Οι ευθύνες για το Πανεπιστήμιο Στερεάς

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Στα αλλεπάλληλα πλήγματα που έχει δεχτεί τον τελευταίο καιρό η Λιβαδειά αναμφίβολα ως ισχυρότερο πρέπει να θεωρήσουμε την κατάργηση του πανεπιστημιακού τμήματος Οικονομικής Περιφερειακής Ανάπτυξης. Η οδυνηρή για τη βοιωτική πρωτεύουσα εξέλιξη του σχεδίου Αθηνά σηματοδοτεί ταυτόχρονα μια νέα, κακή εποχή για την πόλη, για τον συνολικό τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, τον έξω κόσμο και παράλληλα αποκαλύπτει την κραυγαλέα αναντιστοιχία μεταξύ των αιτημάτων της κοινωνίας και της δυνατότητας των εκπροσώπων της, των διαφόρων αιρετών να τα υποστηρίζουν αποτελεσματικά σε ένα υψηλό επίπεδο.

 Η οριστική κατάργηση του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας επαναφέρει στην επικαιρότητα το ζήτημα των χειρισμών και των ευθυνών της πολύκροτης υπόθεσης από την τοπική ηγεσία στη Λιβαδειά. Οι ευθύνες είναι τεράστιες, απαράγραπτες και θα σημαδέψουν την πορεία της πόλης για πολλές δεκαετίες ενώ οι χειρισμοί αποτελούν σεμινάριο για -πολύ όμως- αποτυχημένους πολιτικάντες που προκαλούν γέλωτα και ειρωνικά σχόλια από τους πολίτες.

 

Με την κατάληξη της υπόθεσης για το Πανεπιστήμιο στη Λιβαδειά επλήγη όση αξιοπιστία είχε απομείνει στη δημοτική αρχή της πόλης και στην υπόλοιπη τοπική ηγεσία. Οι κινητοποιήσεις που διοργάνωσε η δημοτική αρχή ήταν στην κυριολεξία για γέλια και για κλάματα μαζί. Ελάχιστη, μηδενική συμμετοχή δημοτών και μερικές δεκάδες αποτυχημένων πολιτευτών ή wannabe πολιτευτών στη Βουλή (http://www.viotia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_11.html), στον κόμβο της Δελφών (http://www.viotia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_4309.html), στο κατ΄ ευφημισμόν συλλαλητήριο και στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου (Διαμαρτυρία αιρετών στην παρέλαση της Λιβαδειάς) χαριεντίζονταν με τις κάμερες και προέβαιναν σε πομπώδεις δηλώσεις, τέτοιες που κακώς  δεν φιλοτιμήθηκε κάποιος να στείλει στον Κανάκη ή στον Λαζόπουλο για να έχουν υλικό για πολλές εκπομπές.

Η τυχοδιωκτική σύνδεση της παραμονής της σχολής με τις παραιτήσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Λιβαδειάς και του δημάρχου κ. Παπαγγελή υπήρξε εγκληματική αλλά και πάλι ωχριά μπροστά στα όσα ακολούθησαν: στην πρωτοφανή παλινωδία και την κωλοτούμπα με την οποία αναιρέθηκαν όλα τα προηγούμενα, αποσύρθηκε η βέβαιη παντελονάτη παραίτηση με δικαιολογίες νηπιαγωγείου που επιβεβαιώνουν τις απόψεις των δημοτών περί ανεπάρκειας, ανικανότητας και συνεχούς εξαπάτησης των πολιτών εκ μέρους της δημοτικής αρχής.

