Ανέκδοτο
Μπαίνει ο τύπος στο bar, κάθεται βαρύς στο σκαμπό και λέει στον μπάρμαν.
-Βάλε μου ένα διπλό τζιν, beafeeter, σκέτο, σε χαμηλό ποτήρι, με τρία διαφανή παγάκια και μια ολόκληρη φέτα κίτρινο λεμόνι από την οποία μόλις θα έχεις αφαιρέσει ένα κουκούτσι.
-Μη βιάζεσαι φίλε, του λέει ο μπάρμαν, και για να έχουμε καλό ρώτημα μήπως είσαι πυροσβέστης;
-Καλά πώς το κατάλαβες; ρωτάει ο πελάτης.
[
-Από τη στολή που φοράς.
5 σχόλια:
Και μετά, λεει ο πυροσβεστης στον μπάρμαν.Το άλλο με τον Αλβανό, το ξέρεις;
Είναι σε ενα αεροπλάνο ένας Έλληνας, ένας Αμερικανος, ένας Γάλλος, και ένας Αλβανός.Βγάζει το χερι έξω ο έλληνας και λεέι : τώρα είμαστε πάνω από την Ελλάδα.γιατί; τον ρωτάνε οι άλλοι.Γιατί πιάνω τον Παρθενώνα.Λέει ο Αμερικάνος Τώρα είμαστε πάνω από την δική μου πατρίδα.Γιατί, λένε οι άλλοι.Γιατί πιάνω το άγαλμα της ελευθερίας. Μετά, λέει ο Γάλλος : τώρα είμαστε πάνω από το Παρίσι.Γιατί; Γιατί πιάνω τον πύργο του Άιφελ. Και βγάζει κι ο Αλβανός και λέει :τώρα είμαστε σίγουρα πάνω από την Αλβανία.που το κατάλαβες; Γιατί μου κλέψαν το ρολόι!!!
τερμα ρατσιστικο.....:-(
όποιον και να ρωτήσεις ,ανώνυμε θα σου πει :δεν είμαι καθολου ρατσιστής, δεν έχω τίποτα με τους αλβανούς τους πόντιους, τις ξανθές, τους γύφτους, τους μαύρους, κλπ.και μετά ψάχνει να βρει κανα καλό ανέκδοτο γι αυτούς να περάσει η ώρα και να πέσει γέλιο(!)/έτσι κάνουμε ολοι οι υπεράνω και πολιτισμένοι μη ρατσιστές
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει ένα καινούργιο συμμαθητή τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι. Και το μάθημα αρχίζει με ερωτήσεις ιστορίας. Ποιος είπε ρωτά η δασκάλα δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο; Κανείς δεν μιλάει και ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του. ¨ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφια ¨απαντά. Μπράβο Σουζούκι και ποιος είπε κυβέρνηση λαού από τον λαό για τον λαό; Ξαναρωτά και ο Σουζούκι απαντά: Ο Αβραάμ Λίνκολν το 1863 στο Γκέτεμπουργκ. Η δασκάλα κοιτά αυστηρά την τάξη και λέει. Ντροπή σας είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία. Τη σιωπή της τάξης σπάει μια φωνή από το βάθος. Ρε δε πα να γαμ… όλοι οι γιαπωνέζοι. Ποιός το είπε αυτό ρωτά αυστηρά η δασκάλα. Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και λέει: Ο στρατηγός Μακάρθουρ το 1942 στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς. Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή και ακούγεται μια φωνή ¨θέλω να ξεράσω¨. Ποιός το είπε αυτό ξαναρωτά με βλοσυρό ύφος η δασκάλα. Και ο Σουζούκι πετάγεται : Ο Τζώρτς Μπους ο 1ος στον πρωθυπουργό Τανάκα σε επίσημο δείπνο στο Τόκιο το 1991. Ένας μαθητής όρθιος ξεσπά: Ρε δεν μας παίρνεις καμιά π.. πα λέω εγώ. Ο Σουζούκι ψύχραιμα ¨Μπιλ Κλίντον στην Μόνικα Λουίνσκι το 1997 στο οβαλ γραφείο του¨. Δυο τρεις μαθητές φωνάζουν : Α γα… σου ρε μαλακισμένο Σουζούκι. Και αυτός ¨Βαλεντίνο Ρόσι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Νότιας Αφρικής το 2002. Κόλαση στην τάξη . Οι μαθητές πετάνε καρέκλες η δασκάλα λιπόθυμη στην τάξη ανοίγει την πόρτα ο διευθυντής και λέει: Μα την Παναγία τέτοιο μπουρδέλο δεν έχω ξαναδεί. Και ο Σουζούκι πάλι ¨Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κώστας Καραμανλής στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του το 2004.
Για την αντιγραφή Γιάννης.
Τέλειο ανέκδοτο, Ανώνυμε! το επίπεδο μπορεί να ελλείπει, αλλά ,όταν υπάρχει, είναι σαρωτικό, τελικά.
Ενυπάρχει και εμφιλοχωρεί στα μικρά και στα μεγάλα, στα αστεία και στα σοβαρά, στα σημαντικά και στα ασήμαντα.Καιρό είχα να ακούσω ή να διαβάσω κάτι τόσο μεγάλο, σοβαρό και σημαντικό, φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου