Τι περιμένει τον Σνόουντεν: Πού κατέληξαν 10 διαβόητοι «διαρροείς»

Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ο νεαρός συνεργάτης της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας από τον οποίο προήλθαν οι διαρροές για το μυστικό πρόγραμμα παρακολούθησης των επικοινωνιών, τόνισε σε δημοσιογράφους ότι αποφάσισε να διακινδυνεύσει «την ζωή του και αυτήν της οικογένειάς του» για να προστατεύσει «τις βασικές ελευθερίες όλων και την δημοκρατία». Ο νεαρός τεχνικός έχει καταφύγει προς το παρόν στο Χονγκ Κονγκ, κανείς δεν ξέρει όμως τι του επιφυλάσσει το μέλλον.

Η συνθήκη της Γουαδελούπης Χιντάλγκο –Τζέιμς Μπιουκάναν (1848)

Η διαρροή: Το 1848, ο ανταποκριτής της New York Herald συνελήφθη επειδή αρνήθηκε να αποκαλύψει την πηγή του για το προσχέδιο που διέρρευσε από μια συνθήκη που θα τερμάτιζε τον πόλεμο ΗΠΑ-Μεξικού. Η Γερουσία περιόρισε τον απείθαρχο ρεπόρτερ σε ένα δωμάτιο της επιτροπής, όπου συνέχισε να γράφει τη στήλη του με διπλάσιο μισθό.  Κάθε βράδυ δειπνούσε με έναν αξιωματούχο της Γερουσίας. Ποτέ δεν αποκάλυψε την πηγή του, αν και ιστορικά στοιχεία δείχνουν τον Υπουργό Εσωτερικών  Τζέιμς Μπιουκάναν ως τον πιο πιθανό ένοχο.

Το αποτέλεσμα: Ο δημοσιογράφος απελευθερώθηκε έπειτα από ένα μήνα αιχμαλωσίας. Ο Μπιουκάναν, αν ήταν στην πραγματικότητα ο «διαρροέας», έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ψυχροπολεμική κατασκοπεία – Οι Ρόζενμπεργκ (1953)

Η διαρροή: Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έθελ και Τζούλιους Ρόζενμπεργκ διέρρευσαν αμερικανικά στρατιωτικά μυστικά που αφορούσαν την κατασκευή της ατομικής βόμβας, στη Σοβιετική Ένωση. Μέλος της συνωμοσίας ήταν και ο Μόρτον Σόμπελ.

Το αποτέλεσμα: Το νεαρό ζευγάρι δικάστηκε το 1950 από μια ομοσπονδιακή επιτροπή και εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα το 1953. Ο Σόμπελ καταδικάστηκε σε φυλάκιση και υπηρέτησε πάνω από 18 χρόνια στο Αλκατράζ και άλλες ομοσπονδιακές φυλακές. Ωστόσο, ο ίδιος συνέχιζε να υποστηρίζει ότι είναι αθώος ως το 2008, όταν παραδέχθηκε ότι είναι Σοβιετικός κατάσκοπος.

Έγγραφα του Πενταγώνου- Ντάνιελ Έλσμπεργκ (1971)

Η διαρροή: Κατά τη διάρκεια τριών μηνών το 1969, ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ, ένας στρατιωτικός αναλυτής της Rand Corporation, κατ ‘επανάληψη έβγαζε έξω από το γραφείο του απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα, έκανε φωτοαντίγραφα όλη τη νύχτα και τα επέστρεφε το πρωί. Έστειλε τα έγγραφα – 7.000 σελίδες συνολικά – στους New York Times. Τα αρχεία αποκαλύπτουν υψηλόβαθμες απάτες για τον πόλεμο του Βιετνάμ.

Το αποτέλεσμα: Ο Έλσμπεργκ καταδικάστηκε σε 105 χρόνια φυλάκισης για κλοπή και κατασκοπεία, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μετά από μια κακοδικία. Αργότερα έκανε διαλέξεις, δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του και έλαβε πολλά ανθρωπιστικά βραβεία.

