Ο Ρόμνεϊ και η Ελλάδα
Του Κώστα Ράπτη
Η ομιλία του Ρεπουμπλικανού διεκδικητή της αμερικανικής προεδρίας στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο της Βιρτζίνια της Δευτέρα σχετικά με τις προτεραιότητές του στην εξωτερική πολιτική ήρθε σε μία συγκυρία κατά την οποία ο Mitt Romney φέρεται στις δημοσκοπήσεις να έχει κεφαλαιοποιήσει την καλή εμφάνισή του στο πρώτο debate με τον Barack Obama.
Μάλιστα σφυγμομέτρηση του έγκυρου Pew Ρesearch Centre δίνει για πρώτη φορά στα χρονικά προβάδισμα τεσσάρων μονάδων στον Romney μεταξύ των ψηφοφόρων που θεωρείται πολύ πιθανό να προσέλθουν στην κάλπη – όσο και αν ο διάσημος πλέον αναλυτής δημοσκοπήσεων (και blogger των New York Times) Nate Silver επιμένει ότι η γενικότερη τάση συμποσείται σε διαφορά περίπου δύο μονάδων υπέρ του Obama πανεθνικά.
Η υφήλιος είναι υποχρεωμένη να ακούει περισσότερο προσεκτικά τον Romney – πόσο μάλλον η Ελλάδα, η οποία βλέπει να συντονίζεται το θρίλερ της χορήγησης της επόμενης δόσης και της αξιολόγησης της βιωσιμότητας του χρέους της να συντονίζεται απολύτως με το αμερικανικό εκλογικό ημερολόγιο.
Η Ελλάδα, που μέχρι τώρα δεν αποτελεί παρά αγαπημένο ρητορικό τέχνασμα του Romney κάθε φορά που ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος θέλει να επισείσει το φάσμα της δημοσιονομικής καταστροφής. Όχι βεβαίως διότι ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης διακατέχεται από κάποια ανθελληνική εμμονή, αλλά διότι το «ελληνικό (αντι)παράδειγμα», ιδωμένο από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ταιριάζει με την («μερκελικής εμπνεύσεως» θα λέγαμε στην Ευρώπη) σφοδρή αντιπαράθεση των Ρεπουμπλικανών στην νομισματική και δημοσιονομική χαλαρότητα της κυβέρνησης Obama.
Το γεγονός ότι ήταν η παρούσα κυβέρνηση των ΗΠΑ που με τις αλλεπάλληλες πιέσεις της προς την ευρωπαϊκή πλευρά λειτούργησε καταλυτικά στα όποια προχωρήματα υπήρξαν μέχρι στιγμής στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, φανερώνει και την κρισιμότητα της διαφορετικής στάσης του Romney.
Επιπλέον, από τα 24 άτομα που συγκροτούν το επιτελείο διαμόρφωσης εξωτερικής πολιτικής του Romney, τα 17 αποτελούν βετεράνους της κυβέρνησης Bush junior και ανήκουν στον λεγόμενο κύκλο των νεοσυντηρητικών» - γεγονός που συνεπάγεται ανακύκλωση επιθετικών (και αποτυχημένων) επιλογών στην γεωπολιτική σφαίρα. (Πάντως, με δεδομένη την «ισραηλο-κεντρική» θεώρηση των πραγμάτων από πλευράς των εν λόγω στελεχών, και την φοβική στάση των Ρεπουμπλικανών σε ό,τι αποκλήθηκε ως «αραβική άνοιξη», η παλαιότερη θέρμη των νέοσυντηρητικών απέναντι στην Τουρκία έχει εξανεμισθεί, ενώ η συνεργασία Αθήνας-Τελ Αβίβ-Λευκωσίας αναμένεται να εκτιμηθεί δεόντως).
Φυσικά, από την προεκλογική καμπάνια μέχρι την ανάληψη προεδρικών καθηκόντων αλλάζουν πολλά (ποιος θυμάται τον προεκλογικό «απομονωτισμό» του Bush Junior ή την υπόσχεση του Obama να κλείσει τη φυλακή του Γκουαντάναμο;) και τυχόν κυβέρνηση Romney θα πρέπει να προσαρμοσθεί στους περιορισμούς τόσο του αμερικανικού συστήματος όσο και τους διεθνούς περιβάλλοντος. Άλλωστε σε κρίσιμη θέση στους κόλπους του επιτελείου Romney (υπεύθυνος της ομάδας «προεδρικής μετάβασης») βρίσκεται ένας επιφανής εκπρόσωπος της σχολής των ρεαλιστών, ο πρώην επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου Robert Zoellick.
Σε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Policy που κυκλοφόρησε την Κυριακή παρατηρεί ότι οι Αμερικανοί ιθύνοντες έχουν χάσει την ικανότητα να σκέφτονται ως μία ενότητα τα θέματα της οικονομίας και της εθνικής ασφάλειας, υπογραμμίζει ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους απειλεί το οικοδόμημα ασφαλείας που δημιούργησε μεταπολεμικά η υπερδύναμη στη Γηραιά Ήπειρο και τονίζει ότι μόνο με ανάκτηση της οικονομικής τους ισχύος μπορούν οι ΗΠΑ να ηγούνται διεθνώς.
