Ο Παρνασσός και η κ. Μπιρμπίλη

Γράφει ο Γιώργος Δ. Ανδρέου

Δικηγόρος

Μέλος Δ.Ε. της Δημοκρατικής Συμμαχίας

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, από τότε που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 70, αποτέλεσε το εφαλτήριο της αλματώδους ανάπτυξης της περιοχής των Περιπαρνάσσιων πόλεων και χωριών, αλλά και της μείζονος περιοχής που περιλαμβάνει την Επαρχία Λειβαδιάς του νομού Βοιωτίας, την επαρχία Παρνασσίδας του Νομού Φωκίδας και την επαρχία Λοκρίδας του Νομού Φθιώτιδας.

 Άλλαξε εικόνα , κατεύθυνση και προσανατολισμό όλη η περιοχή.

 Η ανάπτυξη αυτή απέδωσε πολλαπλά οφέλη στην περιοχή, που έγινε χειμερινός τουριστικός πόλος και επώνυμος προορισμός, τόνωσε την απασχόληση, δημιούργησε επιχειρήσεις,  επαγγέλματα και επενδύσεις, αύξησε την αξία της γης και γενικά συμβάλλει καθοριστικά στην ευημερία της. Οι απασχολούμενοι με την τουριστική βιομηχανία και την οικοδομική δραστηριότητα στην περιοχή είναι διασπαρμένοι σε όλα τα παραπάνω σημεία.

Εκατοντάδες οι επιχειρήσεις και τα επαγγέλματα σε όλες τις παραπάνω περιοχές  που ζουν πλέον, μετά  την γενικότερη καθίζηση, με κέντρο τον Παρνασσό.

Δυστυχώς όμως και το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, παρά το γεγονός ότι προσέλκυσε και πολλούς και επώνυμους από τον επιχειρηματικό, τον δημοσιογραφικό, τον καλλιτεχνικό αλλά  και τον πολιτικό κόσμο, που έγιναν φανατικοί επισκέπτες και επένδυσαν στην περιοχή με σπίτια και επιχειρήσεις, είχε την ίδια τύχη με τα τις υπόλοιπες δραστηριότητες του  Ελληνικού Κράτους. Προχειρότητα, ανοργανωσιά και ωχαδερφισμός.

 Το Χ.Κ. ανήκει στην ΕΤΑ ΑΕ. (είναι η εταιρία που δημιουργήθηκε με μέτοχο το Δημόσιο στην οποία μεταβιβάσθηκε η περιουσία του ΕΟΤ) και  ουσιαστικά λειτουργεί εδώ και δέκα (10) χρόνια χωρίς νόμιμες άδειες και αυτό γιατί η παλαιότερη παραχώρηση προς τον ΕΟΤ  των 11.000 στρεμμάτων, στα οποία έχει δημιουργηθεί, έχει ακυρωθεί με αποφάσεις του ΣτΕ, λόγω του ότι μέρος της περιοχής του συμπίπτει με τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Παρνασσού.

Εδώ και πέντε (5) τουλάχιστον χρόνια κρούουμε , εγώ προσωπικά ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αράχωβας 3-4 φορές και περισσότερες ο Δήμαρχος Αράχωβας,  τον κώδωνα του κινδύνου στους  αρμόδιους. Μάταια.

Με επανειλημμένα διαβήματα επισημάναμε ότι για την ανάπτυξη του ΧΚ απαιτείται η επίλυση του ιδιοκτησιακού προβλήματος  και εν συνεχεία του αδειοδοτικού κλπ. Και για να γίνουν όλα αυτά  απαιτείται η τροποποίηση των ορίων του Εθνικού Δρυμού Παρνασσού, που πρέπει να γίνει με Προεδρικό Διάταγμα.

Πρόσφατα μάλιστα έγινε διαγωνισμός από την ΕΤΑ για τον εκσυγχρονισμό του, με 24.000.000 ευρώ, που ματαιώθηκε λόγω ακριβώς αυτού του προβλήματος. Αν και γι αυτό  είχαμε προειδοποιήσει τους αρμοδίους. 

Εδέησαν, μετά από αυτό να ξεκινήσουν οι διαδικασίες και να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι.

Και έτσι μας προέκυψε η κ. Μπιρμπίλη.

