Για την απονομή των βραβείων του 3ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ

Σάββατο απόγευμα το Αρτ Καφέ Αστραδενή στη Λιβαδειά έγινε ο τόπος συνάντησης με την ποίηση. Η τέχνη των τεχνών είχε την τιμητική της και συγκέντρωσε στο καλόγουστο στέκι μια παρέα ανθρώπων που τους ένωνε η αγάπη για τον τρόπο αυτό που έχει η γλώσσα κάτω από ειδικές συνθήκες να κινητοποιεί τη σκέψη, να συν-κινεί την ψυχή , να παρα-κινεί τη φαντασία, να παραμυθεί, να θεραπεύει, να αποκαλύπτει αφανείς περιοχές, να πληρώνει κενά σημεία, ώστε να σχηματίζεται ευκρινέστατη η εικόνα μας και η εικόνα του κόσμου.


Σαν γνώριμοι από καιρό, διοργανωτές, αναγνώστες και δημιουργοί μοιράστηκαν μέσα σε μια ευχάριστη και ιδιαιτέρως ζεστή ατμόσφαιρα σκέψεις για τη γλώσσα, τη γλώσσα την ελληνική, που αντήχησε στα πέρατα του κόσμου το μέγα δέος που είναι ο άνθρωπος και τα δημιουργήματά του. Μια εμπεριστατωμένη ομιλία που ταυτόχρονα  αποτέλεσε και μια ουσιαστική παρέμβαση για τη γλώσσα την ιστορία της και τις προοπτικές της ακολούθησε την απονομή των βραβείων. Εντυπωσιακά στοιχεία παρατέθηκαν

για τη γλώσσα που προίκισε το παγκόσμιο πνεύμα με το καθαρό φως της γνώσης και της αίσθησης… κάποτε αιώνες μακριά, αυτή την ίδια που σήμερα παραδομένη στην υπαρξιακή της κρίση, ολοένα συρρικνώνεται και φτωχαίνει και απαξιώνεται σαν την Ελλάδα και τους Έλληνες. 

Τέλος, για τη γλώσσα και τον τρόπο της να φτιάχνει όνειρα θαύματα, μαγεία, δηλαδή ποίηση. Αυτή την αύρα που μας παίρνει κλειστούς και κλειδωμένους από το χώμα και μας ανοίγει διάπλατα σε συναρπαστικές πτήσεις ψηλά… 

Την ενδιαφέρουσα συνάντηση έκλεισε η ανάγνωση των βραβευμένων ποιημάτων από τους ίδιους τους δημιουργούς τους , εκεί στις όχθες της Έρκυνας, που είχε στρώσει το μουσικό χαλί των νερών της να ακουμπήσουν συντροφευμένοι οι στίχοι. Αυτό το σαββατόβραδο στην Αστραδενή μας παρέσυρε το ωστικό κύμα της άλλης πρότασης της ζωής που δεν θορυβεί και δεν κραυγάζει, αλλά επιμένει σε μια ανεπαίσθητη παρουσία, γι’ αυτό και είναι συχνά απούσα στις επιλογές μας της ευκολίας και της επιφάνειας. Αυτή η άλλη πρόταση λοιπόν είναι πολύ κοντά μας, είναι στο δρόμο μας, στην ανοιχτή πόρτα δίπλα μας, όπως αυτό το βράδυ. Περνώντας τη η ζωή παίρνει και γεύση και άρωμα και ουσία…