Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Εκδήλωση για το Πολυτεχνείο στη Λιβαδειά

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για την 35η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου διοργανώνουν στη Λιβαδειά τοπικοί φορείς στο μεσημέρι (12:30) της 17ης Νοεμβρίου 2008 στην αίθουσα Συνεδριάσεων του Νομαρχιακού Συμβουλίου Βοιωτίας (Ικάρου & Έρκυνας – Λιβαδειά).
Συνδιοργανωτές είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας, ο δήμος Λεβαδέων, το Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς, η ΕΛΜΕ Βοιωτίας και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Περιφέρειας Λιβαδειάς. Στον χώρο της εκδήλωσης θα λειτουργήσει έκθεση φωτογραφίας ενώ λυκειόπαιδες θα αποδώσουν θεατρικό σκετς σχετικό με την περίσταση.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πέρασαν 35 χρόνια. Εκτός απ την προσωπική συνομιλία των εξεγερθέντων με την αιωνιότητα, είχε αντίκρισμα αυτή η θυσία; Αποτιμήθηκε,τιμήθηκε κι εξαργυρώθηκε;

Ανώνυμος είπε...

ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ ΩΣ ΘΥΣΙΑ.
ΤΟ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ: ΤΗΝ ΑΕΝΑΗ ΜΑΧΗ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΗΣ .

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΗΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΞΕΓΕΡΣΗ (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ) ΠΟΛΛΟΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΣΑΝ ΑΡΧΙΚΑ, ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΟΥΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΑΡΓΥΡΩΣΑΝ (ΜΕ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ).

ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟ.

ΤΟ «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑΚΟ» ΠΡΟΦΙΛ ΕΦΤΙΑΞΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ!

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ «ΗΡΩΕΣ» ΔΕΝ ΚΑΥΧΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ Η ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ, ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:
http://politikokafeneio.com/gallery/displayimage.php?pid=199&fullsize=1

Η ΣΠΗΛΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ!

Ανώνυμος είπε...

Τετριμμένα αλλά αληθή για τους αργυρώνητους. η ίδια η ιδέα αν δεν βιώνεται επίσης από φορείς πάει χαμένη, φίλε μου. η φυλακιση δεν είναι των ιδεών, είναι δική μας.

Ανώνυμος είπε...

" Υστερα είναι η συνήθεια των ηρώων να μη μιλούν. Να στέκονται θλιμμένοι, μελαγχολικοί μες σε δασύλλια και σε πάρκα ερημικά επιμένοντας να συμβολίζουν λεία και ηρωϊσμούς των σχολικών βιβλίων.
Θάσαν καλοί ασφαλώς, για έναν κόσμο καλλίτερο.
Μόνο που έτσι ο ποιητής, καθώς τους βλέπει, αναφωνεί:
Πέθανες τώρα; Από καιρό δεν ήσουν
μες στ' ασάλευτα βάθια του
θανάτου;
Τί νόημα για σένα έχει ο Τάφος;
Ή ζωντανός ή πεθαμένος, όμοια
φέγγεις.
Και οι νέοι της σήμερον τους αγνοούν, και δεν γνωρίζουνε τον Παλαμά, ούτε το κάθε τι που πάει να μετρήσει την καταγωγή απ' τη ρίζα, απ' την πηγή της. Κι όμως, θα τους εταίριαζε νάναι
Παιδιά καπεταναίων απ' τα
Ψαρά.
Κι όχι των προεστών εγγόνια..."