Η διακήρυξη της Δυναμικής Συνεργασίας

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Η διακήρυξη της δημοτικής παράταξης «Δυναμική Συνεργασία» παρουσιάστηκε χθες στο Συνεδριακό Κέντρο της Κρύας από την επικεφαλής του σχήματος Γιώτα Πούλου, παρουσία μελών του συνδυασμού, πολιτικών στελεχών και αρκετών δημοτών.

Η επί σειρά πολλών ετών -με διάφορες παρατάξεις- δημοτική σύμβουλος Λεβαδέων αναφέρθηκε με γενικό και λίγο βαρετό τρόπο σε μια σειρά από δημοτικά και πολιτικά ζητήματα και οριοθέτησε πέντε βασικούς άξονες στη βάση των οποίων θα οικοδομήσει το πρόγραμμα διοίκησης του Δήμου σε περίπτωση που οι πολίτες αναδείξουν τη Δυναμική Συνεργασία στη δημοτική αρχή.

Πρώτος άξονας η αλληλεγγύη, που ως διακηρυγμένη δημοτική πολιτική μόνον μειδιάματα μπορεί να προκαλέσει. Για όλους τους νουνεχείς πολίτες εννοείται ότι η κάλυψη των πρωτογενών αναγκών του πληθυσμού αποτελεί τη θεμελιώδη νομιμοποιητική βάση των δημόσιων αρχών. Επιπλέον η πρόθεση για τη δημιουργία εθελοντικών δικτύων μάλλον ψηφοθηρική τακτική υποκρύπτει. Ομως  σίγουρα φανερώνει μια υποτίμηση του τεράστιου κοινωνικού προβλήματος, αυτού της εξαθλίωσης σημαντικού τμήματος των πολιτών το οποίο αντιμετωπίζεται με ασύγγνωστη ελαφρότητα που παραπέμπει περισσότερο σε σύλλογο και λιγότερο σε πολιτική παράταξη που φιλοδοξεί να διοικήσει τον Δήμο Λεβαδέων. 

Ως επόμενη προτεραιότητα η κ. Πούλου ανέδειξε το νέο μοντέλο δημοτικής διοίκησης: εδώ όσοι γνωρίζουν σε τι πραγματικά αναφερόμαστε περνούν από τα μειδιάματα στα γέλια.  Σ’ αυτό το σημείο περισσότερο ενδιαφέρον έχει η κολακεία που μεταφράζεται σε ψηφοθηρία προς τους υπαλλήλους και τα στελέχη του Δήμου Λεβαδέων, καθώς δεν αντέχουν σε στοιχειωδώς σοβαρή πολιτική κριτική θέσεις όπως «Στόχος μας είναι ένας Δήμος οικονομικά, λειτουργικά και θεσμικά ισχυρός, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας». Δεν πιστεύω ότι υπάρχει δημότης οποιουδήποτε Δήμου, περιλαμβανομένου και του Δήμου Δαφνίου, που να μην θέλει ένα Δήμο οικονομικά, λειτουργικά και θεσμικά ισχυρό…

Στον τρίτο άξονα, η συμμετοχή των πολιτών είναι ένα επίσης πολυχρησιμοποιημένο σύνθημα που η ίδια η πραγματικότητα έχει καταρρίψει, καθώς ουσιαστική του προϋπόθεση  αποτελεί μια νέα σχέση με την πολιτική μακριά από κόμματα και μηχανισμούς και που εδώ δεν υπάρχει.

Το τέταρτο σημείο, η ανάδειξη του Δήμου Λεβαδέων έχει αρχίσει από πολύ καιρό ερήμην της Γιώτας Πούλου. Περαιτέρω το μόνο που θα επισημάνω για το εξαιρετικά ευαίσθητο αυτό σημείο (για το οποίο θα μου δοθεί η ευκαιρία να επανέλθω) είναι ότι αυτές οι προσπάθειες είναι δύσκολες -πρέπει «να το ‘χεις» όπως λένε οι νέοι-  γιατί  είναι πολύπλοκες επικοινωνιακά και απαιτητικές επιτελικά, χρειάζονται έμπνευση και γνώση, αισθητική και μέτρο.

