Ανήσυχος ο Τσελέντης για σεισμούς και για την απουσία ελέγχων

Δύο ασθενείς σεισμικές δονήσεις μεγέθους 3,1 και 3,2 R έγιναν αισθητές το πρωί της Κυριακής στη Λιβαδειά. Το επίκεντρό τους εντοπίζεται στον ανατολικό Κορινθιακό στην περιοχή όπου πριν από 8 ημέρες είχε καταγραφεί σεισμός 5,1 R.
Ανήσυχος εμφανίζεται ο καθηγητής Σεισμολογίας και Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών Ακης Τσελέντης όχι τόσο σε σχέση με τη σεισμική έξαρση που παρατηρείται στην περιοχή του ανατολικού Κορινθιακού ( καθώς εντάσσει στη συνηθισμένη σεισμικότητα της περιοχής τους δύο σεισμούς άνω των 3 R σήμερα το πρωί και τον μεγαλύτερο των 5,1R στις 22 Σεπτεμβρίου) όσο για την προετοιμασία και τα αντανακλαστικά της πολιτείας σε περίπτωση ισχυρής σεισμικής δόνησης. Σε επικοινωνία του με τη viotia ο Ακης Τσελέντης αναφέρει ότι «η ευρύτερη περιοχή του ανατ. Κορινθιακού είναι γνωστό ότι έχει αυξημένο σεισμικό δυναμικό αφού φιλοξενεί πολλά ρήγματα. Αν και τα πρόσφατα σεισμικά γεγονότα μπορούν να ενταχθούν στην συνηθισμένη σεισμικότητα προσωπικά πιστεύω ότι το γεγονός ότι έχουμε πολλά χρόνια να λάβει χώρα κάποιος ισχυρός σεισμός στην ευρύτερη περιοχή σημαίνει ότι έχουν συσσωρευτεί σημαντικά ποσοστά σεισμικής ενέργειας, η οποία κάποια στιγμή θα απελευθερωθεί. Ελπίζω και εύχομαι αυτό να γίνει με μεσαίου μεγέθους σεισμούς στο θαλάσσιο χώρο».


Επιπλέον την πλήρη απουσία ελέγχων και αντισεισμικής θωράκισης που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι για ενδεχόμενο μεγάλου σεισμού τονίζει ο κ. Τσελέντης:
«Το ερώτημα είναι αν ήμαστε προετοιμασμένοι (σχολεία-ερείπια χωρίς το παραμικρό ίχνος ελέγχου και στοιχειώδη αντισεισμική θωράκιση κ.λπ). ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΟΧΙ!!!».

Χώμα ελληνικό

Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα
και θα ζούμε μήνες, χρόνους χωρισμένοι,
άφησε να πάρω κάτι κι από σένα,
γαλανή πατρίδα πολυαγαπημένη,
άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω
για την κάθε λύπη κάθε τι κακό,
φυλαχτό από αρρώστια, φυλαχτό από Χάρο,
μόνο λίγο χώμα, χώμα ελληνικό.

Χώμα δροσισμένο με νυχτιάς αγέρι,
χώμα βαφτισμένο με βροχή του Μάη,
χώμα μυρισμένο απ' το καλοκαίρι,
χώμα ευλογημένο, χώμα που γεννάει
μόνο με της Πούλιας την ουράνια χάρη,
μόνο με του ήλιου τα θερμά φιλιά,
το μοσχάτο κλήμα το ξανθό σιτάρι,
τη χλωρή τη δάφνη, την πικρήν ελιά.

Χώμα τιμημένο, που 'χουν ανασκάψει
για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα,
χώμα δοξασμένο, που 'χουν ροδοβάψει
αίματα στο Σούλι και στο Μαραθώνα,
χώμα πο 'χει θάψει λείψαν' αγιασμένα
απ' το Μεσολόγγι κι από τα Ψαρά
χώμα που θα φέρνει στον μικρόν εμένα
θάρρος, περηφάνια, δόξα και χαρά.

Θε να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια,
κι όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλει
από σε θα παίρνει δύναμη βοήθεια,
μην την ξεπλανέψουν άλλα, ξένα κάλλη.
Η δική σου η χάρη θα με δυναμώνει,
κι όπου κι αν γυρίσω, κι όπου κι αν σταθώ
συ θε να μου δίνεις μια λαχτάρα μόνη,
πότε στην Ελλάδα πίσω θε να 'ρθω.

Κι αν το ριζικό μου -έρημο και μαύρο-
μου 'γραψε να φύγω και να μη γυρίσω,
το στερνό συχώριο εις εσένα θα 'βρω,
το στερνό φιλί μου θε να σου χαρίσω.
Έτσι κι αν σε ξένα χώματα πεθάνω,
και το ξένο μνήμα θα 'ναι πιο γλυκό
σα θαφτείς μαζί μου στην καρδιά μου επάνω,
χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό. 

Γεώργιος Δροσίνης

Πέθανε ο Αρθουρ Σουλτσμπέργκερ

Ο πρώην εκδότης και διευθύνων σύμβουλος της εφημερίδας New York Times Άρθουρ Σουλτσμπέργκερ πέθανε σήμερα στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 86 ετών, μετά από μακρά ασθένεια.

Όπως ανακοίνωσε η εφημερίδα, ο Σουλμπέργκερ, η οικογένεια του οποίου είχε αγοράσει την New York Times το 1896, άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Σαουθάμπτον της Νέας Υόρκης.

Ο Σουλτσμπέργκερ ή "Παντς", όπως ήταν το παρατσούκλι του, υπήρξε εκδότης και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας επί 34 χρόνια. Ανέλαβε τις τύχες της εφημερίδας το 1963, σε μια εποχή που η New York Times αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, και προώθησε βαθιές αλλαγές, μετατρέποντάς την σε μια εκδοτική επιχείρηση αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων με την προσθήκη και άλλων εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών.

Μετά τη δεκαετία του 1980 παρέδωσε σταδιακά τα ηνία στο γιο του, Άρθουρ Σουλτσμπέργκερ Τζούνιορ: το 1992 αποχώρησε από τη θέση του εκδότη και πέντε χρόνια αργότερα του παραχώρησε και την προεδρία του διοικητικού συμβουλίου.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Σουλτσμπέργκερ η εφημερίδα κέρδισε 31 βραβεία Πούλιτζερ. "Ο Παντς, που τον λάτρευαν οι συνάδελφοί του, ήταν ένα από τα πλέον περίβλεπτα στελέχη του τομέα" ανέφερε ο γιος του σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Νέος σεισμός στον Κορινθιακό

Ασθενής σεισμική δόνηση μεγέθους 3,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έγινε αισθητή στη Λιβαδειά τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2012 στις 05:41. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 93 χιλιόμετρα δυτικά των Αθηνών και 13 βορειοδυτικά από το Κιάτο στον υποθαλάσσιο χώρο του Κορινθιακού. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις το εστιακό βάθος της σεισμικής δόνησης καταγράφεται στα 5 χλμ.
Σημειώνεται ότι υπάρχει ασθενής σεισμική δραστηριότητα τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή του Κορινθιακού -στην ευρύτερη ζώνη που ορίζεται από τη γραμμή Κιάτο-Ξυλόκαστρο- όπου στις 22 Σεπετμβρίου έδωσε δόνηση 5,1 R (http://www.viotia.blogspot.gr/2012/09/blog-post_22.html).

Deutsche Bank: Πόσο πιθανή είναι η επιστροφή στον Κανόνα του Χρυσού;

