Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Τα μυστικά του σεξ

Δείτε.

Posted by βοιωτός at 5:12 μ.μ.

Labels:

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αν είσαι εντός του άλλου,έχεις ψυχική επαφή αυτό από μόνο του κάνει ισχυρή την έλξη και βρίσκεις πάντα τρόπους συνομιλίας...
τα μαθήματα θαρρώ έρχονται όταν δεν υπάρχει η ισχυρή επιθυμία που διαλύει τις αναστολές και τη μοναξιά του ατόμου.
εκεί που παραδίδεσαι, ούτε για να νικήσεις ούτε για να νικηθείς, αλλά να εισχωρήσεις στην πιο απόκρυφη περιοχή του άλλου, δεν χρειάζονται οδηγίες.

3/09/2009 8:55 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

[... Έχουμε περάσει από το φεμινιστικό σύνθημα "το σώμα μου μου ανήκει" στο πορνικό σύνθημα " το σώμα μου ανήκει σε όλους"...]

3/11/2009 1:37 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Όλο οδηγίες, κόλπα, τεχνάσματα,καλλωπισμοί και αξεσσουάρ.
συνομιλίες, μυστικά,άρρητα και πάθος πουθενά.
υπνοβάτη,εξοργίζομαι μ όλη αυτή την "ερωτική" παραφιλολογία.
όταν ξοφλάει ο ασθενής αρχίζουν οι ενέσεις.

3/11/2009 2:05 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

[..."Πιστεύαμε πώς είχαμε καταλάβει ότι είναι απαραβίαστο γυναικείο δικαίωμα να γδύνεται μια γυναίκα μπροστά σε εκείνον που διάλεξε για να κάνει κάτι τέτοιο. Όχι, όμως. Είναι επιτακτικό να ξεγυμνώνεται ανά πάσα στιγμή. Όποιος φυλάσσει κρυμμένο αυτό που βάζει στην αγορά δεν είναι νομομόφρων έμπορος..."].

3/11/2009 2:52 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ο Υπνοβάτης είναι ο ρομαντικός της παρέας.
Εμάς μας αρέσουν οι γυναίκες γι' αυτό που τις θέλουμε.Αλλίώς θα μας άρεσε η σπουδαία βυζαντινολόγος Έλένη Γλύκατζη - Αρβελέρ!!!!!!!

3/11/2009 5:20 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Βοιωτέ,
σε "προειδοποιώ" και σε "προφυλάσσω", ταυτόχρονα:
είναι φίλοι μου , πλην είναι εξαιρετικά κυνικοί
για τα δικά μου μέτρα.
Ίσως, επειδή εγώ - ως προς τη μακρινή μου καταγωγή - προέρχομαι από την επαρχία μας,
ενώ αυτοί είναι γκάγκαροι Αθηναίοι.
Ωστόσο, Que serra, serra.

3/11/2009 5:32 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

εντιμότατοι... χωρίς τον ...ρομαντισμό, τον ιπποτισμό και την αύρα του υπνοβάτη, όπως και τις αξίες του, φαντάζομαι ότι έχετε οδηγηθεί πολλές φορές σε αδιέξοδα συναισθηματικά και ψυχικά, που και πάλι κάτι θα σας βοήθησε ο ..ρομαντικός που θα είναι, υποθέτω και αναγνώστης της πολύ σκεπτόμενης Αρβελέρ.το μιας χρήσης είναι πάντα μιας χρήσης.

3/11/2009 5:49 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ο tempora, o mores!

3/11/2009 5:51 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Βοιωτέ,
έγινε κάποιο λάθος και εμφανίστηκα ως "Ανώνυμος" στο προτελευταίο σχόλιο.
Το αναγνωρίζω και το υπογράφω.
Υπνοβάτης.

3/11/2009 6:05 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Αναφέρομαι στο σχόλιο των 5.32.
Τί άλλο να πω για τους εντιμότατους φίλους μου;
Όσοι έχουν δει την εξαιρετική ιταλική ταινία, ξέρουν περί τίνος πρόκειται(!).

