Τόπος λιγοστός

Γράφει η Ροζαλία

Μια περιπέτεια ανάμεσα στις Συμπληγαδες και στη χώρα των Λωτοφάγων.
Κι όσοι μείναμε εκεί, κι όσοι δεν δοκιμάσαμε το νερό της Λήθης και τους καρπούς της Άρνησης, μείναμε να γνωριζόμαστε ακόμα κι άγνωστοι μεταξύ μας. Μείναμε να αγαπιόμαστε, γιατι αγαπούμε τα ίδια πράγματα. Την περιπέτεια της ζωής χωρίς προπέτεια και τον Άνθρωπο χωρίς το παχύ του έντερο. Την συναίσθηση και την Ενσυναίσθηση, το χρέος και την Ευθύνη. Και τη χαρά της συντροφικότητας, της μοναξιάς, της προόδου. Και το δάκρυ, που πότισε τις μικρές απροστάτευτες ου-τοπίες μας.
Τώρα ο τόπος να σταθείς λιγόστεψε γιατί τον κατέκλυσαν οι ανεπεξεργαστες ορμές, τα πάθη. Παντα ήταν λιγότερος, τώρα δεν έχει τόπο να φυλάξουμε τις προσδοκίες. Μερη με Μέλη μολυσμενα με μιαρες μορφες μισαλλόδοξες, μνημονεύουν Μνημόνια.