Ελπίδας Βαρθολομάτου-Γεωργοπούλου ενώ το σκηνικό ήταν επαρκές και λειτουργικό αλλά κάπως παρωχημένο. Δεν κατανόησα, αν υπήρχαν στην πρόθεση του σκηνοθέτη, τους συμβολισμούς με τις στολές των αστυνομικών καθώς και με τα "χιτλερικά μουστάκια" τους και τη σκαιά συμπεριφορά τους: ήταν κάπως υπερβολική ή για την ακρίβεια υπερβολικά μονόπλευρη και ενοχλητικά διδακτική. Το θεωρώ κάζο ατσιντέντε, πάντως...
Συνολικά
Ενδιαφέρουσα απόπειρα με σημαντικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, με σαφείς στόχους και επιτυχή έκβαση στη βάση συγκεκριμένων απαιτήσεων. Φαντάζομαι ότι θα ανεβεί και πάλι η Βαβυλωνία ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε όσους δεν την είδαν να πάρουν μια γεύση της φετικής εξαιρετικής δουλειάς του Δημοτικού Θεάτρου Λιβαδειάς.

Η υπόθεση Ένας Ανατολίτης, ένας Μωραΐτης, ένας Χιώτης, ένας Κρητικός, ένας Αρβανίτης, ένας Κύπριος κι ένας λογιότατος από την Κω, μαθαίνοντας στο Ναύπλιο το νέο της καταστροφής της αρμάδας του Ιμπραήμ (1827),αποφασίζουν να γιορτάσουν το ευχάριστο γεγονός μ `ένα γλέντι στη λοκάντα του Χιώτη μισέ Μπαστιά. Τα παραπίνουν όμως πάνω στον πατριωτικό ενθουσιασμό τους κι ο αψύς Αρβανίτης που δεν καταλαβαίνει το γλωσσικό ιδίωμα του Κρητικού, νομίζοντας σε μια στιγμή πως ο τελευταίος τον έχει προσβάλλει, τον τραυματίζει με μια πιστολιά. Φτάνει η αστυνομία,γίνονται ανακρίσεις από τον Επτανήσιο αστυνόμο Διονύσιο Φάντε, που παρά την ανακριτική πείρα του δεν τα καταφέρνει να εξακριβώσει αν ο τραυματισμός του Κρητικού είναι κάζο π ε ν σ ά τ ο (εκ προμελέτης) ή α τ σ ι ν τ έ ν τ ε (τυχαίο), επειδή ούτε αυτός καταλαβαίνει το γλωσσικό ιδίωμα των μαρτύρων, ούτε οι μάρτυρες το δικό του…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Χρύσανθος Καγιάς
Κοστούμια: Ελπίδα Βαρθολομάτου Γεωργοπούλου
Κατασκευή σκηνικών: Γιώργος Αγραφιώτης
Σκηνογραφία: Χρύσανθος Καγιάς
Ζωγραφική – Σκηνική επιμέλεια: Ανδριτσοπούλου Μαίρη, Πούλου Τούλη
Βοηθοί σκηνογράφων: Εμμυ Καγιά, Μηνάς Λεμονής
Μουσική επιμέλεια: Χρύσανθος Καγιάς
Μουσική διδασκαλία: Κατερίνα Μπότση
Επιμέλεια προγράμματος: Χρύσανθος Καγιάς, Ζωή Ντουρντουρέκα
Αφίσα: Χρύσανθος Καγιάς
Διδασκαλία παραδοσιακών χορών: Γιώργος Κουνούκλας
Φωτογράφηση: Mirror photo Δ. Παπαγεωργίου
Χορηγός επικοινωνίας – Ηχογράφηση τραγουδιών: Σείριος FM 95.8
Τραγούδι: Μάριος Παναγιωτίδης, Ευσταθία Σώκου (μέλη της Δημοτικής χορωδίας Λιβαδειάς)

 ΔΙΑΝΟΜΗ

Ανατολίτης: Κατερίνα Ζαχείλα
Ξενοδόχος: Μαρίνος Φίλων
Πελοποννήσιος: Βαγγέλης Γούπιος
Χίος: Φώφη Μπάλιου
Λογιώτατος: Παρασκευάς Κουνούκλας
Αλβανός: Γιώργος Αγραφιώτης
Κρητικός: Γιώργος Πούλος
Κύπριος: Δημήτρης Λεβέντης
Αστυνόμος (Επτανήσιος): Αντωνία Σαραντίδου
Γραμματέας: Βιργινία Παππά
Στρατιώτες: Κατερίνα Κακοσαίου, Γιώργος Ηλιάδης

Δείτε το φωτορεπορτάζ. Κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση.
http://viotiarecords.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html