Ο Ντασιώτης και το Νοσοκομείο Λιβαδειάς

 

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Θεωρώ θετική και εποικοδομητική τη συμφωνία του Κωνσταντίνου Πλιακοστάμου με τις θέσεις που διατύπωσα στη σειρά των άρθρων μου σχετικά με το Νοσoκομείο Λιβαδειάς και τα προβλήματα του δημόσιου συστήματος υγείας στη Βοιωτία("Επιτακτικές οι λύσεις για το Νοσοκομείο Λιβαδειάς"
).
Δίχως την άδειά του νομίζω ότι μπορώ να θεωρώ πτον Κώστα ως το πρώτο μέλος του κινήματος για τη δημόσια υγεία στη Βοιωτία(Ενα κίνημα για τη δημόσια υγεία στη Βοιωτία), του οποίου οι πρωτοβουλίες θα εκδιπλωθούν αμέσως μετά τις εκλογές μέσα από τη viotia.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με την αναφορά του στον δήμαρχο Αλιάρτου Γιώργο Ντασιώτη για τις κινητοποιήσεις τις οποίες οργάνωσε με αφορμή την απόσπαση του παθολόγου από το ΚΥ της πόλης του, με τον ίδιο τρόπο που οι φορείς της Λιβαδειάς δρομολόγησαν τις δικές τους ενέργειες για τη απρόσκοπτη λειτουργία του Γ. Ν. Λιβαδειάς. Δεν έχω ποτέ υπερασπιστεί άνθρωπο της εξουσίας ούτε έχω σκοπό να το κάνω για τον κ. Ντασιώτη, με τον οποίο άλλωστε έχω επικοινωνήσει ελάχιστες φορές, πάντα και μόνο για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Ομως είναι άδικη η αναφορά καθώς η ουσία του ζητήματος που έχει προκύψει δεν βρίσκεται στον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του ένας δήμαρχος, πολύ περισσότερο που στην περίπτωσή μας είναι αξιόλογος και καλλιεργημένος.

Η ουσία του θέματος δεν βρίσκεται ούτε στη νομιμότητα ούτε στη λειτουργικότητα ούτε πολύ περισσότερο στην αντιπαράθεση μεταξύ γειτονικών Δήμων. Το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό και πολιτική είναι και η λύση του. Και το νόημα βρίσκεται στο να υπάρξει ένα δημόσιο σύστημα υγείας στο οποίο όχι μόνο να μην απαιτείται αλλά να είναι ανήκουστη η παρέμβαση στη λειτουργία του των δημάρχων, των πολιτευτών, των συνδικαλιστών και των όψιμων ευαίσθητων, οι οποίοι κινούμενοι από ιδιοτελή κίνητρα δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτη καμιά ευκαιρία για προβολή.

Σε ένα τέτοιο σύστημα υγείας δεν νοείται μια πόλη όπως η Αλίαρτος να μην διαθέτει πλήρως στελεχωμένο Κέντρο Υγείας, με τον ίδιο τρόπο που δεν νοείται η Λιβαδειά να μην έχει λειτουργικό και αποδοτικό Νοσοκομείο.

Εχοντας πει αυτά αρκούμαι να επαναλάβω τις προϋποθέσεις του Κινήματος για τη Δημόσια Υγεία που έχει αναλάβει η viotia και που σύντομα θα αναλυθούν διεξοδικότερα για ΄σους πολίτες ενδιαφέρονται να μην αφήσουν το πολυτιμότερο αγαθό  στα χέρια της μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας. Δείτε τις προτεραιότητες.