Το πείραμα Tuskegee –Πίτερ Μπάξταν (1972)

Η διαρροή: Ο Πίτερ Μπάξταν, ένας 28χρονος υπάλληλος της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας, σοκαρίστηκε όταν έμαθε ότι οι συνάδελφοί του είχαν αρνηθεί την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη σε φτωχούς, μαύρους ασθενείς με σύφιλη, ώστε να μπορούν να διεξάγουν πειραματικές ιατρικές θεραπείες στους ανυποψίαστους ασθενείς τους. Ο Μπάξταν διέρρευσε την ιστορία στο Associated Press, το οποίο έβαλε τον  σκανδαλώδη πρόλογο «Επί 40 χρόνια, η αμερικανική Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας διεξήγαγε μια μελέτη στην οποία τα ανθρώπινα ινδικά χοιρίδια, που δεν τους έδιναν την κατάλληλη θεραπεία, πέθαιναν από σύφιλη και τις παρενέργειές της».

Το αποτέλεσμα: Ο Μπάξταν κατέθεσε ενώπιον του Κογκρέσου, βοηθώντας να λήξει το δεκαετές πείραμα. Το 1999, παρευρέθηκε σε τελετή που σηματοδοτούσε την έναρξη ενός νέου ερευνητικού κέντρου βιοηθικής στο ίδιο πανεπιστήμιο όπου κάποτε πραγματοποιούνταν τα διαβόητα πειράματα.

Σκάνδαλο Watergate- Μαρκ Φελτ (1972)

Η διαρροή: Ο Μαρκ Φελτ ήταν αναπληρωτής διευθυντής του Federal Bureau of Investigation, όταν διέρρευσε τις πληροφορίες και ειπώθηκε ότι το έκανε επειδή εκνευρίστηκε επειδή τον προεσπέρασαν για την κορυφαία θέση στο FBI. Το σκάνδαλο που τελικά έριξε τον Ρίτσαρντ Νίξον ήταν ένας περίπλοκο δίκτυο πολιτικής ίντριγκας, που ξεκίνησε με μία διάρρηξη στα εθνικά γραφεία της επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος στο Watergate Hotel στην Ουάσιγκτον. Η διάρρηξη ήταν μέρος μιας ευρύτερης εκστρατείας πολιτικής κατασκοπείας και τηλεφωνικών συνομιλιών που η κυβέρνηση προσπάθησε να καλύψει. Ο Φελτ, γνωστός και με το παρατσούκλι «Βαθύ Λαρύγγι», διέρρευσε τις παράνομες πληροφορίες σε δύο δημοσιογράφους, τον Μπομπ Γούντγουαρντ και τον Καρλ Μπερνστάιν, που δημοσιοποίησαν το σκάνδαλο.

Το αποτέλεσμα: Καθώς το Watergate εξελίσσονταν και αξιωματούχοι της κυβέρνησης ανακάλυψαν την ταυτότητα του Deep Throat μέσω τηλεφωνικών υποκλοπών, ο Φελτ  οργάνωσε παράνομες διαρρήξεις στα σπίτια διαδηλωτών για το Βιετνάμ, στο όνομα της εθνικής ασφάλειας. Εξαιτίας των παράνομων διαρρήξεων, το 1980 καταδικάστηκε σε ποινική δίκη και κατηγορήθηκε «συνωμότησε για την παραβίαση της Τέταρτης Τροπολογίας σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτών να μην υπόκεινται σε παράλογες έρευνες και κατασχέσεις».  Ωστόσο, μέσα σε λίγους μήνες μετά την καταδίκη, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν του έδωσε χάρη. Εξαφανίστηκε από τη δημοσιότητα για σχεδόν τρεις δεκαετίες και το FBI τον ερευνούσε κρυφά για τη διαρροή εμπιστευτικών πληροφοριών. Επί τριάντα χρόνια, ο ίδιος αρνήθηκε ότι ήταν το «Βαθύ Λαρύγγι».  Το 2005, ο Φελτ αποκάλυψε την ταυτότητά του. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα.