“Το ενδεχόμενο επιστροφής στον Κανόνα του Χρυσού, στο μέλλον, αποτελεί συνηθισμένο θέμα συζήτησης στην αγορά χρυσού. Το γεγονός αυτό από μόνο του εξηγεί πολλά για την αλλαγή στη συμπεριφορά των επενδυτών, πολλοί από τους οποίους θα χλεύαζαν μία αντίστοιχη συζήτηση πριν από πέντε χρόνια”. Αυτά σημειώνει σε πρόσφατη έκθεσή του ο αναλυτής της Deutsche Bank, Daniel Brebner, προσθέτοντας πως αυτό «ίσως επίσης αποτελεί ένδειξη της απόγνωσης των επενδυτών, στην αναζήτηση επενδύσεων οι οποίες μπορούν να “θωρακίσουν” την περιουσία τους μακροπρόθεσμα». Αν επανερχόταν... στο θρόνο του ο χρυσός και γινόταν το βασικό μέσο συναλλαγών, θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις τα οικονομικά τους – κάτι που για πολλούς είναι καλό, δεδομένων των αποτελεσμάτων που είχαν οι μέχρι σήμερα χειρισμοί, σχολιάζει ο Brebner. Προσθέτοντας ωστόσο ότι, παρ’ όλα αυτά, η εφαρμογή του Κανόνα του Χρυσού θα περιόριζε την ικανότητα μίας κυβέρνησης να επηρεάσει την προσφορά χρήματος στην οικονομία. Όπως εξηγεί, «η προσφορά χρήματος θα στηριζόταν πλήρως στον όγκο των αποθεμάτων χρυσού που διαθέτει μία χώρα και θα αναπτυσσόταν ανάλογα με το εμπορικό ισοζύγιο και την εγχώρια παραγωγή χρυσού (εξαρτώμενη από τα εγχώρια κοιτάσματα και από το αν αυτά τα κοιτάσματα αποτελούν στην ουσία δημόσια περιουσία -κάτι που εξετάζεται)». Γιατί μπορεί να λειτουργήσει Μεταξύ άλλων, ο αναλυτής της Deutsche Bank σημειώνει: «Πολλοί οικονομολόγοι ανατριχιάζουν στην ιδέα επιστροφής στον Κανόνα του Χρυσού. Αυτό είναι λογικό δεδομένης της σχολής στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι: την Κεϋνσιανή ή παράγωγά της. Ο Κέυνς θεωρούσε την ευέλικτη νομισματική πολιτική ένα σημαντικό εργαλείο για την βελτιστοποίηση της οικονομίας. Ο χρυσός φαινομενικά αφαιρεί αυτή την ευελιξία – με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Κέυνς να τον ονομάζει “βαρβαρικό απομεινάρι”. Στην πραγματικότητα, συμφωνούμε ότι κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων περιόδων ακραίων οικονομικών ανισορροπιών, όπως η Μεγάλη Ύφεση, ίσως απαιτείται μεγάλη νομισματική ευελιξία. Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι το μεγάλο πρόβλημα με τον χρυσό είναι διττό: 1) η προσφορά είναι ανεπαρκής και 2) η αύξηση της προσφοράς είναι ανεπαρκής. Το πρώτο επιχείρημα είναι ψευδές. Ο όγκος του χρυσού δεν είναι σημαντικός. Αντιθέτως το επίπεδο στο οποίο τιμολογείται ο χρυσός είναι σημαντικό. Ένα μηδενικό μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει την αξία ενός λογαριασμού. Παρομοίως, μπορεί να προστεθεί στην αξία μίας ουγγιάς χρυσού. Στην ουσία οι απόλυτες τιμές δεν μετράνε. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο χρυσός διαιρείται επ΄ άπειρον. Έχει σημασία ότι ένα τραπεζογραμμάτιο “αντιστοιχεί” σε ένα γραμμάριο ή σε ένα κιλό χρυσού; Θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει. Το δεύτερο επιχείρημα, πέραν του ότι είναι εσφαλμένο, δείχνει κάποια έλλειψη ταπεινότητας. Για να επιτευχθεί ουσιαστική σταθερότητα των τιμών μέσα σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία θα πρέπει να αυξάνεται παράλληλα και η προσφορά χρήματος. Το κρίσιμο ερώτημα είναι με τι ρυθμό. Ο ρυθμός είναι σημαντικός, αν αυξάνεται πολύ γρήγορα τότε έχουμε πληθωρισμό, αν αυξάνεται πολύ αργά αποπληθωρισμό (υποθέτοντας ότι η κυκλοφοριακή ταχύτητα χρήματος είναι σταθερή και στις δύο περιπτώσεις)». Σύμφωνα με τον Brebner, υπάρχουν δύο σημαντικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για να επιτευχθεί ένας ικανός ρυθμός ανάπτυξης της προσφοράς χρήματος. Πρώτον: Αύξηση πληθυσμού – καθώς μεταβάλλεται ο αριθμός όσων χρησιμοποιούν χρήμα, είναι απαραίτητη η προσαρμογή της προσφοράς χρήματος για να αποφευχθούν στρεβλώσεις στην τιμολόγηση που αυτό προκαλεί. Δεύτερον: Παραγωγικότητα χωρίς μόχλευση – μία εκτίμηση της αύξησης της κατά κεφαλήν παραγωγικότητας (ή της δημιουργίας αξίας) που βιώνει μία κοινωνία με το χρόνο – χωρίς τη συνεισφορά της πιστωτικής ανάπτυξης. Αρχίζουμε χρησιμοποιώντας γενικούς δείκτες για την οικονομική δραστηριότητα. Υπάρχουν αρκετοί δείκτες, όπως το ΑΕΠ και στοιχεία για το εμπόριο. Η δυσκολία ωστόσο, είναι να εντοπιστεί και να εξαιρεθεί ο αντίκτυπος της σημαντικής πιστωτικής επέκτασης σε αυτά τα στοιχεία για να καταλήξουμε στην πραγματική, χωρίς υποβοήθεια, ανάπτυξη για μία συγκεκριμένη οικονομία. Για παράδειγμα, τα τελευταία 32 χρόνια το ΑΕΠ των ΗΠΑ, σε πραγματικούς όρους, διαμορφώθηκε κατά μέσο όρο στο 2,7% (σύνθετος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης). Σε αυτή τη βάση, η μέση ανάπτυξη του αμερικανικού ΑΕΠ, μετά την πληθυσμιακή προσαρμογή, βρίσκεται περί το 1,6%. «Από αυτό τον ρυθμό, ποια ήταν η συνεισφορά του χρέους στην ανάπτυξη; Αν υποθέσουμε, για την απλοποίηση των στοιχείων, ότι οι πιστώσεις συνεισέφεραν περίπου 0,5% ετησίως, τότε καταλήγουμε σε αύξηση 1,1% κατά μέσο όρο το χρόνο, σε παραγωγικότητα στις ΗΠΑ. Γι΄ αυτό το λόγο πιστεύουμε ότι η ταπεινότητα είναι αναγκαία – υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις που υποδεικνύουν ότι οι εντυπωσιακοί ρυθμοί ανάπτυξης και η αύξηση της παραγωγικότητας που σημειώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες δέχτηκαν προσωρινά ώθηση από την ανάληψη πρωτοφανών επιπέδων χρέους, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ίσως τελικά δεν είμαστε τόσο ιδιοφυείς όσο νομίζουμε» σημειώνει ο Brebner. Και συνεχίζει λέγοντας ότι «σε αυτό το πλαίσιο, εκτιμούμε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να μεγαλώσουν τη νομισματική τους βάση μόλις κατά 2,2% περίπου. Οι μακροπρόθεσμες τάσεις αύξησης της προσφοράς χρυσού δείχνουν “σύνθετο ρυθμό ανάπτυξης” της τάξης του 1,6%. Ενώ ο ρυθμός αυτός είναι κοντά στο αναγκαίο 2,2% που χρειάζεται για να αποφευχθούν οι αποπληθωριστικές πιέσεις, συνεχίζει να αποτελεί παράγοντα ανησυχίας για όσους βλέπουν τον χρυσό ως ένα βιώσιμο εναλλακτικό νόμισμα. Εντούτοις, αυτό δεν πρέπει να “ακυρώσει” τον χρυσό ως προτιμώμενο μέσο συναλλαγών για όσο οι συνθήκες αύξησης του όγκου παραμένουν δυσμενείς, η ακριβή αξία συνεχίζει να καθορίζεται από την κυβέρνηση – στην πραγματικότητα οι περιοδικές προσαρμογές στην αποτίμηση του χρυσού θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία εναλλακτική. Συνεπώς, ένας μικρός ρυθμός αύξησης του όγκου χρυσού θα μπορούσε να αντισταθμιστεί από μία μικρή ανατίμηση του ίδιου του μετάλλου, με αποτέλεσμα να αποτρέπονται οι αποπληθωριστικές πιέσεις σε μία οικονομία». Όπως λέει ο αναλυτής της DB, το πρόβλημα με την ανωτέρω λύση για την εμφανή υπερβολική έλλειψη χρυσού είναι ότι επαναφέρει αυτούς που καθορίζουν τη νομισματική πολιτική σε μία θέση από την οποία είναι πιθανό να αξιολογήσουν λανθασμένα το χρήμα με αποτέλεσμα να είναι πιθανές κεφαλαιακές στρεβλώσεις. «Είναι κάτι που οι “λεπτολόγοι” της αγοράς μάλλον δεν θα καταλάβουν, αλλά ίσως κάνουν πιο “εύπεπτη” την μετάβαση στον χρυσό για όσους έχουν συνηθίσει στην ευελιξία που προσφέρει ένα συμβατικό νόμισμα» αναφέρει χαρακτηριστικά. Γιατί να μην λειτουργήσει «Ενώ ο κανόνας του χρυσού θα μπορούσε να λειτουργήσει, παραμένουμε επιφυλακτικοί για το ότι θα τεθεί στο τραπέζι η εφαρμογή του (λόγω της σοβαρής χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία ίσως συνοδεύεται από υψηλής μεταβλητότητας πληθωρισμό)» αναφέρει ο Brebner, προσθέτοντας ότι «σε μεγάλο βαθμό αποδίδουμε τις λίγες πιθανότητες εφαρμογής του στην κουλτούρα. Η παγκόσμια οικονομία, τον τελευταίο αιώνα, εξελίχθηκε σε ένα καθετοποιημένο σύστημα που βασίζεται στις κυβερνήσεις, το οποίο “οδηγείται” από την κοινή λογική». Όπως εξηγεί, «η αυτοεξάρτηση και ο ατομικισμός της ελεύθερης αγοράς έμεινε στην άκρη προς χάριν ενός καταναλωτισμού της “νέας εποχής”. Πολιτισμικά, αυτό αντιπροσωπεύει για εμάς μία πανίσχυρη δύναμη, μία δύναμη που ελαχιστοποιεί τις δημιουργικές επιλογές/ λύσεις για τα οικονομικά αδιέξοδα. Σε αυτό το πλαίσιο επιφυλασσόμαστε να προβλέψουμε μία τόσο ριζοσπαστική λύση για τις νομισματικές ανισορροπίες». Πηγή: www.capital.gr

Παρουσιάστηκε το πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών 2012-2013

Σημαντικές παραστάσεις, ξένα ονόματα απ΄ όλο το φάσμα της σύγχρονης τέχνης, -κάποια για πρώτη φορά στην Ελλάδα-, διεθνείς συμπαραγωγές, δυναμικές εικαστικές εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, συνθέτουν το πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για την περίοδο 2012-2013.

Ξεχωρίζουν και αναμένονται: Ο κορυφαίος Νοτιοαφρικανός εικαστικός και σκηνοθέτης , Γουίλιαμ Κέντριτζ, γνωστός για τους αγώνες του κατά του απαρτχαϊντ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα και σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις του στη σκηνή, παρουσιάζει (22-25/11) την θεατρική εκδοχή της εικαστικής του εγκατάστασης « Refuse the hour", μια όπερα δωματίου , για τον παναδαμάτορα χρόνο, σε συμπαραγωγή με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Ο Γάλλος δραματουργός Ζοέλ Πομερά, από τους πλέον σημαντικούς πολιτικούς συγγραφείς και σκηνοθέτες, ανεβάζει τη «Μεγάλη και θαυμαστή Ιστορία του Εμπορίου», μια παράσταση για το τέλος των ιδεολογιών, τα όρια της ηθικής, την χαμένη ουσία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, σε κείμενα και σκηνοθεσία του ίδιου (28-31/3/2013).

