O τελικός Προπαίδων Βοιωτίας και 132 φωτογραφίες

του Δημήτρη Λάμπρου

Γεωμετρικός τόπος όλων των αγορίστικων αναμνήσεων, το ποδόσφαιρο αποτελεί αναμφίβολα μια παγκόσμια θρησκεία, με θεούς, μύθους, σύμβολα, ναούς και πιστούς. Η διάδοση και η δημοφιλία του έχει μελετηθεί επισταμένως. Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφτεί για την εν πολλοίς ανεξήγητη ευχαρίστηση που βρίσκουν οι άντρες αλλά και αυξανόμενος αριθμός γυναικών να κυνηγούν οι ίδιοι μια δερμάτινη μπάλα στα όρια τεσσάρων άσπρων γραμμών για να τη σπρώξουν στα δίχτυα μιας εστίας. Και όχι μόνο αυτό. Από κοινωνιολογική, πολιτική και οικονομική άποψη, ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι πως  δισεκατομμύρια θεατές παθιάζονται να παρακολουθούν με φανατισμό είκοσι δύο ομοιόμορφα ντυμένους παίκτες ή παίκτριες να συγκρούονται γύρω από μια μπάλα δίνοντας  τον καλύτερό τους εαυτό σ’ ένα ακατανόητο για τον αδαή χορευτικό σόου. Κι αν στα μεγάλα πρωταθλήματα και στα παγκόσμια κύπελλα έχουν αρθρωθεί πια τεράστια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, στην περίπτωση των ερασιτεχνών και των παιδιών στις αλάνες είναι ακόμα πιο ακατανόητο, γιατί δεν υπάρχει κανένα υλικό κίνητρο, παρά μόνο σπρωξιές, καυγάδες, τραυματισμοί, το μεγαλειώδες αίσθημα της νίκης με την αξία σου και η θλίψη της ήττας μέχρι το επόμενο ματς.

Δεν θέλω να επεκταθώ από κοινωνιολογικής άποψης, αλλά όπως προείπαμε η παρακολούθηση ενός αθλητικού γεγονότος και κυρίως ενός αγώνα ποδοσφαίρου έχει αναλυθεί και διχάσει. Οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί κινούνται από εκείνη που θεωρεί ότι η θέαση παραμένει το εύκολο υποκατάστατο μιας εμπειρίας που δεν θα νιώσει ποτέ ο φίλαθλος έως την γνώμη της συμμετοχής του μέσω του αθλητή στο αθλητικό και κοινωνικό γεγονός και στο παράδειγμα της διάκρισης και της επικράτησης με αξιοκρατικά κριτήρια. 

Δεν είναι καθόλου περιθωριακή η άποψη ότι ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής με τις εξαιρετικές δεξιότητες και τον υποδειγματικό αυτοέλεγχο, τα φυσικά αντανακλαστικά και την ειδική ευφυϊα προσομοιάζει, βρίσκεται πολύ κοντά στην καλλιτεχνική δημιουργία και σε ορισμένες αξέχαστες φάσεις στην αριστουργηματική τελειότητα.

 Φυσικά όλα αυτά έχουν πλέον εκτός από αξία και μια -μεγάλη- τιμή. Στην εποχή μας δεν γίνεται να παραβλέψουμε τη βαθιά διείσδυση της περιρρέουσας εμπορευματοποίησης στον τομέα του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου, παρά μόνο εκεί που τα ίδια τα γεγονότα τη φέρνουν σε δεύτερη μοίρα. 

Μια τέτοια όαση παραμένει το παιδικό ποδόσφαιρο, είτε αυτό διεξάγεται οργανωμένα και με όρους πρωταθλήματος είτε παραδοσιακά στις αλάνες που έχουν απομείνει μέσα στο αστικό περιβάλλον. Από την άποψη αυτή με χαρά δέχτηκα πρόσκληση να παρακολουθήσω τον τελικό της κατηγορίας Προπαίδων και να φωτογραφίσω την προσπάθεια των παιδιών, την αγωνία των θεατών και τη γιορτή του ποδοσφαίρου σε βοιωτικό επίπεδο.

Ηλιόλουστο το πρωινό του Σαββάτου και όλοι οι αθλητικοί δρόμοι της Λιβαδειάς οδηγούσαν στο  Ενωσιακό Γήπεδο της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Βοιωτίας στον Άγιο Σπυρίδωνα. Εκεί έγινε ο μεγάλος τελικός του Πρωταθλήματος Βοιωτίας Προπαίδων ανάμεσα στους δύο πρώτους της κανονικής περιόδου, την  Ένωση  Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας και την Αθλητική Πολιτεία. 

Το παιχνίδι έληξε με νίκη της Αθλητικής Πολιτείας στα πέναλτι, μετά το 1-1 στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Το ματς ξεκίνησε δυνατό, έγινε συναρπαστικό και κατέληξε να αποκτήσει μια άγρια ομορφιά με την αγωνία σε πολύ ψηλά επίπεδα, καθώς κρίθηκε στη ρουλέτα των πέναλτι, που παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα.

Οι ποδοσφαιριστές, προέφηβοι και έφηβοι (13 και 14 χρονών), παρατάχθηκαν με την αρμόζουσα σοβαρότητα, καθώς οι προπονητές έδιναν τις τελευταίες οδηγίες, και ο μεγάλος τελικός άρχισε. Μια πρώτη γρήγορη παρατήρηση είναι ότι υπάρχει αρκετή δουλειά πίσω από τις ομάδες, αφού εκτός από κοντρολαρισμένους ποδοσφαιριστές διέκρινε κανείς τακτικά συστήματα και δουλεμένες στην προπόνηση φάσεις, που οι μικροί παίκτες εκτελούσαν με ακρίβεια και ενθουσιασμό.

