Ο Μίμης Νταλιάνης για τον εθελοντισμό

BAPEΘΗΚΑ πια να ΚΑΤΗΓΟΡΩ……..ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ !!!!

Γράφει ο Μίμης Νταλιάνης

Νομαρχιακός Σύμβουλος Βοιωτίας

τ.Αντινομάρχης

υπευθ.Εθελοντισμού ΠΑΣΟΚ Βοιωτίας

Είναι πια γεγονός στις μέρες μας, ότι η κοινωνία μας βρίσκεται σε κρίση και σύγχυση.

Η πολιτική δε βρίσκει πια διεξόδους στην αβάσταχτη καθημερινότητα του σύγχρονου Eλληνα. Οι θεσμοί έχουν ατονήσει και απογοητεύσει. Ξεχάσαμε την έννοια της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης.

Ξέρετε αυτό που εισπράττω από τους πολίτες ως νέος άνθρωπος εκλεγμένος στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι το εξής: ‘’ Δεν περιμένω τίποτα ιδιαίτερο κι από σένα.Το ανθρώπινο πρόσωπο σου θέλουμε να δούμε, πόσο ενδιαφέρεσαι για τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και πόσο διεκδικητικός είσαι για μια πιο ανθρώπινη ποιότητα ζωής’’.

Όλοι εμείς πού ασχολούμαστε με τα κοινά, εγκλωβιζόμαστε στο διαδικαστικό κομμάτι της εξουσίας και ξεχνάμε το πιο ουσιαστικό. Την ΙΔΕΑ την ΑΞΙΑ και του ίδιου του ανθρώπου.

Ξεχάσαμε δηλαδή ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί και όλοι ίσοι, ότι οφείλουμε να συνυπάρχουμε και να συμπορευόμαστε , αν θέλουμε να ‘’κερδίσουμε’’ μια κοινωνία που θα μεριμνά και θα νοιάζεται για το κάθε της μέλος, μια κοινωνία πολιτών με κοινό όραμα την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Μια κοινωνία που να συμβάλλει αποφασιστικά στη διαμόρφωση τέτοιων πολιτικών που θα στοχεύουν σε μια αξιοπρεπή διαβίωση, για κάθε άτομο , για κάθε πολίτη.

Και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας στην Προσφορά και την Συμμετοχή μας στα κοινά. Πρέπει απλά να πάψουμε να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας και να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας στον ευάλωτο συνάνθρωπο μας, με συνέπεια και γνησιότητα. Γιατί τελικά ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που εθελοντικά προσφέρει στην κοινότητα του και στο γενικό σύνολο.

Ο Εθελοντισμός με ευαισθησία και ευελιξία έρχεται να καλύψει κοινωνικές ανάγκες και κενά, που το οργανωμένο κράτος αδυνατεί και χρονοτριβεί. Ο εθελοντισμός ως έννοια και πράξη δεν επιδέχεται περιορισμούς, δεν αναβάλλει και με τα στρατευμένα του μέλη διευρύνεται ως μια δύναμη με απεριόριστες προοπτικές και σε πολλούς τομείς.

Θεωρώ τον Εθελοντισμό ως μια σύγχρονη μορφή κοινωνικής επανάστασης και κυρίως πολιτισμικής επανάστασης. Με τον Εθελοντισμό οι ενεργοί πολίτες δηλώνουν, ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια μας. Αναγνωρίζουν σε μας τους πολιτικούς , την ανικανότητα μας, στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου ευρωπαικού κράτους και στην εγκαθίδρυση ενός ‘’ δυτικού τύπου’’ μοντέλου διακυβέρνησης, που θέτει την ευημερία του πολίτη στο επίκεντρο των επιδιώξεων.

Οι εθελοντές με τη στάση ζωής τους μας λένε: ‘’ Βαρέθηκα να σε κατηγορώ συνέχεια και να σε καταντώ έτσι πολιτικό, αναίσθητο ως προσωπικότητα. Αφού δε μπορείς εσύ, μπορούμε όλοι Εμείς. Μπορούμε δηλαδή με τη συμμετοχή μας σε ομάδες πολιτών, με κοινό στόχο, όραμα και προτάσεις άμεσης λύσης στα προβλήματα, να πάμε την κοινωνία μας μπροστά και να κάνουμε τις Πόλεις μας ν΄ ανθίσουνε ξανά.

- Μπορούμε να οργανωθούμε σε ομάδες που θα μεριμνούν για την καθαριότητα της πόλης, των πεζοδρομίων, των παιδικών χαρών και των σχολείων. Ομάδες που θα είμαστε υπεύθυνοι, εθελοντικά, για δεντροφυτεύσεις σε γειτονιές, σχολεία, παιδικές χαρές. Ομάδες που θα συμβάλλουμε στη δημιουργία πράσινων πεζοδρομίων, στην αναβάθμιση πάρκων και τον τακτικό καθαρισμό χώρων πρασίνων σε συνεργασία με σχολεία και μαθητές. Μιλάμε δηλαδή για τη δημιουργία μιας ‘’Πράσινης συμμαχίας εθελοντών’’, από πολίτες κάθε ηλικίας, από κάθε γειτονιά, που σε συνεργασία με το Δήμο θα είναι υπεύθυνοι, για την γρήγορη ενημέρωση, για τον έλεγχο τυχόν ζημιών σε δρόμους και πεζοδρόμια καθώς και τη φύλαξη και πυροπροστασία υφιστάμενων χώρων πρασίνου.

- Μπορούμε να ενωθούμε σε ομάδες που φροντίζουμε ηλικιωμένους, αρρώστους, απόρους και συμπολίτες μας με διανοητικές παθήσεις. Να νοιαστούμε για τους ανθρώπους που μας γέννησαν και που βρίσκονται παροπλισμένοι σε μια κοινωνία σκληρή, αλλοτριωμένη, αγνώριστη πια. Πολίτες με προβλήματα υγείας, που τους εγκλωβίζουν στα σπίτια τους και η κατ’οίκον νοσηλεία είναι απαραίτητη. Μπορούμε έτσι να ‘’υιοθετήσουμε’’ έναν ηλικιωμένο γείτονα, που στις δυσκολίες του θα έχει έναν σύντροφο και να είμαστε ο σύνδεσμος του με τον έξω κόσμο, με γιατρούς και νοσοκομεία. Να στελεχώσουμε τη ‘’βοήθεια στο σπίτι’’ σε μια νέα βάση, και να δημιουργήσουμε ‘’Λέσχες φιλίας’’ για ηλικιωμένους, για την καταπολέμηση της μοναξιάς και της περιθωριοποίησης. Χώρους αναζήτησης ανθρώπινης ζεστασιάς, επαφής με συνομήλικους, ενημέρωσης, άθλησης και ψυχαγωγίας.

- Μπορούμε επιτέλους να συνεργαστούμε σε ομάδες πολιτών με εθελοντές ψυχολόγους που θα υποστηρίζουμε παιδιά κακοποιημένα, με ειδικές ικανότητες, ορφανά, και εγκαταλειμμένα παιδιά. Να πλησιάσουμε απλά τη νέα γενιά, να μπούμε στα σχολειά, να αφουγκραστούμε τις ανάγκες και τα θέλω τους. Να νιώσουν τα παιδιά ότι έχουν φωνή και θέση στα δρώμενα της πόλης και με τη συμμετοχή τους να αγαπήσουν τον τόπο τους και να αναπτύξουν αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Να νιώσουν ότι τα σεβόμαστε και τα υπολογίζουμε ως πολίτες.

- Είμαστε ικανοί ως ομάδα να συμπαρασταθούμε στην καταπιεσμένη γυναίκα, στη γυναίκα που έχει υποστεί βία και βιασμό, στη χωρισμένη μάνα, στη χαροκαμένη μάνα και στις μονογονεϊκές οικογένειες με την επιστημονική υποστήριξη εθελοντών κοινωνιολόγων και κοινωνικών λειτουργών .

-Είμαστε ικανοί ως άνθρωποι να σηκωθούμε επιτέλους από τους καναπέδες που βυθίσαμε τη ζωή μας, και να πούμε: « Θα επαναστατήσω στην ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ με τον ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ». Ναι είμαι ο σύγχρονος άνθρωπος απογοητευμένος, άφραγκος, απαισιόδοξος, ίσως καταθλιπτικός, αλλά θα βγω έξω με άλλους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και θα διεκδικήσουμε ένα κράτος πρόνοιας , που θα με σέβεται ως πολίτη. Θα βρω χρόνο να προσφέρω εθελοντικό έργο. Βαρέθηκα να ζω μόνο για την πάρτη μου. Πρέπει να ζήσουμε ομαδικά, με συμπόνια, αδερφοσύνη και ανθρωπιά.


Ονειρό μου είναι να δημιουργήσουμε στο Δήμο Λιβαδειάς ένα ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ, που ο ρόλος του Δήμου, θα είναι της ‘’ομπρέλας’’ στον συντονισμό των εθελοντών . Ένα γραφείο που το πρώτο λόγο θα έχουν οι εθελοντές και όχι εμείς οι αιρετοί. Ένα γραφείο που η δράση των πολλών θα υπερκεράζει την αδράνεια των ολίγων. Υποχρέωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του θεσμού δηλαδή που είναι πιο κοντά στον πολίτη, είναι η θετική συμβολή στην προώθηση του εθελοντισμού, με την κατάλληλη καμπάνια, με την επιβράβευση των εθελοντών και την οικονομική υποστήριξη των αλτρουιστικών στόχων τους.

Στις δύσκολες οικονομικά εποχές που ζούμε, ο Εθελοντισμός είναι η αλτερνατίβα στην έλλειψη χρημάτων και παροχών. Κι αν αυτό ακούγεται στερεότυπο, η προσωπική μου εμπειρία ως αντινομάρχης το αντικρούει, αφού με τους συνεργάτες μου από το τμήμα της Πολιτικής Προστασίας της ΝΑΒ, καταφέραμε να εξασφαλίσουμε 20 δεξαμενές νερού στα πλαίσια της πρόληψης πυρκαγιών και πυροπροστασίας, που τοποθετήσαμε σε καίρια σημεία στο νομό μας. Καταφέραμε δηλαδή με συγκεκριμένη πρόταση να ευαισθητοποιήσουμε μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο νομό μας, να χρηματοδοτήσουν αυτή μας την προσπάθεια, με ένα μεγάλο ποσό, αποφεύγοντας έτσι γραφειοκρατικές συμπληγάδες και αρνήσεις.

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι δεν είναι αναγκαία προϋπόθεση τα χρήματα για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας, παρά μόνο η θέληση, η όρεξη για δουλειά και οι πολιτικά στοχευμένες κινήσεις. Είναι ντροπή δηλαδή να ακούγεται από στόματα εκλεγμένων, ‘’ ότι δεν μπορώ να το κάνω γιατί δεν έχω χρήματα’’, γιατί αυτό δηλώνει αυτομάτως ανικανότητα και έλλειψη σχεδίου.

Πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε ότι υπάρχει διάχυτη η ανάγκη στην κοινωνία να δημιουργηθεί κάτι από το ΜΗΔΕΝ. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν………….