Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Φωτοκουίζ και πάλι

Κανείς;
Φωτοκουίζ και πάλι

Posted by βοιωτός at 6:04 μ.μ.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι ωραίες φωτο!

11/25/2008 9:08 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Βοιωτέ
Η εικόνα που εμφανίζεις -και είναι πολύ συγκινητική- είναι από τη σφαγή στο Καλάμι Λιβαδειας.
Σφάχτηκαν τότε από τους Γερμανούς κατακτητές στις 11 Ιουνίου 44 πάνω από 20 άτομα, μεταξύ των οποίων η οικογένειες Σλατινόπουλου, Νάκου και Κυρίτση.
Εδω προφανώς είναι οι τάφοι της οικογένειας Νάκου.
Κάποτε πρέπει η σφαγή στο Καλάμι να αρχίζει να μνημονεύεται όταν γίνονται εθνικές γιορτές.
Θα ήθελα να μάθω ποιός είναι ο εικονιζόμενος επιζήσας, προφανώς συγγενής.

11/25/2008 11:32 μ.μ.
Trofonios είπε...

Κύριε Αλέκο πριν αρχίσει να μνημονεύεται και επίσημα από τις αρχές αυτή η σφαγή θα πρέπει να φροντιστεί να καθαριστεί και να γίνει ποιο εμφανίσιμο αυτό το μνημείο που έχει στηθεί προς τιμή των αδικοχαμένων.
Αν και είμαι πάνω από 30 χρονών μόλις πέρυσι άκουσα για το γεγονός και περνώντας από το σημείο είδα αυτό μνημείο. Ποτέ άλλοτε δεν το είχα παρατηρήσει. Πιστεύω ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν γνωρίσουν για το γεγονός.

11/26/2008 10:49 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Όντως, εξαιρετικά "ομιλητική" η στάση του σώματος και το "σκοτεινό" βλέμμα του επιζήσαντος(;)-συγγενούς(;), κ.Καρκάνα.
Τη σφαγή,την είχα υπόψη μου,ως ιστορικό γεγονός, το τοπικό σημείο, ομολογώ ότι μου ήταν αδιευκρίνιστο.θα συμφωνήσω ότι πρέπει να επιμείνουμε στη Μνήμη.Όχι βέβαια, με τη στειρότητα της μουσειακής, επετειακής και μόνον αντίληψης - κίνδυνος που ελλοχεύει πάντοτε - αλλά με την έννοια της αυτογνωσίας που μπορεί να μετατραπεί σε εμβάπτιση σε νάματα ανθρωπιάς και, επομένως,σε εσωτερική ατομική και συλλογική αναβάπτιση.

11/26/2008 1:25 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Τροφώνιε και Υπνοβάτη έχετε τόσο δίκιο!!!

11/26/2008 1:38 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Σε κάποιο πρότερό μου σχόλιο, στο παρόν μπλόγκ μίλησα για διαμάντια σκέψης και λόγου.Και είναι πολλά. Που παραπέμπουν σε πολίτες με γνώσεις, άποψη, θέση και επιχειρήματα - πλην θλιβερών, και για τούτο αμελητέων, εξαιρέσεων. Ανεξαρτήτως, αν υπάρχουν διαφωνίες. Και, ευτυχώς, που υπάρχουν, θα πρόσθετα. Έτσι,χαίρομαι που επιβεβαιώνομαι κάθε μέρα και περισσότερο.Όλοι "διδάσκουμε"και "διδασκόμαστε".
Αρκεί, να μην αρνούμαστε εξαρχής κάθε "παράθυρο"- έστω και"χαραμάδα" της γνώσης.

11/26/2008 2:19 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)