Ποιες θα ήταν οι προτεραιότητες ενός κινήματος που θα υπερασπιζόταν τη δημόσια υγεία από την επέλαση των ιδιωτικών συμφερόντων αλλά και από τους προστάτες της –τους νταβατζήδες της δηλαδή;

Το πρώτο συναφές ερώτημα που η απάντησή του δεν είναι ξεκάθαρη στο μυαλό όλων των πολιτών, οι οποίοι έχουν πέσει θύματα πλύσης εγκεφάλου από τον ισοπεδωτικό, άθλιο αλλά όχι αφελή λόγο (κάποιοι κερδίζουν από αυτό) της μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας είναι:

Υπάρχει δωρεάν υγεία;

Η απάντηση είναι όχι. Δεν υπάρχει δωρεάν υγεία. Οι υπηρεσίες υγείας είναι πανάκριβες, από όλες τις πλευρές, το κόστος είναι τεράστιο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ως οργανωμένη κοινωνία έχουμε αποφασίσει να μοιραζόμαστε όλοι μαζί το κόστος ώστε να έχουν πρόσβαση σε οργανωμένες μονάδες υγείας οι πολίτες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να «αγοράσουν» γιατρούς και φάρμακα από την ιδιωτική προσφορά.

Επομένως εν αρχή ην το κόστος, το ταμείο. Και η πρώτη απαίτηση ενός κινήματος υπέρ της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να είναι άλλη από την πλήρη διαφάνεια των εσόδων και των εξόδων των νοσοκομείων –στην περίπτωσή μας στη Λιβαδειά και στη Θήβα. Σε επιστολή που απέστειλε ο κ. Λάζαρος Μακρής, διοικητής της 5^ης ΠΕΣΥΠ Στερεάς και Θεσσαλίας αναφέρει ότι ο εγκεκριμένος προϋπολογισμός του 2014 για το Νοσοκομείο Λιβαδειάς είναι 5,95 εκ. ευρώ και 2,12 εκ. για το Νοσοκομείο Θηβών. Αρκεί; Όχι. Τον καλώ από εδώ να δώσει στη δημοσιότητα τους προϋπολογισμούς όλων των προηγούμενων ετών, με ακριβείς αριθμούς ώστε να αποκαλυφθούν τυχούσες σπατάλες που μεταφράζονταν σε κέρδη εκατομμυρίων για τους εμπλεκομένους. 

Υπάρχει όμως και το πολιτικό κέρδος που κάποιοι προσπορίζονταν και προσπορίζονται με τα δικά χρήματα.  Οι διορισμοί, τα ρουσφέτια αποτελούσαν τον κανόνα για το προσωπικό των δύο νοσοκομείων της Βοιωτίας. Ένα κίνημα που πραγματικά θα πάσχιζε για τη σωτηρία τους θα απαιτούσε έναν κατάλογο με τους διορισμούς για να εξεταστεί η αναγκαιότητά τους, τα προσόντα των διορισθέντων, η διαδικασία πρόσληψή τους καθώς και ποιοι προέβησαν σε διορισμούς.

Με τον ίδιο τρόπο και με πλήρη διαφάνεια ένα κίνημα που ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της δημόσιας υγείας θα απαιτούσε την πλήρη αναφορά, καταγραφή και αξιολόγηση όλων των προμηθειών των νοσοκομείων Λιβαδειάς και Θήβας για όλα αυτά τα χρόνια και την ολοκληρωτική διερεύνηση, την ονομαστική διαλεύκανση  των φημών που έχουν ακουστεί, για υπερτιμολογήσεις κ.λπ.

Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η απαίτηση για περιουσιακό έλεγχο των ιατρών και των κομματικών διοικητών των Νοσοκομείων Λιβαδειάς και Θήβας. Η χρησιμοποίηση του κοινού πλούτου όπως είναι ένα δημόσιο νοσοκομείο για τον αθέμιτο ηθικά και νομικά πλουτισμό αποτελεί ατιμωτικό αδίκημα και θα έπρεπε εκτός από τη δήμευση των κλοπιμαίων να οδηγεί και στην στέρηση άδειας του ιατρικού επαγγέλματος όπως συμβαίνει στις σοβαρές χώρες.

Αφού ολοκληρωθεί ο απολογισμός και η λογοδοσία - που αποτελούν το θεμέλιο της δημοκρατικής συγκρότησης της κοινωνίας- και αφού τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι τότε προχωράμε σε προτάσεις.