Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στη Λιβαδειά και 24 φωτογραφίες
Παρά την απουσία της μεγάλης προσκεκλημένης, της κ. Κικής Δημουλά, η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάστηκε στη Λιβαδειά με μια επιτυχημένη εκδήλωση στην αίθουσα Κορτέση της Εστίας Μητέρας.
Η Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς, το 20 Λύκειο της πρωτεύουσας της Βοιωτίας, η Ομάδα Ανάγνωσης και το Δημοτικό Ωδείο Λεβαδέων διοργάνωσαν μια ενδιαφέρουσα βραδιά που παρότι δεν ξέφυγε από τη γραμμική "ακαδημαϊκή" προσέγγιση διατήρησε αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του πολυπληθούς κοινού με μια σύνθετη παρουσίαση του έργου της μεγάλης Ελληνίδας ποιήτριας.
Ο ποιητής Θανάσης Νιάρχος που ήταν ο κεντρικός ομιλητής ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι τηλεφωνώντας λίγο πριν από την έναρξη της εκδήλωσης στην Κική Δημουλά άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή της για το πόσο εντυπωσιασμένος έμεινε από την μαζική προσέλευση του κοινού της Λιβαδειάς.
Κατόπιν ο Θανάσης Νιάρχος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και το έργο της Κικής Δημουλά: "Εχω κάνει μια αυτοσχέδια σφυγμομέτρηση και έχω παρατηρήσει ότι είναι εκείνη η ποιήτρια, από τους νεότερους, που εδώ και 20 χρόνια θυμάται κανείς τους στίχους της σε όλες εκείνες τις στιγμές που η καθημερινότητα πυκνώνει αιφνίδια μέσα μας και μας αποκαλύπτει ένα νόημα, ένα νόημα οικείο, ίσως επιθυμητό", είπε ο γνωστός ποιητής και συνέχισε:
"Κι ωστόσο η Δημουλά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αποκαλούμε καθημερινότητα. Υπάρχει κάτι μεγάλο που αν και ρέει από και μέσα στην ποίησή της, αυτό το μεγάλο που είναι κολλημένο πάνω στα πράγματα, τα οποία θεωρούμε αναπόφευκτα δεν μας φαίνεται αξιομνημόνευτο, κάτι μεγάλο που δεν είναι μια στερωμένη μορφή της καθημερινότητας όπως η ποίηση θα μπορούσε να το κατορθώσει ούτε -ευτυχώς βέβαια- ιδέες: εκεί χάνει κανείς τον μπούσουλα με τη Δημουλά, είναι σαν να προσπαθεί να εξηγήσει μια αλχημεία. Ολα τα αντικείμενα, όλοι οι πόνοι χωρίς να χάνουν τίποτα από το γήινο βάρος τους γίνονται υπαινικτικά και αποδεικτικά ενός άλλου κόσμου, όχι απόκρημνου, απόκρυφου και μυστικού αλλά κόσμου φανερού, ολοφάνερου, τόσο που θα έλεγε κανείς ώστε να απορεί που δεν τον αγγίζει ακόμη κι χωρίς να τον βλέπει.
Η Κική Δημουλά, με την ποίησή της, έχει ήδη καταχωριστεί στους μεγάλους ανατροπείς της Τέχνης. Δεν μιλάμε απλά για πολύ σημαντικούς δημιουργούς αλλά δημιουργούς που δίχως αυτούς όλη η υπόλοιπη καλλιτεχνική δημιουργία θα ήταν επίπεδη και άχαρη. Οπως ο Τσαρούχης στη ζωγραφική, ο Χατζιδάκις στη μουσική, ο Καβάφης στην ποίηση, ο Παπαδιαμάντης στην πεζογραφία μας υποχρεώνουν να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με το καλλιτεχνικό γεγονός και η ορμή που προκαλείται μέσα μας δημιουργεί μια απρόβλεπτη και χρυσοφόρα προοπτική".
