Μανώλης Φάμελλος: "Να ελευθερωθούμε από τα υλικά και πνευματικά δεσμά και να τρέξουμε μακριά μέσα στην νύχτα"

Συνέντευξη στον Δημήτρη Λάμπρου

Μια ενδιαφέρουσα πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή έχει χαράξει από χρόνια ο Μανώλης Φάμελλος, που βρέθηκε στη Λιβαδειά το βράδυ της Παρασκευής 4 Ιανουαρίου και παρουσίασε στην Αστραδενή παλιά και καινούργια του τραγούδια. Η μουσική βραδιά πληρώθηκε με το ιδιαίτερο άρωμα και το χαμηλόφωνο αποτύπωμα του Μανώλη Φάμελλου, από τον οποίο η viotia δεν παρέλειψε να ζητήσει μια μικρή συνέντευξη για εκείνα που δεν θα ειπωθούν αλλού.

-Κύριε Φάμελλε, τι απέδωσε η μελαγχολία; Αν στις αρχές της χιλιετίας αναζητούσατε λυπημένες νότες και ήσαστε σεμνά απαισιόδοξος, τώρα τι είστε; Εξοργισμένος ή απελπισμένος;

-Μελαγχολία είναι να βυθίζεσαι στο μυστήριο… Mαθαίνεις να κρατάς την ανάσα σου και η μαγεία της εξερεύνησης δεν εξαντλείται ποτέ… Aναζητούσα πάντα ένα δρόμο έξω από αυτό κι αυτός είναι ένας δρόμος μέσα από αυτό. Είμαι και εξοργισμένος και απελπισμένος, αλλά προπάντων με τον εαυτό μου. Στους άλλους δεν ψάχνω τον εχθρό, ψάχνω τον σύντροφο.

-Τι έχει απομείνει στο ελληνικό τραγούδι μετά την επέλαση της μουσικής βιομηχανίας και του διαδικτύου; Θεωρείτε πως έχετε θέση στο νέο τοπίο που έχει διαμορφωθεί και, το κυριότερο: νιώθετε πως σας αφορά;
-Το τραγούδι υπήρχε πριν και θα υπάρχει μετά από όλα αυτά. Ο,τι έχει απομείνει είναι ο εαυτός του, που είναι στην πραγματικότητα ο εαυτός μας. Αν μας ενδιαφέρει βέβαια να τον ανακαλύψουμε, ο ίδιος είναι έτοιμος να ανακαλυφθεί.
Κατά τα αλλά, όλα με αφορούν και για όλα μιλώ πολλές φορές χωρίς να πω τίποτα για αυτά καθαυτά.

-Όταν και αν βγούμε από την πολύπλευρη κοινωνική κρίση, τι νομίζετε ότι θα έχει περισωθεί από αυτό που ονομάζουμε ελληνική μουσική και γενικότερα ελληνικός πολιτισμός;
-Ό,τι αξίζει να σωθεί, σημασία έχει πως θα το διαβάζουμε αλλιώς. Αρα εμείς θα είμαστε αλλιώς, αν έχουμε σωθεί βέβαια… πράγμα αμφίβολο. Ακόμα κι αν οι πληροφορίες είναι ακριβώς οι ίδιες, η ματιά θα είναι άλλη. Αυτό είναι το πραγματικό κέρδος: όχι ό,τι σώζεται, αλλά ό,τι γεννιέται.

-Υπάρχει διαφυγή από το Ξενοδοχείο του Θανάτου; Εσείς φαίνεται ότι ανακαλύπτετε ένα δημιουργικό μυστικό μέσα στην κρίση. Πείτε μας για τις τελευταίες σας δουλειές. Ποια είναι τα μουσικά και τα γενικότερα σχέδιά σας;
-Μα εγώ βρίσκομαι διαρκώς σε κρίση, δεν την αποχωρίζομαι ποτέ… Ίσως το μυστικό να βρίσκεται στην κρίση. Τώρα μπορούμε να μας καταλάβουμε καλύτερα αλλά και όλο τον οικονομικοκοινωνικοπολιτικό μηχανισμό που παράγουμε και μας παράγει γενικότερα. Άλλωστε στο συγκεκριμένο τραγούδι ήθελα ακριβώς να μιλήσω παραβολικά για αυτό που μας συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας.
Και πιστεύω πως η διαφυγή υπάρχει, για τα παιδιά που δεν φοβούνται να ελευθερωθούν από τα υλικά και πνευματικά δεσμά και να τρέξουν μακριά μέσα στην νύχτα.

-Τι "είδατε", τι εκτιμήσατε στην πρόταση του Αrt café Αστραδενή; Ποια ήταν η πρόκληση για εσάς;
-Η πρόκληση ήταν και παραμένει το άγνωστο. Πολύ συχνά ακολουθούμε τα βήματα άλλων ξέροντας πως αν έχουν σταθεί σε ένα σταυροδρόμι, θα υπήρχε ένας καλός λόγος για αυτό…