Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Στη σκόνη του χρόνου...

Επίσημη πρεμιέρα της νέας ταινίας του Θ. Αγγελόπουλου

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βοιωτέ,

υπάρχει ένα παλαιό σόκιν ανέκδοτο για τις ταινίες του Αγγελόπουλου.
Δεν κάνεις μία ακόμη απόπειρα χιούμορ,
να το ξαναθυμηθούμε και να "ξεμουδιάσουμε";
Παρεμπιπτόντως,
δεν υπήρξα ποτέ φίλος των ταινιών του εν λόγω σκηνοθέτη, μολονότι τις έχω δεί σχεδόν όλες, μόνον και μόνον για τις - πράγματι - ωραίες εικόνες τους.
Κατά τα λοιπά, τις έβρισκα ανολοκλήρωτες σκηνοθετικά και ρηχές πνευματικά.
Ας είναι. Ένας φίλος μου έλεγε, άλλωστε, πρόσφατα, να μην "σνομπάρω" τον Αγγελόπουλο, διότι, δεν έχουμε την πολυτέλεια πολλών και καλών σκηνοθετών, οπότε ας είμαστε ευχαριστημένοι και με αυτά που έχουμε - εφόσον δεν μπορούμε να έχουμε αυτό που θα θέλαμε.
Δεν είμαι σίγουρος αν στην Τέχνη μπορούν να λειτουργήσουν τέτοια καταπραϋντικά.

Ανώνυμος είπε...

Φαντάζομαι τι σαγήνη θα μας αιχμαλωτίσει στη μουσική αυτής της καταπληκτικής καραίνδρου.

βοιωτός είπε...

Δεν γνωρίζω το ανέκδοτο, υπνοβάτη. Πάντως ο Αγγελόπουλος μόνο και μόνο επειδή συμπεριέλαβε τη λέξη "χρόνος" στον τίλτο της ταινίας του, για το υποδόριο χιούμορ δηλαδή,αξίζει την προσοχή μας...
Εν γένει και θα επανέλθω, προσωπικά καταλαβαίνω τις ταινίες του και τους συμβολισμούς του, αλλά περισσότερο ως κείμενο και λιγότερο ως διαδοχικές εικόνες.

Ανώνυμος είπε...

"Ο πιο ανίκητος εχθρός είναι μονάχα ο καιρός", Βοιωτέ;
Ωστόσο, "το να ζεις δυο ζωές, δεν είναι καλύτερο από το να ζεις μία"-που σημαίνει ότι αν η μία είναι τόσο πολλαπλασιαστικά δημιουργική, είναι αρκετή - έως πολύ "μεγάλη".

Ανώνυμος είπε...

κι ο εμπειρίκος δεν είναι απέραντος στο συναίσθημα της ποίησής του, αλλά σου δίνει το υλικό των εκπληκτικών επίσης εικόνων του να μεταφερθείς εσύ.