Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Σε αναζήτηση ηγεσίας

Γράφει ο Βοιωτός
Το έλλειμμα ηγεσίας που χαρακτηρίζει την ελληνική πολιτική σκηνή αποτελεί τη δυσκολότερα αντιμετωπίσιμη διάσταση της κρίσης που έχει οδηγήσει στην κατάρρευση τη χώρα.
Στο επίπεδο της κεντρικής εξουσίας η απουσία ικανών και δημοφιλών πολιτικών προσωπικοτήτων που να συγκεντρώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών πλήττει τη δυνατότητα για τη δρομολόγηση των απαραίτητων αλλαγών -αν υποτεθεί ότι υπήρχε πρόθεση υλοποίησής τους.  Επιπλέον η έλλειψη πραγματικών ηγετών είναι δεδομένο πως αναπαράγει τη μετριοκρατία σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής ως αντίδοτο στην ανασφάλεια του υφιστάμενου πολιτικού προσωπικού.

 Στην τοπική διάσταση της πολιτικής, "στα τσικό" της τοπικής αυτοδιοίκησης, το πρόβλημα της έλλειψης ηγεσίας είναι επίσης παλαιό με ορατή συνέπεια την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Δήμοι και οι Περιφέρειες της χώρας -όχι μόνο από οικονομικής πλευράς. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η παγίωση της ανομίας σε ολόκληρη την Επικράτεια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην παραχώρηση αλλότριων αρμοδιοτήτων σε τοπικούς θεσμούς, που φυσικά επηρεάζονται άμεσα από το διαβόητο πολιτικό κόστος και ως εκ τούτου εμφανίζονται ελαστικοί ως προς την εφαρμογή της νομιμότητας.

 Σε ένα τόσο βαθιά διεφθαρμένο και σαθρό σύστημα όπως η ελληνική κοινωνία, το οποίο στην ουσία έχει ήδη καταρρεύσει, δεν είναι δυνατόν εκ των πραγμάτων να αναδειχθούν πραγματικοί ηγέτες. Από την άλλη πλευρά παρότι μποτεί να είναι επιθυμητό δεν είναι πολιτικά εφικτό να αποσυρθούν όλοι οι σημερινοί πολιτικοί παράγοντες από τη δημόσια σφαίρα. Αρα γεννάται το ερώτημα ποιοι θα επιβιώσουν πολιτικά. Πώς θα ξεχωρίσουν εκείνοι που έρχονται από το μέλλον για  να συναντηθούν  με τους πολίτες από εκείνους που έρχονται από το βαθύ παρελθόν και θα χαθούν οριστικά από το προσκήνιο στο άμεσο μέλλον.


Είναι αυτονόητο ότι από την πολιτική πλευρά οι νέες δημόσιες αρετές που θα πάρουν τη θέση της πελατειακής σχέσης, της άθλιας συναλλαγής, του «κτυπήματος στην πλάτη», του εκβιασμού, της διαρκούς ίντριγκας είναι το θάρρος, η ειλικρίνεια, η ευφυία και η διάθεση για την άσκηση της πολιτικής στη διαλεκτική της μορφή και όχι στη συναλλαγματική της ιδιοτέλεια.



Αναφέροντας συγκεκριμένα σημεία μπορώ να σταθώ στα κυριότερα "αγκάθια".
 Η αποδοχή της πλήρους αποτυχίας του μεταπολιτευτικού μοντέλου και η διακήρυξη της ανάγκης ριζικής μεταβολής όλων των κοινωνικών σχέσεων που αυτό παγίωσε αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση πολιτικής επιβίωσης. Η σύγκρουση με τις δυνάμεις του κατεστημένου της μεταπολίτευσης απαιτεί θάρρος αλλά είναι αναπόφευκτη και η αναβολή της συνιστά χειρίστου είδους καιροσκοπισμό.

