Επεσε το πούσι αποβραδίς

Οσοι Λιβαδείτες διαβάζετε viotia αυτή τη στιγμή, ώρα 23:30, αφήστε τον υπολογιστή και πηγαίνετε στο παράθυρό σας. Τι βλέπετε; Η Λιβαδειά έχει καλυφθεί από πυκνή ομίχλη, από κείνες που τις "κόβεις με το μαχαίρι". Ενα σπάνιο αν όχι μοναδικό φαινόμενο στην πρωτεύουσα της Βοιωτίας, όσα χρόνια θυμάμαι και μια ευκαιρία να θυμηθούμε ένα αγαπημένο ποίημα, το "ΠΟΥΣΙ" του θαλασσινού Νίκου Καββαδία, που έδωσε και τον τίτλο στην δεύτερη ποιητική συλλογή του μεγάλου μας λογοτέχνη που πρωτοεκδόθηκε το 1947.

ΠΟΥΣΙ
Στην Ελένη Χαλκούση
'Επεσε το πούσι αποβραδίς
το καραβοφάναρο χαμένο
κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μες στην τιμονιέρα να με δείς.


Κάτασπρα φοράς κι έχεις βραχεί,
πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.
Κάτω στα νερά του Port Pegassu
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.


Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυο του πόδια στις καδένες.
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία, θα ζαλιστείς.


Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κι είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλα.
Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα.


Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ηρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες
έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες.

Δεν θα προσθέσω κάτι. Θα επαναλάβω μόνο τα λόγια του προικισμένου ποιητή:
"Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα".
ή πάλι
"Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ηρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες"
UPDATE:Τελικά ήταν πολύ σύντομο το μετεωρολογικό φαινόμενο της πυκνής ομίχλης, τόσο που αναρωτιέμαι αν πραγματικά το είδα. Ωρα 12:00 κα η ομίχλη έχει αραιώσει αρκετά δίνοντας πλεόν στη Λιβαδειά την συνήθη χειμωνιάτικη νυχτερινή της όψη.