Η νέα χρονιά

Γράφει η Ροζαλία.

Επετειακώς.

Μισοθλιμμένα τρύπωσε στις στάλες της βροχής η νέα χρονιά. Θάναι καλύτερη; Θάναι χειρότερη;

 Οι δείκτες, οι αριθμοί, τα μεγέθη, τα νούμερα. Οι αγορές, οι τράπεζες, οι αξιολογήσεις, τα χρέη. Οι εκτιμήσεις, οι βαθμολογίες, η αξιοπιστία, οι αγορές κι οι πωλήσεις, η ύφεση, η ανάπτυξη.

Ο άνθρωπος; Η ανεπανάληπτη μοναδικότητά του; Οι ανάγκες του, οι επί των τιμών κυρίες που τον συνοδεύουν από τη γέννηση ώς το θάνατο, η Τύχη κι η Σοφία; Ο προορισμός του, η πορεία του στο άριστο;

Σημασία έχει αν ως νούμερο χωράει ή δεν χωράει στις οικονομικές αναλύσεις. Σημασία έχει αν στατιστικές μετρήσεις τον περιλαμβάνουν ως καταναλωτή ή ως εξαθλιωμένο. Σημασία έχει αν πολιτικές αναλύσεις τον μετρούν ως οπαδό. Σημασία έχει αν πιάνει χώρο στο real estate της λογιστικής απεικόνισης του κόσμου. Κι ας μην είναι πλασμένος γι αυτό.

Αυτό αποφασίζουν οι ταχυδακτυλουργοί του αίματος, του χρήματος, της εξουσίας. Αυτό. Το να μην είμαστε.

Αυτή είναι η μαύρη τρύπα της μοναδικότητας της ζωής μας. Του δώρου που μας έλαχε.

Θα αφήσουμε να μας καταπιεί;

 Καλή χρονιά.