Πηγή: www.capital.gr
Η ομιλία του Ρεπουμπλικανού διεκδικητή της αμερικανικής προεδρίας στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο της Βιρτζίνια της Δευτέρα σχετικά με τις προτεραιότητές του στην εξωτερική πολιτική ήρθε σε μία συγκυρία κατά την οποία ο Mitt Romney φέρεται στις δημοσκοπήσεις να έχει κεφαλαιοποιήσει την καλή εμφάνισή του στο πρώτο debate με τον Barack Obama.
Μάλιστα σφυγμομέτρηση του έγκυρου Pew Ρesearch Centre δίνει για πρώτη φορά στα χρονικά προβάδισμα τεσσάρων μονάδων στον Romney μεταξύ των ψηφοφόρων που θεωρείται πολύ πιθανό να προσέλθουν στην κάλπη – όσο και αν ο διάσημος πλέον αναλυτής δημοσκοπήσεων (και blogger των New York Times) Nate Silver επιμένει ότι η γενικότερη τάση συμποσείται σε διαφορά περίπου δύο μονάδων υπέρ του Obama πανεθνικά.
Η υφήλιος είναι υποχρεωμένη να ακούει περισσότερο προσεκτικά τον Romney – πόσο μάλλον η Ελλάδα, η οποία βλέπει να συντονίζεται το θρίλερ της χορήγησης της επόμενης δόσης και της αξιολόγησης της βιωσιμότητας του χρέους της να συντονίζεται απολύτως με το αμερικανικό εκλογικό ημερολόγιο.
Η Ελλάδα, που μέχρι τώρα δεν αποτελεί παρά αγαπημένο ρητορικό τέχνασμα του Romney κάθε φορά που ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος θέλει να επισείσει το φάσμα της δημοσιονομικής καταστροφής. Όχι βεβαίως διότι ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης διακατέχεται από κάποια ανθελληνική εμμονή, αλλά διότι το «ελληνικό (αντι)παράδειγμα», ιδωμένο από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ταιριάζει με την («μερκελικής εμπνεύσεως» θα λέγαμε στην Ευρώπη) σφοδρή αντιπαράθεση των Ρεπουμπλικανών στην νομισματική και δημοσιονομική χαλαρότητα της κυβέρνησης Obama.
Το γεγονός ότι ήταν η παρούσα κυβέρνηση των ΗΠΑ που με τις αλλεπάλληλες πιέσεις της προς την ευρωπαϊκή πλευρά λειτούργησε καταλυτικά στα όποια προχωρήματα υπήρξαν μέχρι στιγμής στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, φανερώνει και την κρισιμότητα της διαφορετικής στάσης του Romney.
Επιπλέον, από τα 24 άτομα που συγκροτούν το επιτελείο διαμόρφωσης εξωτερικής πολιτικής του Romney, τα 17 αποτελούν βετεράνους της κυβέρνησης Bush junior και ανήκουν στον λεγόμενο κύκλο των νεοσυντηρητικών» - γεγονός που συνεπάγεται ανακύκλωση επιθετικών (και αποτυχημένων) επιλογών στην γεωπολιτική σφαίρα. (Πάντως, με δεδομένη την «ισραηλο-κεντρική» θεώρηση των πραγμάτων από πλευράς των εν λόγω στελεχών, και την φοβική στάση των Ρεπουμπλικανών σε ό,τι αποκλήθηκε ως «αραβική άνοιξη», η παλαιότερη θέρμη των νέοσυντηρητικών απέναντι στην Τουρκία έχει εξανεμισθεί, ενώ η συνεργασία Αθήνας-Τελ Αβίβ-Λευκωσίας αναμένεται να εκτιμηθεί δεόντως).
Φυσικά, από την προεκλογική καμπάνια μέχρι την ανάληψη προεδρικών καθηκόντων αλλάζουν πολλά (ποιος θυμάται τον προεκλογικό «απομονωτισμό» του Bush Junior ή την υπόσχεση του Obama να κλείσει τη φυλακή του Γκουαντάναμο;) και τυχόν κυβέρνηση Romney θα πρέπει να προσαρμοσθεί στους περιορισμούς τόσο του αμερικανικού συστήματος όσο και τους διεθνούς περιβάλλοντος. Άλλωστε σε κρίσιμη θέση στους κόλπους του επιτελείου Romney (υπεύθυνος της ομάδας «προεδρικής μετάβασης») βρίσκεται ένας επιφανής εκπρόσωπος της σχολής των ρεαλιστών, ο πρώην επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου Robert Zoellick.
Σε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Policy που κυκλοφόρησε την Κυριακή παρατηρεί ότι οι Αμερικανοί ιθύνοντες έχουν χάσει την ικανότητα να σκέφτονται ως μία ενότητα τα θέματα της οικονομίας και της εθνικής ασφάλειας, υπογραμμίζει ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους απειλεί το οικοδόμημα ασφαλείας που δημιούργησε μεταπολεμικά η υπερδύναμη στη Γηραιά Ήπειρο και τονίζει ότι μόνο με ανάκτηση της οικονομικής τους ισχύος μπορούν οι ΗΠΑ να ηγούνται διεθνώς.
Πηγή: www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου