ΞΕΝΙΑ: Η αρχιτεκτονική μας κληρονομιά. Ανοίξτε το ΞΕΝΙΑ της Λιβαδειάς

http://www.facebook.com/#!/group.php?gid=128538357938&v=wall&ref=ts

Τα ξενοδοχεία “Ξενία” αποτελούν έκφραση μιας ελληνικής Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής

διεθνώς αναγνωρισμένης. Λόγω της αρχιτεκτονικής τους αξίας, του σημαντικού ρόλου που έπαιξαν

στην ανάπτυξη του τουρισμού του νεοσύστατου ελληνικού κράτους μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο

και τον εμφύλιο, της συμβολής τους στην οικονομία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, του γεγονότος

ότι λειτούργησαν ως κοινωνικοί πυκνωτές για τις τοπικές κοινωνίες, τα “Ξενία” ανήκουν στη

σύγχρονη αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά και αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της χώρας.


Πρόκειται για τη σημαντικότερη παραγωγή δημοσίων κτιρίων μεταπολεμικά. Στις αρχές της
δεκαετίας του 1950, ο νεοσύστατος Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.) ξεκινά το
πρόγραμμα των Ξενία, στο πλαίσιο της προσπάθειας ανάπτυξης του τουρισμού και της δημιουργίας
“πρότυπων ξενοδοχειακών μονάδων” υψηλών προδιαγραφών, που θα προσελκύσουν επισκέπτες
από όλο τον κόσμο σε ενδιαφέροντες τόπους με ελλειπή ή ανύπαρκτη μέχρι τότε υποδομή και θα
αποτελέσουν πρότυπα και για τον ιδιωτικό τομέα.


Το 1950 ο Χαράλαμπος Σφαέλος προχωρά στην υλοποίηση του προγράμματος ως
διευθυντής των Τεχνικών Υπηρεσιών του Ε.Ο.Τ. (μέχρι το 1958). Από το 1957 (έως το 1967) ο
Άρης Κωνσταντινίδης προΐσταται της Υπηρεσίας Μελετών, συγκεντρώνει γύρω του μια επίλεκτη
ομάδα νέων αρχιτεκτόνων (Ι. Τριανταφυλλίδης, Γ. Νικολετόπουλος, Φιλ. Βώκος, Κ. Σταμάτης,
Διον. Ζήβας, Αικ. Διαλεισμά κ.α.) και δημιουργεί ένα “εργαστήριο αρχιτεκτονικής” υπεύθυνο για
τον σχεδιασμό και την κατασκευή των Ξενία.

 Με το πρόγραμμα Ξενία κατασκευάζονται 40 περίπου κτήρια, τα οποία συγκροτούν ένα
Δίκτυο. Περιλαμβάνει ξενοδοχεία, μοτέλ, τουριστικά περίπτερα κ.α., που βρίσκονται σε
αρχαιολογικούς χώρους (πχ Ολυμπία), σε νησιά (πχ Άνδρος, Μύκονος), κατά μήκος οδικών
αξόνων (πχ το Ξενία Ναυπάκτου), σε ιαματικές πηγές (πχ Υπάτη) και λοιπούς προορισμούς
τουριστικού ενδιαφέροντος. Τα Ξενία χωροθετούνται στο καλύτερο σημείο του κάθε τόπου από
άποψη θέας, σωστού προσανατολισμού, προσβασιμότητας και μορφολογίας του εδάφους.
Απευθύνονται στους τουρίστες, τους επισκέπτες αλλά και την τοπική κοινωνία ως χώροι κοσμικών
και πολιτιστικών εκδηλώσεων και συνάντησης των κατοίκων με τους φιλοξενούμενούς τους.
Ως κοινά χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής των Ξενία θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε:


την ένταξη στο τοπίο, τη βέλτιστη δυνατή λειτουργική οργάνωσητων κατόψεων, την ταύτιση του
λειτουργικού με τον κατασκευαστικό κάνναβο, τη λιτότητα της έκφρασης, τη διάκριση των
κοινόχρηστων / ιδιωτικών λειτουργιών, τη σύνδεση του μέσα με το έξω σε ένα οργανικό σύνολο,
την οργάνωση της κίνησης, την τυποποίηση των όμοιων χώρων, την οργάνωση των δωματίων σε
πτέρυγες, την τυποποίηση του δωματίου, τη χρήση υλικών με τη μεγαλύτερη δυνατή
κατασκευαστική και μορφολογική συνέπεια, την χαμηλού κόστους κατασκευή, τη διαμόρφωση των

υπαίθριων χώρων, την πρόβλεψη για τη στάθμευση των αυτοκινήτων. Ο σχεδιασμός ξεκινούσε από

το θέμα της ένταξης και έφτανε μέχρι τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες κουφωμάτων ή / και τον

σχεδιασμό λειτουργικού εξοπλισμού (έπιπλα, φωτιστικά). Ο αρχιτέκτονας μπορεί να επιμελείται

ακόμη και τα γλυπτά ή τους πίνακες που κοσμούν τον χώρο. [..]

Από τον φάκελο για τη διατήρση του Ξενία στη Ναύπακτο.

Ο φάκελος συντάχθηκε από τις καθηγήτριες της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π. Αλεξάνδρα

Μονεμβασίτου – Αντωνακάκη και Ελένη Πορτάλιου, τον αρχιτέκτονα και μεταπτυχιακό απόφοιτο

ΕΜΠ Νίκο Τσίμα και την αρχιτέκτονα και μεταπτυχιακή απόφοιτο ΕΜΠ Μυριάνθη Μουσά.