Πήρε το χρίσμα ο Ομπάμα
Μετά από μια σκληρή και ακριβή μάχη με τη Χίλαρι Κλίντον ο γερουσιαστής του Ιλινόι Μπαράκ Ομπάμα πήρε τελικά και μαθηματικά το χρίσμα και θα διεκδικήσει την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών για τους Δημοκρατικούς.
Ο 46χρονος Ομπάμα είναι ο πρώτος μαύρος που επιτυγχάνει να χριστεί υποψήφιος μεγάλου κόμματος στις αμερικανικές εκλογές.
Το σύνθημα που έχει υιοθετήσει δεν είναι πρωτότυπο τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα: "Αλλαγή".
Η Χίλαρι Κλίντον δεν έχει παραιτηθεί ακόμη αλλά συνεργάτες της κάνουν ήδη λόγο για ενδεχόμενη υποψηφιότητα στην αντιπροεδρία.
Τέλος, ο Τζον Μακ Κέιν, υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, επιτέθηκε στον Ομπάμα δηλώνοντας ότι "ο αμερικανικός λαός που εμένα με γνωρίζει από χρόνια τώρα πρέπει να αρχίσει να μαθαίνει τον γερουσιαστή Ομπάμα".
5 σχόλια:
Πολύ φοβούμαι πως με τον Μακ Κέιν πρόεδρο Η.Π.Α. θα νοσταλγήσουμε την εποχή Μπους...
Εννοείται πως θεωρώ πρώτης τάξεως έκπληξη να εκλεγεί ο Ομπάμα πρόεδρος, νομίζω πως η κα Ρόνταμ είχε καλύτερες πιθανότητες να νικήσει τον Μακ Κέιν. Θα δείξει.
Εχω νομίζω καλή γνώση των αμερικανικών πολιτικών πραγμάτων κι έτσι δεν θα συμμεριστώ την διαδεδομένη στην Ελλάδα προτίμηση για τον Ομπάμα και για τους Δημοκρατικούς.
Είναι λάθος, όπως συνήθως τα περισσότερα για τα οποία η
ελληνική κοινή γνώμη είναι πεπεισμένη χωρίς να έχει ερευνήσει, έτσι απλώς επιδή το λένε κάποιοι. Δεν είναι της στιγμής πάντως.
Εκείνο που θέλω να σημειώσω είναι η για μια ακόμη φορά επιβεβαίωση του αμερικανικού ονείρου στο προσωπο του Ομπάμα.
Το american dream παρότι soft power eίναι από τους πιο σημαντικούς συντελεστές ισχύος της υπερατλαντικής δημοκρατίας. Συμπληρούμενο δε ιδανικά από τον αμερικανικό λαϊκό πολιτισμό (ροκ, χόλιγουντ, ποπ, κ.λπ.) που έχει επικρατήσει ή ακριβέστερα ισοπεδώσει τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό τα αμερικάνικο όνειρο δημιουργεί, αναπαράγει και επικυρώνει της συνθήκες επιβολής της αμερικανικής πολιτιστικής ηγεμονίας που είναι απαραίτητη για την με χαμηλό κόστος εμπέδωση της πολιτικής αδελφής της.
Θα συμφωνείς υποθέτω Βοιωτέ, ότι το αμερικανικό όνειρο το εκφράζουν καλύτερα (και αυθεντικότερα) οι Ρεπουμπλικάνοι. Η επιτυχία του Ομπάμα, που ήρθε στο προσκήνιο σχεδόν από το πουθενά υποστηριζόμενος βασικά από το μπλοκ του χρηματοπιστωτικού συστήματος (Σόρος κλπ.) και της "νέας οικονομίας" για να πάρει τη μπουκιά από το στόμα της μπαρουτοκαπνισμένης κας Ρόνταμ που θεωρούσε ότι "δικαιούταν" το χρίσμα, έχει μεγαλύτερη απήχηση στους Ευρωπαίους παρά μέσα στις Η.Π.Α. όπου θα κριθεί το παιγνίδι. Ο Ομπάμα δύσκολα θα "κλέψει" ψήφους από τους Ρεπουμπλικάνους ενώ πολύ αμφιβάλλω αν με το στυλ του νέου κι επιτυχημένου που προβάλλει θα κρατήσει κοντά του τα μικρομεσαία αστικά στρώματα - παραδοσιακοί ψηφοφόροι των Δημοκρατικών - που πλήτονται από την χρηματοπιστωτική κρίση.
Αυτό που αναφέρεις ως "αμερικανικό λαϊκό πολιτισμό" δεν είναι παρά η βιομηχανία της μαζικής κουλτούρας. Ο αμερικανικός λαϊκός πολιτισμός, που είναι βεβαίως παρακλάδι του ευρωπαϊκού λαϊκού πολιτισμού, έχει κι αυτός ισοπεδωθεί από τη βιομηχανία της μαζικής κουλτούρας (αφού τον ξεζούμισε πρώτα) όπως και ο ευρωπαϊκός κι ο ασιατικός κι όλοι οι υπόλοιποι.
Ο Ομπάμα είναι η ενσάρκωση του american dream. Δεν είναι όπως πιστεύουν πολλοί αφροαμερικανός αλλά γιος αφρικανού μετανάστη.΄
Δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς ένα αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης που έχει χώρο και μάλιστα στις υψηλότερες θέσεις για το χαρισματικό οπωσδήποτε παιδί ενός ξένου -πόσο μάλλον που νομίζω ότι η οικογένειά του Ομπάμα στην Κένυα είναι μουσουλμανική.
Για τον λαϊκό πολιτισμό, μέτοικε, είναι ζήτημα ορισμού νομίζω. Εκτός άν θεωρείς ότι το ρεμπέτικο δεν έιναι λαϊκός πολιτισμός επειδή η MINOS MATSAS &YIOS έκοβε 45άρια.
Στις Η.Π.Α. στο γιο του μετανάστη δίνουν ακόμη και την προεδρική καρέκλα, στο Ελλαδιστάν ούτε καν να κρατάει τη σημαία στο σχολείο.
Δεν είναι ζήτημα ορισμού τα του λαϊκού πολιτισμού. Το ρεμπέτικο δεν έγινε προϊόν της βιομηχανίας μαζικής κουλτούρας επειδή η MINOS έκοβε 45άρια, η (κάθε) MINOS όμως έγινε βιομηχανία μαζικής κουλτούρας όταν "πάτησε" πάνω στο ρεμπέτικο (ισοπεδώνοντάς το) για να κατασκευάσει (κυριολεκτικά) το λαϊκοπόπ χυλό που πουλιέται σήμερα. Θέλω να πω ότι ο λαϊκός πολιτισμός είναι προϊόν που "ξεπηδά" αυθόρμητα από το λαό και γίνεται τελικά εμπόρευμα, ενώ η μαζική κουλτούρα είναι εξαρχής εμπόρευμα που πουλιέται για να καταστεί (τάχα) λαϊκός πολιτισμός. Νομίζω η διαφορά είναι σαφής - και δεν νομίζω πως είναι άσχετη με την επικράτηση Ομπάμα!
Δημοσίευση σχολίου