3/11/2009 6:09 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ροζαλία,
σε πάμε,
επειδή τό' χεις,
και γουστάρουμε
που ταιριάζεις με τον φίλο μας τον ψιλοβλάχο Υπνοβάτη, που περνάει από κόσκινο ό,τι γραφουμε.
Του την λέμε, αλλά κατα΄βάθος ξέρουμε ότι αξίζει σαν άτομο.
Μας έχει υποσχεθεί βόλτα στην γενέτειρα του, ελπίζουμε να σε δούμε
όπως και τον Βοιωτό .
Εμείς είμαστε το φαν κλάμπ!

3/11/2009 6:21 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

εντομότατοι ευτυχώς! είμαι από χωριό.
κυρίως αυτό θα πεί γνωρίζω και σέβομαι και αγαπώ βιωματικά τον πρωτογενή μόχθο του ανθρώπου που παράγει αγαθά για να ζήσει αυτός κι...εμείς.
Τα ..δήθεν επειδή πολύ τα περπάτησα, πολύ προσπάθησαν να με ξελογιάσουν. με παρέσυραν καμιά φορά ομολογώ, ταχω γράψει ξέρετε που..
τόσο που μπορώ να γίνω κακίστη και ιταμοτέρα των ιταμών.

3/11/2009 6:46 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

"Τα ματάκια σου να βγούνε,
σαν κι εμένα δεν θα βρούνε..."
Αφιερωμένο στους εντιμότατους φίλους μου.

3/11/2009 6:49 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Βάστα, Ροζαλία,
δεν θα ηττηθούμε...
εμείς οι βλάχοι,
ή, και ψιλόβλαχοι,
διότι έχουμε αρχές, αξίες, αγάπες και μνήμες που δεν θα τις αποποιηθούμε ποτέ.
..."μα η δικιά μας έχει όνομα, έχει σώμα και θρησκεία και παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην τουρκοκρατία..."
Ας λένε ό,τι θέλουν, χωρίς ρίζες δεν ζει ο άνθρωπος.

3/11/2009 6:58 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Για την Ροζαλία, που μπορεί και με καταλαβαίνει:

"Καράβι με σημαία ξένη,
που πας ταξίδι μακρινό,
αγάπη πια δεν με προσμένει,
το σπίτι άδειο κι ορφανό.../
μαζί σου πάρε με να μην πονώ.../

Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη,
Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά,
ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι,
αχ, να τα ξέχναγα εκεί μακριά..."

3/11/2009 7:21 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ πολύ.
με γύρισες πολύ πίσω σε βράδυα φθινοπώρου που μετά τις 9 το βράδυ μαζευόμασταν μια παλιοπαρέα κι ακούγαμε μουσική. δυο κορίτσια τότε, τέσσερα αγόρια.
φοιτητές όλοι πλην εμού μαθήτρια ακόμη.
κι όταν πέρνούσε η ώρα χατζηδάκη, θεοδωράκη, σαββόπουλο και πιώμα.
ο νίκος, ο βασίλης, η ντίνα, ο λουκάς..
και κάποιος που έφυγε πολύ νωρίς και πάντα σιγοτραγουδούσε το 'ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα..", το ξέρεις; ήταν καλύτερα; όχι, ήταν δύσκολα αλλά είχαμε συγκίνηση, συναίσθηση, όνειρα...

3/11/2009 11:45 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

"Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα,
να μου φέρετε τα μάτια μου πριν κλείσω/
τον ντουνιά , με τα στραβά και τα παράλογα, καβαλάρης μια φορά να σεργιανίσω..."Αγαπημένο, Ροζαλία.
Ωραία χρόνια, με αγάπη, πόθους, μεράκια, ανθρωπισμό και αλληλεγγύη.
Σήμερα, θριαμβεύει ο ατομισμός, συνθλίβοντας το Άτομο.

3/16/2009 3:47 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

το μεράκι είναι η φωλιά που προστατεύει την ψυχή απ την παρακμή.

3/16/2009 9:17 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)