Η γνωστή στο ελληνικό κοινό, φλαμανδική ομάδα tgSTAN με τους «Παραθεριστές» του Μαξίμ Γκόρκι, έργο πολυπρόσωπο, σπάνια παιγμένο (27/11-1/12), η βρετανική ομάδα Cheek by Jowl, με την πιο τολμηρή ερωτική τραγωδία της Αναγέννησης «Κρίμα που είναι πόρνη», του Τζων Φορντ σε σκηνοθεσία Ντόκλαν Ντόνελαν σε μια ροκ ριμιξ εκδοχή, υπό τους ήχους ποπ και ντίσκο μουσικής, «ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ , σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, με τη Στεφανία Γουλιώτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι κάποιες από τις θεατρικές παραστάσεις που διανθίζουν το πρόγραμμα της Στέγης .

Επίσης δυνατά «χαρτιά» του προγράμματος αποτελούν οι δύο εκθέσεις που φιλοξενεί εφέτος η Στέγη: η αναδρομική πολυθεματική έκθεση του φωτογράφου της μόδας Χέλμουτ Νιούτον (από τις 13/11), μέσα από 180 έγχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες του , ανάμεσα στις οποίες και τα θρυλικά γυμνά του, ύψους πάνω από 2 μ. ( η έκθεση παρουσιάστηκε πρώτη φορά την περασμένη χρονιά στο Γκραν Παλαί του Παρισιού). Ενώ ο Μπομπ Γουίλσον (εκτός από την Οδύσσεια του στο Εθνικό Θέατρο) κάνει ακόμα πιο έντονη την παρουσία του εφέτος στην Αθήνα, με την έκθεση 56 βίντεο -πορτρέτων διάσημων ηθοποιών, συγγραφέων, χορευτών, που σκηνοθέτησε από το 2004-2009, σαν ένα δικό του σχόλιο στην ιστορία της προσωπογραφίας. Η Ιζαμπέλ Υπέρ μεταμορφώνεται σε Γκρέτα Γκαρμπο, η Καρολίνα του Μονακό παραπέμπει σε κομψότητα στην Γκρέης Κέλλυ ως πρωταγωνίστρια στο «Σιωπηλό μάρτυρα», ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ δέχεται τα βέλη όπως τον Άγιο Σεβαστιανό, η Σάλμα Χάγιεκ, η Ζαν Μορώ, η Γουιόνα Ράιντερ , σε εικόνα υψηλής ευκρίνειας , όλοι περιορισμένοι σε μια ανεπαίσθητη κίνηση , υπό τους ήχους μουσικής του Λου Ρηντ, Νινο Ρότα, Τομ Γουέητς.

Η μουσική έχει μεγάλη θέση στο πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, με επίκεντρο το αφιέρωμα στον Τζων Γκέητζ και αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννησή του .

Ανάμεσα στις φετεινές εκδηλώσεις χορού, ξεχωρίζει ο φημισμένος βρετανός χορευτής Ακράμ Καν, με ένα φανταστικό ταξίδι επιστροφής στην πατρίδα του, το Μπαγκλαντές, στη παράσταση "Desh", που στην βεγγαλική γλώσσα σημαίνει «πατρίδα».

Το πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών 2012 -2013, «πολυεπίπεδο και πολυσυλλεκτικό , δίνει ένα στίγμα παρέμβασης , πρωτοπορίας και συμμετοχικότητας , απεγκλωβισμένη από τα στενά όρια ενός μοντέρνου κτιρίου που φιλοξενεί παραστάσεις» είπε ο πρόεδρος του ιδρύματος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου, στην αποψινή παρουσίαση του προγράμματος.

Όπως επίσης ότι μετά από 22 «πυκνούς μήνες" λειτουργίας της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, η ανταπόκριση του κόσμου ( η πληρότητα των παραστάσεων κυμαίνεται στο 78%, και με τεράστια συμμετοχή στις διαδικτυακές παραγωγές) οι συνεργάτες του και ο ίδιος αισθάνονται ότι «τα πρώτα σημαντικά βήματα για να κερδηθεί το στοίχημα έχουν γίνει».

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Πηγή: www.zougla.gr

Διαμαρτυρία Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών

Τα δηλητήρια της ουτοπίας

Του Ανδρέα Ζαμπούκα Η κλασσική ουτοπία (ου-τοπος), αποτελεί την εικόνα της καλής κοινωνίας, της ιδανικής πόλης, η οποία δρα ως όργανο εκπαίδευσης και ηθικής και είναι η έκφραση της κοσμικής νομοτέλειας επί της γης. Αρχικά έχουμε την ομηρική πολιτεία των Φαιάκων ενώ αργότερα ο Πλάτωνας γράφει για τη μυθική Ατλαντίδα στην "Πολιτεία" του. Δημιουργός του όρου «Ουτοπία» είναι βέβαια, ο Άγγλος συγγραφέας, πολιτικός και διανοητής, Τόμας Μουρ ο οποίος είναι γνωστός για το έργο του "Utopia", μια ιστορία για έναν τόπο ή καλύτερα χώρα που δεν υπάρχει πουθενά. Στα πλαίσια μιας γενική αποτύπωσης Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο του όρου, ουτοπία είναι κάτι υπέροχο το οποίο μπορούμε να το συλλάβουμε και να το σχεδιάσουμε θεωρητικά αλλά είναι σχεδόν αδύνατον να το πραγματώσουμε ρεαλιστικά. Στην ιστορία της ανθρωπότητας οι ουτοπίες γέννησαν τις μεγαλύτερες συμφορές για τον τραγικό άνθρωπο. Άλλοτε θύτης κι άλλοτε θύμα, έχυσε το αίμα του για τη μεγάλη φαντασίωση. Αυτή η πλάνη ήταν που πότισε με δηλητήριο τη ζωή του και του πέταξε με θράσος, το μαχαίρι να σφάξει τον αδερφό του. Απ΄ την Ακαδημία του Πλάτωνα ξεπήδησαν, εκτός των άλλων, οι πιο αιμοσταγείς δικτάτορες της αρχαιότητας. Στο όνομα του Χριστού οι σταυροφόροι ρήμαξαν τη Μέση Ανατολή. Αυτός ο «χαρισματικός» λαός των ποιητών και των επιστημόνων, οι Γερμανοί, «βίασαν» την ανθρωπότητα δύο φορές, μέσα σε τρεις δεκαετίες. Τα εγκλήματα των κομμουνιστών, σε όλο το σοβιετικό κόσμο είναι απερίγραπτα. Οι Μουσουλμάνοι υπερασπίζονται κόσμους «απάνθρωπους» στήνοντας, συνεχώς συρράξεις σ΄ όλο τον αραβικό κόσμο, επιμένοντας σε έναν μακάβριο φονταμενταλισμό που καταστρατηγεί κάθε αξία και ελεύθερο δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή και στο μέλλον. Οι ουτοπίες δίνουν στον ανήμπορο και συχνά απαίδευτο άνθρωπο το «παραμύθι», την ψευδαίσθηση, το παραισθησιογόνο για να αντέξει τη σκληρή πραγματικότητα που τον καταδυναστεύει. Του δίνουν όμως και τη δυνατότητα να πουλήσει σε άλλους ελπίδες και οράματα. Είναι το πιο πρόσφορο μέσο για εκμετάλλευση και πετυχημένη καθοδήγηση από τους «δικτάτορες» της θρησκείας, της πολιτικής, των ιδεών, του καταναλωτισμού. Ο φοβισμένος ανθρωπάκος υποτάσσεται στο «υπέροχο» ενός παράλληλου σύμπαντος, για να αποφύγει την ευθύνη του παρόντος και της προσπάθειας να το κατακτήσει. Ο πιστός πιστεύει στην άλλη ζωή, ο κομμουνιστής στην εξιδανίκευση της ισότητας, ο νεοναζί στην απολυτότητα των νόμων και ο «τοξικομανής» της ευμάρειας στην κοινωνία της άφθονης κατανάλωσης. Όλοι αυτοί είναι θύματα αλλά και εν δυνάμει επικίνδυνοι θύτες. Στρατεύονται σε έναν ολοκληρωτισμό που τείνει να σαπίσει την ίδια τους τη ζωή αλλά και τις δομές της κοινωνίας της οποίας είναι μέλη. Ακολουθώντας την ψευδαίσθηση αποκηρύσσουν την πολιτική τους ζωή, αντιστρατεύονται τη σημασία του παρόντος και το χειρότερο είναι ότι οδηγούνται στον ρατσισμό, στη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό. Σ΄ αυτό το θέατρο του παραλόγου, φουντώνει ο μεσσιανισμός και η αναζήτηση της ετερόκλητης λύτρωσης. Ο μύθος της ουτοπίας βασίζεται σε ολοκληρωτικές σχέσεις, σε απόλυτες κοινοτικές δομές και σε «προφήτες μαγικούς μεσσίες» που γνωρίζουν τον τρόπο της λύτρωσης. Πέρα από τα θεοκρατικά καθεστώτα, πολιτικά συστήματα, όπως ο εθνικοσοσιαλισμός, κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός, επαγγέλονται το όραμα του κοινωνικού συμφέροντος και τη μαζική εκτόνωση της συλλογικής συνείδησης. Μολονότι η εμπειρική βίωση απέδειξε την καταστροφική τους επίδραση στην ανθρωπότητα, τα συνθήματα και οι ιδεολογίες τους συνεχίζουν να σιγοκαίνε σαν υποσχέσεις στους κατατρεγμένους των σύγχρονων κοινωνιών. Οι Μουσουλμάνοι θίγονται από τις προσβολές του Μωάμεθ, οι Χριστιανοί από τη σάτιρα για τον Παΐσιο. Οι αριστεροί θυμώνουν με όποιον δεν είναι ομοϊδεάτης τους. Οι «πατριώτες» δεν επιτρέπουν σε κανέναν να αμφισβητήσει τη μοναδικότητα του έθνους τους. Οι Ολυμπιακοί μισούν τους Παναθηναϊκούς και οι Βολιώτες τους Λαρισαίους... Όλοι αυτοί φαντάζονται έναν κόσμο που όλοι πρέπει να γίνουν σαν αυτούς! Ο ναρκισσισμός που προκαλεί η «ουτοπία» τους, τους σπρώχνει στη τύφλωση και στην ανασφάλεια. Θα περίμενε κανείς από τις δυτικές κοινωνίες, μία πιο ουσιαστική εξέλιξη στο ζήτημα της ανεκτικότητας. Δυστυχώς όμως, η επίφαση της ουτοπίας συνεχίζει να δηλητηριάζει τις ψυχές των ανθρώπων και να δημιουργεί θύλακες ρατσισμού και θηριωδίας σε πολλές χώρες. Ας πάει όμως κάποιος σε ένα ελληνικό σχολείο να ρωτήσει πόσοι μαθητές γνωρίζουν τις έννοιες μισαλλοδοξία, μεσσιανισμός, λαϊκισμός και ολοκληρωτισμός. Τα παιδιά τελειώνουν το σχολείο και δεν κατανοούν στοιχειώδη νοήματα για την κοινωνία, τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Όλες οι εξουσίες που «τρομάζουν» από την έξαρση της βίας είναι οι ίδιες που αδιαφορούν για τη δημοκρατική αγωγή των νέων και παράλληλα «εμπνέουν» οράματα ουτοπίας στους απαίδευτους «υπηκόους» που βολεύονται με το παραμύθι και τις μαγικές εικόνες του «παράλληλου σύμπαντος». Ο Στέλιος Ράμφος λέει ότι ζούμε σ΄ ένα «ασάλευτο παρόν», χωρίς διάθεση αυτογνωσίας και αυτοκριτικής. Έχει δίκιο. Κάποτε, όχι πολύ παλιά, ζούσαμε με το παρελθόν. Όποιος κατάγεται από επαρχία καταλαβαίνει τι θα πει πατριαρχική οικογένεια, χριστιανικός φονταμεταλισμός και δεισιδαιμονία. Τα καταφέραμε και περάσαμε στο παρόν. Κολλήσαμε όμως, τόσο πολύ, που αν δεν κάνουμε κάτι γρήγορα, το παρελθόν θα μας κυκλώσει και θα μας καταπιεί και πάλι. Πόσο ακόμα θα συσσωρεύουμε αδράνεια και φαντασιώσεις, πιστεύοντας σε αγγέλους και δαίμονες; Όσο δεν έχουμε πολιτική ζωή, όσο αδιαφορούμε για την ευθύνη μας απέναντι στο επιστητό και την πραγματικότητα, τόσο θα μας καθηλώνει το φάντασμα της ουτοπίας. Δεν υπάρχει ούτε αιώνια βασιλεία, ούτε βουνά από πιλάφια, ούτε η «απόλυτη δικαιοσύνη» των σοβιέτ, ούτε η «Πολιτεία» του Πλάτωνα! Υπάρχει η πολύτιμη αφήγηση της δικιάς μας ζωής που ξεδιπλώνεται στο παρόν, αποδεχόμενη τη νομοτέλεια της εξέλιξης. Ο κόσμος κινείται και καμία «φασματική αδράνεια» δεν μπορεί να τον σταματήσει. Οι ουτοπίες φτιάχτηκαν για να παράξουν το δόγμα προτείνοντας την ψεύτικη, αλαζονική και σηπτική πραγματικότητα που δεν υπάρχει στη φύση και στην ανθρωπότητα. Γι΄ αυτό οι δογματικοί, φανατισμένοι μισαλλόδοξοι ζουν μέσα στην «αρρώστια» και το πάθος: Γιατί αυτό που πίστεψαν πως θα φτιάξει τον κόσμο είναι αφύσικο και απάνθρωπο, άσχημο και ανήθικο, πρόστυχο και τραγικό. Πέρασε ήδη, η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Εμείς, τα παιδιά της μεταπολίτευσης αλλιώς οραματιστήκαμε την Ελλάδα κι αλλιώς μας βγήκε. Τα «σοβιέτ» διαλύθηκαν, το ΠΑΣΟΚ αποκαλύφθηκε, στους παπάδες λιγόστεψαν τα «πρόβατα» και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα είναι με το ένα πόδι στον Κορυδαλλό. Οι ουτοπίες ηττήθηκαν κι οι μάσκες έπεσαν, στις συνειδήσεις όλων. Κι όμως, δεν φεύγουν από μπροστά μας! Σέρνουν το κουφάρι τους ανάμεσά μας προκαλώντας δυσοσμία και απέχθεια. Κι είναι χειρότερα από πριν, γιατί τώρα που ο διάβολος άρχισε να «κοκκινίζει» δεν έχουμε πια τρόπο να απαλλαγούμε. Απλά νιώθουμε την οργή να μας πνίγει και το σατανικό γέλιο του να τρυπάει τα αυτιά μας. Είναι πια βέβαιο, είμαστε στο μεταίχμιο της μεγάλης αλλαγής. Οι μάζες έχασαν τους «μεσσίες» τους! Αισθάνονται απροστάτευτες και «χαμένες» στην ανασφάλεια. Τώρα είναι η ώρα να προσέξουμε μην έρθουν οι καινούργιοι «τσοπάνηδες» να αρπάξουν το κοπάδι! Ξεκίνησαν ήδη... * Ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας είναι Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πηγή: www.capital.gr

Το πολυπολικό μοντέλο και η παγκόσμια κυριαρχία

 

Τον κύριο συνδετικό κρίκο στο πάζλ των διεθνών σχέσεων σήμερα, αποτελούν οι ρωσο-αμερικάνικες και οι σινο-αμερικάνικες σχέσεις. Κοινή πεποίθηση είναι ότι στην Ανατολή “παίζεται” το σημαντικότερο γεωπολιτικό παιχνίδι διεθνώς. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που παρατηρείται ένταση στον Ειρηνικό.

Η Κίνα, έχει ήδη ξεπεράσει τις ΗΠΑ στη βιομηχανική παραγωγή, καθώς και στον όγκο των εξαγωγών. Στην τριετία 2016 – 2018, προβλέπεται να ξεπεράσει την Αμερική σε ΑΕΠ, και το 2025 σε στρατιωτικές δαπάνες. Οι ΗΠΑ, προσπαθούν από τώρα να προσαρμοστούν στο γεγονός ότι σιγά-σιγά θα έχουν να κάνουν με έναν πολυπολικό κόσμο. Πολύ περισσότερο, φαόινεται ότι κατανοούν ότι οι προσπάθειές τους για την εδραίωση ενός μονοπολικού κόσμου, έχουν αποτύχει.
Οι ΗΠΑ «απλώθηκαν» υπερβολικά στο γεωγραφικό τεραίν. Έτσι, γυρίζουν πίσω στην πατρίδα, τους στρατιώτες από το Ιράκ, και είναι έτοιμοι να αποσύρουν το εκστρατευτικό σώμα από το Αφγανιστάν. Η Αμερική σήμερα, έχει να αντιμετωπίζει ένα κολοσσιαίο έλλειμμα στον προϋπολογισμό της. Εκτιμάται μάλιστα, ότι για τη χρήση του οικονομικού έτους 2013, για κάθε δολάριο που δαπανάται στον προϋπολογισμό, θα πρέπει να παίρνουν 30 σεντς του δολαρίου δάνειο, κυρίως από την Κίνα.
Η πλάστιγγα γέρνει προς τον Ειρηνικό
Στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο χωρών (ΗΠΑ – Κίνας), τα οικονομικά θέματα βρίσκονται στην πρώτη θέση, αλλά αυτό που προξενεί τη μεγαλύτερη ανησυχία στην Ουάσιγκτον, είναι η ανάπτυξη της κινεζικής στρατιωτικής δύναμης. Σήμερα, ο ασιατικός γίγαντας δεν αρκείται μόνο στην προστασία της επικράτειάς του, αλλά έχει επίσης αρχίσει να αναπτύσσει ικανότητες που δίνουν στη χώρα τη δυνατότητα να επεκτείνει την «περίμετρο ασφαλείας» της, στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Νωρίτερα αυτή τη χρονιά, οι ΗΠΑ έδωσαν στη δημοσιότητα το νέο στρατιωτικό δόγμα της χώρας, στο οποίο έχει επέλθει μια σημαντική αλλαγή στην αμερικανική στρατιωτική στρατηγική. Στο κείμενο, για πρώτη φορά, η Κίνα έχει ονομαστεί σαν πιθανός εχθρός των ΗΠΑ, και βρίσκεται έτσι στην ίδια κατηγορία χωρών, μαζί με το Ιράν. Σύμφωνα με τον διευθυντή του ρώσικου ακαδημαϊκού think-tank «Ινστιτούτο ΗΠΑ και Καναδά», στην Μόσχα, Σεργκέι Ρογκόφ, «έχει ξεκινήσει ο σινο-αμερικανικός στρατιωτικός ανταγωνισμός, σε μια εποχή όμως που οι χώρες αυτές αλληλοεξαρτώνται οικονομικά».
Σενάρια σινο-αμερικανικής αντιπαράθεσης
«Η στρατιωτική συγκρότηση στην Κίνα, προχωρά με γρήγορους ρυθμούς. Γίνεται ένας εκ βάθρων επανεξοπλισμός και ανασυγκρότηση των κινέζικων Ενόπλων Δυνάμεων και μάλιστα, χωρίς ποσοτικές απώλειες τόσο στο ανθρώπινο δυναμικό, όσο και στον εξοπλισμό. Πριν από 15 – 20 χρόνια, ο κινέζικος στρατός είχε 8.000 – 10.000 τανκ. Σήμερα, διαθέτει σε ενεργό δράση περίπου την ίδια ποσότητα. Στη δεκαετία του 1990, τα περισσότερα τεθωρακισμένα ήταν οι ποικίλες παραλλαγές του Τ-55, ενώ σήμερα, το 30 – 40%, αυτών των τανκ, είναι τεθωρακισμένα «τύπου 96» και «τύπου 99», που είναι ουσιαστικά τεθωρακισμένα οχήματα νέας γενιάς. Στην πολεμική αεροπορία, αλλάζουν τα παλιά αεροπλάνα, όπως τα J-8, φέρνοντας στις μοίρες, τα σύγχρονα J-11», λέει ο αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικών και Στρατιωτικών Αναλύσεων της Μόσχας, Αλεξάντρ Χραμτσίχιν.
Το έγκυρο εβδομαδιαίο αμερικάνικο περιοδικό αεροδιαστημικής, Aviation Week & Space Technology, στο τεύχος του Ιουνίου 2012, έχει δηλώσεις ανώτερων αξιωματούχων της αμερικάνικης πολιτικής ελίτ και των μυστικών υπηρεσιών, που ανέφεραν ότι σε περίπτωση κρίσης στις σχέσεις με την Κίνα, το Πεκίνο είναι πολύ πιθανό να κινηθεί πρώτο. Επιπλέον, αν η σύγκρουση είναι σύντομη σε διάρκεια, τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι προς όφελος των ΗΠΑ.
Η ουσία της αμερικανικής ανησυχίας είναι ότι η διοίκηση και ο έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων από το Πεντάγωνο, αλλά και τα δίκτυα συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών (κατασκοπεία), κατά το 80%, εξαρτώνται από τα δορυφορικά συστήματα. Με άλλα λόγια, χωρίς τις τεχνολογικές δυνατότητες που παρέχουν οι δορυφόροι, όλα τα σύγχρονα όπλα, με τις «έξυπνες» βόμβες ακριβείας και τα κατευθυνόμενα βλήματα που βρίσκουν με ακρίβεια εκατοστού τον στόχο, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο, από απλά μεταλλικά θραύσματα.
Οι αμερικανοί ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι σε περίπτωση κρίσης, η «χώρα της ουράνιας γαλήνης» θα επιτεθεί στον κυβερνοχώρο και θα ρίξει στη διαστημική μάχη όπλα κατά των δορυφόρων. Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, η Κίνα διαθέτει ήδη κυβερνο-μονάδες που είναι σε θέση να πλήξουν τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους και όλα τα συστήματα Πληροφορικής του εχθρού. Να σημειωθεί ότι η Πληροφορική είναι υποχρεωτικό μάθημα στο πρόγραμμα στρατιωτικής εκπαίδευσης του κινέζικου στρατού.
Όσον αφορά στην ανάπτυξη των αντι-δορυφορικών όπλων, το κινεζικό πρόγραμμα προχωρά με πολύ γρήγορους ρυθμούς, ήδη μετά την επιτυχή εφαρμογή του αμερικανικού κυβερνο-δορυφορικού πολέμου στον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο, και την απελευθέρωση του Κουβέιτ από τα στρατεύματα του Σαντάμ. Το κινεζικό πρόγραμμα εντυπωσιάζει με την ποικιλία των μορφών που παίρνει. Έτσι, η Πολεμική Αεροπορία έχει τον συντονισμό των εργασιών σε όλο το φάσμα των στρατιωτικών θεμάτων που αφορούν στο διάστημα. Προτείνει την εκτεταμένη χρήση των «απλών» δορυφόρων σε «κρυφές» τροχιές, από τις οποίες σε περίπτωση έναρξης των στρατιωτικών ενεργειών, οι κινέζοι θα μπορούν να επιφέρουν άμεσα χτυπήματα στον εχθρό. Επιπλέον, σχεδιάζεται η μαζική χρήση φτηνών μίνι-δορυφόρων, σαν επιθετικά μέσα από το διάστημα.
Ο παράγων Ρωσία
Οσον αφορά τη θέση που θα πρέπει να πάρει η Ρωσία σε περίπτωση μιας ανοικτής σινο-αμερικανικής αντιπαράθεσης, ο κ. Ρογκόφ, λέει: «Στο τρίγωνο «Ρωσία – Κίνα – ΗΠΑ», τα δικά μας συμφέροντα υπαγορεύουν απόλυτη ουδετερότητα. Θα πρέπει να διατηρηθούν ίσες αποστάσεις τόσο με το Πεκίνο, όσο και με την Ουάσιγκτον, χωρίς να πάρουμε τη θέση κανενός στη διαμάχη του ενός με τον άλλο. Ούτε με την Αμερική εναντίον της Κίνας, αλλά ούτε και με την Κίνα κατά της Αμερικής».
Ο ρώσος εμπειρογνώμονας εκφράζει μια επιφυλακτική αισιοδοξία για τις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις. «Το ρωσο-αμερικανικό εμπόριο, αν και δεν είναι μεγάλο σε όγκο, έχει σχεδόν επιστρέψει στα επίπεδα που είχαμε πριν την κρίση. Πιστεύω ότι αυτό επιδρά θετικά, αλλά η δυναμική των εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών έχει εξαντλήσει τα περιθώριά της. Μπαίνει λοιπόν, επιτακτικά η ανάγκη να καθοριστεί η μελλοντική ατζέντα των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων. Κάτι πάντως, που είναι πολύ δύσκολο να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές, όπως άλλωστε δείχνει η ατμόσφαιρα και η συνθηματολογία στην προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ».
Ωστόσο, σημειώνει, η ένταξη της Ρωσίας στις παγκόσμιες διαδικασίες και το σύστημα, δίνει την ελπίδα ότι η στρατηγική των σχέσεών της τόσο με τη Δύση, όσο και με την Ανατολή, θα παραμένει προβλέψιμη.
Πηγή: http://rbth.gr/articles/
Από www.antinews.gr

"Ηρθε ο καιρός να σταθούμε απέναντι"

 

Γράφει η Ροζαλία

Όχι, λοιπον δεν σώνεται αυτή η χώρα. Όχι, όσο οι ίδιοι αμαθείς, αλαζόνες, θρασύδειλοι, κακομοίρηδες ψευδεπίγραφοι κατοικούν στις ζωές μας και ενμέρει τις επηρεάζουν. Πολιορκούν με τη χυδαιότητά τους ό,τι ακόμη απέμεινε όρθιο έστω και λαβωμένο. Ρυπαίνουν με την αγυρτεία τους ό,τι μοχθεί να Υπάρξει. Εξυφαίνουν μεθόδους να επιβιώνουν εις βάρος μας. Όσο ελλιπείς κι ανεπαρκείς κατά την παιδεία και το σύνολο εκείνο των αξιών που ονομάζουμε πολιτισμό, τόσο επαρκείς και ευρεσιτέχνες κατά την απουσία αρετής και θάρρους και πνεύματος.
Σαν ξεθυμασμένα ανομολόγητα αισθήματα που ζητούν εκδίκηση γιατί ποτέ δεν τα άγγιξε μια ευγένεια ψυχής να τα Ωριμάσει.
Οχι, λοιπόν δε γίνεται. Πρέπει να σταθούμε απέναντι. Απέναντι, γιατί ήρθε ο καιρός που επιβάλλεται να μισήσεις. 

Εκδήλωση της ΔΗΜΑΡ στην Αταλάντη

Χοροί στην Ευαγγελίστρια

Γιορτή Μελιού στο Λεοντάρι

Εκδήλωση της Χρυσής Αυγής την Κυριακή στη Χαλκίδα

 Tην Κυριακή 30/9 στις 7μμ, η Τοπική Οργάνωση Εύβοιας-Βοιωτίας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ γιορτάζει τα πρώτα της γενέθλια, κάνοντας τον απολογισμό του ενός χρόνου λειτουργίας της. Στα γραφεία της Χαλκίδος (Κιαπέκου 1, έναντι Κωτσόβολου) θα έχουμε την τιμή να είναι κοντά μας, ως κεντρικός ομιλητής, ο βουλευτής επικρατείας και ιδρυτικό μέλος του Κινήματος, Χρήστος Παππάς. Θα παρίστανται οι συναγωνιστές βουλευτές Νίκος Μίχος και Κώστας Μπαρμπαρούσης. Είσοδος ελεύθερη.
 Λαϊκός Σύνδεσμος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Τ.Ο. Εύβοιας-Βοιωτίας
http://xa-stereas.blogspot.com/

Οι Δρομείς Ζωής , οι Δρομείς της ''Φλόγας'' τρέχουν ,,,,

Ξεκινάει και εφέτος η "κούρσα" των Δρομέων Μαραθωνοδρόμων με την φανέλα της ''Φλόγας'', του του Συλλόγου Γονιών Παιδιών με νεοπλασία.

-Πρώτοι στο ''χορό'' του μαραθωνίου για τους σκοπούς της Φλόγας οι Βάϊος Μεσδανίτης και Κώστας Κουρτέλης που αγωνίζονται

στον Μαραθώνιο του Βερολίνου στις 30 Σεπτεμβρίου 2012.

- Ακακολουθεί ο Μαραθώνιος του Άμστερνταμ με την συμμετοχή του Παντελή Καψή στις 21 Οκτωβρίου.

- Νωρίτερα θα έχουμε την πολλαπλή συμμετοχή στον Υπερμαραθώνιο Παρθένου Δάσους Παρανεστίου (Virgin Forest Ultra Trail - V.F.U.T.) 120 χιλιόμετρα με 6.000 μ. + θετικής υψομετρικής που θα γίνει στις 13 και 14 Οκτωβρίου 2012. Συμμετέχουν οι Βίκυ Καρπούζα, Άντζελα Τερζή, Ντέμη Ξυλά , Παναγιώτης Μπαφίτης και Χρήστος Κατσιρόπουλος.

-Μια εβδομάδα μετα ακολουθεί το Rodopi Ultra Trail 100 miles, επίσης στην οροσειρά της Ροδόπης, ένας αγ'ωνας 164 χιλιομέτρων με 8.000 μ. + θετικής υψομετρικής με συμμετοχή των Δημήτρη Καζούρη και Παύλου Διακουμάκου, και,

-Τέλος - για φέτος! - ο αγώνας της Χρονιάς για όλους τους δρομείς της Φλόγας, περίπου 70 τον αριθμό, στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας στις 11 Νοεμβρίου 2012 και στους παράλληλους αγώνες 10 και 5 χιλιομέτρων.

Να σημειώσουμε και μια ''διεθνή συμμετοχή'' - όχι την πρώτη : Την περασμένη εβδομάδα στον Μαραθώνιο του Όσλο 2012 έτρεξε με την Φανέλα της Φλόγας (φωτογραφία) ο επίσης δρομέας της Φλόγας Νορβηγός Morten Damsleth, που έχει λάβει μέρος και στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Αξίζουν ένα χειροκρότημα,όταν τους δείτε να τρέχουν! Χειροκροτείτε - και στηρίζετε- έτσι τον αγώνα των παιδιών της Φλόγας που δίνουν την δική τους μάχη. Και κάθε στήριξη της Φλόγας, ηθική και υλική, έχει πολλαπλασιαστική αξία!

