Διαμαρτυρία αιρετών στην παρέλαση της Λιβαδειάς

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/ 
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Δυσμενώς σχολιάστηκε από τους πολίτες (και εξακολουθεί να σχολιάζεται στα κοινωνικά δίκτυα) η στάση των αιρετών της Λιβαδειάς στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Οπως βλέπετε στις φωτογραφίες, τοπικοί παράγοντες ανήρτησαν δύο πανό και στάθηκαν απέναντι από την εξέδρα των επισήμων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάργηση του πανεπιστημιακού τμήματος στη Λιβαδειά.

Οι πολίτες εξηγούσαν στη viotia ότι δεν γίνεται να είσαι ταυτόχρονα οικοδεσπότης και διαμαρτυρόμενος ούτε να χρησιμοποιείς την εθνική επέτειο  ως ευκαιρία για να επιδείξεις μια αγωνιστικότητα που απουσίαζε εμφανώς τότε που ήταν αναγκαία στις πραγματικά κρίσιμες στιγμές για το Πανεπιστήμιο και την πόλη γενικά.Φυσικά, όλο αυτό το σκηνικό δεν απέβλεπε παρά στην παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού - με πανό, επαναστατικά τραγούδια, γέλια και δημόσιες σχέσεις.
Αλλωστε η ίδια η διαμαρτυρία και οι τρόποι που επελέγησαν είναι από τη φύση τους άκυροι.

Διότι η εξουσία δεν διαμαρτύρεται. Πράττει. Τα υπόλοιπα είναι φαιδρά και εξελίσσονται σε κακής ποιότητας θέατρο. Τα πανό -αν έπρεπε να αναρτηθούν σήμερα που κι αυτό αποτελεί κρίσιμο ερώτημα- έπρεπε να τα σηκώσουν πολίτες, Λιβαδείτες, και όχι οι αιρετοί. Αλλά πού να βρεθούν πολίτες τόσο αφελείς ώστε να πιστέψουν ότι όλο αυτό το "δρώμενο" είναι ειλικρινές και ανιδιοτελές και μπορεί να παράξει κάποιο θετικό αποτέλεσμα για την πόλη. Ουδείς. Και δικαίως.

Επιπλέον άσχημη εντύπωση προκάλεσε στους πολίτες και το εξής γεγονός: οι ίδιοι οι αιρετοί, οι συμμετέχοντες σε αυτές τις λαϊκιστικές εκδηλώσεις (και τώρα και στις προηγούμενες... κινητοποιήσεις) όταν κρατούν τα πανό χαριεντίζονται μεταξύ τους και χαμογελούν συνεχώς στους φωτογράφους και τους περαστικούς. Αυτή η στάση δεν δείχνει ασφαλώς διαμαρτυρόμενο και οργισμένο άνθρωπο αλλά είναι το χαρακτηριστικό του νοτιοβαλκάνιου πολιτευτή, του ανεπαρκούς δημοσιοσχεσίτη λαϊκιστή αιρετού της χρεοκοπημένης Ελλάδας του 2013. Και βέβαια το μοντέλο δεν πείθει, όπως δεν έχει πείσει τους πολίτες, ότι συνδέεται ενεργητικά και ανυστερόβουλα με το Πανεπιστήμιο. Ολοι γνωρίζουν ότι το μόνο που εξυπηρετεί είναι η προσωπική καθενός αιρετού προβολή.

Το κρεσέντο του λαϊκισμού που συνεχίζεται αυτές τις ημέρες δεν μπορεί να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της ποικιλόμορφης τοπικής ηγεσίας για τη συνεχή υποβάθμιση της Λιβαδειάς. Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο και κανένα πανό δεν είναι τόσο μεγάλο που να μπορεί να σκεπάσει την τραγική ανεπάρκεια, την μηδαμινή προσφορά και την εμφανή αδυναμία των αιρετών να δρομολογήσουν εξελίξεις ωφέλιμες για την πόλη.

Ολα αυτά μαζί επιτείνουν το σημαντικό πρόβλημα ηγεσίας που παρουσιάζεται στην πόλη της Λιβαδειάς σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές στη νεότερη ιστορία της. Οι ολίγιστοι τοπικοί παράγοντες δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν σε μια οδυνηρή συγκυρία την εθνική επέτειο για την προσωπική τους προβολή. Δεν φτάνει αυτό. Ο τρόπος διαμαρτυρίας που επιλέγουν και υλοποιούν την διαμαρτυρία τους είναι αστείος, άκυρος, χωρίς έμπνευση και χωρίς ανταπόκριση στους πολίτες. Και τέλος οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι γελούν, χαριεντίζονται, φωτογραφίζονται και αναλώνονται σε αλληλοχαιρετούρες σαν μόλις η Λιβαδειά να έχει επιτύχει κάτι θετικό.
Είναι βέβαιο ότι δεν έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει η απώλεια του Πανεπιστημίου για τη Λιβαδειά. Αλλά, θα μου πείτε, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι δεν μπορούν να διευθετήσουν το ζήτημα ενός τουριστικού περιπτέρου - του ΞΕΝΙΑ της Λιβαδειάς. Του  Πανεπιστημίου θα μπορέσουν;

 Κάντε κλικ στις φωτό για μεγαλύτερη ανάλυση.