Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Ανιχνεύουν πιο εύκολα την απιστία οι άνδρες

Ανιχνεύουν πιο εύκολα την απιστία οι άνδρες

Posted by βοιωτός at 2:19 μ.μ.

32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Μεταξύ δύο πειρασμών προτιμώ εκείνον που δεν έχω δοκιμάσει ακόμη".

10/31/2008 8:35 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Γενικά στη ζωή ανιχνεύεις και προσεγγίζεις καλύτερα, ότι εμπειρικά έχεις βιώσει ο ίδιος. Άναγνωρίζεις εύκολα ό,τι σου είναι οικείο ως πράξη ζωής, ως φιλοσοφία, ως εσωτερική διαδρομή.

10/31/2008 12:10 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Βέβαια είναι ένα τεράστιο θέμα τι συνιστά απιστία,τι προδοσία, τι αμαρτία. Όπως και οι συνιστώσες του.

10/31/2008 1:00 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ

10/31/2008 6:42 μ.μ.
βοιωτός είπε...

Τι μου θυμίζουν οι συνιστώσες;

10/31/2008 7:32 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

άτυχε,όταν σε πουλάνε, ελάχιστη αξία έχει πότε το μαθαίνεις γιατί συνήθως αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου το ξέρεις, απλώς δεν το παραδέχεσαι. Γιατί αυτό που εμπιστευόμαστε στον άλλο, είναι η προβολή των συναισθημάτων μας πάνω του και η βεβαιότητα ότι βρίσκουν χώρο εντός του.

10/31/2008 10:11 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Βοιωτέ δυστυχώς,ισχύει.

10/31/2008 10:29 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

α και βέβαια ο ανόητος είναι κακός.

10/31/2008 10:50 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Στην περίπτωση που "προδιδόμαστε", σημαίνει ότι δεν πήρε ο έτερος τίποτα απ ότι του εκχωρήσαμε, ή ότι πήρε ό,τι και όσο τον βόλευε, χρησιμοποιώντας μας κι εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη μας. Η "απάτη" βρίσκεται στο ότι εκανε ότι συμμετείχε. Αυτό όμως δεν είναι απιστία, αλλά συνειδητή εξαπάτηση ανθρώπου από άνθρωπο.Το θέμα φρονώ δεν είναι η απιστία ως αντίθετο της πίστης, (όρος χριστιανικός), αλλά ο κλονισμός που επέρχεται σε μια σχέση, όταν ο ένας αντιληφθεί οτι η εκχώρηση, ή η παράδοση σε άλλον (αντί να γίνει συν-κίνηση και δημιουργική επαφή),δημιουργεί ένα πλέγμα παρασιτικών- εξαρτητικών συναισθημάτων. Εν κατακλείδι μιλάμε για το πόσο πραγματικά-υγιή συναισθήματα μπορούν να έχουν άνθρωποι που κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η ιδιοτέλεια.

11/01/2008 12:28 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ο "άπιστος" είναι πάντοτε πιστός στον εαυτό του και υπ' αυτήν την έννοια η λεγόμενη "απιστία",είναι μια καθαρή ανοησία που δεν συνάδει προς υπεύθυνους και ελεύθερους ανθρώπους.

11/02/2008 9:46 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Είναι ωραίο αυτό υπνοβάτη, γιατί έχει κι αντιστροφή.

11/02/2008 10:29 μ.μ.
βοιωτός είπε...

Υπνοβάτη, οι έννοιες "ελεύθερος και υπεύθυνος άνθρωπος" εκφερόμενες εν γένει είναι πολύ επικίνδυνες ου μην αλλά και φορείς ιδεολογημάτων περί γραμμικής ανέλιξης του ανθρώπινου πνευματικού πολιτισμού.
Στην πραγματικότητα κυρίως εξυπηρετούν εμπορικούς σκοπούς: το συνεχές ερωτικό ενδιαφέρον προϋποθέτει και αρκετό χρήμα.

11/03/2008 12:36 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Λάθος ανάγνωση, Βοιωτέ.Ελεύθερος είναι εκείνος που επιλέγει εν πλήρη συνειδήσει και υπεύθυνος εκείνος που αναλαμβάνει το κόστος των επιλογών του.Αν όχι, είναι μονίμως και ισόβια ενοχοποιημένος.Ενοχή και ελευθερία αλληλοαποκλείονται.