Το εγκληματολογικό του FBI- Φρέντερικ Γουάιτχερστ (1997)

Η διαρροή: Για δέκα χρόνια, ο Φρέντερικ Γουάιτχερστ, ένας κορυφαίος ειδικός στα εκρηκτικά του FBI, παραπονέθηκε στους ανωτέρους του για τη μεγάλη ανικανότητα στο εγκληματολογικό εργαστήριο του FBI, πριν τελικά εγκαταλείψει την εσωτερική εκστρατεία του για μεταρρύθμιση και βγάλει την υπόθεσή στη δημοσιότητα. Η ιστορία προκάλεσε μια δραματική μεταρρύθμιση στις πρακτικές προσλήψεων του εργαστηρίου και τις ανακριτικές διαδικασίες.

Το αποτέλεσμα: Το FBI συμφώνησε να καταβάλει στον  Γουάιτχερστ 1,1 εκατ. δολάρια σε διακανονισμό για την πρόωρη παραίτησή του.

Υπόθεση Plamegate – Λιούις «Σκούτερ» Λίμπι (2003)

Η διαρροή: Το 2003, ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ Τζόζεφ Γουίλσον έγραψε μια άποψη στους New York Times, που αμφισβητούσε την αιτιολόγηση της κυβέρνησης Μπους για την εισβολή στο Ιράκ. Μια εβδομάδα αργότερα, ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Νόβακ έγραψε ένα σχόλιο σχετικά με τον διπλωμάτη και αποκάλυψε ότι η σύζυγός του Γουίλσον, Βάλερι Πλέιμ Γουίλσον, ήταν μυστική πράκτορας της CIA. Μια μακρά έρευνα διαπίστωσε ότι η υποτιθέμενη διαρροή προήλθε από το εσωτερικό της κυβέρνησης Μπους. Η Βάλερι Πλέιμ Γουίλσον παραιτήθηκε από τη θέση της στη CIA.

Η μοίρα του: Ο Λιούις «Σκούτερ» Λίμπι κατηγορήθηκε από μια μεγάλη επιτροπή και καταδικάστηκε με κατηγορίες για ψευδορκία, παρεμπόδιση της δικαιοσύνης και ψευδείς δηλώσεις. Ο Πρόεδρος Μπους μετέτρεψε την 30μηνη ποινή φυλάκισης του Λίμπι. Οι Γουίλσονς κατέθεσε αγωγή εναντίον του Λίμπι και άλλων αξιωματούχων του Λευκού Οίκου. Έκριναν ότι οι ενέργειες των αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου είχαν θέσει την ασφάλειά τους σε κίνδυνο και εισέβαλαν στην ιδιωτική τους ζωή. Η αγωγή απορρίφθηκε το 2007.

Οι εικόνες από την φυλακή Αμπού Γκράιμπ- Τζο Ντάρμπι (2004)

Η διαρροή: Το 2004, φωτογραφίες των κρατουμένων που κακοποιούνταν από αμερικανούς στρατιώτες στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ του Ιράκ δόθηκαν στον δημοσιογράφο Σέιμουρ Χερς και στο σόου 60 Minutes II του CBS News TV και στη συνέχεια δημοσιοποιήθηκαν. Ανάμεσα στις φωτογραφίες των αιχμαλώτων πολέμου που βασανίζονταν ταπεινωτικά, μία έδειχνε γυμνούς ιρακινούς κρατούμενους στοιβαγμένους τον έναν πάνω στον άλλον, με τους  στρατιώτες να τους κοιτάζουν χαρούμενοι.  Ο Τζο Ντάρμπι, ένας αμερικανός στρατιώτης, έπεσε επάνω στις φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο συνάδελφός του Τσαρλς Γκρέινερ. Του πήρε μερικές εβδομάδες μέχρι να αποφασίσει ότι έπρεπε να το πει. Υποσχέθηκαν στον Ντάρμπι ότι θα παραμείνει ανώνυμος, αλλά στη συνέχεια ο υπουργός Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, παρουσίασε την ταυτότητά του, ενώ τον ευχαρίστησε δημοσίως στην τηλεόραση. Τον έστειλαν γρήγορα πίσω στις ΗΠΑ και του παρείχαν ένοπλη προστασία για μερικούς μήνες.