Καράμπελας για Οικοτροφείο Λιβαδειάς

Ποια είναι η οικονομικότερη λύση για τη θέρμανση το χειμώνα;

 

.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που δημιουργούνται κάθε φορά που αρχίζουν τα πρώτα κρύα στην χώρα μας, είναι ο τρόπος αλλά και το κόστος με το οποίο εμείς θα πληρώσουμε για να έχουμε θέρμανση στα σπίτια μας. Εμείς εδώ στο Greek-Weather.Org, σκεφτήκαμε μιας και τα πρώτα κρύα δεν απέχουν πολύ, να σας αναθέσουμε ένα άρθρο, στο οποίο υπάρχουν αναλυτικά όλες οι λύσεις θέρμανσης αλλά και το κόστος κάθε λύσης, για την διευκόλυνσή σας.

Το φυσικό αέριο, το κλιματιστικό, και το ενεργειακό τζάκι, είναι οι τρεις πιο οικονομικές λύσεις σε σχέση με το καλοριφέρ που καίει πετρέλαιο ενόψει του φετινού χειμώνα. Κάθε λύση ωστόσο έχει τα υπέρ και τα κατά της. Τα θερμαντικά σώματα, οι σόμπες και το ενεργειακό τζάκι προσφέρουν πολύ καλύτερη ποιότητα θέρμανσης απ’ ότι τα κλιματιστικά, αφού όπως και τα καλοριφέρ, θερμαίνουν τους τοίχους ενός σπιτιού, που είναι και το ζητούμενο κατά τη χειμερινή περίοδο.

Ένα crash test ανάμεσα στις διαθέσιμες μορφές θέρμανσης, δείχνει ότι μια οικογένεια που διαμένει σε διαμέρισμα 100 τετραγωνικών μέτρων στην Αττική και καίει 1.300 λίτρα όλη τη χειμερινή σεζόν, θα κληθεί φέτος να πληρώσει 1.800-1.900 ευρώ για πετρέλαιο θέρμανσης (με τιμή 1,45), έναντι 1.050 ευρώ αν διέθετε φυσικό αέριο. Το παράδειγμα έχει υπολογιστεί για ισοδύναμη των 1.300 λίτρων κατανάλωση, δηλαδή 13.680 KWh και με την τρέχουσα τιμή του φυσικού αερίου (7,7 λεπτά/ KWh).

Τι συμβαίνει σε περίπτωση που η πολυκατοικία δεν είναι συνδεδεμένη με το δίκτυο του αέριου, και η οικογένεια αποφασίσει να μην ανάψει καθόλου τα καλοριφέρ αλλά να χρησιμοποιήσει για να θερμανθεί ηλεκτρικά καλοριφέρ ή κλιματισμό ; Η πρώτη λύση είναι εντελώς αντιοικονομική, αντίθετα η δεύτερη συμφέρει.

Κλιματιστικό VS ηλεκτρικό καλοριφέρ

Kι αυτό, γιατί τα ηλεκτρικά καλοριφέρ και γενικά τα θερμαντικά σώματα έχουν περιορισμένη απόδοση και πολύ υψηλό κόστος χρήσης. Ακριβώς επειδή η κατανάλωση ηλεκτρισμού της οικογένειας αυξάνεται, μεταπηδά σε άλλη κλίμακα, και χρεώνεται με υψηλότερη τιμή ανά κιλοβατώρα. Το αντίστοιχο σε ρεύμα της κατανάλωσης των 1.300 λίτρων πετρελαίου, είναι 13.680 KWh, που θα προστεθούν στην υφιστάμενη κατανάλωση ρεύματος που έχει ήδη το συγκεκριμένο νοικοκυριό. Αν δηλαδή η οικογένεια καταναλώνει υπό κανονικές συνθήκες, για παράδειγμα 2.000 KWh το 4μηνο, (με τιμή κιλοβατώρας 14 λεπτά), από του χρόνου τις επιπλέον 13.680 KWh θα τις πληρώσει με 19 λεπτά. Πολλαπλασιάζοντας τις 13.680 KWh με τα 19 λεπτά, προκύπτει κόστος 2.599 ευρώ. Αν έχει νυχτερινό ρεύμα, τότε το ποσό αυτό μειώνεται στα 2.188 ευρώ.

Σαφώς οικονομικότερη λύση είναι η θέρμανση με κλιματιστικά. Κι αυτό καθώς ένα κλιματιστικό έχει απόδοση 1,7 με 2, που σημαίνει ότι για κάθε κιλοβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας που ξοδεύουμε, ζεσταινόμαστε με θερμική ενέργεια σχεδόν διπλάσια της καταναλισκόμενης. Άρα χρειαζόμαστε να καταναλώσουμε λιγότερη ενέργεια απ' ότι για παράδειγμα στην περίπτωση ενός ηλεκτρικού καλοριφέρ. Συγκεκριμένα στην περίπτωση του κλιματισμού, η ισοδύναμη κατανάλωση των 1.300 λίτρων, εφόσον οι συσκευές μας έχουν συντελεστή 1,7, πέφτει στις 8.047 KWh. Έτσι, με τιμή 19 λεπτά, προκύπτει κόστος 1.530 ευρώ για όλη τη χειμερινή σεζόν. Εάν, μάλιστα, επιλέξουμε σύστημα τελευταίας τεχνολογίας τύπου inverter, η οικονομία θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Σόμπες πέλετ VS καυστήρες βιομάζας

Τεράστια ζήτηση, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, εκδηλώνεται επίσης για ενεργειακά τζάκια, σόμπες που καίνε πέλετ (υπολείμματα ξύλου), και καυστήρες βιομάζας. Το κόστος μιας σόμπας που καίει πέλετ κυμαίνεται από 900 έως 2.000 ευρώ ανάλογα με τον τύπο. Προσοχή ωστόσο στο μέγεθος της σόμπας που θα διαλέξετε ώστε να καλύψει τις ανάγκες σας. Γιατί, σε κάθε σπίτι απαιτείται διαφορετικού μεγέθους σόμπα. Για όλη τη χειμερινή περίοδο απαιτούνται 4.000-5.000 κιλά πέλετ. Με μέση τιμή τα 28 λεπτά το κιλό, το κόστος για όλη τη χειμερινή σεζόν δεν ξεπερνά τα 1.400 ευρώ, καθιστώντας τη μορφή θέρμανσης πολύ φθηνότερη από το πετρέλαιο, το αέριο, και τον ηλεκτρισμό. Το βασικό της μειονέκτημα, όπως και του καυστήρα βιομάζας, είναι ότι χρειάζεται χώρος για την αποθήκευση των πέλετ, που πολλά σπίτια δεν διαθέτουν. Επίσης για την εγκατάσταση μιας σόμπας πέλετ πρέπει να γίνουν κάποια μερεμέτια για την εξαγωγή των καυσαερίων, είτε στον τοίχο, είτε στο ταβάνι, αν δεν έχει γίνει σχετική πρόβλεψη κατά την κατασκευή του σπιτιού.

Από την πλευρά του ο καυστήρας βιομάζας, είναι οικονομικότερος της σόμπας πέλετ. Με μέση τιμή 28 λεπτά / κιλό, ο κάτοχός του θα πληρώσει για θέρμανση μόνο γύρω στα 1.120 ευρώ. Συνιστάται για μονοκατοικίες και διπλοκατοικίες, αλλά όχι για πολυκατοικίες λόγω του χώρου που απαιτείται για την αποθήκευση των πέλετ. Ωστόσο, το κόστος αγοράς του δεν είναι αμελητέο και κυμαίνεται μεταξύ 2.500 και 5.500 ευρώ. Επίσης, χρειάζεται μεγάλος αποθηκευτικός χώρος, καθώς ένας τέτοιος καυστήρας για διπλοκατοικία, έχει μέση κατανάλωση γύρω στους 3- 4 τόνους πέλετ για τη χειμερινή σεζόν. Για την αποθήκευσή τους απαιτείται χώρος γύρω στα 4 τετραγωνικά μέτρα.

Μετατροπή του τζακιού σε ενεργειακό

Πολύ προσφιλής τέλος λύση είναι η μετατροπή του συμβατικού τζακιού σε ενεργειακό. Τι είναι το ενεργειακό τζάκι ; Ένα τζάκι, με πολύ υψηλότερη απόδοση από το συμβατικό, επειδή εκμεταλλεύεται τη ροή του ζεστού αέρα που δημιουργείται από την καύση του ξύλου μέσα στον θερμοθάλαμο που περιβάλει την εστία του. Έχει μικρότερη και ελεγχόμενη κατανάλωση ξύλου από το συμβατικό, ενώ η ροή του αέρα μπορεί να είναι είτε φυσική (απλό ενεργειακό τζάκι), είτε μηχανική (αερόθερμο τζάκι). Η συνήθης λειτουργία του είναι με την πόρτα κλειστή, με αποτέλεσμα αύξηση της θερμοκρασίας, και καλύτερη καύση. Μπορεί να συνδεθεί με το υπάρχον σύστημα θέρμανσης του σπιτιού, δηλαδή με το λέβητα και με το σύστημα διανομής ζεστού νερού. Πριν από οποιαδήποτε εργασία πρέπει να προηγηθεί μελέτη του χώρου από ειδικό.

Στα πλεονεκτήματά τους είναι ότι ζεσταίνει τους τοίχους του σπιτιού, και μόλις σβήσει ο χώρος παραμένει ζεστός, αντίθετα απ' ότι ισχύει με ένα συμβατικό τζάκι. Η κατανάλωση μιας καλής εστίας, με απόδοση 75%, ανέρχεται σε 4-6 κιλά καυσόξυλα την ώρα. Αυτό σημαίνει 40-50 κιλά την ημέρα ή 7 τόνους ξύλων για όλη τη χειμερινή σεζόν, εφόσον καίει για περίπου 8 ώρες ημερησίως. Με μέση τιμή για τα καυσόξυλα 20 λεπτά/ κιλό, το κόστος χρήσης θα ανέλθει στα 1.400 ευρώ, κόστος σαφώς χαμηλότερο απ’ ότι το πετρέλαιο.