 Στην πέμπτη κατεύθυνση, που συνοψίζεται υπό τον τίτλο Πολιτισμός-Αθλητισμός, αναπαράγονται και πάλι τα ίδια κλισέ που οι πολίτες έχουν ακούσει πολλές φορές από πολλούς. Και εδώ το πλέον σημαντικό είναι ότι απουσιάζει το είδος εκείνο των πειστηρίων που να πιστοποιούν ότι οι προθέσεις είναι εφαρμόσιμες και πραγματικές –όχι μόνο από τη διακήρυξη αλλά και από την μέχρι σήμερα πρακτική.

Συνελόντι ειπείν, η Γιώτα Πούλου χθες επέμενε στη στάση που έχει υιοθετήσει την τελευταία περίοδο στο Δημοτικό Συμβούλιο Λιβαδειάς, δηλαδή στην επιδερμική -χωρίς αιχμές και χωρίς γνήσιο πολιτικό περιέχομενο- προσέγγιση των προβλημάτων της πόλης, στα μεγάλα ανέξοδα λόγια, στις ανούσιες φράσεις, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν και μέτρια συντεταγμένες. Μια νέα ιδέα, μια διαφορετική οπτική, μια άλλη προοπτική δεν διαφάνηκαν ούτε καν περιγραφικά για τον πολύπαθο Δήμο Λεβαδέων.  

Μια από τα ίδια λοιπόν. Όπως για εμένα ήταν αναμενόμενο, η ίδια η διακήρυξη της Γιώτας Πούλου (και στο μέτρο που αυτή δεν αποτελεί ένα πρωτογενές πολιτικό γεγονός από μια νεοφανή δημοτική κίνηση πολιτών αλλά τη συνέχεια μιας πολιτικής πρακτικής ετών) έρχεται με ελαφρώς παραλλαγμένη φρασεολογία από το βαθύ αμαρτωλό παρελθόν επιχειρώντας να εκφράσει ένα ελάχιστα πειστικό ειδυλλιακό μέλλον. Υπό άλλες συνθήκες αυτό θα μπορούσε να γίνει - πολλές φορές οι πολίτες έχουν παραπλανηθεί. Σήμερα όμως τα κοινωνικά αιτήματα είναι διαφορετικά. Το ίδιο και οι απαιτήσεις, ακόμη και ο πολιτικός λόγος.

Από την άποψη αυτή, η χθεσινή ομιλία της Γιώτας Πούλου -συνυπολογιζόμενης και της έντονης κομματικοποίησης της εκλογικής μάχης με την παρουσία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που για λόγους «παραλλαγής» γίνεται προσπάθεια να συγκαλυφθεί με αναφορές σε «πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα» και σε ένα αμφίσημο θολό προοδευτικό πρόσημο- επιβεβαιώνει ότι ακόμα και σήμερα η Δυναμική Συνεργασία όπως συγκροτείται αποτελεί οργανικό τμήμα μιας συγκεριμένης αποτυχημένης πολιτικής τάξης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση γενικά και στη Λιβαδειά ειδικότερα που έχει μαζί με τη χώρα χρεοκοπήσει.

Κι όλα αυτά φαίνεται ότι η Γιώτα Πούλου δεν τα έχει ακόμα κατανοήσει. Δεν έχει αντιληφθεί τις νέες ανάγκες, τις νέες τάσεις, την ουσία και το διακύβευμα της κρίσιμης πολιτικής συγκυρίας. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή  η Γιώτα Πούλου δεν θέλει στην πραγματικότητα να αλλάξει τίποτε στον Δήμο Λεβαδέων.  Εκτός ασφαλώς από τη δημοτική αρχή. 

Όμως ας μην βιαζόμαστε. Υπάρχει πολύς χρόνος μέχρι τις δημοτικές εκλογές. Οταν και αν η Γιώτα Πούλου εξειδικεύσει τις προτάσεις της θα είμαστε και πάλι εδώ να τις κρίνουμε εξίσου αυστηρά και το ίδιο αντικειμενικά. 

Διαβάστε ολόκληρη τη διακήρυξη της Δυναμικής Συνεργασίας.

http://viotiarecords.blogspot.gr/2014/02/h.html