Χανς Βέρνερ Ζιν: «Να επιτραπεί στην Ελλάδα να βγει από το ευρώ»

Ο διακεκριμένος καθηγητής και πρόεδρος του Ifo προτείνει έξοδο από την Ευρωζώνη, «κούρεμα» χρέους και υποτίμηση νομίσματος για να εξυγιανθεί η οικονομία της Ελλάδας κι άλλων «προβληματικών» χωρών του Νότου – Κάνει λόγο και για «σύμφωνο επιστροφής στο ευρώ» για τις χώρες που θα... εξυγιανθούν

Υπάρχουν μερικά πράγματα στα οποία οι λογικοί και υπεύθυνοι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν, ιδιαιτέρως όσον αφορά στα προβλήματα της Ευρωζώνης.

Είναι προφανές πως η ζώνη του ευρώ έχει “κολλήσει” σε μια κρίση που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η εκτός πάσης πρόβλεψης και ελέγχου – πλέον – καλπάζουσα ανεργία, ιδίως στη Νότια Ευρώπη.

Είναι επίσης προφανές πως η προσπάθεια τιθάσευσης των δημοσίων ελλειμμάτων και η εμμονή σε μια πολιτική αποπληθωρισμού δεν προσφέρει καμία απολύτως λύση στο πρόβλημα, παρά μόνον οδηγεί σε περισσότερες χρεοκοπίες των ήδη υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων των “προβληματικών” ευρωπαϊκών οικονομιών.

Συνεπώς πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση. Μια λύση που ενδεχομένως και να περιλαμβάνει, για κάποιες χώρες όπως η Ελλάδα, ακόμα και την αποχώρηση από το ευρώ.

Αυτή την άποψη υποστηρίζει, με άρθρο του στους Financial Times, ο κ. Χανς Βέρνερ Ζιν, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και πρόεδρος του Οικονομικού Ινστιτούτου (Ifo Institute).

Σύμφωνα με τον κ. Ζιν, χρειάζεται μια μέση οδός, μια διαφορετική προσέγγιση από αυτήν που προσώρας υποστηρίζει σθεναρά το Βερολίνο, δηλαδή την ακραία, αυστηρή λιτότητα και την εμμονική προσκόλληση σε πολιτικές διαρκώς μεταρρυθμίσεων. Ο κ. Ζιν ζητά από την γερμανική κυβέρνηση να αποδεχθεί, για τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης, μια πολιτική που επιτρέπει μεγαλύτερη ανοχή στους δημοσιονομικούς στόχους, κάτι που θα βοηθήσει τις προβληματικές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά τις μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων τους, χωρίς να αυξάνουν συνεχώς το “τίμημα” της ανεργίας στους πολίτες τους.

Ο πρόεδρος του Ifο προσθέτει πως αυτή η “χαλάρωση” της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής θα δώσει χώρο για “λελογισμένη” δανειοδότηση των προβληματικών χωρών, κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

Ο κ. Ζιν παραδέχεται πάντως πως αυτή η “λύση” ίσως να μην είναι αποτελεσματική σε όλες τις περιπτώσεις “αδύναμων” χωρών. Και προτείνει, για όσες χώρες δεν μπορούν να καλύψουν τις μίνιμουμ δεσμεύσεις τους ως προς την δημοσιονομική προσαρμογή τους, να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη. “Η Ελλάδα για παράδειγμα θα έπρεπε να έχει την επιλογή να αποχωρήσει από το ευρώ, να εξυγιάνει την οικονομία της μέσω υιοθέτησης εθνικής νομισματικής πολιτικής (εθνικό νόμισμα-υποτίμηση) και στη συνέχεια να εξεταστεί το αίτημά της να επανεισέλθει στην Ευρωζώνη”, γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Ζιν και συμπληρώνει: “Μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα έπρεπε να συνοδευτεί με γενναίο 'κούρεμα' του χρέους της και από μια γραπτή συμφωνία επανεισδοχής της (option to re-enter) στη νομισματική ένωση, όταν θα έχει εξυγιανθεί πλήρως”.

Στο ίδιο άρθρο ο κ. Ζιν προσπαθεί να αντικρούσει και την άποψη πως από την κρίση στην Ευρώπη η Γερμανία έχει... θηασυρίσει.

“Είναι λανθασμένη η άποψη πως από την κρίση και την πολιτική της αντιμετώπισής της κερδισμένη βγαίνει η Γερμανία, ούσα η μόνη χώρα που καταγράφει συνεχώς πλεονάσματα. Κι αυτό γιατί όταν οι εταίροι της Γερμανίας βυθίζονται ο ένας μετά τον άλλον στα χρέη και στα ελλείμματα, τότε αυτομάτως η γερμανική οικονομία δεν έχει “εταίρο” στην όλη διαδικασία της κυκλοφορίας χρήματος (capital flow). Με απλά λόγια μπορεί η Γερμανία να έχει σήμερα μακράν το μεγαλύτερο πλεόνασμα έναντι όλων των ευρωπαϊκών χωρών και να δανείζεται από τις αγορές ακόμα και με αρνητικό (!) επιτόκιο, πλην όμως από το πλεόνασμά της μόνον το ένα τρίτο επανεπενδύεται στη χώρα και οι ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας της διολισθαίνουν συνεχώς. Για του λόγου το αληθές όταν, το 1995, υιοθετήθηκε το ευρώ, η Γερμανία είχε το δεύτερο μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Σήμερα έχει τον έβδομο...”.

Πηγή: www.protothema.gr