Ονειρο

Άκου έν' όνειρο, ψυχή μου,
Και της ομορφιάς θεά'
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
Μετ' εσένα μία νυχτιά.

'Σ ένα ωραίο περιβολάκι
Περπατούσαμε μαζί,
Όλα ελάμπανε τ' αστέρια,
Και τα κύτταζες εσύ.

Εγώ τσώλεα' πέστε, αστέρια,
Είν' κανέν' από τ' εσάς,
Που να λάμπη από κει απάνου
Σαν τα μάτια της κυράς;

Πέστε αν είδετε ποτέ σας
'Σ άλλη, τέτοια ωραία μαλλιά,
Τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
Τέτοια αγγελική θωριά;

Τέτοιο σώμα ωραίον οπ' όποιος
Το κυττάζει ευθύς ρωτά'
Αν ειν' άγγελος εκείνος,
πως δεν έχει και φτερά;

Ό,τι είπα αυτά τα λόγια
Μου εφανήκανε ομπρός
Άλλες κόρες στολισμένες
Με του φεγγαριού το φως.

Εχορεύανε πιασμένες
Απ' τα χέρια τα λευκά
Κι όλες τους επολεμούσαν
Να μου πάρουν την καρδιά.

Τότε άκουσα το χείλι
Το δικό σου να μου πει:
Πώς σου φαίνονται; Και σού 'πα:
Είναι άσχημες πολύ.

Κάθε φίλημα, ψυχή μου,
Όπου μώδινες γλυκά,
Εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
Από την τριανταφυλλιά.

Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
Ως οπού λάμψεν η αυγή,
Που μας ηύρε και τους δυο μας
Με την όψη μας χλωμή.

Τούτο είν' τ' όνειρο, ψυχή μου'
Τώρα στέκεται εις εσέ,
Να το κάμης ν' αληθέψη,
Και να θυμηθείς για με.

Διονύσιος Σολωμός