 

Πηγή: www.greek-weather.org

Πέθανε ο σκηνοθέτης Αλέξης Σολομός

Πέθανε ο σκηνοθέτης Αλέξης Σολομός

 

 

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 94 ετών έφυγε από τη ζωή ο Αλέξης Σολομός, την περασμένη Τρίτη (25 Σεπτεμβρίου), στο σπίτι του στο Κολωνάκι. Σκηνοθέτης, μεταφραστής, θεωρητικός του θεάτρου και συγγραφέας, ο Σολομός ήταν από τις μεγάλες μορφές του θεάτρου του 20ου αιώνα, αφήνοντας το στίγμα του τόσο με τις παραστάσεις του - Αριστοφάνης, αρχαίο δράμα, Σαίξπηρ - όσο και με το συγγραφικό του έργο.

Καθόρισε την αναβίωση των έργων του Αριστοφάνη, ανεβάζοντας στην Επίδαυρο τις δέκα από τις ένδεκα κωμωδίες του, με τη χρήση στοιχείων από την ελληνική λαογραφική παράδοση. Τα τελευταία χρόνια ζούσε μακριά από τα φώτα της σκηνής (η τελευταία του σκηνοθεσία ήταν το 1992), στο διαμέρισμα της οδού Φωκυλίδου, όπου δέσποζαν τα βιβλία, οι φωτογραφίες και οι αφίσες από τις παραστάσεις του. Ο ίδιος απολάμβανε το γεμάτο λουλούδια μπαλκόνι του με θέα τον Λυκαβηττό, την Ακρόπολη ακόμα και τη θάλασσα. Εφυγε ήσυχα, έχοντας κοντά του τις δύο κόρες και τα τρία του εγγόνια.

Γεννημένος στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου του 1918, ο Αλέξης Σολομός είχε κεφαλονίτικη καταγωγή. Ως μαθητής του Κολεγίου Αθηνών γνώρισε και είχε καθηγητή τον Κάρολο Κουν. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1939-1942), στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών του Λονδίνου (1945-46), στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ και στο Δραματικό Εργαστήρι του Πισκάτορ (1946-48).

Η αγάπη του για το θέατρο τον οδήγησε από νωρίς κοντά σε ανθρώπους του χώρου: έτσι το 1937 σχεδίασε τα κοστούμια για τον «Μάκβεθ» που ανέβασε η Μαρίκα Κοτοπούλη ενώ ξεκίνησε και τη συνεργασία του με το περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη. Η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά έγινε το 1939 με την «Αρκούδα» του Τσέχωφ. Στην Κατοχή εργάστηκε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου ενώ η επαγγελματική του πορεία ξεκίνησε ουσιαστική με τη συνεργασία του στο Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά, το 1942-43.

Εμφανίστηκε ως ηθοποιός, ακόμα και στο «Θέατρο Τέχνης» ή στον θίασο Μανωλίδου -Βεάκη - Παππά - Δενδραμή. Το 1944 ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης το θεατρικό του έργο «Ο τελευταίος ασπροκόρακας» και το 1945 «Το μονοπάτι της λευτεριάς» από τον θίασο Παππά - Μερκούρη. Η σκηνοθετική του σταδιοδρομία άρχισε το 1947 στη Νέα Υόρκη ενώ το 1949 ανέβασε στην Αθήνα την «Κληρονόμο» στο θέατρο Μουσούρη.

Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο τις περιόδους 1950-1964, 1968-1985 και το 1992, όπου σκηνοθέτησε 102 θεατρικές παραστάσεις ενώ άλλα περίπου 65 έργα σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, στο ΚΘΒΕ και στη Λυρική. Το 1964 ίδρυσε το «Προσκήνιο» (που διήρκεσε ως το 1978). Εργάστηκε στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ ως καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Είχε επίσης χρηματίσει αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΕΙΡΤ (1974-1975) και δυο φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1980-1983). Για την προσφορά και το έργου του του έχει απονεμηθεί ο Ταξιάρχης του Φοίνικα, τον έχει τιμήσει η Ακαδημία Αθηνών και αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει: «Βέλθανδρος και Χρυσάντζα: ευτράπελη τραγωδία», «Καλή μου Θάλεια ή Περί κωμωδίας», «Το δοκίμιον της αγάπης: δραματοποίηση λαϊκού τραγουδιού», «Τρία θεατρικά έργα: Κακοβελόνης ο ισόθεος, ο τελευταίος ασπροκόρακας, μονόλογος στη φυλακή» καθώς και «Αγιος Βάκχος ή άγνωστα χρόνια του ελληνικού θεάτρου 300 π.Χ. - 1600 μ.Χ.», το αυτοβιογραφικό «Βίος και παίγνιον: Σκηνή, προσκήνιο, παρασκήνια», «Θεατρικό τετράδιο», το μυθιστόρημα «Εικασία, εν Θεώ Κασσιανή» καθώς και τα «Εστι θέατρον και άλλα», «Ευριπίδης: Ευφυής και μανιακός», «Η γυναίκα στο θέατρο: Η αρχή και η αποθέωση», «Ηλικία του θεάτρου: Ένδεκα σταθμοί στην ιστορία της θεατρικής τέχνης», το θεατρικό λεξικό «Πρόσωπα και πράγματα στο παγκόσμιο θέατρο» και «Ο αρχιμάγειρος της Ανδραβίδας: Και άλλα ιστορήματα». Ακόμα: «Ο ζωντανός Αριστοφάνης: Από την εποχή του ως την εποχή μας», «Παγκόσμιος κινηματογράφος 1900-2000: Χίλιες ταινίες και οι δημιουργοί τους», «Τι προς Διόνυσον: Σημειώσεις γύρω από την αρχαία ελληνική τραγωδία», «Το Κρητικό θέατρο: Από τη φιλολογία στη σκηνή», «Το πολύχρωμο θέατρο: Και άλλα σημειώματα», «Απαντα (του Σαίξπηρ): νέες έμμετρες μεταφράσεις, γενική εισαγωγή Αλέξη Σολομού» κ.ά. Ο Αλέξης Σολομός έχει μεταφράσει δεκάδες έργα (Μπρεχτ, Λόρκα, Μίλερ, Τουργκένιεφ, Κάφκα, Πιραντέλο, Κοκτώ, Ουίλιαμας, Ανούιγ, Καλντερόν, και φυσικά Αριστοφάνη και Σαίξπηρ).

Στις σκηνοθεσίες του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και τα εξής έργα:

Οπως σας αρέσει (1950) - Εθνικό Θέατρο

Αγία Ιωάννα (1951) - Εθνικό Θέατρο

Καίσαρ και Κλεοπάτρα (1951) - Εθνικό Θέατρο

Ερωφίλη (1952) - Εθνικό Θέατρο

Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας (1953) - Εθνικό Θέατρο

Ο κατά φαντασίαν ασθενής (1953) - Εθνικό Θέατρο

Αννα Κρίστι (1954) - Εθνικό Θέατρο

Μαρία Στούαρτ (1955, 1957) - Εθνικό Θέατρο

Δοκιμασία (Οι μάγισσες του Σάλεμ) (1955) - Εθνικό Θέατρο

Αι εκκλησιάζουσαι (1956, 1981) - Εθνικό Θέατρο

Φάουστ (1956) - Εθνικό Θέατρο

Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι (1956) - Εθνικό Θέατρο

Ο γλάρος (1957) - Εθνικό Θέατρο

Λυσιστράτη (1957, 1958, 1960, 1980) - Εθνικό Θέατρο

Θεσμοφοριάζουσαι (1958, 1978, 1982) - Εθνικό Θέατρο

Οθέλλος (1958) - Εθνικό Θέατρο

Δόνα Ροζίτα (1959) - Εθνικό Θέατρο

Βάτραχοι - Κύκλωψ (1959, 1973) - Εθνικό Θέατρο

Το ημέρωμα της στρίγγλας (1959) - Εθνικό Θέατρο

Έξη πρόσωπα ζητούν συγγραφέα (1959) - Εθνικό Θέατρο

Οργισμένα νιάτα (1960) - Εθνικό Θέατρο

Πειρασμός (1961) - Εθνικό Θέατρο

Γέρμα (1961) - Εθνικό Θέατρο

Αχαρνής (1961) - Εθνικό Θέατρο

Ερωφίλη (1961) - Εθνικό Θέατρο

Ρωμαίος και Ιουλιέττα (1961) - Εθνικό Θέατρο

Βασιλεύς ο Ροδολίνος (1962) - Εθνικό Θέατρο

Σφήκες (1963) - Εθνικό Θέατρο

Αντώνιος και Κλεοπάτρα (1963) - Εθνικό Θέατρο

Ειρήνη (1964) - Εθνικό Θέατρο

Ικέτιδες (1964) - Εθνικό Θέατρο

Επτά επί Θήβας (1968) - Εθνικό Θέατρο

Ιππής (1968, 1969, 1976) - Εθνικό Θέατρο

Μπέκετ (1968) - Εθνικό Θέατρο

Βάκχαι (1969) - Εθνικό Θέατρο

Η Τρικυμία (1969) - Εθνικό Θέατρο

Νεφέλαι (1970) - Εθνικό Θέατρο

Τραχίνιαι (1970) - Εθνικό Θέατρο

Τριαντάφυλλο στο στήθος (1971) - Εθνικό Θέατρο

Ορέστης (1971, 1973) - Εθνικό Θέατρο

Βάτραχοι (1973) - Εθνικό Θέατρο

Ο βασιλιάς Ουμπού (1975) - Εθνικό Θέατρο

Τρωάδες (1975) - Εθνικό Θέατρο

Μήδεια (1976, 1977) - Εθνικό Θέατρο

Ελένη (1977) - Εθνικό Θέατρο

Μήδεια (1977) - Εθνικό Θέατρο

Αμφιτρύων (1977) - Εθνικό Θέατρο

Ματωμένος γάμος (1980) - Εθνικό Θέατρο

Μάκμπεθ (1981) - Εθνικό Θέατρο

Ταρτούφος (1985) - Εθνικό Θέατρο

Οι εγκληματίες (1992) - Εθνικό Θέατρο

Αντιγόνη (1974, 1992) - Εθνικό Θέατρο

* Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή, στις 11.30 το πρωί από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, στην Ανοιξη.

