Τα κολέγια και η Νομική
Η αναγνώριση των τίτλων των κολεγίων είναι ένα ζέον θέμα που απασχολεί τον εκλεκτό αναγνώστη και φοιτητή της Νομικής κ. Λεωνίδα Θεοδοσίου. Δείτε ένα κατατοπιστικό άρθρο που απέστειλε προς τη viotia και αξίζει να διαβαστεί, ανεξαρτήτως διαφωνίας ή συμφωνίας. Δείτε.
Το κάτωθι κείμενο συνετάχθη προς ενημέρωση των συμφοιτητών μου, του Νομικού Τμήματος του Α.Π.Θ. Σας το αποστέλλω, ωστόσο, καθώς το πρόβλημα που θα ανακύψει είναι ευρύτατο και δεν περιορίζεται στα ενδιαφέροντα της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Λεωνίδας Θεοδοσίου
Σενάριο:
Σκηνή Α. Σύσταση νομικής σχολής από Κολλέγια με franchising από Χαμηλής Στάθμης Βρετανικό Πανεπιστήμιο (ποιο prestigious University θα αποδεχόταν άλλωστε να συνεργαστεί με ελληνικό κολλέγιο-ή ακομα σαφέστερα: ποιο Καλό Πανεπιστήμιο έχει την ανάγκη μας) .
Σκηνή Β. Αναγκαστική Αναγνώριση Τίτλου.
Σκηνή Γ. Αναγκαστική Εισδοχή των "πτυχιούχων" στους Δικηγορικούς Συλλ.
Σκηνή Δ. "συνάδερφοι" που έγραψαν κάτω από τη βάση, αγόρασαν κυριολεκτικά πτυχίο, δεν σκαμπάζουν άρθρο για άρθρο, δεν υπεβλήθησαν σε εξετάσεις από το ΔΟΑΤΑΠ και ολοκλήρωσαν ισόκυρες νομικές σπουδές σε 3 μόλις χρόνια. Αυλαία για εμάς τους υπόλοιπους.
Δείτε τη συνέχεια εδώ.
Τα κολέγια και η Νομική
3 σχόλια:
Παλαιά,υπήρχε ένα λαϊκό ερωτικό άσμα-με προφανές ταξικό περιεχόμενο,όπως κατάλαβα αργότερα-του οποίου μόνον μία φράση έχω συγκρατήσει στη μνήμη μου:"...εγώ είμαι εργατόπαιδο κι εσύ της Νομικής..."
Με την εξίσωση που προωθείται,εκτός των άλλων,δεν "καταργούνται" και οι "ασύμβατοι" έρωτες;
Σοβαρά,τώρα,διαφωνώ ριζικά με τη ρύθμιση διότι,ενώ,φαινομενικά, πρόκειται για εξίσωση προς τα πάνω,είναι,στην ουσία,το ακριβώς αντίθετο.
Ο έρωτας υπνοβάτη,αν συντρέξουν οι διαυγείς συμπτώσεις δεν είναι ποτέ ασύμβατος, κι ασύμβατος είναι πάντα εάν δεν γεννήθηκε.
Επί του θέματος τώρα, τι να πούμε;Τα ευρωπαικά κράτη, με τα οποία καλούμαστε να συμβαδίσουμε έχουν άλλες δομές, άλλα εκπαιδευτικά συστήματα, άλλους όρους στην άσκηση των επαγγελμάτων και άλλο πολιτισμικό υπόβαθρο. Εμείς πάλι συνδέσαμε την καλλιέργεια και το εγγράματο με την εισαγωγή και κατοχή πανεπιστημιακών διπλωμάτων. Το χάσμα είναι βαθύ, για να μπορεί να γεφυρωθεί με κοινοτικές οδηγίες που ισοπεδωτικά ρυθμίζουν. Αναρωτιέμαι όμως αν, το να επιμένουμε στα δεδομένα των προηγούμενων 30 χρόνων, συνιστά απλώς στρουθοκαμηλισμό και εμμονή.
Αυτό θα πλήξει όλες τις σχολές και το δημόσιο πανεπιστήμιο!Από ό,τι βλέπω, κανέναν δεν ενδιαφέρει το θέμα και μέλλον μας!Αν το θέμα ήταν τα κομματικά και τα συμφέροντα,θα υπήρχαν πολλά σχόλια.Λυπάμαι για το χάλι όλων.Κατά τ' άλλα, όλοι κόπτονται για τους νεόυς.Τί υποκρισία!Δεν θα πάρω,ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου