Αύγουστος

[...]

Πῶς μπορῶ νὰ ξεχάσω τὰ λυτά της μαλλιά
τὴν ἄμμο ποὺ σὰν καταρράχτης σ᾿ ἔλουζε
καθὼς ἔσκυβε ἐπάνω μου, χιλιάδες φιλιά,
διαμάντια ποὺ ἁπλόχερα μοῦ χάριζε
θὰ πάω, κι ἂς μοῦ βγεῖ καὶ σὲ κακό.

Σὲ ποιὰν ἔκσταση ἀπάνω, σὲ χορὸ μαγικὸ
μπορεῖ ἕνα τέτοιο πλάσμα νὰ γεννήθηκε
ἀπὸ ποιὸ μακρινὸ ἀστέρι εἶναι τὸ φῶς
ποὺ μέσ᾿ τὰ δυό της μάτια πῆγε κρύφτηκε
κι ἐγὼ ὁ τυχερὸς ποὺ τό ῾χει δεῖ.

[...]