Μια ψυχολογική προσέγγιση του σκανδάλου Strauss-Kahn

 

 

Ο αριθμός των ισχυρών ανδρών που το τελευταίο διάστημα τη πατάνε εξαιτίας εμπλοκής τους σε σεξουαλικά σκάνδαλα, είναι ασυνήθιστα μεγάλος.
Μέσα σε λίγες μόνο μέρες μάθαμε ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn, που πολλοί θεωρούσαν ως τον επόμενο πρόεδρο της Γαλλίας, μαζί με τον μέχρι πρότινος κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Arnold Schwarzenegger, βυθίστηκαν στην ανυποληψία.
Οι ιστορίες τους είναι σχεδόν απίστευτες. Ο αρχηγός του ΔΝΤ, αρκετά πειθαρχημένος ώστε να επιβλέπει έναν από τους πλέον σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς, φέρεται να βίασε μια καμαριέρα ξενοδοχείου.
Ο Schwarzenegger, εξίσου πειθαρχημένος, ώστε από απλός μετανάστης με μια περίεργη προσφορά να εξελιχθεί σε διάσημο σταρ του κινηματογράφου και αργότερα σε ισχυρό πολιτικό άνδρα, δεν μπόρεσε να ελέγξει τον εαυτό του, και έκανε παιδί με μια οικιακή του βοηθό.
Το μεγαλύτερο μας λάθος όταν ψάχνουμε τις αιτίες του γιατί οι ισχυροί αυτού του κόσμου απατούν τις συντρόφους τους, είναι να νομίζουμε ότι το κάνουν για το σεξ. Αν ήθελαν σεξ, έχουν τις συζύγους τους. Μάλλον όμως, αυτό που ψάχνουν είναι η επιβεβαίωση. Οι άνδρες απατούν λόγω ανασφάλειας. Και όσο πιο ψηλά βρίσκονται, τόσο πιο άσχημα πέφτουν, όχι λόγω της αλαζονείας, αλλά λόγω του φόβου και της αδυναμίας τους.
Αυτό που ωθεί κάποιον άνδρα να σκαρφαλώσει τη σκάλα της επιτυχίας είναι η επιθυμία του να γίνει κάποιος. Θέλουν να γίνουν και να αισθάνονται σημαντικοί. Θέλουν να ξεφύγουν από την ανωνυμία και τις συνέπειές της. Και δεν είναι η προοπτική της επιτυχίας που τους δίνει δύναμη, αλλά ο φόβος του να παραμείνουν ασήμαντοι. Είναι θύματα μιας γενικευμένης κουλτούρας στερημένης από αξίες, που μας θέλει να πιστεύουμε πως μόνο τα χρήματα και η ισχύς θα μας καταστήσουν σημαντικούς. Επομένως, ακόμη και την ώρα που σκαρφαλώνουν τη σκάλα της επιτυχίας, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ένα τεράστιο κενό μέσα τους. Και όσο και να το γεμίζουν με χρήμα, δόξα, δύναμη, το κενό δεν λέει να γεμίσει. Ποτέ δεν αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Δεν είναι πλήρεις. Μαστίζονται από αισθήματα λαιμαργίας και παραμένουν ανικανοποίητοι. Αυτό εξηγεί το γιατί οι τραπεζίτες της Wall Street που κερδίζουν δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο, συνεχίζουν να θέλουν κι άλλα.
Ο πρώτος κανόνας της επιτυχίας είναι ότι τίποτα εκεί έξω δεν μπορεί να καλύψει το εσωτερικό κενό. Το αίσθημα της αποτυχίας. Τα παραφερνάλια της επιτυχίας, οι σωματοφύλακες και οι θωρακισμένες λιμουζίνες δεν μπορούν να σε προστατέψουν από κάποιους δαίμονες μέσα σου, που συνεχώς σου ψιθυρίζουν ότι παραμένεις ένα μηδενικό.
Έτσι, αυτού του είδους οι άνδρες στρέφονται στις γυναίκες, για να αισθανθούν καλά με τον εαυτό τους. Θέλουν να αισθάνονται επιθυμητοί. Προσπαθούν να καταπνίξουν τις εσωτερικές φωνές που τους θυμίζουν την ασημαντότητά τους. Και επειδή το σεξ έχει μια δική του δύναμη, επιτρέπει στους ανασφαλείς άνδρες να αισθάνονται ιδιαίτεροι. Αισθάνονται δηλαδή επιθυμητοί, μόνο όταν τους επιθυμούν οι γυναίκες.