Λιτά, με εσωτερικό παλμό απήγγειλε ποιήματα της Κικής Δημουλά η γνωστή ηθοποιός κ. Μίνα Αδαμάκη, η οποία επίσης δήλωσε εντυπωσιασμένη από την προσέλευση του κοινού σε μια "δύσκολη" εκδήλωση.
2 σχόλια:
Παρέμβαση στην εκδήλωση του παραρτήματος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας στη Λιβαδειά (21.3.2010)
από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Το παράρτημα Ν. Βοιωτίας της ΕΜΕ κύριοι προσκεκλημένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές ,κυρίες και κύριοι, προσπαθεί να εξοικειώσει την Βοιωτική κοινωνία με τα μαθηματικά, όπως φαίνεται από τις όλο και συχνότερες εκδηλώσεις της στη Λιβαδειά και τη Θήβα τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει να συγχαρούμε ,να συνδράμουμε και να παροτρύνουμε με την παρουσία μας. Άκουσα με προσοχή τους προλαλήσαντες καθηγητές που με εντυπωσίασαν, αλλά κάποιες νύξεις του κ. Αντωνίου μου δημιούργησαν το παρακάτω ερώτημα: Τέχνη και Μαθηματικά είναι άραγε συγκοινωνούντα δοχεία και υφίσταται δημιουργική σύζευξη μεταξύ τους; Ξεκινώ από τη τέχνη της Μουσική: (οκτάβα , διαδοχικές συχνότητες παλμικής κίνησης αέρα, άρα μαθηματικά). Έρχομαι στη τέχνη της Ζωγραφικής: (χρώματα, κάθε χρώμα του φάσματος είναι παλμική κίνηση φωτονίων , μήκος κύματος, συχνότητες, άρα μαθηματικά) . Οι συχνότητες όμως από ότι ξέρω είναι μαθηματικές έννοιες, που πιθανολογώ ότι αν τις μαθηματικοποιήσεις μπορείς χάρη στους υπολογιστές να βάλεις τη ζωγραφική και τη μουσική να ‘’επικοινωνήσουν ‘’μεταξύ τους . Αν μέχρι εδώ πάω καλά και δεν μου τα ανατρέψει ο κ. καθηγητής, οι τέχνες έχουν δυνητικώς την δυνατότητα να εκφραστούν με μαθηματικό τρόπο. Έτσι π.χ ένα ΑμΕΑ μπορεί να "βλέπει" μουσική και ένα άλλο να "ακούει" ζωγραφική . Οι πέντε αισθήσεις, (μέσω των οποίων εκφράζεται η τέχνη), λειτουργούν όλες σχεδόν μέσω της ηλεκτρονικής λειτουργίας του εγκεφάλου, των νευρώνων. Η δε ηλεκτρονική λειτουργία όλων των αισθήσεων στην πραγματικότητα εκφράζεται μαθηματικά.
(..ΣΥΝΕΧΕΙΑ...) Ύστερα από αυτό το ερώτημα θέλω να επιμείνω και να σχολιάσω για λίγο τη ξώφαλτση αναφορά του κ. Κατσέλη κατά την εισαγωγή του, ως προς της σχέση των μαθηματικών με την ποίηση και τις τέχνες γενικότερα . Για να πετύχει το εγχείρημα της συμφιλίωσης κοινωνίας – μαθηματικών που επιδιώκετε, πρέπει στην ατζέντα της θεματολογίας σας , να εγγράψετε διαθεματικά ζητήματα και νομίζω ότι εδώ προσφέρονται οι μορφές της τέχνης (αρχιτεκτονική, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική, λογοτεχνία ,ποίηση) αλλά και πέρα αυτών η φιλοσοφία. Ήδη σπάει ρεκόρ σήμερα η μαθηματική λογοτεχνία, όπου διαπρέπουν ο Τευ. Μιχαηλίδης, ο Απ. Δοξιάδης, ο καθηγητής του Παν. Κρήτης Γιωρ. Γραμματικάκης, ο Χρ. Παπαδημητρίου καθηγητής της Πληροφορικής στο Μπέρκλεϋ από τα κορυφαία των ΗΠΑ. Τα γράμματα και οι αριθμοί, η γραφή, η ανάγνωση και η