Για τον αποκλεισμό στην οδό Δελφών

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

 





Με πολύ μικρή προσέλευση πολιτών έγινε  το Σάββατο 16 Μαρτίου στη Λιβαδειά μια ακόμη εκδήλωση διαμαρτυρίας για την κατάργηση του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας. Ο ολιγόλεπτος αποκλεισμός του κόμβου στην οδό Δελφών από μερικές δεκάδες τοπικών παραγόντων ασφαλώς δεν πρόκειται να ληφθεί στα σοβαρά υπ' όψιν από τα κέντρα αποφάσεων που έχουν δρομολογήσει το πρόγραμμα Αθηνά. Η εικόνα υπήρξε αποκαρδιωτική αλλά ακόμη περισσότερο οι δηλώσεις των τοπικών παραγόντων που το μόνο το οποίο υπενθύμιζαν είναι το πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα ηγεσίας στην εξ αυτού του λόγου ταχέως παρακμάζουσα Λιβαδειά.

Η εμφανής αδυναμία συγκρότησης μιας ευρείας λαϊκής συμμαχίας -που θα μπορούσε υπό όρους να διεκδικήσει μια δικαιότερη συμπεριφορά απέναντι στη Λιβαδειά στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης- πρέπει να χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους διοργανωτές των δυναμικών κινητοποιήσεων και την ευφήμως καλούμενη Επιτροπή Αγώνα που σύμφωνα με τα αποτελέσματα -στην Αθήνα και εδώ- έχουν καταστεί πλήρως αναξιόπιστοι στα μάτια των πολιτών. Ο αποκλεισμός για λόγους μικροπολιτικής και η απουσία από τον αγώνα αυτόν των πιο ζωντανών δυνάμεων της Λιβαδειάς είναι μια από τις βασικές αιτίες της αποτυχίας του.

Δεν αποτελεί δικαιολογία η απουσία των κυβερνητικών βουλευτών καθώς σπάνια οι συμπολιτευόμενοι αντιπρόσωποι έχουν στην Ελλάδα το θάρρος να λαμβάνουν θέσεις εναντίον της επίσημης κομματικής γραμμής. Αντίθετα σε παλαιότερες εποχές η αντιπολίτευση κατόρθωνε να συγκροτεί αξιοπρεπείς κοινωνικές συμμαχίες που παρά την κομματική τους στόχευση υπερασπίζονταν σε ένα βαθμό τις τοπικές ανάγκες. Βέβαιο είναι ότι ούτε η αντιπολίτευση είναι ικανή να δημιουργήσει συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης. Και αυτό είναι φυσιολογικό καθώς ο πολιτικός της λόγος δεν αντιστοιχεί στους καιρούς παραμένοντας ρηχός, ανούσιος και λαϊκιστικός.

Το κύριο πρόβλημα εντοπίζεται πάντως στην αναξιοπιστία και των φορέων που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τη Λιβαδειά: της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας, του Δήμου Λεβαδέων μαζί με τους άλλους "πρόθυμους" που θεώρησαν ότι υπήρχε περιθώριο προσωπικού οφέλους από τις κινητοποιήσεις. Οι πολίτες δεν πείστηκαν ούτε κινητοποιήθηκαν και σωστά δεν πείστηκαν ότι όλα αυτά οργανώνονται για την υπεράσπιση της πόλης. Οπως δεν πείστηκαν οι  φοιτητές του Πανεπιστημίου Στερεάς. Οπως δεν πείστηκαν ούτε οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Στερεάς. Οπως δεν πείστηκαν ούτε οι υπεύθυνοι του υπουργείου Παιδείας. Οπως δεν πείστηκε ούτε και ο υπουργός κ. Κ. Αρβανιτόπουλος.

Το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας φαίνεται ότι αποτελεί οριστικά παρελθόν. Η ήττα της Λιβαδειάς είναι οδυνηρή όσο και συντριπτική. Ασφαλώς υπάρχουν ευθύνες -με ονοματεπώνυμο- που πρέπει γρήγορα και δίκαια να αποδοθούν. Ομως ακόμα πιο γρήγορα για να προλάβουμε νέα πλήγματα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τούτο: Είναι τραγικό η Λιβαδειά -σε τόσο δύσκολες στιγμές που θα γίνονται ακόμη πιο δύσκολες στον μέλλον- να εκπροσωπείται από τους παρηκμασμένους, παρωχημένους και "λίγους" παλαιοπολιτικούς που απέκλεισαν το Σάββατο τον κόμβο στην οδό Δελφών. Είναι πραγματικά επικίνδυνο σώφρονες άνθρωποι να αφήνουν την τύχη τους σε τέτοια χέρια. Και κοστίζει πολύ σε αυτή και στις επόμενες γενιές οποιαδήποτε ολιγωρία όλων μας...