Το αρμόδιο για το θέμα αυτό Υπουργείο της – ΥΠΕΚΑ - έδωσε  σε δημόσια διαβούλευση, παλαιότερο σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης, με τις προτεινόμενες αλλαγές στα όρια των προστατευόμενων περιοχών στον Παρνασσό και με την ορολογία του νέου νόμου που είναι γνωστός ως NATURA.

 Έτσι  γεννήθηκε η «Περιοχή Προστασίας της Φύσης» (πυρήνας Εθνικού Δρυμού) αλλά  και  η περιμετρική της ζώνη, που θα ονομάζεται  «Εθνικό Πάρκο» και φτάνει περιμετρικά μέχρι τις παρυφές των γύρω από τον Παρνασσό πόλεων.

Μέχρι εδώ καλά, αν δεν υπήρχαν οι απαγορεύσεις και οι συνέπειες.

Το Σχέδιο της κ. Μπιρμπίλη, βασισμένο σε μια μελέτη του1993, όπως ομολόγησε η αρμόδια υπάλληλος που το παρουσίασε, όταν η κατάσταση δεν είχε καμία σχέση με την σημερινή,  επιβάλλει  ζώνες,  όρια και κυρίως  απαγορεύσεις , μείωση συντελεστών και μεγάλωμα αρτιότητας (150 μέτρα ισόγειο στα 10 στρέμματα)   με αποκορύφωμα την απόλυτη απαγόρευση  – για περιβαλλοντική προστασία υποτίθεται – κάθε οικοδομικής δραστηριότητας στην περιοχή του Λιβαδιού Αράχωβας (μέχρι να γίνουν κάποιες μελέτες από κάποιους φορείς , που είναι σίγουρο  δεν θα γίνουν ποτέ).

Ακόμα ουσιαστικά απαγορεύει, με την μη πρόβλεψη, κάθε δυνατότητα δημιουργίας οικισμού ή επέκτασης του υφιστάμενου οικισμού,   πολεοδόμησης αλλά και  οργάνωσης της δόμησης στην συγκεκριμένη περιοχή. Απαγορεύει  δηλαδή το συμμάζεμα και την τακτοποίηση της άναρχα δομημένης περιοχής του Λιβαδιού που έχει επιτακτική ανάγκη οργάνωσης και  στην οποία υφίσταται ήδη ο οικισμός «Καλύβια», που δεν τον αναγνωρίζει. Και αυτό βαφτίζεται προστασία του περιβάλλοντος.

Μέχρι που φτάσαμε να σκεφθούμε μήπως πρόκειται για μεθοδευμένη εξυπηρέτηση κάποιων, αφού με  τις  δεσμεύσεις και τις απαγορεύσεις που προβλέπει ουσιαστικά «εξυπηρετούνται» και «ευεργετούνται» οι ήδη κατασκευασμένες οικοδομές και η υπόλοιπη περιοχή   θα μείνει έτσι όπως είναι άκτιστη  για να απολαμβάνουν τη φύση  όσοι έχουν ήδη κτίσει.

Σε γενικότερο επίπεδο  με τα νέα προτεινόμενα όρια του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού   αποκλείεται κάθε δυνατότητα επέκτασης του Χ.Κ. ανατολικά και βόρεια προς μεγαλύτερα υψόμετρα, όπου και, λόγω της κλιματικής αλλαγής, θα κυνηγάμε  στο μέλλον το χιόνι, και   περιλαμβάνει στην περιοχή προστασίας της φύσης το υφιστάμενο Χ.Κ. στην περιοχή «Γεροντόβραχος» του Αθηναϊκού Ομίλου Φίλων ΣΚΙ, που θα υποχρεωθεί να διακόψει την λειτουργία του.

           Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η  χαριστική βολή από  το ΥΠΕΚΑ που με απόφαση με την υπογραφή της κ. Μπιρμπίλη (αρ. 6588/11.2.2011 της Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ΦΕΚ/τεύχος Αν. Απ.και Πολεοδομικών .Θεμάτων 24/22.2.2011) αποφασίσθηκε η αναστολή για ένα  χρόνο   της έκδοσης οικοδομικών αδειών και άκουσον - άκουσον  της εκτέλεσης οικοδομικών εργασιών στην εκτός σχεδίου περιοχή του Παρνασσού (Λιβάδι αλλά και μέχρι τα όρια της Αράχωβας, των Δελφών, της Αγόριανης, της Άνω Σουβάλας κλπ). Δηλαδή όχι μόνο να μην βγουν νέες άδειες αλλά να μην συνεχίσουν οι ημιτελείς οικοδομές. Για το ότι κάποιοι καταστρέφονται ποιος νοιάζεται.