11/03/2008 12:46 π.μ.
βοιωτός είπε...

Λες εν ολίγοις ότι μέχρι τώρα οι άπειρες γενιές που προηγήθηκαν έζησαν στην ανελευθερία; Και ότι έμελλε στη δικιά μας τη γενιά να αντιληφθεί ότι ενοχή και ελευθερία αλληλοαποκλείονται;
Μπορεί να έχεις δίκιο αλλά στο παρασκήνιο εγώ διακρίνω το Hondos Center.

11/03/2008 12:50 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Πιστεύω ότι αυτού του είδους η ελευθερία είναι προνόμιο εκείνων των λίγων που έχουν φτάσει σε αντίστοιχο διανοητικό και ψυχικό επίπεδο.Για τους πολλούς, είναι πάντα και πάντοτε διαφορετικοί οι όροι.

11/03/2008 1:01 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Έτσι υπνοβάτη. Τώρα έβαλες τα πράγματα στη θέση τους ή τέλος πάντων σε μια θέση.

11/03/2008 2:52 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Η απιστια ( των αντρών) πεθαινει τελευταία!

11/03/2008 1:25 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Πάλι η μικρά! Των ανθρώπων, τουλάχιστον;;!!! Και γιατί είναι α-πιστία το να συνευρεθείς με κάποιον άλλο και δεν είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ιδέες του όλλου;

11/03/2008 2:08 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Επειδή, Ροζαλία,
"Η αμαρτία είναι βυζαντινή και ο έρωτας αρχαίος".

11/03/2008 8:05 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο αυτό το τελευταίο. Δυστυχώς όμως ο φόβος του ανθρώπου για την πραγματική ζωή και ο τρόμος να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, τον κάνει να την φυλακίζει στις ασφαλιστικές δικλείδες που του δίνει το κοινωνικό πλαίσιο.Υπ αυτή την έννοια η "α-πιστία" είναι μη αποδεκτή και καταδικαστέα, ενώ η έλλειψη εσωτερικής λειτουργικότητας, επικοινωνίας, επαφής, κατανόησης, σεβασμού της προσωπικότητας, είναι κανονική!

11/04/2008 10:03 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Για τον μέσο όρο, Ροζαλία, όχι για εμένα. Ούτε και για εκείνους που σκέφτονται ελεύθερα - που σημαίνει, διαφορετικά.Ο καθείς είναι άξιος των επιλογών του.Ας μην παραπονιέται, εκ των υστέρων.Απλώς γελοιοποιείται, εν τοιαύτη περιπτώσει.
Ας αλλάξει ό,τι τον ενοχλεί στην προσωπική του ζωή. Αν δεν το αλλάζει, ή δεν τον ενοχλεί τόσο, ή είναι απλώς δειλός και βολεμένος.

11/04/2008 3:20 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

"Η πλάνη δεν είναι τύφλωση, είναι ανανδρία", Ροζαλία.
Κράτα το αυτό, και έχε το γνώμονα στην ζωή.Το λέω, διότι σε βρίσκω αρκετά ρομαντική. Απορώ πώς δεν έχεις εκπλαγεί με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αλλά, εσύ ταξιδεύεις συχνά - πυκνά και αφίστασαι λίγο της πραγματικότητας.
Μάλλον σε σώζει αυτό, "μην το πετάς", όπως λέει και προσφιλές οικογενειακό μου πρόσωπο.

11/04/2008 3:37 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Δεν θα αποποιηθώ τον πειρασμό να σας αφιερώσω, Ροζαλία, το ακόλουθο:
"κανένα πλάσμα του Θεού δεν ζει σε τέτοιο βάθος, οπού σ' αγάπησα πολύ κι απόμεινα μονάχος"
-ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο σύντροφος ή ο σύζυγός σας - εαν έχετε.Και εάν δεν έχετε, ας σπεύσουν.
Έσείς και η φοιτήτρια είστε οι μόνες γυναίκες με άποψη και παρρησία σε αυτό το μπλόγκ.Σπάνιο για το φύλο σας.

11/04/2008 5:01 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Υπνοβάτη δεν έχω σύ-ζυγο.έχω φίλο, αν καταλαβαίνεις. Με την αφιερωση γοητεύτηκα. Σ ευχαριστώ. λ

11/04/2008 5:38 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Τα ταξίδια που δεν έκανα, με σώζουν υπνοβάτη.