Γιατί όμως δεν αρκούνται στις συζύγους τους; Διότι κάποιος που μέσα του αισθάνεται loser, θεωρεί και τη γυναίκα που αποφάσισε να τον παντρευτεί ως ακόμη μεγαλύτερη loser! Η γυναίκα αυτή που πήρε το επίθετό του, και που του έκανε παιδιά, αποτελεί μέρος του όλου πακέτου της αποτυχίας που αισθάνεται μέσα του. Η γυναίκα όμως που δεν τον παντρεύτηκε, και που δεν έχει ταυτιστεί με τις αποτυχίες του, παραμένει ελκυστική, κάνοντάς τον αισθάνεται επιθυμητός.
Κάτι ανάλογο έγινε και με τον Tiger Woods και τις 15 μαιτρέσες του. Όταν ήταν παιδάκι, του έβαλαν ένα μπαστούνι του γκολφ στο χέρι και τον έπεισαν πως αν το χειριστεί καλύτερα από όλους τους άλλους, θα γίνει κάποιος. Σαν να του είπαν δηλαδή ότι τώρα δεν είναι τίποτα. Έτσι ο Woods μεγάλωσε με τη πίστη ότι χωρίς επιτυχία δεν είσαι τίποτα. Για αυτό, ότι και να πέτυχε, όσα βραβεία, όσα χρήματα και να κέρδισε, μέσα του παρέμεινε ένα τίποτα. Στράφηκε λοιπόν προς τις εξωσυζυγικές σχέσεις, για να καλύψει τα κενά του. Έψαχνε κάποια που θα τον ήθελε για αυτό που ήταν και όχι για τις αθλητικές του επιδόσεις. Και μάλιστα ήταν αρκετά ηλίθιος ώστε να πιστεύει ότι οι γυναίκες αυτές θα τον ήθελαν ακόμη κι αν δεν ήταν ένας ζάπλουτος πρωταθλητής. Μόνο η γυναίκα του τον αγαπούσε, αλλά την έχασε εξαιτίας του συμφεροντολογικού εγωισμού του.
Όλα αυτά εξηγούν και το γιατί όλοι αυτοί οι μοιχοί, εκτίθενται συναισθηματικά στις ερωμένες τους. Αν απλά επιζητούσαν σεξ, δεν θα τις έστελναν συνεχώς SMS λέγοντας πόσο μόνοι αισθάνονται, και πως μόνο αυτές τους καταλαβαίνουν.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με ένα διάσημο τραπεζίτη και πολιτικό που φέρεται να βίασε μια καμαριέρα; Δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, αλλά συνήθως τέτοιου τύπου άνδρες δεν περιμένουν να συναντήσουν αντίσταση.
Όταν διαμένεις σε σουίτα των $3.000, και το θύμα σου είναι μια φτωχή μετανάστρια καθαρίστρια, είσαι πεπεισμένος ότι θα έχει εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από την επιτυχία σου, που θα λιώσει στα χέρια σου. Η όποια αντίσταση εκ μέρους της αποτελεί σοκ για τα πιστεύω σου.
Τα κίνητρα είναι πάντα τα ίδια. Όλοι οι άνδρες που κατοικοεδρεύον στη κορυφή, χρειάζεται συνεχώς να αυτοεπιβεβαιώνονται. Και το να αποκτήσουν μια γυναίκα που σε νορμάλ συνθήκες δεν θα τους ήθελε, αποτελεί έναν τρόπο για να καταπνίξουν τις φωνές των δαιμόνων που μέσα τους, τους θυμίζουν συνεχώς πόσο αποτυχημένοι είναι.
Υπ αυτή την έννοια, το σχόλιο που έκανε παλιότερα ο Strauss-Kahn, όταν συνελήφθη να διατηρεί δεσμό με μια υφιστάμενή του, «Ναι, λατρεύω τις γυναίκες, και τι μ αυτό;», επιδεικνύει μια πλήρη έλλειψη αυτογνωσίας. Το ζήτημα δεν είναι το πόσο λατρεύει τις γυναίκες, αλλά το πόσο μισεί τον εαυτό του.
Αυτού του είδους τα σκάνδαλα θα πρέπει να αποτελούν μια ευκαιρία για αφύπνιση της κοινωνίας μας. Μιας κοινωνίας που ορίζει λάθος την επιτυχία. Που δεν θεωρεί τη επιτυχία αποτέλεσμα της καλής συμπεριφοράς, της προσωπικής εντιμότητας, της οικογενειακής αφοσίωσης κλπ. Δυστυχώς κανένας δεν νοιάζεται για αυτά. Στη πραγματικότητα η κοινωνία μας επιβραβεύει μόνο το επίπεδο αναγνωρισιμότητας, και το χρήμα που διαθέτει ο καθένας μας.
S.A.-Huffington Post
Πηγή: www.antinews.gr