Πιο γραφική κι από τη Μακρυνίτσα

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ


















Με τη συμμετοχή εκπροσώπων των φορέων και πολιτών πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ η έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λιβαδειάς με θέμα το σχέδιο Αθηνά και την εξ αυτής κατάργηση του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας που πλήτττει καίρια την βοιωτική πρωτεύουσα.

Η έκκληση του ήδη παραιτηθέντος δημάρχου Λεβαδέων κ. Παπαγγελή να τον ακουλουθήσουν στην παραίτηση όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι  δεν εισακούστηκε και το αποτελέσμα σηματοδότησε μια ακόμη μεγάλη ήττα της προσωπικής πολιτικής που ακολουθεί σχεδόν από την αρχή της θητείας του.
Εναντίον της πρότασης του κ. Παπαγγελή μη αποδεχόμενοι να δηλώσουν την παραίτησή τους ψήφισαν οι Γκικόπουλος, Λαζάρου, Παπαλάμπρος, Πούλου, Καρκάνας, Δημητρόπουλος, Κοτσικώνας ενώ απουσίαζαν οι Ζορμπάς, Σταματίου, Τσεσμετζής, Αρκουμάνης. Οι υπόλοιποι δηλαδή η δημοτική πλειοψηφία και η παράταξη Τσιφή έθεσαν την παραίτησή τους στη διάθεση του σώματος.

Εν τω μεταξύ πιο γραφική κι από τη Μακρυνίτσα εξελίχθηκε η διαδικασία κατά τη διάρκεια του πολύωρου Δ.Σ. με τις ομιλίες εκπροσώπων των φορέων: έβλεπε κανείς τοπικούς παράγοντες και δημοτικούς συμβούλους να υπερασπίζονται με πάθος τη Λιβαδειά, την ίδια Λιβαδειά που οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πολλαπλώς ζημιώσει  με τη συμμετοχή τους στη δημόσια σφαίρα τα τελευταία 20 χρόνια.  Οι προτάσεις που διατυπώθηκαν θα έκαναν τον Τσε Γκεβάρα να τρομοκρατηθεί: Ακούστηκαν αποκλεισμοί της πόλης από σήμερα, πανό που να ανακηρύσσουν persona non grata τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, πολιορκία της οικίας του πρωθυπουργού ή ακόμα και ότι οποιαδήποτε λελογισμένη διαμαρτυρία αποτελεί "επαναστατική γυμναστική" κ.λπ.

Φυσικά το έργο ήταν πολύ παλιό και εξαιρετικά χιλιοπαιγμένο για να μπορέσει να είναι πειστικό για τους πολίτες αλλά αυτή τη φορά ήταν και κακοσκηνοθετημένο. Κανείς ενθουσιασμός, καμιά φλόγα, καμιά αγωνιστικότητα και πολλά πολλά λόγια. Επιπλέον καμία αίσθηση ότι οι καιροί άλλαξαν, οι απαιτήσεις ανέβηκαν, το παλιό πεθαίνει απεγνωσμένα αλλά καθημερινά. Ολοι αυτοί οι τοπικοί παράγοντες -που σημειωτέον βρίσκονται δεκαετίες στα πράγματα- ολοκλήρωσαν το μνημόσυνο του Πανεπιστημίου Στερεάς και μιας σημαντικής πτυχής της ιστορίας της Λιβαδειάς με μια απόφαση για συλλαλητήριο στο Σύνταγμα τη Δευτέρα.

Υπήρξαν και φωνές που ξεχώρισαν, όχι μόνο λογικές αλλά κυρίως αληθινές: ο Ιω. Αποστόλου, ο Γ. Λαζάρου, ο Α. Καρκάνας (με τον οποίο μπορεί να διαφωνώ στο σκεπτικό και στην πολιτική οπτική αλλά τα λέει), ο Γ. Ζιώγας, ο δικαιωμένος Επ. Κοτσικώνας. Για όλα αυτά θα μιλήσουμε αναλυτικότερα σε επόμενο άρθρο, όπως υποσχέθηκα άλλωστε.