αριθμητική , εξυπηρετούν αρχικά καθημερινές πρακτικές ανάγκες. Σε ένα άλλο, ανώτερο επίπεδο μετατρέπονται σε πνευματικές δημιουργίες. Κορύφωση της αρίθμησης τα ανώτερα μαθηματικά και της γραφής είναι η ποίηση που συμπτωματικά σήμερα γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα της. Διάβασα ότι χθες βράδυ (20.3) στην πόλη σας έγινε ένα αφιέρωμα στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη. Ερχόμενος εδώ είδα στους δημοτικούς φανοστάτες ανακοίνωση για ένα άλλο αφιέρωμα στην κυρία Κική Δημουλά κορυφαία ποιήτρια και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών . Διάβασα ότι τα αρτοποιεία της πόλης σας βάζουν το ψωμί επί τρείς ημέρες πριν και τρείς μετά την σημερινή ημέρα σε σακούλες με τυπωμένα ποιήματα του Διον. Σολωμού και του Γ. Σαραντάρη. Η ποίηση μας μαθαίνει ότι μεγάλο εύρος ιδεών μπορεί να συμπυκνώνεται σε λίγες λέξεις. Είναι ομιλούσα ζωγραφική και η ζωγραφική σιωπηλή ποίηση. Αντίστοιχα τα μαθηματικά δεν είναι μόνο ένα χρήσιμο εργαλείο για την επίλυση πρακτικών προβλημάτων και την κατανόηση των άλλων επιστημών, αλλά κάτι που σχετίζεται άμεσα με την έννοια του Ωραίου, με την αισθητική απόλαυση. Όταν μάλιστα η απόδειξη είναι «κομψή» ή όταν ένα πρόβλημα που λύθηκε ήταν «ωραίο», τότε ο λύτης αισθάνεται την ίδια αισθητική απόλαυση όση και με το διάβασμα ενός ποιήματος, με την τέρψη που μπορεί να προσφέρει ένα έργο τέχνης γενικότερα. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη προσπάθεια για να διαπιστώσουμε ότι εναρμονίζονται τα μαθηματικά με την ποίηση, αφού ακόμη και ο άνθρωπος που γνωρίζει στοιχειώδη μαθηματικά απολαμβάνει τη λύση και της πλέον στερεότυπης άσκησης. Θα αποδείξω ότι τα μαθηματικά και η ποίηση έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, επικαλούμενος: 1) το Γερμανό φυσικό Bέρνερ Kαρλ Χάιζενμπεργκ, (Νόμπελ Φυσικής 1932 θεμελιωτή της κβαντομηχανικής), 2) Τον γνωστό σε όλους μας Αλβέρτο Αϊνστάιν πατέρα της Θεωρίας της Σχετικότητας. 3)Τον ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ Θεοδόσιο Τάσιο , πρόσωπο- σύμβολο στην ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας μας. 4) Τον μεγάλο συνθέτη και αρχιτέκτονα Iάννη Ξενάκη. Το ίδιο όμως λένε και κορυφαίοι έλληνες ποιητές : Ο Οδυσσέας Ελύτης στο ( Mικρός Ναυτίλος εκδ. Iκαρος) . Ο Kαβάφης , ο Ρίτσος, κ.α συνδέουν μαθηματικά και ποίηση. Το κάνει επίσης ο ποιητής - μαθηματικός Έκτορας Kακναβάτος . Ατενίζοντας, προσαρμόζει το στερέωμα (ουράνιο θόλο), στις τρεις γεωμετρίες (Ευκλείδη, Λομπατσέφσκι , Pίμαν). Η συλλογή του (Χαοτικά Ι εκδ. Άγρα) θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια ποιητική διατύπωση του νέου κλάδου των σύγχρονων μαθηματικών, της θεωρίας του χάους. Τελειώνοντας συγχαίρω θερμότατα τους μαθητές που διακρίθηκαν και τους εύχομαι υγεία και καλή επιστημονική σταδιοδρομία
Δημοσίευση σχολίου