Από τότε τρέχουμε και δεν φτάνουμε.

 Κι όλα αυτά έγιναν και γίνονται σήμερα που βιώνουμε την ιστορικά μεγαλύτερη οικονομική κρίση της χώρας μας και προέχει η επιβίωση, η διατήρηση και η επέκταση των δραστηριοτήτων και  η ανάπτυξη.          

Τι κι αν ο κ. Χρυσοχοίδης μελετάει και συζητάει την δυνατότητα δημιουργίας τεχνητής χιόνοσης στο Χιονοδρομικό Κέντρο και περαιτέρω ανάπτυξή του για να λειτουργεί από το Νοέμβριο. Απαγορεύεται.

Τι κι αν το σχέδιο αυτό του Π.Δ. χαρακτηρίζεται  ανεπίκαιρο, ανεδαφικό, αντιαναπτυξιακό, ουσιαστικά αντιπεριβαλλοντικό και  βέβαια  καταστροφικό για την οικονομία και την ανάπτυξη της περιοχής, την οποία καταδικάζει σε μαρασμό. Αδιάφορο για τους «Ηρακλείς» του περιβάλλοντος.

Τι κι αν η περιοχή του Λιβαδιού Αράχωβας είναι ήδη πυκνοδομημένη και το «φυσικό περιβάλλον» έχει ουσιαστικά αλλάξει χρήση με την ήδη εκτεταμένη ανοικοδόμηση τουριστικής -εξοχικής κατοικίας και τουριστικών μονάδων (Ξενοδοχεία – εστιατόρια  κλπ) και είναι ειρωνικό και εν τέλει ανούσιο να την χαρακτηρίζεις «Εθνικό Πάρκο», αντί να προσπαθείς να την βάλεις σε σειρά και να την οργανώσεις. Τίποτα.

Επιμύθιο.

Είναι εθνική πλέον ανάγκη να  ξεφύγουμε από τα «κολλήματα» και τις ιδεοληψίες και  να   προσεγγίσουμε  τα πράγματα με τις συνθήκες του σήμερα. Να ιεραρχήσουμε τις επιλογές μας ρεαλιστικά. Να συγκεράσουμε απόψεις. Να συζητήσουμε και να συνεννοηθούμε εν τέλει. Να αναζητήσουμε και να βρούμε τρόπους να συνδυάσουμε το περιβάλλον με την ανάπτυξη. Είναι εύκολο αρκεί να θέλουμε . Να προστατεύσουμε – εμείς πρώτοι - αυτό που πραγματικά πρέπει και αξίζει και να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Το Λιβάδι δεν έχει ανάγκη από  επίπεδες γενικές και ανεδαφικές και ανεφάρμοστες απαγορεύσεις. Θέλει οργάνωση και να μπει σε σειρά. Κανένας δεν φέρνει αντίρρηση στη βελτίωση και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Υπάρχει και ο άνθρωπος. «Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» έλεγε ο αείμνηστος Δημήτριος Παπασπύρου.   

Σήμερα, με την οικονομική κρίση στο αποκορύφωμά της, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν, με την ανεργία να καλπάζει και την περιβόητη «ανάπτυξη», για την οποία όλοι μιλούν αλλά κανένας δεν πράττει κάτι , να έχει γίνει φάντασμα και όνειρο, είναι αδιανόητο, ιδεοληπτικό και εν τέλει ανόητο να καταδικάζεις μια περιοχή (τη μισή Στερεά Ελλάδα) σε μαρασμό.

 Κι από πάνω να μην δέχεσαι να ακούσεις τους Δημάρχους της περιοχής.

Όποιος δεν μπορεί και κυρίως δεν θέλει ,  καλύτερα να πάει σπίτι του.

Η Ελλάδα – δηλαδή εμείς - θέλει.