Σχιζοφρένεια

Γράφει ο Γιώργος Δ. Ανδρέου*

 Ο λαός μίλησε. Άρχισαν τα όργανα, ο τόπος ακυβέρνητος  και η ζωή συνεχίζει στην κατηφόρα με αυτοτροφοδοτούμενη επιτάχυνση. Καιρό είχαμε, από το 1989,  και  γίναμε πάλι  Συνταγματολόγοι.  Οι πολιτικοί αρχηγοί, χαμένοι και κερδισμένοι, επιδίδονται σε μικροπολιτικά επικοινωνιακά παιχνίδια με το μάτι στις επόμενες εκλογές και την καρέκλα. Εκλογές  που όλοι τις θέλουν , επιζητώντας την πρωτιά, αλλά δε θέλουν να τις χρεωθούν. Η υποκρισία και ο λαϊκισμός στο μεγαλείο του. Στο επίκεντρο των  συζητήσεων, στα ΜΜΕ, στα καφενεία, στις κοινωνικές συναθροίσεις ο Αλέξης  Τσίπρας και το Μνημόνιο. Κι όσο περνάνε οι μέρες το παιχνίδι θα χοντραίνει.

Δεν ξέρω πως θα αντιδράσουν οι πολίτες. Αν εκτονώθηκε ή όχι η οργή τους με την ψήφο τιμωρίας και αποδοκιμασίας. Αν φοβήθηκε από το αποτέλεσμα, τους τραμπούκους και τους εθνοκάπηλους, που είδε καθαρά, την ακυβερνησία, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια.

 Το σίγουρο είναι ένα και σημαντικό. Χάθηκε από το κάδρο και δεν το συζητά κανένας,  το πραγματικό διακύβευμα της Ελλάδος σήμερα, που είναι οι μεταρρυθμίσεις και οι ανατροπές στη δομή του κράτους  που επιβάλλεται να γίνουν, χθες, αν θέλουμε να υπάρξει μέλλον. Επικεντρώσαμε τη συζήτηση στην καταγγελία ή όχι του μνημονίου, που υποστηρίζουν κάποιοι, το μέσα ή έξω από το Ευρώ, την ανατροπή ή όχι της δανειακής σύμβασης, τη «Γερμανική κατοχή» και τις εθνικιστικές κορώνες και χάσαμε την ουσία.  Σταματήσαμε να μιλάμε για την ανάγκη, είτε μέσα είτε έξω από την Ευρώπη, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με δεξιά είτε με αριστερά,  των ριζικών αλλαγών που θα αποτρέψουν την επανάληψη του ζόφου και της καταισχύνης  που βιώνουμε. Δεν σκεφτόμαστε πλέον  πως αυτό το πελατειακό κράτος ήταν που μας οδήγησε εδώ και πρέπει να το αλλάξουμε. Με το μάτι στα προ του 2009 κεκτημένα, που αφήνουν κάποιοι να εννοηθεί ότι θα επαναφέρουν  σε μια νύχτα, βολευόμαστε και τσιμπάμε. Παίζουμε όλοι το στημένο παιχνίδι του λαίκισμού, των ψεύτικων υποσχέσεων, των φακίρηδων και των μάγων βροχοποιών,  ξεχνώντας πως δίπλα μας κάθε μέρα κλείνουν μαγαζιά και αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων. Ξεχάσαμε, προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε την «λαϊκή εντολή» σε σχέση με το μνημόνιο και το ευρώ, πως είτε με τους Ευρωπαίους είτε μόνοι μας πρέπει να αλλάξουμε το κράτος συθέμελα, αν θέλουμε να μειώσουμε τον κατήφορο και να μπούμε στην ευθεία. Αγνοούμε το στοιχειώδες, πως για να γίνει ανάπτυξη, για την οποία μιλάνε όλοι ακαθόριστα, πρέπει να μπει τάξη, να εξυγιανθούν οι θεσμοί, να κλείσουν τα μαγαζιά των επίορκων, να κάνουμε ασφαλές φορολογικό, χωροταξικό, ιδιοκτησιακό, θεσμικό περιβάλλον για να αποκατασταθεί στοιχειωδώς η καταβαραθρωμένη εμπιστοσύνη σε όσους μπορούν να επενδύσουν για νάρθουν δουλειές . Το ξέρει και η κουτσή Μαρία και  το λένε και στα καφενεία των απλών ανθρώπων, πως χωρίς επενδύσεις, δεν γίνεται ανάπτυξη.

Ποιος όμως θα επενδύσει σε αυτό το αφερέγγυο κράτος οπερέτα. Αυτή είναι η ουσία και όλα τάλλα κουραφέξαλα.

Αντί λοιπόν, έστω και τώρα να μιλάμε για τα ουσιαστικά μπήκαμε στο παιχνίδι των βολεμένων από το σύστημα και αντί να ζητάμε  αλλαγές,  σκοτωνόμαστε για την διαιώνιση των φαύλων κεκτημένων. Αντί να ψάξουμε τρόπους να βρούμε δουλειά στον άνεργο, πολεμάμε για την εν μια νυκτί επαναφορά των απωλειών των προνομιούχων, γνωρίζοντας στο βάθος του μυαλού μας πως αυτό δεν γίνεται και το μόνο που μπορεί, για λίγο χρόνο ακόμα,  να γίνει είναι να σταματήσει ο κατήφορος. Σχιζοφρένεια. Ο ιδιωτικός τομέας  των 3 εκατομμυρίων, που δεν γίνεται να συνεχίσει να ζει  σχεδόν 4 εκατομμύρια των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων και των ανέργων, να  συστρατεύεται εκλογικά με τους βολεμένους , τσιμπώντας το προαιώνιο πλέον αλλά αθάνατο  δόλωμα της Ελληνικής πολιτικής ζωής, που είναι τα μέτωπα  Αριστερά – Κεντροαριστερά εναντίον Δεξιάς – Κεντροδεξιάς. Το δόλωμα που ξέθαψαν, μετά τις εκλογές,  οι βολεψίες  και τόκαναν παντιέρα για να στοιχηθούν πίσω της τα βιώματα του εμφυλίου  και τα φαντάσματα του παρελθόντος. Κρίμα.

*Ο Γιώργος Ανδρέου (www.andreou-giorgos.gr) είναι Δικηγόρος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και Υπεύθυνος του Τομέα Δικαιοσύνης, της Δημοκρατικής Συμμαχίας.