 Η παύση αναζήτησης του deus ex machina (επιμήκυνση, αναδιάρθρωση, στάση πληρωμών κ.λπ.) που με μαγικό τρόπο θα οδηγήσει στη σωτηρία τη χώρα είναι επίσης η μορφή της ειλικρινούς επικοινωνίας που εκτιμάται. Οπως  και η συνειδητοποίηση της σκληρής εργασίας και των μεγάλων θυσιών που απαιτούνται για την επαναφορά της ελπίδας πρώτα και της ανάπτυξης κατόπιν στη χώρας.

Η πολιτική ευθυκρισία, η πολιτική οξυδέρκεια που συνδέεται με τη γνώση της πολιτικής και της ιστορίας και με την ευφυία είναι εξίσου σοβαρό εφόδιο στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Οποιος αντιλαμβάνεται τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στο βαθύ υπόστρωμα της κοινωνίας έχει πλεονέκτημα, ιδίως στην περίπτωση που μπορεί να μεταφράσει την οργή σε όραμα, την απαίτηση αλλαγής σε διάθεση για προσφορά και συστράτευση.

Η ανάδειξη συνεργατών και η διαμόρφωση μιας ηγετικής ομάδας που θα είναι ικανή να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις καταστατικές αλλαγές που έχει αυτή τη στιγμή είναι επιπλέον πλεονέκτημα για όσους μπορούν να το έχουν καθώς η κοινωνική βάση αργά αλλά σταθερά αντιλαμβάνεται την ανάγκη μιας ειρηνικής αλλά συνολικής ανατροπής του σαθρού πολιτικού συστήματος.

Υπάρχουν σε κεντρικό και κυρίως σε τοπικό επίπεδο γνωστά πολιτικά στελέχη που να συγκεντρώνουν λίγες από αυτές τις προϋποθέσεις; Που μπορούν να θεωρηθούν ηγετικές φυσιογνωμίες; Πού μπορούν να εμπνεύσουν και να οδηγήσουν την παραπαίουσα κοινωνία;
Κατ’ αρχάς υπάρχουν υγιείς δυνάμεις εκτός προσκηνίου, άνθρωποι που δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό διότι απαξιούσαν να ασχοληθούν με την πολιτική και ορθώς έπρατταν. Ομως και από τους νυν αιρετούς γνωρίζω μερικούς και μερικές που υπό όρους θα ήταν δυνατόν αποτελέσουν τμήμα του μελλοντικού σκηνικού. Ονόματα θα πούμε μια άλλη φορά…  

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν χρειάζονται ονόματα, αλλά πρότυπα. Υπάρχουν αρκεί να τα αναζητήσουμε και όχι μονο σε πρόσωπα. Ας ψάξουμε για πρότυπα συμπεριφοράς, πρότυπα ζωής, πρότυπα καινοτομίας και δημιουργικότητας και τότε ίσως καταλάβουμε ποσά χάσαμε στην προσπάθεια μας να βολευτουμε. Αληθινό είναι αυτο που δεν ξεχνιέται. Αν το είχαμε μπορούμε να το ξαναβρούμε, μακριά απο πολιτικάντηδες και τοπικούς παραγοντισκους.

βοιωτός είπε...

Και κατ' αρχάς οφείλουμε να απορρίψουμε συμπεριφορές και στάσεις, π΄ροωπα και καταστάσεις που εκτός από άθλιες είναι και αντιπαραγωγικές, που εκτός από ανήθικες είναι και αναποτελεσματικές...

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς, η κρίση που ζούμε είναι ανάλογη μιας μολυσματικής ασθένειας που προσβάλλει έναν οργανισμό. Η ίαση είναι πιθανή σε προηγούμενα ισχυρό οργανισμό. Οι συλλογικότητες είναι αυτές που μπορούν να αναδείξουν ηγέτες και να οδηγήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Όσο καλό κεφάλι και να έχεις, δεν προστατεύσε από ένα μικρόβιο που σε έχει προσβάλλει, εκτός αν συνολικά και συλλογικά έχεις γερή κράση, έχεις υγιή κοινωνία πολιτών. Και επειδή αμφιβάλλω πολύ για τον οργανισμό μας - την κοινωνία μας - σε γενικό και τοπικό επίπεδο, πιστεύω οτι η λοίμωξη θα είναι θανατηφόρα. Ευτυχώς όμως κάτι νέο θα γεννηθεί που θα μας κρίνει ιστορικά τουλάχιστον ανεπαρκείς και προσωπικά βολεψάκηδες. vk

