"Ηρθε ο καιρός να σταθούμε απέναντι"
Γράφει η Ροζαλία
Όχι, λοιπον δεν σώνεται αυτή η χώρα. Όχι, όσο οι ίδιοι αμαθείς, αλαζόνες, θρασύδειλοι, κακομοίρηδες ψευδεπίγραφοι κατοικούν στις ζωές μας και ενμέρει τις επηρεάζουν. Πολιορκούν με τη χυδαιότητά τους ό,τι ακόμη απέμεινε όρθιο έστω και λαβωμένο. Ρυπαίνουν με την αγυρτεία τους ό,τι μοχθεί να Υπάρξει. Εξυφαίνουν μεθόδους να επιβιώνουν εις βάρος μας. Όσο ελλιπείς κι ανεπαρκείς κατά την παιδεία και το σύνολο εκείνο των αξιών που ονομάζουμε πολιτισμό, τόσο επαρκείς και ευρεσιτέχνες κατά την απουσία αρετής και θάρρους και πνεύματος.
Σαν ξεθυμασμένα ανομολόγητα αισθήματα που ζητούν εκδίκηση γιατί ποτέ δεν τα άγγιξε μια ευγένεια ψυχής να τα Ωριμάσει.
Οχι, λοιπόν δε γίνεται. Πρέπει να σταθούμε απέναντι. Απέναντι, γιατί ήρθε ο καιρός που επιβάλλεται να μισήσεις.
Σαν ξεθυμασμένα ανομολόγητα αισθήματα που ζητούν εκδίκηση γιατί ποτέ δεν τα άγγιξε μια ευγένεια ψυχής να τα Ωριμάσει.
Οχι, λοιπόν δε γίνεται. Πρέπει να σταθούμε απέναντι. Απέναντι, γιατί ήρθε ο καιρός που επιβάλλεται να μισήσεις.
4 σχόλια:
Ας μη θεωρησουμε αναποφευκτη την καταρρευση,κι ας μην επιτρεψουμε να διαβουν οι Μηδοι. Και σου πρεπει τιμη Ροζαλια για την αντισταση στην ηθικη εξαχρειωση που μας επιβαλλουν,''χωρις περισκεψιν,χωρις λυπην,χωρις αιδω.''
Ας μην φοβόμαστε εκείνο θα τερματίσει την αθλιότητα που ζούμε.Ποιος θέλει να το συντηρήσουμε;
Η κατάρευση είναι δεδομένη(οικονομική), η εξαθλίωση που θα επιφέρει επίσης, το εξοργιστικό με αυτούς και τους υποστηρικτές τους είναι ότι μόλις τους πούμε αυτά που γράφεις Ροζαλία(γιατί όλοι τα νιώθουμε) αυτοί χρησιμοποιούν την παλιά κλασσική διαχρονική ατάκα(έλεος)...καλά τι ειίναι αυτά που λες...αυτά τά λένε οι αριστεροί!!! Στείλτε τους εκεί που τους αξίζει, βρίστε τους ώστε να καταλάβουν ότι στο δίκιο εμείς δεν βάζουμε ιδεολογική ταμπέλα.
Το παν είναι να ειπωθούν όλα, και μου λείπουν οι λέξεις
Και μου λείπει ο καιρός, και μου λείπει το θάρρος
Ονειρεύομαι ξετυλίγω στην τύχη τις εικόνες μου
Εχω άσχημα ζήσει, κι έχω μάθει άσχημα να μιλώ καθαρά.
Να ειπωθούν όλα για τους βράχους, τη λεωφόρο και τα λιθόστρωτα
Τους δρόμους και τους διαβάτες τους τα λιβάδια και τους βοσκούς
Το χνούδι της άνοιξης και τη σκουριά του χειμώνα
Το κρύο και τη θέρμη συνθέτοντας ένα και μόνο καρπό
Θέλω να δείξω το πλήθος και κάθε άνθρωπο χώρια
Μαζί μ΄ ό,τι τον ζωντανεύει και ό,τι τον απελπίζει
Και κάτω από τις ανθρώπινες εποχές κάθε τι που φωτίζει
Την ελπίδα του και το αίμα του την ιστορία του και τη λύπη του
Θέλω να δείξω το τεράστιο πλήθος διαιρεμένο
Το πλήθος διαμοιρασμένο όπως σε κοιμητήριο
Και το πλήθος πιο δυνατό απ΄ τη σκιά του την ακάθαρτη
Έχοντας γκρεμίσει τους τοίχους του έχοντας νικήσει τ΄ αφεντικά του
Την οικογένεια των χεριών, την οικογένεια των φύλλων
Και το περιπλανώμενο ζώο χωρίς προσωπικότητα
Τον ποταμό και τη δροσιά γονιμοποιά και εύφορα
Τη δικαιοσύνη όρθια την εξουσία καλά φυτεμένη
Π.Ε
Δημοσίευση σχολίου