Το παιχνίδι εξελίχθηκε απροσδόκητα ενδιαφέρον και στο α’ ημίχρονο η υπεροχή, οι φάσεις, οι ευκαιρίες και οι εντυπώσεις ήταν καθαρά με την πλευρά της Ένωσης Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας. Επιστέγασμα και ανταμοιβή της προσπάθειας των νεαρών ποδοσφαιριστών το τέρμα που άνοιξε το σκορ. Σε μια μονομαχία έξω από την περιοχή της Αθλητικής Πολιτείας η Ένωση Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας κέρδισε φάουλ. Δεν φαινόταν και πολύ επικίνδυνο, καθώς ήταν σχεδόν δέκα μέτρα από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής. Όμως το εκτέλεσε ο Γερακιός, που με ένα καταπληκτικό σουτ έστειλε την μπάλα να αναπαυθεί στο βάθος της εστίας, την οποία υπεράσπιζε ο Κορογιάννος. Το γκολ πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους πολλούς οπαδούς της Ένωσης Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας, που είχαν καταλάβει το κεντρικό μέρος της κερκίδας μαζί με αρκετούς φίλους της Αθλητικής Πολιτείας, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες.

Στο β’ ημίχρονο η κατάσταση σταδιακά μεταβλήθηκε. Η ελαφρά υπεροχή πέρασε στα… πόδια της Αθλητικής Πολιτείας, η οποία, είτε με ατομικές πρωτοβουλίες είτε με ομαδικές προσπάθειες και συνδυασμούς, ήταν περισσότερο επικίνδυνη ελέγχοντας τον ζωτικό χώρο του κέντρου. Καθώς πηγαίναμε προς τη λήξη κι ενώ ορισμένες ευκαιρίες είχαν χαθεί εκατέρωθεν , η ένταση και η αγωνία αυξάνονταν κατακόρυφα. Οι νεαροί ποδοσφαιριστές της Αθλητικής Πολιτείας έκαναν διαρκείς επιθέσεις με όλες τους τις δυνάμεις, ενώ οι αντίπαλοί τους αμύνονταν ηρωικά και μέχρι τρία λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα αποτελεσματικά.  Σε εκείνο το λεπτό, στο 57’ για το παιδικό ποδόσφαιρο, ένα λάθος των παικτών της Ένωσης Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας στο κέντρο του γηπέδου έφερε κάτοχο της μπάλας τον Τσάπρα, που έβγαλε έξυπνα μια μπαλιά για τον Λυμπέρη στην πλάτη της άμυνας. Εκείνος πλάσαρε με επιτυχία τον Σίδερη και ισοφάρισε μέσα στους πανηγυρισμούς των οπαδών της Αθλητικής Πολιτείας αυτή τη φορά.

Ο αγώνας δεν είχε παράταση και οδηγήθηκε κατευθείαν στα πέναλτι. Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ήταν που έσπασαν καρδιές, καθώς την από τη φύση της αγωνιώδη διάσταση ενέτεινε η απίστευτη –και αποδεικτική της καλής τεχνικής κατάρτισης- ευστοχία των παικτών, που ψύχραιμοι και σοβαροί σημείωναν το ένα τέρμα μετά το άλλο, οδηγώντας το θερμόμετρο στις κερκίδες και τους πάγκους στα ύψη.  Τελικά έπρεπε να φτάσουν στο ένατο πέναλτι που ήταν και το νικηφόρο για την Αθλητική Πολιτεία, εκείνο που την έστεψε πρωταθλήτρια.

Τονίζοντας για μια ακόμα φορά πως το παιχνίδι ήταν πολύ καλό και καθήλωσε τους θεατές, άρα όλοι οι παίκτες προσέφεραν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, να αναφέρουμε τους διακριθέντες:
Από την Αθλητική Πολιτεία ξεχωρίσαμε τους Χασάι, Λιόντο, Μπαυκόπουλο, Λέττη και Λυμπέρη.
Από την Ένωση Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας καλύτεροι οι Γεωργίου, Σκλαβούνος, Αιγινήτης και ο σκόρερ Γερακιός.

Την απονομή μεταλλίων και κυπέλλων, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, έκανε ο γραμματέας της ΕΠΣΒ κ. Νίκας. Διαιτητές ήταν οι Κωτσαδάμ, Πούλος, Φλουδά.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
 Αθλητική Πολιτεία (Λιόντος):
Κορογιάννος, Λυμπέρης, Χασάι, Μανούσκος Τ., Λιόντος, Μπαυκόπουλος, Σολωμός, Κολιούκος, Τσάγκας, Τσάπρας, Λέττης (αλλαγές Λανγκόζι και Μανούσκος Ι.)
Ένωση Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας (Γεραντώνης):
Σίδερης, Γεωργίου Γ., Γερακιός, Μίχος, Αργύρης, Λεοντίου, Αιγινήτης, Αλτάνης, Λαμπρόπουλος, Σιάκκας, Σκλαβούνος (αλλαγές Μαργαρίτης, Γεωργίου Ν., Σωτηρίου)


Δείτε το φωτορεπορτάζ;

O τελικός Προπαίδων Βοιωτίας και 132 φωτογραφίες