Για την απεργία των εκπαιδευτικών
Γράφει η Ροζαλία
Επιστρατεύτηκαν
οι καθηγητές για να γίνουν κανονικά οι πανελλαδικές.
Ποιόν
αφορά το θεμα, αν οχι τον μεσο πολίτη, που αναθετει κατ επιλογή και κατ΄ανάγκη
την διαπαιδαγώγηση των παιδιών του σ΄αυτούς; Ποιόν αφορά το θέμα των
εξαθλιωμένων εκπαιδευτικών που απ το ψυχικό και συναισθηματικό τους υστέρημα,
προσπαθούν να δωσουν ένα πνευματικό πλεονέκτημα στη νεότητα; Εμάς, κυρίως τους
πολίτες, να υποθέσω.
Πώς
αντιλαμβάνεται μια κοινωνία το ρόλο των δασκάλων αποτελεί, τετριμένο, πλην
δεικτη της συγκρότησής της. Γιατί οι κοινωνία των ανθρώπων δεν ειναι λογιστικοι
πίνακες και οικονομικό μέγεθος.
Πώς
νοιώθουμε λοιπόν όλοι εμεις, οι γονείς, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι και
φορολογούμενοι πολίτες μπροστα σε αυτην την αποστροφή της κατάστασης; Πώς
νοιώθουμε, που οι δάσκαλοι δεν στεκουν ψηλα στα ματια των παιδιών μας; που οι
νεοι αποστρεφονται το καθηγητικο επαγγελμα;
Πώς
νοιώθουμε που βλέπουμε παιδια 17-18 χρονων να υστερίζουν που θα μπορουσε να
παραταθει η αγωνια τους;
Πώς
νοιώθουμε που μάθαμε γράμματα σε χαλεπούς καιρούς, από τετοιους δασκάλους;
Που
η ελευθερία που παρασχέθηκε στο μετεπειτα ηταν κι αυτη μια ψευδαίσθηση και απλως
μια επιβραβευση του ατομισμού και της φυγοπονίας;
Πώς
νοιώθουμε που διαλύεται το δημοσιο σχολείο κι εμεις ατενίζουμε την κατάντια
χωρις καμιά ντροπη;
Πώς
θα νοιώσουμε, όταν σε λιγο καιρό οι μη εχοντες αγαθά, δεν θα μπορουν να
συμμετεχουν σε καμιά παιδεία;
Θα
αναρωτηθούμε τότε για την εγκληματικότητα που θα σαρώνει, για το ρατσισμό που θα
ματώνει, για τον ψυχικό αναλφαβητισμό που θα επικρατεί;
Για
μια ακόμη φορά, δεν ενηλικιωθήκαμε ποτέ. Για μια ακόμη φορά θέλουμε έναν
κομματικό σχηματισμό να μας το πει, Να μας καλύψει. Να μας πει πού να
κοιτάξουμε. Και τι να δούμε. Φταίνε ή όχι οι δασκαλοι;
Ναι
θα πω, Αλλά πόσο; Πόσο να ευθύνονται κι αυτοί που άλλοτε ειναι οι ουραγοί των
επιστημόνων, άλλοτε η ψυχη της εκπαίδευσης, άλλοτε ζητιάνοι κι αλλοτε
αργυρώνητοι;
Αποφασιστε
όμως, τι είναι.
Τι
ρόλο τους αποδίδουμε.
Τι
θελουμε απο αυτούς και τα σχολειά μας;
Να
διδαξουν το καθήκον στον εαυτο μας και στην κοινωνία ή το "καθήκον" στην
παραγωγή χρηστικών εργαλείων;
Αποφασίστε,
γιατί έφτασε η ώρα.
5 σχόλια:
Οι καθηγητές ας αποκτήσουν πρώτα αυτοσεβασμό και μετά θα έχουν και τον σεβασμό της κοινωνίας. Είναι "συνένοχοι" στο πάρτι της μεταπολίτευσης και τώρα πληρώνουν όχι τόσο για όσα έκαναν , αλλά για όσα δεν έκαναν. Για την σιωπή τους απέναντι στην παρακμή. Τώρα είναι αργά.
Τό καλύτερο γι' αὐτούς εἶναι να ἀσχοληθούν μέ τήν ἐπιμόρφωσή τους.
Οι άνθρωποι που πήραν ένα πτυχίο πριν από 25 -30 χρόνια (οι περισσότεροι) και που δεν αξιολογήθηκαν ποτέ ξέρουν τι σημαίνει επιμόρφωση? Το επίπεδο της εκπαίδευσης είναι χαμηλό και γι αυτό ανταποκρίνονται στοιχειωδώς οι περισσότεροι. ( 8 στους 10). Και φυσικά μειονεκτούν και γι αυτό είναι "εχθροί" των ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων. Οπότε, η δικτατορία της μετριότητας και της ανεπάρκειας καθορίζει τα σχολεία. Αλλά και οι γονείς απέχουν δραματικά και δεν απαιτούν αυτό για το οποίο πληρώνουν. Δικαιολογούν μόνο τις απουσίες και νοιάζονται για τον βαθμό (τον πλασματικό).
16 ώρες τη βδομάδα, 7,5 μήνες το χρόνο. Δύο ώρες παραπάνω (18 ωρες οι περισσότεροι βγάζουν σε 2 οχι σε 5 μέρες) και το κάνουμε θέμα. Το απογευματάκι ομως αν είναι κανένα ιδιαιτεράκι το χτυπάμε χωρίς να έχουμε θέμα. Να σοβαρευτούμε λίγο....
Δεν είναι οι 2 ώρες εργασίας παραπάνω , αλλά οι εκπαιδευτικοί που βγαίνουν εκτός λόγω αύξησης ωραρίου των προηγούμενων. Πάλι βολεύονται οι παλιότεροι εις βάρος των νέων.Έτσι όμως καλό σχολείο δεν φτιάχνεται.
Δημοσίευση σχολίου