Λίγος Ντύλαν Τόμας το πρωί
O Ντύλαν Τόμας πέθανε το 1953, στα 39 του χρόνια στη Νέα Υόρκη. Είχε ήδη προλάβει να αφήσει το βαθύ του αποτύπωμα στον κόσμο, με τον τρόπο που μόνο οι ποιητές το κατορθώνουν. Συνεχιστής του Τ.Σ. Ελιοτ, με το ουαλικό πνεύμα βέβαια, πέτυχε υπό μια οπτική όπως κι αυτός να "εκφράσει την εποχή του με όλα τα πριν και όλα τα μετά". Πάνω απ' όλα όμως κατάφερε να βρίσκεται ακόμη στα χείλη των ανθρώπων. Διότι δεν θα πάψουν ποτέ να συγκινούν οι σκοτεινοί, μυστικιστικοί, ρομαντικοί και τόσο μοντέρνοι στίχοι του, όπως αυτοί.
Though lovers be lost love shall not;
And death shall have no dominion.
Ή
Aν χάθηκαν οι εραστές
Δεν θα χαθεί η αγάπη
Και ο θάνατος δεν θα 'χει πια εξουσία
14 σχόλια:
ναι, "γιατί τα πράγματα της καρδιάς τρόπος δεν είναι να χαθούν, έννοια σου, και γι αυτά οι εξορίες δουλεύουν", λέει ο Ελύτης μας και σ άλλο σημείο:"καθαρός είμαι απ άκρη σ άκρη και στα χέρια του θανάτου σκεύος άχρηστο και στα νύχια των αγροίκων, λεία κακή".
"Μιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και ήτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός"(Ν. Εγγονόπουλος, "Ο εραστής")
Πώς θα το έγραφα εγώ;
Αν χάθηκε η τσίπα (στη Βοιωτία)
δεν θα χαθεί η πολιτκή.
Και τα λαμόγια δεν θα 'χουν πια εξουσία.
Δυστυχώς για σένα τα λαμόγια είχαν κάποια εξουσία στην Λειβαδία και θα έχουν ακόμα άλλα Βοιωτούλη οικογενιοκρατία στην λαμογια την δική σου δεν θα περάσει. Ολοι περιμένουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Που είσαι ρε αστέρι εκεί που σε καλούν. Κατάπιες την γλώσσα σου ε τι να πείς. Μόνο το ονομά σου δεν γράψαμε ακόμα. Εκεί να δεις πως θα χτυπήσουν τα τηλέφωνα
Ανώνυμε ποιος είναι ο δικός σου ρόλος σε αυτό το blog?
Κυνηγούς η Βοιωτία έχει πολούς.
Το να κυνηγάς τον Βοιωτό που βοηθάει?
Τι σχέση έχεις με το συγκεκριμένο θέμα?
Χωρίς παρεξηγήσεις σε παρακλώ για να βγάλουμε κάποια άκρη.
Επαρχιώτη νομίζω ότι αξίζει στην πόλη μας μία αντικειμενική ηλεκτρονική εφημερίδα και όχι το μπλογκ ενός αριβίστα που απλά λανσάρει κουτοπόνηρα τις φιλοδοξίες του. Να μην ξεχνάς , γιατί και εγώ επαρχιώτης είμαι, ότι η δύναμη του μπλόγκ είναι οι απλές ανεξάρτητες φωνές των πολιτώ. Εάν παψουν αυτές θα γίνει το μπλογκ ακόμα πίο πολύ εργαλείο συγκεκριμένων ατόμων που κρύβονατι πίσω από αυτό. Ελπίζω να πήρες απάντησεις.
τι σούπα είν αυτή ρε παιδιά;τόσο μοναδικοί στίχοι να τσαλαπατηθούν απόλους σας. λυπούμαι δια λογαριασμόν σας.όλα δεν είναι στάχτη και κάρβουνα, υπάρχουμε κι εμείς που ..ταξιδεύουμε ερήμην σας και εις πείσμα των μικροσκοπιμοτήτων. υπάρχουν κι άλλες πιο σχετικές σελίδες για "πολιτική".
Βοιωτέ και εσείς οι άλλοι,παρακαλώ θερμά όπως γράφετε τα πολιτικά σας σχόλια στην αντίστοιχη σελίδα και όχι στον Ντύλαν Τόμας, όπως επεσήμανε σωστά και η Ροζαλία.Απλό είναι.Δεν απαιτείται ιδιαιτέρα τινα ευφυία.Ωραίο το θερινό φαγητό μπριάμ,δεν αντιλέγω,ωστόσο, παρήλθεν η ώρα και ο καιρός του,και κατέστη, ήδη, παράωρον.Ου μην και παράλογον.Ευχαριστώ δια την κατανόησιν.
Ροζαλία,"Μα επιτέλους!πια ο καθείς γνωρίζει πως από καιρό τώρα-και προπαντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-είθισται να δολοφονούν τους ποιητάς".(Ν.Εγγονόπουλος).
Υπνοβάτη, θα επιμείνω να το αγνοώ. θα επιμείνω να υπάρχω και να θυμίζω πρώτα στο τέρας που έχω μέσα μου ότι οφείλω να τιμήσω το πολύ που μου δόθηκε, έστω με το ελάχιστο. Θα επμείνω δε και για να έλκω και να βγάζω στην επιφάνεια την σακατεμένη ποίηση όσων κάτι ψελλίζουν ακόμα. Πώς το λέει η Δημουλά δεν θυμάμαι ακριβώς,"δεν ήξεραν πως κοιτώντας κάτω,εγώ ατένιζα ουρανό". Καιθα επιμείνω γιατί "όταν ζεις το τερατώδες, είναι εύκολο να το ασπαστείς κι όταν κοιτάς συνέχεια Κόλαση, σε ατενίζει κι εκείνη.Και δεν θέλω καθόλου να ντρέπομαι.
διάβασα ενα ωραιότατο τώρα τελευταία: "κι η απελπισία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά διψασμένη ελπίδα". Η αδιαφορία κι η παραίτηση είν ο θάνατος,ενώ η απελπισία, μπορεί και να κτίσει κάτι. Το να τα "γνωρίζω" λοιπόν όλα, να τα αποδέχομαι και να μην λησμονώ, πως "δεν χρειάζονται οι ποιητές σε τούτον τον μικρόψυχο καιρό ", με αφοπλίζει.
[...]"Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα
Η χάρη τους είναι ψηλή περικοκλάδα
Που σφίγγει τα μελλούμενα και την ζωή μας
Μέσα στ' αστέρια"
(Α. Εμπειρίκος,"Σκοπιά")
Λέω να κατεβω στη θάλασσα ,απόψε.Να ακούσω ήχους γνώριμους,να ιδώ ξανά πως δε σταματά να κυματίζει και να παίρνει μακριά τους καημούς, "σαν νάχαν τελειωμό τα πάθια και τα βάσανα του κόσμου τούτου".
Ανώνυμε 625.
Συγνώμη για την καθυστέρηση στο σχόλιο σου. Ελπίζω να διαβάσεις αυτές τις δυο γραμμες μου.
Με ενθουσίασε ο λόγος σου για τις "απλές ανξάρτητες φωνές".
Μαζί σου είμαι σε αυτό.
Οι πράξεις μας απομένουν.
Καλημέρα σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου