Κι αυτοί που τους διόρισαν, κύριε;

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Η αξιολόγηση των υπαλλήλων ΟΤΑ και ο έλεγχος των δικαιολογητικών τους για την μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου αποτελεί το νέο, το φρέσκο πεδίο αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη έχει συγκροτηθεί μέτωπο 19 δημάρχων που αρνείται να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη διαδικασία, την οποία θεωρεί προκάλυμμα των χιλιάδων απολύσεων που προβλέπονται στον δημόσιο τομέα. Ανάμεσά τους και η δήμαρχος Λεβαδέων κα Πούλου και η νέα Περιφερειάρχις Αττικής, η κα Δούρου.

Παρότι υπάρχουν ερωτήματα τόσο για την καθυστέρηση υλοποίησης μιας διαδικασίας που έπρεπε από καιρό να έχει ολοκληρωθεί όσο και για τη σκοπιμότητα τέτοιων χειρισμών από μια αδύναμη κυβέρνηση,  δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αξιολόγηση και οι έλεγχοι των υπαλλήλων του κράτους αποτελούν υποχρέωση της πολιτείας. Από την άποψη αυτή η άρνηση των αιρετών να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν τις σχετικές διατάξεις εξυπηρετεί μόνο ψηφοθηρικούς λόγους και συμβάλλει στη συντήρηση του πελατειακού άθλιου μεταπολιτευτικού κράτους.

Κυρίως όταν υπάρχουν εξόφθαλμες περιπτώσεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Π.χ. οι υπάλληλοι που έχουν διοριστεί στο Δημόσιο εμφανίζοντας πλαστά πτυχία ή δικαιολογητικά και που είναι φανερό για κάθε λογικό άνθρωπο ότι –μετά από μια τέτοια ενέργεια- είναι οι περισσότεροι από αυτούς  ικανοί για οποιαδήποτε παρανομία, για οποιαδήποτε κομπίνα, για οποιαδήποτε παρατυπία από εκείνες που έχουν φτάσει το ελληνικό Δημόσιο στο έσχατο σημείο της ανυποληψίας, στο επίπεδο του δυνάστη του πολίτη. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι σε ένα προηγμένο κράτος δεν θα υπήρχε οποιαδήποτε αντίδραση και η αξιολόγηση και ο έλεγχος θα προχωρούσαν χωρίς καμιά συζήτηση αφού αφορούν παράνομους διορισμούς. Είναι έτσι;



Όχι. Αυτό το τελευταίο είναι λανθασμένο. Σε ένα προηγμένο κράτος το φαινόμενο των υπαλλήλων με πλαστά πτυχία μόνο ως αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί, δεν θα υπήρχε διότι στην πρώτη του εμφάνιση θα είχε παταχθεί αυστηρά και παραδειγματικά -θα ήταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα που θα απέτρεπε την δημιουργία ενός τέτοιου ζητήματος. Ομως στην Ελλάδα, λόγω της περιορισμένης δυνατότητας πρόσληψης της πολιτικής ουσίας, οι συζητήσεις ξεκινούν από τη μέση και διεξάγονται με τρόπο που να αφήνουν στο απυρόβλητο τους πραγματικούς υπεύθυνους των τραγελαφικών καταστάσεων και των ηρωικών, λαϊκιστικών αντιδράσεων.



Διότι πώς άραγε διορίστηκαν αυτοί οι παράνομοι υπάλληλοι; Το θράσος των αφισοκολλητών και των κομματόσκυλων στη μεταπολιτευτική Ελλάδα έσπασε κάθε παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλά δεν είναι πιστευτό ότι κάποιος έφτανε στο σημείο να παρουσιάζεται στον Δήμο Λεβαδέων με πλαστά πιστοποιητικά και να δηλώνει «ήρθα για να διοριστώ». Κάποιος τον έστειλε. Κάποιος τον διόρισε. Ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν αυτούς τους παράνομους διορισμούς; Και γιατί το έπραξαν από φιλία, από τάση για φιλανθρωπία, για την ψυχή της μάνας τους; Χωρίς δόλο;

Όχι. Εξαγόρασαν με την παρανομία αυτή την ψήφο του διοριζόμενου και της οικογένειάς του και έτσι προσπορίστηκαν προσωπικά οικονομικά και πολιτικά οφέλη και ταυτόχρονα ζημίωσαν πολλαπλώς το δημόσιο ταμείο επιβαρύνοντας τους πολίτες -με καθόλου πλαστούς αλλά πραγματικότατους μισθούς, εφάπαξ και συντάξεις. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που κατέστρεψαν τη χώρα όχι μόνο με τους διορισμούς και με ρουσφέτια, αλλά με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, με την εξαχρείωση της ελληνικής κοινωνίας, με την παγίωση τους καθεστώτος της ευνοιοκρατίας, με την χρεοκοπία, αξιακή και κοινωνική.

Υπάρχουν και τρίτοι υπεύθυνοι –εκτός από τους παράνομους υπαλλήλους και τους ρουσφετολόγους πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης. Είναι εκείνοι που είχαν επιφορτιστεί με τον έλεγχο. Και κυρίως οι αιρετοί, οι πρώην και οι νυν δήμαρχοι και περιφερειάρχες, οι οποίοι εν γνώσει τους συντηρούσαν την παρανομία για τα ψηφαλάκια και αυτοί επιβαρύνοντας τους πολίτες για να πληρώνονται τα ρουσφέτια των βουλευτών ή τα δικά τους. Κι αυτοί φέρουν τεράστια ευθύνη καθώς και στον τομέα αυτό αποδεικνύεται ότι οι ΟΤΑ και οι αυτοδιοικητικοί υπήρξαν στυλοβάτες  του μεταπολιτευτικού κράτους των ημετέρων και της οικονομικοινωνικής καταστροφής.



Το ξεκαθάρισμα λοιπόν οφείλει να είναι πλήρες. Να βρεθούν οι υπάλληλοι που παρανόμησαν. Αλλά να βρεθούν κι εκείνοι που τους διόρισαν κι εκείνοι που τους κάλυψαν και τους καλύπτουν τόσα χρόνια στην απίστευτη λεηλασία του δημοσίου χρήματος. Να πληρώσουν οι υπάλληλοι, αλλά να πληρώσουν κυρίως εκείνοι που κέρδισαν τα πολλά –οι πολιτικοί προστάτες τους. Αλλιώς ίσως δούμε σύντομα τηλεοπτικό σποτ που θα δείχνει σε ασπρόμαυρο φόντο πεινασμένα παιδιά απολυμένων δημοτικών υπαλλήλων κι ένα θα ρωτάει στο τέλος: «Κι αυτοί που τους διόρισαν κύριε; Κι αυτοί που τους διόρισαν;».