Πηγή: www.tovima.gr

H 183η Επέτειος της Μάχης της Πέτρας και 65 φωτογραφίες-Μέρος Β'

Στο επιβλητικό μνημείο που έχει αναγερθεί με τη χορηγία του Παντελή Φραγκούλη, στον Υψηλάντη, τιμήθηκε η 183η επέτειος της Μάχης της Πέτρας. Ακολούθησε χορευτικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν η Ενωση Ποντίων Περάματος, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυροματίου, ο Σύλλογος Ποντίων Βοιωτίας ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Υψηλάντη. Δείτε τις φωτό.

H 183η Επέτειος της Μάχης της Πέτρας και 65 φωτογραφίες-Μέρος Β'

Δείτε εδώ το πρώτο μέρος.

H 183η επέτειος της Μάχης της Πέτρας και 31 φωτογραφίες-Μέρος Α'

Για την κεντρική πλατεία της Λιβαδειάς

Επανέρχεται ο τακτικός αρθρογράφος της viotia κ. Βέβελος. Αυτή τη φορά το φωτορεπορτάζ αφορά στν Κεντρική Πλατεία της Λιβαδειάς. Τα σχόλια δικά σας...


"Αγαπητέ Bοιωτέ γεια σου
Θα ήθελα να σου θυμίσω ότι στη Λιβαδειά Γεννήθηκα και μεγάλωσα, για λόγους Αυστηρά προσωπικούς μεταδημότευσα στην Θεσσαλονίκη.

Την Λιβαδειά την Αγαπώ και θα την Αγαπώ πάντα.
Στην ανάρτηση σου "Για το εγκαταλελειμμένο Ζάππειο"

Κάποιος φίλος σχολιάζει

livadeia gia kapious einai mono i platia.....

Απαντώ :
Για τον κύριο Δήμαρχο αυτή την φωτογραφία, από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης βγαλμένη την 6^ην Σεπτεμβρίου 2012.

Νικόλαος Ιωάννου Βέβελος"

Μια αλήθεια για την Εκπαίδευση

 

 

Γράφει ο Γιώργος Δ. Ανδρέου*

 

Επιμένουμε μονότονα στην ανάγκη να ειπωθούν κάποτε  σ’ αυτό τον τόπο αλήθειες, έστω και  πικρές. Επιτέλους όχι άλλη επικοινωνία.  Όμως  οι κυβερνώντες, από χρόνια  πιστεύουν  πως ο λαός ξεχνά εύκολα όσα λένε, για να υφαρπάσουν την ψήφο του. Και δίκαια, γιατί τους ξαναψηφίζει. Έστω και αν η ζωή αμείλικτη  διαψεύδει τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις τους.

Όμως τώρα τα πράγματα σκούρυναν  και η καταιγίδα ήρθε. Τώρα  έρχονται  μέτρα δυσβάστακτα για τον αλλιώς μαθημένο, υπερχρεωμένο και δε(σμευ)μένο  με υποχρεώσεις, πέρα από τις δυνάμεις του,   απλό πολίτη. Που βλέπει να καταρρέει το οικοδόμημα της ζωής του, είτε  άνεργος , είτε γιατί τα εισοδήματά  του δεν μπορούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις και τον τρόπο ζωής που συνήθισε.  

Στον πολίτη αυτόν  τάζουν γρήγορη ανάπτυξη και ελπίδα γρήγορης παλινόρθωσης του  χαμένου, ανεπιστρεπτί, τρόπου ζωής μας. Για να χρυσώσουν το πικρό – φαρμάκι-  χάπι των νέων μέτρων.

Θα ήταν καλύτερα  να έλεγαν τι μας μέλλεται και τι έρχεται με απλά και κατανοητά λόγια. Όχι  για την περίπτωση της δραχμής, που είναι το χειρότερο σενάριο για την χώρα. Αλλά για την  περίοδο  δημοσιονομικής προσαρμογής, αν πάνε όλα καλά με την Ευρώπη. Δηλαδή  τουλάχιστον μέχρι το 2020. Χωρίς να λάβουμε υπόψη την πολυδιαφημισμένη «επιμήκυνση» (φάρμακο  «δια πάσαν  νόσον»).

Να μας πουν πρώτα απ’ όλα ευθέως πως η οικονομία μας θα αργήσει να ανακάμψει κι αυτό θα γίνει με πολύ αργό ρυθμό. Και η ζωή από δω και πέρα θα  στηριχθεί, όχι επειδή το έχουν σχεδιάσει όπως θάπρεπε, αλλά βιαίως και από ανάγκη, στην πρωτογενή παραγωγή. Η χώρα θα στηριχθεί τα προσεχή χρόνια στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, τον τουρισμό, τη ναυτιλία  και τη βιομηχανία  και όχι στην οικοδομή και τις υπηρεσίες, όπως γινόταν στην περίοδο των παχιών αγελάδων.

Να πουν, οι πολιτικοί, ευθέως  πως αυτό σημαίνει πως από αύριο θα χρειαζόμαστε κυρίως αγρότες, κτηνοτρόφους, ειδικευμένους βιομηχανικούς τεχνίτες, εργάτες, ναυτικούς  και εργαζόμενους στον τουρισμό. Πως  η χώρα δεν αντέχει, ούτε θα μπορεί να απασχολήσει τον ιλιγγιώδη  αριθμό πτυχιούχων  -   επιστημόνων  που παράγει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Πως οι απόφοιτοι Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, σε πολύ μικρό αριθμό θα μπορέσουν να απασχοληθούν στο αντικείμενο που σπούδασαν. Θα υποχρεωθούν, από την ανάγκη να επιβιώσουν,  να κάνουν τις δουλειές που θα ζητάει η οικονομία, χωρίς «Αλβανό». Όχι πως αυτό είναι κατ’ ανάγκη κακό. Αρκεί να το ήξεραν όταν σπούδαζαν.  Είναι θέμα με τι όνειρα σπούδασαν και τι νοοτροπία απόκτησαν οι σημερινοί και αυριανοί πτυχιούχοι.   Το όνειρο του μέσου Έλληνα, που θυσίαζε τις οικονομίες και τη ζωή του: «για να σπουδάσουν τα παιδιά του κι αν μπορέσει να τα βάλει στο δημόσιο» κατέρρευσε.

 Τόσα χρόνια στέλνονταν στον Καιάδα  οι λίγες  έντιμες φωνές, που ψέλλιζαν την ανάγκη να συνδεθεί η παιδεία με την οικονομία. Δεν μπορεί πλέον αυτός ο τόπος να απορροφήσει και να δώσει  δουλειά στους αμέτρητους  γιατρούς,  δικηγόρους,  μηχανικούς, τους καθηγητές και  όλες  τις ειδικότητες, που βγάζουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, και σ’ αυτούς που δεν επιτυγχάνουν εδώ και πάνε έξω.

Φοβάμαι πως,  είτε το θέλουν είτε όχι, οι κυβερνώντες , κι αυτό θα γίνει σύντομα,  θα μειώσουν δραστικά και  δραματικά, τον αριθμό των εισακτέων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ,  αλλά και τον αριθμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Γιατί όμως, αφού το βλέπουν, όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα, αλλά και δεν ενημερώνουν και προϊδεάζουν τον κόσμο, για να κάνει το κουμάντο του. Τον αφήνουν να  ξοδεύεται από την πρώτη λυκείου στα φροντιστήρια και να ελπίζει. Αντίθετα – αποθέωση του  λαϊκισμού - κατάργησαν το 10, που είχε καθιερωθεί σωστά, ως βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ.

Έτσι όμως ο κόσμος  θα αντιδράσει, όπως αντιδρούν, και επί της ουσίας (δικαίως ή αδίκως)  και επί της κοροϊδίας, οι ένστολοι, οι Δικαστές και  οι Γιατροί κραδαίνοντας την ψεύτικη  προεκλογική υπόσχεση του Πρωθυπουργού και της Τρόϊκας των αρχηγών της συγκυβέρνησης,  πως δεν θα θιγούν  τα «ειδικά μισθολόγια». Ή όπως θα αντιδράσουν  οι υπόλοιποι  θιγόμενοι,  από την καταρράκωση της προγραμματικής  συμφωνίας  Κυβερνητικής συνεργασίας των τριών  και την υπερπήδηση  των κόκκινων γραμμών (απολύσεις στο  δημόσιο, όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 67,  μείωση αποζημιώσεως απολύσεως κ.λπ).

 Τα ψέματα και η επικοινωνιακή διαχείριση οδηγούν τον κόσμο σε ακραίες επιλογές. Ίσως περισσότερο από  τα μέτρα αυτά καθ’ εαυτά. Και  καταρρακώνουν την ελάχιστη πλέον εμπιστοσύνη του  στο πολιτικό σύστημα.   

 

*Ο Γιώργος Ανδρέου (www.andreou-giorgos.gr) είναι Δικηγόρος.

Η Χρυσή Αυγή για τις αυριανές κινητοποιήσεις

Δελτίο Τύπου
Όλοι οι Έλληνες - χωρίς κομματική ταυτότητα, αλλά με χιλιάδες ελληνικές σημαίες - οφείλουν να ενώσουν τις φωνές τους ενάντια στο μνημόνιο και το ξεπούλημα της Πατρίδας μας. Να απομονωθούν πάραυτα οι προβοκάτορες και το παρακράτος των Εξαρχείων. Οι αστυνομικές δυνάμεις, που επιτρέπουν σε μουσουλμάνους λαθρομετανάστες να καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας, έχουν υποχρέωση να περιφρουρήσουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του "συνέρχεσθαι" για κάθε 'Έλληνα πολίτη.
Χρυσή Αυγή - Γραφείο Τύπου

Διαμαρτυρία από τον Εμπορικό Σύλλογο Λιβαδειάς

Αλλαγές στην Υπηρεσία Καθαριότητας του Δήμου Θηβαίων

Συνέχεια εγγραφών στο ΙΕΚ Αμφισσας

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΙΕΚ ΑΜΦΙΣΣΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΟΤΙ

ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΑΜΦΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ :

1. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

2. ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Πρόγραμμα μαθημάτων προετοιμασίας για τους Μαθηματικούς Διαγωνισμούς

Εκβίαζε 19χρονη

Εκβίαζε 19χρονη

Αυλαία για τις Ιωνικές Μέρες στη Θήβα

Απέχουν και οι δικηγόροι αύριο στη Λιβαδειά