βοιωτός είπε...

vk
Θανατηφόρα η κρίση, αλλά εμείς έχουμε καθήκον να προχωρήσουμε μπροστά. Ακούγεται κοινοτοπία αλλά η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο να μπορείς να σηκωθείς όταν πέφτεις. Ο ελληνισμός έχει αστείρευτες ιστορικές δυνάμεις ακόμα και τώρα, η χώρα διαθέτει σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές αλλά υπονομεύεται από τον εσωτερικό έχθρό, από το πολιτικό προσωπικό. Οπως από παλαιά επαναλαμβάνω οι Ελληνες του εξωτερικού διαπρέπουν σε όλους τους τομείς επειδή έχουν εκεί συναλλάσσονται με συντεταγμένα κράτη μέσα σε ανταγωνιστικές αλλά και αξιοκρατικές δομές.
Το εμπόδιο για την ανάπτυξη της χώρας είναι μόνο το μεταπολιτευτικό κατεστημένο που παγίωσε την ανομία, την κλοπή και τον κουτσαβακισμό ως τρόπο πολιτικής επιβολής.
Για την ιστορική κρίση επιπλέον υπάρχει τέτοια πληθώρα πηγών στην εποχή μας που θεωρώ ότι είναι εύκολο να βρεθούν οι ένοχοι που διά πράξεων ή διά παραλείψεων χρεοκόπησαν υλικά και ηθικά τη χώρα. Υπάρχουν πολλοί που δεν φοβούνται την ιστορική κρίση γιατί έζησαν με το κεφάλι ψηλά.
Τέλος όσον αφορά τις ηγεσίες: ναι είναι ζητούμενο. Οι λαοί χωρίς κατεύθυνση γίνονται συχνά υποχείρια δημαγωγών που χαϊδεύντας τα αφτιά των απελπισμένων επιδεινώνουν μια ήδη μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Σε μικρο-επίπεδο το πρόβλημα της ηγεσίας τίθεται εξίσου έντονα σε εποχές κρίσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μια στιβαρή ηγεσία μπορεί να κάνει τη διαφορά.

vas είπε...

Η έλλειψη κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής παιδείας δεν προσφέρεται για την ανάδειξη ηγετών σε κάθε επίπεδο. Χρειάζονται ριζοσπαστικές καταστάσεις για να φύγουν οι διεφθαρμένοι σημερινοί ηγετίσκοι.Είναι μοιρολατρία να περιμένουμε ένα Βενιζέλο ή έναν Καραμανλή να μας σώσει.Εαν δεν καταφέρουν οι βολεμένοι και οι αναχρονιστές που απεργούν (γιατί μόνο αυτοί απεργούν) να μας βγάλουν από το ευρώ ίσως η κυβέρνηση της τρόικας να δημιουργήσει υγιείς πολιτικές συνθήκες στη χώρα.

Ανώνυμος είπε...

Ερχεται μπορα.Μεγαλη.
Δεν προλαβαινουμε να θωρακισουμε το σπιτι.
Το μονο που μπορουμε ειναι να βρουμε προσκαιρο καταφυγιο.
Αλλαγη πολιτικου σκηνικου προς το παρον για να περιορισουμε τις απωλειες.
Η ηγεσια με οραμα θα αργησει ,εαν εμεις με θαρρος και αγωνα της δωσουμε χωρο να διαφανει.Κοντρα στους ισχυρους εξωτερικους ανεμους.Μπορουμε;

Ανώνυμος είπε...

Άριστη πολιτική ανάλυση.Δυο τρία άτομα γράφουν έτσι σε όλη την Ελλάδα.