11/04/2008 5:41 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

..."Όσο υπάρχουν άνθρωποι...", Ροζαλία, θα λέμε ευχαριστώ, όσοι καταλαβαίνουμε τα δώρα που μας δόθηκαν.Ο φίλος σας είναι τυχερός,by the way.

11/04/2008 5:51 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

...για ταξίδια που δεν εκανες τι σε πιανει και πάλι κλαις, ελα πάμε και αντίο μη λες...!
Κράτα Ροζαλία και χώστους τα!!!κυριε υπνοβάτη υπαρχουν πολλες γυναίκες με αποψη και χαρακτήρα!Προς το παρον σας τη λεει μια χαρα η Ροζαλία.σε όλους σας!σας ταπώνει και μας αρέσει!!!

11/04/2008 6:43 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Οποία ευχαρίστησις, κυρία μου, να "ταπώνομαι"από σημαντικές γυναίκες.Προς το παρόν, ωστόσο, δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.Χώρια που οι σημαντικές είναι σπάνιες. Αναμένω κάτι καλύτερο από γενικούς αφορισμούς και συνθήματα, τύπου "βάστα Ρόμελ"!!!

11/04/2008 6:50 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ανώνυμη,μ αρέσει κι εμένα αυτό το τραγουδάκι, αλλά δε θέλω να ταπώνω κανέναν..

11/04/2008 10:00 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

υπνοβάτη η αχαριστία, να μην αναγιγνώσκεις ως δώρο, ό,τι ως τέτοιο σου δίνεται είναι υβριστική . Είναι γνώρισμα του πιο χαμηλό σκαλιού της ιδιοτέλειας, που όμως είναι τόσο νοσηρή και ανίατη, που αποκτηνώνει τον χαρακτήρα.Είναι ένα θέμα το οποίο θεωρώ εξοργιστικό. Να βρεις εικονοστάσι στην ερημιά, από τα σπίρτα του να ανάψεις το τσιγάρο σου, κι ύστερα να κλέψεις τα φιτιλάκια,-πούλεγε κι η γιαγιά μου-ναι, έτσι. Ε, πόση εγγενή ζηλοφθονία χρειάζεται;;!!!

11/04/2008 10:15 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

A,και δεν πετάω τίποτα υπνοβάτη. ΄Ο,τι πεθαίνει, μόνο του πετιέται γιατί σαπίζει και δυσωδεί. Όμως δεν είμαι ρομαντική. Αλλά όπως μούλεγε ένας παλιός καθηγητής μου, "ωστόσο χρειάζεται πάνω απ όλα η ανθρωπιά. Σ αυτή τη ζωή να σπείρεις αγάπη και για τη νεκρή, την άχρηστη πέτρα. Τότε θ αξίζεις πραγματικά. Ακόμα και μια γυναίκα που μπεμπεκίζει μεσ στο σαλόνι σοβαρότητας..."

11/04/2008 11:17 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

H "ανανδρία". "οι επιλογές", "η γελοιοποίηση", που αναφέρεις υπνοβάτη προυποθέτουν να υπάρχεις έστω κι αρνητικά. να έχεις υπόσταση, προσωπικότητα, συγκρότηση, οντότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις μιλάμε για καταργημένους ανθρώπους είτε από τα παιδικά τους χρόνια, είτε στην συμπτωματική πορεία της ζωής τους. Δεν μπορώ λοιπόν να αποδώσω σ αυτούς την ενεργητικότητα ούτε της επιλογής, ούτε της εσκεμμένης τύφλωσης κι ανανδρίας, ούτε το αν αξίζουν ή όχι το χάλι. Σίγουρα είναι βολεμένοι και δειλοί, όπως θα έχουμε υπάρξει όλοι μας! ισως κάποτε. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι, αν κι αφού ανοίξουν τα μάτια σου εσύ εξακολουθείςνα παίζεις το ρόλο του "τυφλού".Τότε όμως, ή η τύφλωση είναι συναισθηματικοψυχική και αθεράπευτη, ή "πέρασες και δεν ακούμπησες". Σ όλες τις πιθανότητες υπάρχει η αύρα του κακού, αλλά καν δεν υπάρχει η επιλογή του ενεργούντος. Μιλάμε περισσότερο για ευνουχισμένους.

11/05/2008 1:13 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)