Στη δημιουργία αναποτελεσματικών εντυπώσεων και στην παρακολούθηση των τυχοδιωκτικών πολιτικών της δημοτικής πλειοψηφίας  παρασύρθηκε και το μεγαλύτερο τμήμα της δημοτικής αντιπολίτευσης, η οποία επιπλέον δεν κατόρθωσε να αναδείξει το ζήτημα του Πανεπιστημίου σε μείζον και κυρίαρχο στην καρδιά και το μυαλό των δημοτών. Μοναδική συνεισφορά  ήταν να συμμετέχει σε ανόητες κινητοποιήσεις, να φωτογραφίζεται με πανό και κατόπιν να αποδέχεται παθητικά τα αστεία διαδικαστικά τερτίπια του προέδρου του Δ.Σ. κ. Καλλιαντάση για να συζητηθεί το κορυφαίο θέμα του Πανεπιστημίου στο Δημοτική Συμβούλιο μαζί με την άρδευση στο Λαφύστιο και άλλα ιστορικής σημασίας ζητήματα.

Συνολικά η τοπική ηγεσία αποδείχθηκε λίγη, ανεπαρκής, ανέμπνευστη, ιδιοτελής, ασύντακτη και περιορισμένων δυνατοτήτων –οι περισσότεροι δεν κατανοούν τι σημαίνει πανεπιστήμιο. Όχι μόνο την ώρα της κρίσης αλλά και πριν παρότι η viotia είχε προειδοποιήσει από χρόνια. Η Λιβαδειά εκπροσωπείται στο μυαλό και τις αναμνήσεις των φοιτητών που σπούδασαν εδώ σε αυτό το σύντομο για την βοιωτική πρωτεύουσα καλοκαίρι από τις ομορφιές της, από τα καφέ της και από την ενδιαφέρουσα νυχτερινή ζωή της –ασφαλώς και από τη viotia. Είναι παράδοξο αλλά αναμένομενο: Κανείς φοιτητής δεν γνωρίζει τον δήμαρχο ή τους φορείς γιατί ποτέ δεν τους έδωσαν σημασία, ποτέ δεν ενέταξαν οργανικά το Πανεπιστήμιο στη ζωή της πόλης διότι δεν μπορούσαν, δεν είχαν ούτε τη γνώση ούτε τη θέληση ούτε την κινητήρια εκείνη αγάπη για την πόλη που θα τους επέτρεπε να αποστούν από τα προσωπικά τους μικροσυμφέροντα και να βοηθήσουν τη Λιβαδειά.

Στην ιστορική αυτή στιγμή της αναμέτρησης με την ιστορία η Λιβαδειά βρέθηκε χωρίς άξια ηγεσία, χωρίς ικανούς εκπροσώπους. Οι οικονομικές επιπτώσεις της κατάργησης του Πανεπιστημίου Στερεάς και της μαζικής φυγής εκατοντάδων οικονομικώς ενεργών πολιτών από μια πόλη που βιώνει οδυνηρά την οικονομική κρίση δεν μπορούν να παραβλεφθούν. Το πλήγμα από τη φυγή του Πανεπιστημίου είναι όμως ακόμη πιο ισχυρό και βαθύ: στην ουσία η φυγή της σχολής ακυρώνει τη δυνατότητα της πόλης να συνομιλεί με τη σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία εν πολλοίς διαμορφώνεται στα ιδρύματα παραγωγής της γνώσης. Τα αποτελέσματα της αποκοπής της Λιβαδειάς από το επιστημονικό γίγνεσθαι θα φανούν μεσοπρόθεσμα και θα είναι τραγικά για τις προϋποθέσεις ανάκαμψής της μέσα από δημιουργικές και καινοτόμες δραστηριότητες.

Υπάρχει όμως και κάτι θετικό που αναδείχθηκε μέσα από όλη αυτή την υπόθεση. Είναι ότι δίδεται καθαρά πλέον η δυνατότητα στους δημότες της Λιβαδειάς να εξαγάγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα για τη χαμηλή ποιότητα της τοπικής ηγεσίας. Και στη βάση αυτή να μην επιτρέψουν στον μέλλον να εκπροσωπούνται οι ίδιοι, τα παιδιά τους, η πόλη τους από ανεπαρκείς και ιδιοτελείς πολιτικάντες, από αναξιόπιστους και ψεύτες αιρετούς. Από εκείνους που δεν θέλουν και δεν μπορούν να προσφέρουν…