Το αποτέλεσμα: Έντεκα χαμηλόβαθμοι στρατιώτες της 372^ης μονάδας της Στρατιωτικής Αστυνομίας, που φρουρούσαν τη φυλακή, καταδικάστηκαν για ποινικές διώξεις για τις καταχρήσεις στο Αμπού Γκράιμπ. Αξίζει να σημειωθεί ότι, η Λίντι Ίνγκλαντ και ο Τσαρλς Γκρέινερ, στρατιώτες που φαίνονταν στις φωτογραφίες, καταδικάστηκαν σε τρία και 10 χρόνια φυλάκιση αντιστοίχως, με υποβιβασμό. Οι κατηγορίες περιλάμβαναν επίθεση, συνωμοσία, κακομεταχείριση των κρατουμένων, ασελγείς πράξεις και παράλειψη καθήκοντος.

Η διοικητής των φυλακών στο Ιράκ εκείνη την περίοδο Τζάνις Καρπίνσκι τιμωρήθηκε και υποβιβάστηκε από το βαθμό του στρατηγού, αλλά δεν αντιμετώπισε καμία ποινική δίωξη. Άλλοι απαλλάχτηκαν των καθηκόντων τους και καταδικάστηκαν σε στρατοδικεία. Ο Γκρέινερ βγήκε από τη φυλακή τον Αύγουστο του 2011. Ο Τζο Ντάρμπι, ο οποίος έφυγε έκτοτε από τη μονάδα,  κατέθεσε στις δίκες των συναδέλφων του και έχει μετακομίσει σε νέα πόλη με την οικογένειά του.

Wikileaks – Τζούλιαν Ασάνζ (2010)

Η διαρροή: Το 2010, ο ιδρυτής του WikiLeaks δημοσίευσε 391.832 απόρρητα αμερικανικά στρατιωτικά έγγραφα για τον πόλεμο του Ιράκ -η μεγαλύτερη τέτοια διαρροή στην ιστορία. Τα αρχεία που μοιράστηκαν με πολλά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των New York Times και της Guardian, προηγουμένως είχαν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ομάδας.

Το αποτέλεσμα: Ο Ασάνζ βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο για σχεδόν ένα χρόνο. Αρχικά, ο ίδιος παραδόθηκε στη βρετανική αστυνομία, μετά από τις κατηγορίες για βιασμό και σεξουαλική επίθεση που έγιναν στη Σουηδία. Στη συνέχεια, έχασε την έφεση κατά της έκδοσής του στη Σουηδία, αλλά του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο από τον Ισημερινό. Αν σταλεί στη Σουηδία, ο Ασάνζ φοβάται ότι θα μπορούσε να εκδοθεί στις ΗΠΑ και να αντιμετωπίσει τη θανατική ποινή για ξεχωριστές κατηγορίες σχετικά με τη διαρροή χιλιάδων διπλωματικών εγγράφων των ΗΠΑ.

Wikileaks – Μπράντλεϊ Μάνινγκ (2010)

Η διαρροή: Ο στρατιώτης Μπράντλεϊ Μάνινγκ χρησιμοποίησε το πιστοποιητικό ασφαλείας του ως χαμηλόβαθμος στρατιωτικός αναλυτής για να διαρρεύσει χιλιάδες απόρρητα έγγραφα στην ιστοσελίδα Wikileaks, στην πιο εκτεταμένη διαρροή εμπιστευτικού υλικού στην αμερικανική ιστορία. Ο Μάνινγκ παραδέχθηκε τις κατηγορίες στο δικαστήριο, δηλώνοντας ότι ήθελε να «πυροδοτήσει μια συζήτηση για την εξωτερική πολιτική».

Το αποτέλεσμα: Για εννέα μήνες, ο Μάνινγκ ήταν περιορισμένος, μερικές φορές χωρίς ρούχα, σε ένα κελί χωρίς παράθυρα σε μια βάση των Πεζοναυτών στο Κουάντικο, επί 23 ώρες την ημέρα. Η δίκη του Μάνινγκ ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα. Αντιμετωπίζει 21 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων ότι «βοήθησε τον εχθρό», κάτι που φέρει την πιθανότητα της ποινής ισόβιας κάθειρξης.

time.com

από www.antinews.gr